Pasaż Handlowy

25 maja 2023, 23:16

Posty17/...

Mimo iż Tsu nie mogła opuścić stanowiska nie zamierzała nie zareagować na to, co zauważyła. Zamierzała poinformować swoją przełożoną, a zarazem kuzynkę, o całym tym zajściu, by ona wracając mogła na to coś poradzić. W tym celu należało zrobić tak, jak jej poleciła, czyli przekazać wieści łasicy, a ona miała dostarczyć je go Hyuugi. Gdy tylko jej to powiedziała, ta kiwnęła pyszczkiem i puffnęła w kłębku dymu.

Mimo iż geninka załatwiała jedną sprawę za drugą bardzo sprawnie, praca sama przychodziła do niej. Wpierw złamana ręka, później przemoc domowa a teraz omdlenie. Iryoninka postępując zgodnie z procedurami wzięła chłopaka pod ramię i razem z drugim z nich doprowadzili Shogo do łóżka, by tam go położyć. Hyuuga po wykonaniu prostego badania za pomocą Bunseki musiała wysłuchać całego szczegółowego wywodu jego znajomego. Tsu niestety nie grała w karcianki, a z pewnością już nie w Bitwę Shinobi, więc niewiele dość rozumiała. Doszła jednak do wniosku, że jest to zwyczajne osłabienie, jakie doprowadziło do utraty przytomności. Nie robiąc sobie wiele z komplementu jaki otrzymała, poinstruowała chłopaka co trzeba robić, a sama poszła szukać soli trzeźwiących. Jak na dobrze zaopatrzony punkt medyczny, udało jej się znaleźć trzy porcje. W tym przypadku jedna w zupełności by wystarczyła, więc wzięła ją i wróciła do swojego pacjenta, by na nim jej użyć. Zaraz po tym jak przystawiła mu je do nosa, nie minęło więcej niż kilka sekund a Shogo momentalnie otworzył oczy i uniósł lekko głowę rozglądając się po okolicy. Wyglądał jakby ktoś go brutalnie obudził z jakiegoś snu. Rozejrzał się po dwóch twarzach jakie widział oraz białym suficie i swoim otoczeniu zdezorientowany.
- G-gdzie ja jestem? - zapytał niepewnie.

25 maja 2023, 23:32

Tsubaki, jakby nie patrzeć, znajdowała się w pracy. Dbanie o punkt medyczny należało do jej obowiązków i ani trochę jej nie dziwiło to, że zdecydowanie było co robić. Festiwal cieszył się naprawdę sporym zainteresowaniem wśród ludzi, tak więc szansa na to, że ktoś zrobi sobie krzywdę i będzie potrzebować pomocy była stosunkowo spora. Czy lepiej byłoby, gdyby obecność Kamelii nie była tu potrzebna? Oczywiście. I jak można mieć taką nadzieję, tak realnie było to niemożliwe. Tak więc planowała wykonać powierzone zadanie najlepiej jak potrafiła i ostatnią rzeczą, jaką zamierzała robić to na to, że tę pracę miała.

Na grach karcianych się nie znała, więc nie miała do końca pojęcia o czym ci chłopcy w ogóle mówili. Inną sprawą było to, że oni gdy grali i po prostu się bawili, ona jako kunoichi naprawdę walczyła, narażając swoje życie. Wizja tworzenia z tego gry ku ucieszy tłumu trochę średnio się jej podobała, ale nie mówiła tego na głos, co jej do tego jak ludzie zamierzają się bawić?

Specyfik zadziałał dokładnie tak, jak tego się spodziewała. Odłożyła sole na bok, obserwując dokładnie pacjenta. Chłopak powoli się wybudzał i wcale niczym dziwnym nie było, że wydawał się mocno zdezorientowany obecną sytuacją. Tsubaki na wszelki wypadek trzymała na jego ramieniu rękę, tak by delikatnie go przycisnąć do łóżka, jeżeli próbowałby wstać, to nie było coś, co powinien robić.

– W punkcie medycznym, Twój kolega Cię tu przyniósł bo zemdlałeś. Leż proszę i się nie podnoś. Jak się nazywasz? – zapytała. Mówiła powoli, tak żeby każde słowo na pewno dotarło do chłopaka, a w razie potrzeby była w stanie coś powtórzyć. Niezależnie od odpowiedzi, jaką by od niego dostała, ponownie użyłaby Bunretsu, skupiając się tym razem bardziej na głowie, czy rzeczywiście to było tylko zmęczenie, a może chłopak dostał urazu albo udaru? Zdecydowanie lepiej się dwukrotnie upewnić, przezorny zawsze ubezpieczony.

SpecjalizacjaIryō Ninjutsu - Jūken - Ninjutsu - Fūinjutsu

chakra7920 -10 (Bunseki no Jutsu) = 7910

► Pokaż Spoiler | Techiniki

KlasyfikacjaIryō Ninjutsu, Kontrola Chakry

PieczęciePies → Zając → Małpa

KosztStandardowy na turę

WymaganiaKontrola Chakry 5

Jedna z najbardziej podstawowych medycznych technik, stosowana nie bezpośrednio do leczenia, a do analizy ciała naszego pacjenta. Skupiając medyczną chakrę w dłoniach, otacza je jasnofioletowa barwa. Następnie, przykładając dłonie do pacjenta, jesteśmy w stanie zidentyfikować co mu dolega. Gdzie znajduje się problem (np. w wątrobie/płucach) oraz jakiego rodzaju on jest (np. trucizna, choroba).

Wraz z rozwojem Iryō Ninjutsu możemy z większą pewnością wykryć, czy dana osoba padła ofiarą trucizny. Wykryjemy tylko truciznę o randze równej bądź niższej od naszej rangi Iryō Ninjutsu. W przeciwnym razie wiemy, że pacjent ma np. problem z płucami. Oznacza to, że posiadając Iryō Ninjutsu na randze B wykryjemy, że problemem są trucizny o randze D, C i B oraz gdzie znajduje się problem. W przeciwnym razie, dowiemy się tylko, że problem znajduje się w konkretnym miejscu. Sytuacja ta, zależnie od MG, może dotyczyć też rzadszych bądź bardziej specyficznych chorób.

Posiadając rangę B w Iryō Ninjutsu jesteśmy również w stanie ocenić sprawność ciała osoby nie posiadającej żadnych ran. Gdzie ma słabsze mięśnie/kości, a gdzie te silniejsze. Jesteśmy również w stanie ogólnie ocenić jej siłę, wytrzymałość, szybkość.
Posiadając rangę A w Iryō Ninjutsu jesteśmy w stanie rozpoznać nawet przyczynę śmierci osoby, tak długo, póki wszystkie niezbędne elementy są na miejscu. Nie wykryjemy, że przyczyną śmierci była trucizna blokująca drogi oddechowe, jeśli został sam szkielet.
Posiadając rangę S w Iryō Ninjutsu jesteśmy w stanie rozpoznać nawet drobnoustroje, normalnie niezauważalne.
Posiadając Specjalizację w Iryō Ninjutsu wszystkie wymagania dotyczące Kontroli Chakry są obniżone o 1 poziom. Dodatkowo możliwe jest pominięcie pieczęci. Czas mieszania chakry trwa jednak tyle, ile trwałoby faktyczne ich złożenie.

26 maja 2023, 0:36

GraczeