Hostel "Przy Rzece"

[Shin'ya Yuki]

Po chwili dotykania kamieni w sposób jaki sobie wymyśliła, ze zdziwieniem spojrzała na efekt swojej pracy. Choć miała nadzieję że uda jej się rozwiązać zagadkę w taki sposób, to nie spodziewała się że jednak miała rację. Czy zagadka była tak banalnie prosta, czy może Yuki miała jakiś nadzwyczajny przebłysk intelektu? W sumie to ją to nie obchodziło i nie miała też za bardzo jak tego sprawdzić, bo dla starca to co zrobiła było wystarczające żeby... no i tu zazgrzytało jej w głowie, tak jakby ktoś między trybiki nasypał tego pieprzonego czarnego piachu
-Chyba zaszło jakieś nieporozumienie - zaczęła, patrząc się przed siebie na rozwarte morze - Jak mam tobie zaufać, Proteuszu, kiedy mnie tak oszukałeś - pokiwała głową z teatralnie wręcz zażenowaniem - Mówiłeś że wiesz gdzie się znajdują złote jabłka. A jedyne co mi powiedziałeś to gdzie ich dalej szukać. Czyli nie wiesz... to jest zwyczajne kłamstwo, o panie tych ziem. Jak mam uwierzyć komuś, kto chciał pobić kobietę w zamian za wskazówkę o drogę, a następnie jedyne co zrobił, to wskazał drogę do miejsca w którym dalej trzeba pytać... Nie wspominając już o tym, że to rozwarte morze, wygląda jak zwyczajna pułapka. Czy ty chcesz mnie zabić, tylko za to że jestem tu nawet nie z mojej własnej woli?
Mówiąc to, nie ruszała się z miejsca. Chciała zobaczyć co dalej powie na to Kicia poprzez swoje kukiełki. Może właśnie kwestionowanie wszystkiego co zaplanowała Kicia, było kluczem do zdominowania jej?

[Norka]

Hesperides' GardenIkiryo no Tatari B

GraczeShin'ya Yukii

Tury7

Yuki zdecydowanie mogła być z siebie dumna – nie tylko zmieniła scenariusz przewidziany przez Kicię i jednocześnie bez większych problemów udało się jej rozwiązać stawioną przed nią zgadkę. Teraz mogła się spodziewać informacji, gdzie znaleźć Złote Jabłka, prawda? Szkoda tylko, że nic takiego się nie stało. Zaczęła biednemu staruszkowi robić reklamację, a ten na nią spoglądał jakby nieco… martwym wzrokiem? Jakby nie do końca wiedział co ma powiedzieć i jakieś trybiki w całej tej maszynie jej nowej koleżanki nie zadziałały. Shin’ya mogła zobaczyć, jak nagle świat zaczyna zwalniać. Może, które zostało rozstąpione przez Proteusza zatrzymało się w połowie fali, przestając nawet szumić. Morskie bóstwo również przestało się ruszać… a zaraz obok niego zmaterializowała się sama Kicia, wyglądająca jak bliżej nieokreślony blob czarnej mazi. Yuki była jednak przekonana, że była bardzo zirytowanym blobem czarnej mazi, niemal widziała komiksową pękającą żyłkę.

- Yuki – chan, dlaczego musisz wszystko psuć? Czemu nie chcesz dać się ponieść przygodzie? Wiesz jak długo myślałom nad tym? Specjalnie dla Ciebie! Byśmy obydwoje mogli wspólnie czerpać przyjemność z tego artystycznego arcydzieła. Myślałom, że się przyjaźnimy! – Kicia zdecydowanie była oburzona zachowaniem Yuki. To był cios prosto w jej cieniowe plecy, ot co!

[Shin'ya Yuki]

Coś tak za długo nie dostawała odpowiedzi po tym jak stwierdziła, że coś jej kompletnie nie grało w tym, co starzec obiecywał a następnie wykonywał. Może i trochę przesadzała, może tylko i wyłącznie się mijał z prawdą a nie oszukiwał, ale jako że Yuki była w dość "silly" nastroju, to postanowiła tej nocy choć trochę się postawić Kici. Skoro miała relatywnie wolną wolę, to dlaczego miała by z niej nie korzystać. Czego jednak się nie spodziewała, to spotkać aż tak szybko samej reżyserki zaraz po rozpoczęciu tego całego przedstawienia. Czyżby się dzieciarnia wkurzyła, że dorośli mają nie będą zawsze przymykać oczu na nieścisłości?
-Kicia, oczywiście że się przyjaźnimy. Nie mamy innego wyboru. - odpowiedziała z założonymi rękami, patrząc się w kłębek nerwów, jakim była jej współlokatorka -Miałaś przez nasze ostatnie dwa spotkania fory, ale no musimy poważnie porozmawiać o tym jak ta nasza dalsza przyjaźń będzie wyglądać. - podrapała się po brodzie, wyciągając z kieszeni kompas żeby tak naprawdę, to pobawić się nim w dłoni, myśląc nad dalszą wypowiedzią -Pomijając te złote jabłka, które miałam dla ciebie zdobyć w tym przedstawieniu, powiedz mi, czego naprawdę chcesz? Pamiętaj, że nie jesteś mi wrogiem i nie uważam cię za takiego, jedyne czego oczekuję, to jakiejś współpracy, skoro jesteśmy na siebie skazane do końca świata na siebie. - pokiwała głową ze zrezygnowaniem, licząc na to że będzie w stanie z nią porozmawiać, zamiast siłować się dalej na wymysły, zagadki i fochy. Chyba mogła tego wymagać od nastolatki, co nie?

[Norka]

Hesperides' GardenIkiryo no Tatari B

GraczeShin'ya Yukii

Tury8

Ogarnięcie, że coś było nie tak z całym teatrzykiem zdecydowanie nie było w porządku nie zajęło Yuki jakoś długo. Najwidoczniej wykroczyła w taki sposób za scenariusz wymyślony przez Kicię, że świat w jakimś sensie się… zawalił, czy też zawiesił, to było zdecydowanie lepsze słowo. Może nie spodziewała się, że scenarzystka całego tego zamieszania się pojawi się tak szybko, ale najwidoczniej nie spodobało się jej to, że Shin’ya nie chciała się bawić tak, jak jej zagrała.

– Ja chcę się po prostu dobrze z Tobą bawić. W dzień tu nie bywasz, jesteś tylko w nocy… więc ja myślałom cały czas jaką atrakcję Ci sprawić, a Ty wszystko psujesz... – Kicia wyglądała teraz na bardziej smutną i zawiedzioną postawą Yuki, aniżeli złą. Kicia była teraz przygnębionym blobem i nawet ciężko westchnęła. – Ja nie wiem jak się tutaj znalazłom i skąd w ogóle jestem. Pojawiłom się z nicości, zdobyłom znikąd świadomość – powiedziała Kicia, która zaraz potem spojrzała w stronę Proteusza, który w mgnieniu oka rozpadł się na kupkę piasku. – Nie bawiłaś się dobrze, Yuki – chan? – zapytała, a Yuki mogła poczuć jak cienisty blob intensywnie się w nią wpatruje… gdziekolwiek miała oczy, to zdecydowanie nimi wręcz na wylot ją prześwietlała.

[Shin'ya Yuki]

Yuki miała zdecydowanie mieszane uczucia w kierunku jej lokatora, lokatorki? Nawet ciężko było określić czy to coś miało płeć. Właściwie, to był byt, który nie posiadał ciała, nie było więc to nawet zwierzę, więc koncepcja płci już go nie dotyczyła. W sumie podobna sytuacja była z dziewczyną, której ciało było zdegradowane do kłębku nici, dając tylko pozory przynależności do jakiejś konkretnej płci. Realnie, Yuki uważała się za kobietę tylko dlatego, że społeczeństwo ją tak postrzegało. Czy jakby zrobiła coś, co by sprawiło że wyglądałaby jak mężczyzna, to czy powinna zacząć mówić o sobie inaczej? Czy potrafiłaby tak zrobić? Nigdy o tym wcześniej nie myślała, lecz Kicia, która wydawała się być czymś na wzór kobiety, ewidentnie nie chciała być z czymkolwiek utożsamiana. To dało jej dość sporo do przetrawienia, szczególnie kiedy już obudzi się z tego niezręcznego snu.
-To nie tak że źle się bawiłam, ten wstęp miał bardzo duży potencjał do pięknej opowieści - uśmiechnęła podchodząc bliżej cienistego kłębka -Tylko że w przeciwieństwie do ciebie, ja improwizowałam. Ty miałaś swój scenariusz, ale ja go nie znałam. Musisz zrozumieć, że nie wszystko będzie zawsze szło po twojej myśli... - zatrzymała się na chwilę ze swoją wypowiedzią, przypominając sobie ile nie poszło po jej myśli w relatywnie krótkim życiu. Ile bliskich straciła podczas wojny, która była tak niedawno, a wszyscy udają już że nie miała miejsca, bawiąc się w wioseczki sklejone z ludzi, którzy byli dla siebie wrogami i podrzynali sobie wzajemnie gardła -Cholera jasna... czasem też się czuję, jakbym pojawiła się znikąd. Tak samo jak ty, nie mam nikogo ani niczego. A gdyby... - usiadła obok Kici na piachu -Patrz, gdy się obudziłam, ten kompas był nadal w mojej kieszeni... nie mogłabyś tak zrobić sobie jakiegoś prostego ciała i kiedyś przyjść do mnie? - spojrzała na nią, szukając wzrokiem czegoś, co mogło funkcjonować jak oczy. Na czymś chciała skupić wzrok, choć było to wyjątkowo ciężkie przy tak nieregularnej budowie ciała(?).

[Norka]

Hesperides' GardenIkiryo no Tatari B

GraczeShin'ya Yukii

Tury9

Ciężko było Kici przypisać jakąkolwiek płeć, biorąc pod uwagę, że była bliżej nieokreślonym bytem, który na dodatek najwidoczniej istniał tylko w głowie Yuki. Z drugiej strony, zastanawiając się jakoś bardziej nad tym… mogła zdecydowanie dojść do wniosku, że były w pewnym sensie były podobne. W przypadku Shin’yi, jakby nie było patrzeć, ciężko mówić o „płci”. Wyglądała po prostu jak kobieta i tak była postrzegana przez społeczeństwo, nie zmieniało to faktu, że koniec końców była bytem chakrowych nici, a Kicia zaś… jakimś cienistym wewnątrz jej głowy.

– Czyli musiałabyś znać wcześniej scenariusz, by się lepiej bawić? – zapytała, zupełnie ignorując część o tym, że nie zawsze wszystko będzie szło po jej myśli. Kicia ze smutnego bloba przybrała teraz formę bardziej zamyślonego, jakby była jakąś wielką filozofką, która zaraz miała dać przemowę swojego życia. – Jesteśmy podobni, Yuki – chan – powiedziała Kicia, by zaraz podejść bliżej i dziewczyna mogła poczuć, jak jej osoba współlokatorska owija się dosłownie wokół lewej nogi. Nie było to… złe uczucie. Raczej dziwne, jednakże po chwili miała wrażenie, że jakby mimo wszystko były po częścią jednością. – Hm, stworzyłom ten kompas w labiryncie, ale nie wiedziałom, że przeniesie się do realnego świata, to chyba nie jest do końca ode mnie zależne... – odparła, by potem zacząć się wspinać po ciele Yuki, aż znalazła się na jej ramieniu. Przypominała trochę w obecnej formie papugę czy inne ptaszysko. Nawet miała dwie dziurki w głowie, które teoretycznie mogłoby robić za oczy. – Może Ty byłabyś w stanie zrobić coś, co sprawiłoby, że byśmy byli razem także i w dzień? – zapytała.

[Shin'ya Yuki]

Dziewczyna kiedy usłyszała zawiedzione pytanie Kici, pokiwała od razu przecząco głową, aby dać jej do zrozumienia że nie miała tego na myśli
-Nie no, ja się dobrze bawiłam. Ale, gdybym znała scenariusz, mogła bym być lepszym aktorem i to właśnie Tobie podobało by się bardzo. Nie prosiłam żeby skończyć, nie mówiłam że cała historia jest bez sensu. Ja wytykałam nieścisłości tego co powiedział proteusz - wskazała na miejsce gdzie stał wcześniej, lekko zaciskając usta, widząc co najwyżej trochę prochu w który się obrócił. Na następne słowa które mówiła i rzeczy które robiła, zareagowała najpierw jedynie podniesioną brwią, nie do końca wiedziała czego się spodziewać. Z jednej strony Kicia zdawała się być równie zagubiona co ona sama... z drugiej, była nadal w pewnym sensie pasożytem, który żywił się na jej zasobach chakry i cholera wie czym jeszcze, całe szczęście że nie miała żadnych narządów oprócz serca, o które musiała się martwić... a i to mogła zawsze wymienić, więc nie było źle.
-No, najwidoczniej potrafisz więcej niż ci się wydaje. - zaśmiała się, starając brzmieć przyjaźnie dla swojej lokatorki -Kurczę, to może być ciężkie... albo cholernie łatwe, zależy... ale powinno się udać. Potrafię przenieść się do innego wymiaru i przyzywać demony, zrobienie ci czegoś, za pomocą czego była byś w stanie być ze mną w dzień, no musi być możliwe - zamyśliła się na chwilę, wpatrując się w ziemię -Słuchaj... zacznijmy od tego, co właściwie robisz jak nie śpię? Widzisz moimi oczami co robię? Bo prawdę mówiąc, spanie dla mnie samej jest zbędne. Może i twoja... matka, musiała spać, ale ty trafiłaś na kogoś, kto nie je, nie pije, nie musi spać... masz pełną rację, jesteśmy podobni. - spojrzała jej.. jemu(?) prosto w wgłębienia, które miały imitować oczy. No, były podobne, Yuki jedynie miała maskę ze skóry, która upodabniała ją do człowieka. Nie była tak naprawdę niczym więcej, jak potworem, który "żywi" się cudzymi sercami. Koniec końców, była chyba nawet gorsza od Kici.

[Norka]

Hesperides' GardenIkiryo no Tatari B

GraczeShin'ya Yukii

Tury10

Kicia wyraźnie słuchała, co Yuki miała do powiedzenia na temat jej sztuki. Jakby nie patrzeć opinia i krytyka innych była bardzo ważna, bo dzięki temu następnym razem będzie mogła stworzyć jeszcze lepsze arcydzieło. Blob wydawał się jakby przechylić głowę, przypominając trochę psa, który bardzo uważnie słuchał, co miał mu do powiedzenia jego pan.

– W takim razie, jaka odpowiedź Proteusza byłaby lepsza? – zapytała, widocznie zainteresowana opinią Shin’yi w tym temacie. Brakuje tylko, żeby Kicia stworzyła sobie swój cienisty notatniczek i zaczęła w nim notować to, co jej koleżanka miała do powiedzenia na temat sztuki, w której brała udział.

Z jednej strony były do siebie podobne, jednak Yuki nie zapominała, że mimo wszystko Kicia znalazła się w jej ciele wbrew jej woli i mimo wszystko była swego rodzaju pasożytem, choć… raczej bliżej temu do symbiozy? Może i część jej chakry zamieniła się w tą… dziwną energię, ale bez wątpienia Yuki czuła, że za tym szły pewne bonusy, przez co była silniejsza. I miała wrażenie, że mogła w jakiś sposób tej nowej energii używać, tylko musiała znaleźć sposób na jej wykorzystanie.

– W dzień otaczam się ciemnością, bo słońce sprawia mi dyskomfort i zdecydowanie wolę, gdy jest na zewnątrz ciemno i też wtedy jestem bardziej aktywna i mogę Ci robić te wszystkie atrakcje… Gdyby było cały czas ciemno, nawet w dzień, to moglibyśmy spędzać czas razem. – Po głosie Kici słychać było jej podekscytowanie tym tematem. Tylko pytanie… czy to w ogóle było możliwe?

[Shin'ya Yuki]

Zastanowiła się na chwilę nad odpowiedziami dla Kici. Prowadzenie takich dwóch rozmów naraz było dość mylące i choć wszyscy dookoła, od kiedy się urodziła, robili właśnie w taki sposób, tak nadal nie mogła do tego w pełni przywyknąć, bardziej tak w 99 procentach. Czy nie powinno utrzymywać się jednego tematu naraz? Czy rozmowa nie była by wtedy bardziej przejrzysta i sensowna, nie tak jak teraz, kiedy skacze się to raz mówiąc o sztuce, żeby w międzyczasie odpowiadać na pytania związane z sensem życia i możliwościami manipulacją światłem...
-Jeżeli chodzi o odpowiedź Proteusza, myślę że mógł nie mówić o tym że wie gdzie są złote jabłka, tylko powiedzieć coś w stylu "wskażę ci drogę". Wtedy nikt by nie oczekiwał czegokolwiek wielkiego, bo drogę wskazać potrafił. A kiedy powiedział że wie gdzie są, to nie powinien mówić że ktoś inny wskaże dalszą drogę, no bo... to oznacza że jednak nie wie. Właśnie dlatego podważyłam jego słowa. - odpowiedziała na pierwsze pytanie, mając nadzieję że Kicia coś z tego wyniesie - A co do światła dziennego... To by wyjaśniało w pełni dlaczego tu jest tak ciemno i mrocznie. - kiwnęła głową ze zrozumieniem - Zgasić słońca mi się raczej nie uda... choć było by to ciekawą próbą. Ale tak sobie myślę, czy była byś w stanie kimś lub czymś kontrolować, co nie jest podatne na światło? Ja na przykład umiem wchodzić w cudzy cień i manipulować tą osobą jak mi się tylko podoba o ile jest nieprzytomna lub wystarczająco słaba psychicznie... Można by było spróbować coś takiego zrobić jak się obudzę. - spojrzała znowu na Kicię, żeby spróbować wyczytać jakieś emocje, które mogły nią targać. Nie do końca miała plan jak tego wszystkiego dokonać i co ten stworek miał na myśli -Chyba że masz jakiś inny pomysł lub sugestię, to chętnie posłucham

[Norka]

Hesperides' GardenIkiryo no Tatari B

GraczeShin'ya Yukii

Tury11

Mimo wszystko Kicia była ciekawa świata i wciąż się wiele uczyła i najwidoczniej zależało jej na opinii Yuki na temat przedstawienia. Słuchała więc jej uważnie i nawet do uszu Shin’yi dotarło krótkie „hm” mające na celu pokazać zastanowienie się na tym co zostało przez nią powiedziane. Wtedy też Kicia przytaknęła „głową” jakby dać do zrozumienia, że rzeczywiście to była prawda.

– Wydaje mi się, że rozumiem. Następnym razem będę pamiętać – przyznała. Biorąc pod uwagę fakt, że Proteusz zamienił się w piasek, to raczej ciężko mówić o jakiejś kontynuacji wątki. Pozostawała jednak kwestia światła. – Nie mam wpływu na zewnętrzny świat Yuki – chan, a chociaż nie bezpośrednio. Jesteś swoistym medium, więc… to Ty musisz sprawić, by było ciemno. Próbowałaś korzystać z tej nowej energii, którą Ci podarowałom? Ona jest ciemna… mogłabyś spróbować stworzyć coś, co sprawi, że słońce nie będzie tak irytujące? – rzuciła propozycją, jednocześnie dając Yuki jakieś nowe informacje. Dotychczas Shin’ya uważała, że Kicia była pasożytem na jej chakrze, zamieniając ją w coś zupełnie innego, jednakże… to nie oznaczało, że nie mogła z niej korzystać, prawda? I słowa jej współlokatorki widocznie ją do tych eksperymentów zachęcały. Jeśli zaś chodziło o emocje, które mogła z Kici wyczytać – była to swego rodzaju konsternacja, jakby starała się rzeczywiście szukać wyjścia z sytuacji, w której się znalazły obydwie.

[Shin'ya Yuki]

No, to teraz jeżeli będzie miała kolejne mentalne batalie z Kicią, nie będzie już tak łatwo jej wybić z tropu. Mały demon, z którym rzeczywiście była w symbiotycznej relacji, uczył się ekstremalnie szybko. Przecież od kiedy narodziła się, minęły zaledwie trzy noce, z czego ta ostatnia tak naprawdę jeszcze trwała. Delikatnie zmroziło ją to, czym ona się niedługo stanie jeżeli nie zaprzestanie. Czy będzie bardziej agresywnie chciała ja męczyć? Pomimo tego, że mówiła tylko o zabawie, Yuki kompletnie nie wyglądało to tylko na niewinne psoty. Zdecydowanie chciała ją, może nie bezpośrednio, ale podświadomie złamać. Może nawet przejąć w pełni jej ciało. Przecież było by to na rękę, jeżeli miała by pełną kontrolę nad nią za dnia i w nocy. Czas tylko mógł pokazać, co dalsze spotkania jej przyniosą. Ale nie zapowiadało się że będzie łatwiej, jeżeli to nie był koniec.
-W sumie nie próbowałam jej wykorzystywać do niczego... Ale masz rację, wydaje się ona mieć "ciemną" charakterystykę. - ale nawet jeżeli ta chakra była jakoś silniejsza w "ciemnych" rzeczach, to jak miała zgasić światło za dnia? Jedyna możliwość to bycie w ciągłym cieniu... albo ten cień stworzyć. Otoczyć się nim? Zrobić barierę, tak jak tą, która była wykorzystywana do kopuły czasoprzestrzennej? To już nie powinno być ciężkie
-Dobra, mam chyba pomysł. Co powiesz na to, że jak się obudzę to postaram się zrobić coś na wzór sfery. Ta chakra powinna być w stanie nadać jej na tyle gęstą strukturę i ciemny kolor, żeby nie raziło cię światło dzienne. Dzięki czemu, będziesz mogła być ze mną nawet za dnia? - miała nadzieję że jeżeli uda się jej obudzić, to będzie nadal pamiętać tę obietnicę. A sama chakra rzeczywiście będzie się nadawać do czegoś takiego, o co prosi Kicia...

[Norka]

Hesperides' GardenIkiryo no Tatari B

GraczeShin'ya Yukii

Tury12

Kicia zdecydowanie mogła przerażać, a także tempo jej rozwoju. W raptem trzy noce zamieniła w nie do poznania. Przy pierwszym ich spotkaniu była niczym jak dziecko, o bardzo prostym rozumowaniu i nie miała większego problemu, by ją pokonać. Ich drugie spotkanie – które najwidoczniej było częścią teatrzyku, było nieco bardziej skomplikowane, ale mimo wciąż miało wiele dziur. Teraz zaś… wydawała się być zdecydowanie rozumniejsza, a Yuki wiedziała, że to nie był koniec i mogła się spodziewać jedynie, że jej nowa koleżanka stanie się silniejsza. Pytanie, co zamierzała z tym sama Shin’ya zrobić… bo bazując na słowach Kici, to nie było do końca tak, że to ona na niej żerowała i… mogła korzystać z tej siły, którą miała jej współlokatorka.

– Możesz jej używać… a także sprawić, by było jej więcej. Wtedy będziesz jeszcze silniejsza. – Kicia w tym momencie zabrzmiała trochę jak mała kusicielka, która chciała namówić Yuki do złego. Czy zamierzała się w to wciągnąć? Ciężko stwierdzić, jednakże fakt możliwości wykorzystania tej energii w jakiś sposób – skoro nie mogła jej używać do zwykłych jutsu – zdecydowanie może być czymś przydatnym. – Hm, brzmi dobrze! Do następnego naszego spotkania może być Ci ciężko to opanować… po nim będzie jeszcze jedno. Liczę w takim razie, że do naszej ostatniej wspólnej zabawy uda Ci się to zrobić! – Kicia z jednej strony zabrzmiała… jak koleżanka, która życzyła jej powodzenia, ale miała wrażenie, że gdzieś w tym wszystkim było drugie dno i zdecydowanie wolała nie wiedzieć co się stanie, jeśli do następnej „zabawy” nie uda się jej tej sfery opracować. – Zobaczysz, przyda ci się… teraz powoli będziemy się stawać jeszcze większą jednością! – odparła jedynie podekscytowana na Kicia, by nagle cały świat zaczął się rozmywać.

Yuki otworzyła oczy… by zaraz potem szybko je ponownie zamknąć. Jasne światło, które dosłownie świeciło prosto jej w oczy z okna (akurat miała pokój od wschodu) zdecydowanie nie było przyjemne. Raziło ją w oczy zdecydowanie bardziej niż normalnie i było… upierdliwe. W tej chwili najchętniej zakopała by się pod kołdrą, nawet głową, by opatulić się całą sobą przyjemną ciemnością.

To był moment, w którym sobie zdała sprawę z tego, co Kicia miała na myśli mówiąc, że staną się „jednością”.

wynagrodzenie

Shin'ya Yuki - 25 PD, 50 PT, 1 500 Ryō, Ikiryo no Tatari B (do zgłoszenia w odpowiednim temacie

New wada unlocked!

ŚwiatłowstrętWada

Yuki zdecydowanie nie lubi, gdy jest jasno. Nie ma znaczenia czy to jest światło naturalne, czy też sztuczne - każdy jego rodzaj ją odpycha. Jej oczy, zdecydowanie nie funkcjonują w dzień i w jasnych pomieszczeniach najlepiej. Można to przyrównać od odwróconej kurzej ślepoty. Shin'ya widzi wyraźnie jedynie na krótkie i średnie dystanse (do 15 metrów), na dalsze obraz staje się rozmazany i im dalej tym mniej szczegółów jest w stanie zobaczyć. Same okulary przeciwsłoneczne nie są w stanie tego rozwiązać i Yuki musi być fizycznie w cieniu, by wzrok wrócił do normalności. Posiadanie Atutu Ulepszony Wzrok zwiększa dystans do którego dziewczyna widzi wyraźnie w dzień do 25 metrów.

Kod: Zaznacz cały

[wada name=Światłowstręt]Yuki zdecydowanie nie lubi, gdy jest jasno. Nie ma znaczenia czy to jest światło naturalne, czy też sztuczne - każdy jego rodzaj ją odpycha. Jej oczy, zdecydowanie nie funkcjonują w dzień i w jasnych pomieszczeniach najlepiej. Można to przyrównać od odwróconej kurzej ślepoty.  Shin'ya widzi wyraźnie jedynie na krótkie i średnie dystanse (do 15 metrów), na dalsze obraz staje się rozmazany i im dalej tym mniej szczegółów jest w stanie zobaczyć. Same okulary przeciwsłoneczne nie są w stanie tego rozwiązać i Yuki musi być fizycznie w cieniu, by wzrok wrócił do normalności. [b]Posiadanie Atutu Ulepszony Wzrok[/b] zwiększa dystans do którego dziewczyna widzi wyraźnie w dzień do 25 metrów.[/wada]

Nori (Hyuga Tsubaki) - 25 PB, 6 PD, 50 PT, 1 000 Ryō

Napisz posta podsumowującego ten wątek i lecimy z kolejnym :kappa:

[Shin'ya Yuki]

Tej nocy batalia się skończyła dość pozytywnym akcentem. Dostała potwierdzenie od Kici że może tej zmienionej chakry używać, co postanowiła przetestować jak tylko się obudzi. Niestety nie wiedziała jeszcze jaka niemiła niespodzianka ją czekała o poranku. Choć podejrzewała, że wraz z posiadaniem czegoś takiego, będzie się zmieniać, tak jak to miało miejsce pierwszego dnia, kiedy jej skóra i włosy zrobiły się ciemniejsze. Tak nie sądziła że słońce będzie jej tak nadawać po oczach. Pożegnania z Kicią zawsze były nagłe i nie miała okazji żeby samemu powiedzieć tego ostatniego słowa. Ale żal nie trwał długo, teraz jedyne co czuła, to aktywną chęć wyłączenia tego świecącego gówna na niebie. Czy to zawsze tak nadawało lumenami? Ktoś wymienił żarówkę na niebie? Przecież to było nieludzkie żeby tak atakować w biedne oczy. Zaraz więc po dostaniu bombą świetlną po oczach, schowała się pod kołdrą, żeby zastanowić się co zrobić żeby ją tak nie bolały. No tak... zasłony, miała zasłony. Po dłuższej batalii z samą sobą pod kołdrą, podczas której zdała sobie sprawę z tego że w sumie widziała pod nią wszystko idealnie, wynurzyła się z niej aby przejąć panowanie nad oświetleniem w jej pokoju. Jedna zasłona, dostanie światłem idealnie po twarzy, kurwienie pod nosem, druga zasłona... i dało się żyć. Postanowiła więc że weźmie prysznic, po którym zaczęła myśleć od czego właściwie zacznie próby robienia tej ochronnej bariery, którą obiecała Kici w zamian za... pewnie o wiele lżejszą umysłową batalię, niż mogła by być, patrząc na to jak się zaczynała.

Po wielu godzinach prób, podczas których Yuki kompletnie zatraciła się w czasie, będąc zafascynowaną kompletnie nową energią, powoli dochodziła do jakiegoś poziomu kontroli, który pozwolił jej na zmianę natężenia światła w pomieszczeniu czy też tworzenie małych, ulotnych przedmiotów z cienistej energii. Daleko jednak jej było do tego żeby stworzyć coś, co będzie w stanie się na długo utrzymać i do tego stabilnie. Ale skoro obiecała, to postanowiła zrobić wszystko co może, wykorzystując swoją rozległą wiedzę na temat Ninjutsu, aby stworzyć coś tak prostego jak bariera w której było... ciemno.
Poranek zamienił się w południe, to płynnie przeszło w wieczór. Wieczór zamienił się w noc... noc w kolejny dzień a ten, znowu w noc. Kiedy kolejny wschód słońca się zbliżał, stwierdziła że to już ten moment. Po setkach prób i dwóch bezsennych dobach, które dla niej nie były jakimkolwiek problemem, bo gdyby nie spotkania z Kicią, to wcale by nie spała, udało się. Złożyła odpowiednie pieczęcie, do techniki, za pomocą której została owiana cienistą powłoką, blokującą promienie słoneczne do tego stopnia, że przeciętny człowiek nie widziałby kompletnie nic
-Budzimy się, zobacz co dla ciebie przygotowałam- powiedziała, patrząc na wschód słońca, który był całkiem znośny zza cienistej kopuły.

IKIRYŌ NO TATARI: Tasogare no seiiki| WRAITH’S CURSE: Twilight Sanctuary生霊の祟り・黄昏の聖域

KlasyfikacjaIKIRYŌ NO TATARI

Pieczęcieczas kumulowania chakry jak przy 6 pieczęciach

KosztRóżny

ZasięgSfera o średnicy 2 metrów wokół użytkownika

DodatkoweTechnika kosztuje 15 PT

W związku z dzieleniem jednego ciała, cień może mieć bardzo dobry powód aby chronić swojego nosiciela, jak i on chce chronić swojego lokatora. Zdolność ta pozwala użytkownikowi, po uiszczeniu odpowiedniego kosztu chakry, wznieść barierę która ma dwa zastosowania. Pierwszym z nich jest oczywiście ochrona użytkownika przed zagrożeniami wynikającymi z ataków fizycznych jak i technik. Kolejną ochroną, choć nie najlepszą, jest ochrona oczu przed naturalnym światłem. Wewnątrz bariery, jest o wiele ciemniej, dzięki czemu ci, którzy mają wrażliwe oczy lub nie chcą się narażać na zbytnie wystawienie na słońce, mogą korzystać z dobrodziejstw tej techniki, która daje efekt taki, jakby człowiek stał w półmroku. Kształt tej bariery przypomina mniej więcej sferę, choć to tylko przybliżenie, ponieważ nie jest on w pełni regularny, choćby przez smugi chakry które co jakiś czas pojawiają się i znikają, niczym płomienie które zostały bardzo spowolnione w czasie.

Użytkownik decyduje z jaką siłą uruchamia technikę. Koszt techniki równy jest Standardowemu danej rangi:"

• D - ataki fizyczne do poziomu siły 5, techniki do rangi D
• C - ataki fizyczne do poziomu siły 6, techniki do rangi C
• B - ataki fizyczne do poziomu siły 7, techniki do rangi B
• A - ataki fizyczne do poziomu siły 8, techniki do rangi A, Wymagania: Ikiryō no tatari A
• S - ataki fizyczne do poziomu siły 9, techniki do rangi S, Wymagania: Ikiryō no tatari S

Bariera utrzymuje się przez jedną turę, po czym znika, acz możliwe jest jej dalsze utrzymanie. Utrata chakry jest równa standardowemu kosztowi siły techniki na turę, a więc utrzymanie bariery rangi S kosztuje od drugiej tury istnienia standardowy S. Dodatkowo ze względu na medium, technika ta wypada słabiej w stosunku do jutsu bazujących na ogniu oraz świetle, nawet jeżeli jest w stanie redukować efektu działania tego naturalnego. Takie osłabienie jest porównywalne do różnicy pomiędzy dwoma żywiołami, który to jeden z nich ma przewagę. Technika ta działa jedynie w jedną stronę. Oznacza to, że "wychodzące" ciosy, jak i inne techniki, nie powodują jej zniszczenia, jedynie te z zewnątrz, co uwydatnia się w defensywnej sile tej techniki, która jest mniejsza od porównywalnych jutsu.

[Norka]

Yuki's & Kicia's Bizarre AdventuresIkiryo no Tatari A

GraczeShin'ya Yuki

Tury1

Rozstanie z Kicią jak zawsze było bardzo nagłe, nie pozwalając jej zbytnio tak naprawdę pożegnanie się czy powiedzenie ostatecznego słowa. Po przebudzeniu się zaś spotkała ją raczej niemiła niespodzianka w postaci wybitnie rażącego w nią słońca. Zdecydowanie mocniej niż to zapamiętała. I po chwili spędzonej pod kołdrą, tak że przestały ją te oczy boleć, wzięła się zebrała w sobie by szybko doskoczyć do okna i zasłonić je. Tak było zdecydowanie lepiej. Teraz pozostawała kwestia… no spełnienia obietnicy, którą dała Kici, co wcale nie było na początku takie łatwe. Musiała bowiem się nauczyć jak kontrolować tę cienistą chakrę… ale w końcu się udało i zaczęła robić coraz większe postępy, by po dwóch dniach ciężkich prób, w końcu się udało. By w końcu… otoczyć się ciemnością i patrzeć na wschodzące słońce.

Kicia zawsze gdzieś tam z tyłu jej głowy była. Yuki czuła jej obecność, jednakże… w dzień wydawała się być naprawdę zaspana, w nocy jednak miała wrażenie, że się uważnie przyglądała temu co robiła. Nie odzywała się jakoś dużo, choć zdecydowanie miały możliwość rozmowy wewnątrz umysłu, jeżeli tego by pragnęła. Oczywiście gdy było ciemno, w dzień nie było o tym mowy.

Teraz jednak było inaczej. Yuki była otoczona ciemną barierą, dzięki której słońce ani trochę jej nie raziło. I mogła poczuć, jak Kicia, która jeszcze niedawno temu poszła w ten stan stagnacji, zaczyna się budzić, coraz bardziej wiercić w cienistym łóżeczku umysłu Shin’yi.

– Wooo… – mogła usłyszeć zachwyt w głosie Kici, która najpewniej pierwszy raz w życiu, oczami Yuki widziała wschód słońca. Nie wspominając o tym, że to był pierwszy raz, gdy miały okazję spotkać się w realnym świecie. Bo wcześniej widziały się wtedy, gdy Shin’ya szła spać. – Słuchaj Yuki – chan, skoro światło nam nie groźne, co powiesz na wycieczkę? Masz może ten kompas, możemy… spróbować z niego zrobić użytek? – zaproponowała Kicia. Z jednej strony brzmiała bardzo niewinnie, ale miała wrażenie, że gdzieś w głosie swojej współlokatorki słyszała jakiś… haczyk?

[Shin'ya Yuki]

Zachwycony głos Kici bardzo poruszył, aktualnie niestety jedyne, serce Yuki. Od kiedy się spotkały, dziewczyna czuła jak coś się w niej zmienia, czyżby zaczynało jej na czymś w życiu zależeć? Od kiedy zakończyła się wojna, żyła tylko i wyłącznie dla siebie. Robiąc byle co, byle gdzie, byle jej było wygodnie. Teraz... W sumie powoli wracała do bycia dawną sobą. Kimś, kto miał dla kogo żyć. Może cienista kula wątpliwej jakości świadomości, nie była idealnym powodem do wstania z łóżka i pójścia w dalsze życie, tak dla Yuki... spadła jej niczym z nieba. Nie była tylko nadal pewna, czy powinna ją traktować bardziej jak rozumne zwierzątko, czy też jak przyjaciółkę... a może jak członka rodziny? Nigdy nie miała siostry, nie wiedziała nawet do czego porównać taką relację, jaką miała z tym małym cosiem, który dawał jej tyle radości, jak i zmartwień
-Myślę że to może być dobry pomysł. Słońce ledwo co wstaje, nie będziemy się też aż tak rzucać w oczy... Ale na dalszą metę, musimy chyba znaleźć jakieś miejsce, gdzie życie nie kończy się wraz ze zmrokiem. Bycie otoczonym takimi ilościami chakry cały czas, nie przyniesie niczego dobrego - odpowiedziała cieniowi, pakując swoje rzeczy do plecaka, pamiętając aby nie zapomnieć o odpowiednim przypięciu zwojów, które nie mieściły się w środku - Sprawdźmy gdzie nas kompas zawiedzie - mruknęła, wyciągając go z kieszeni, przyglądając się co miała do powiedzenia wskazówka, która nie zawsze działała tak jak można by się spodziewać - Jak myślisz, jest to daleko? - zapytała się, otwierając okno aby ocenić czy może bezpiecznie zeskoczyć z niego na ulicę. Jeżeli dało radę, to skoczyła, wylądowała i... poszła gdzie ją wskazówka zaprowadzi. O ile ta gdziekolwiek prowadziła.

► Pokaż Spoiler

IKIRYŌ NO TATARI: Tasogare no seiiki| WRAITH’S CURSE: Twilight Sanctuary生霊の祟り・黄昏の聖域

KlasyfikacjaIKIRYŌ NO TATARI

Pieczęcieczas kumulowania chakry jak przy 6 pieczęciach

KosztRóżny

ZasięgSfera o średnicy 2 metrów wokół użytkownika

DodatkoweTechnika kosztuje 15 PT

W związku z dzieleniem jednego ciała, cień może mieć bardzo dobry powód aby chronić swojego nosiciela, jak i on chce chronić swojego lokatora. Zdolność ta pozwala użytkownikowi, po uiszczeniu odpowiedniego kosztu chakry, wznieść barierę która ma dwa zastosowania. Pierwszym z nich jest oczywiście ochrona użytkownika przed zagrożeniami wynikającymi z ataków fizycznych jak i technik. Kolejną ochroną, choć nie najlepszą, jest ochrona oczu przed naturalnym światłem. Wewnątrz bariery, jest o wiele ciemniej, dzięki czemu ci, którzy mają wrażliwe oczy lub nie chcą się narażać na zbytnie wystawienie na słońce, mogą korzystać z dobrodziejstw tej techniki, która daje efekt taki, jakby człowiek stał w półmroku. Kształt tej bariery przypomina mniej więcej sferę, choć to tylko przybliżenie, ponieważ nie jest on w pełni regularny, choćby przez smugi chakry które co jakiś czas pojawiają się i znikają, niczym płomienie które zostały bardzo spowolnione w czasie.

Użytkownik decyduje z jaką siłą uruchamia technikę. Koszt techniki równy jest Standardowemu danej rangi:"

• D - ataki fizyczne do poziomu siły 5, techniki do rangi D
• C - ataki fizyczne do poziomu siły 6, techniki do rangi C
• B - ataki fizyczne do poziomu siły 7, techniki do rangi B
• A - ataki fizyczne do poziomu siły 8, techniki do rangi A, Wymagania: Ikiryō no tatari A
• S - ataki fizyczne do poziomu siły 9, techniki do rangi S, Wymagania: Ikiryō no tatari S

Bariera utrzymuje się przez jedną turę, po czym znika, acz możliwe jest jej dalsze utrzymanie. Utrata chakry jest równa standardowemu kosztowi siły techniki na turę, a więc utrzymanie bariery rangi S kosztuje od drugiej tury istnienia standardowy S. Dodatkowo ze względu na medium, technika ta wypada słabiej w stosunku do jutsu bazujących na ogniu oraz świetle, nawet jeżeli jest w stanie redukować efektu działania tego naturalnego. Takie osłabienie jest porównywalne do różnicy pomiędzy dwoma żywiołami, który to jeden z nich ma przewagę. Technika ta działa jedynie w jedną stronę. Oznacza to, że "wychodzące" ciosy, jak i inne techniki, nie powodują jej zniszczenia, jedynie te z zewnątrz, co uwydatnia się w defensywnej sile tej techniki, która jest mniejsza od porównywalnych jutsu.

Chakra: Bez zmian, bariera poziom D.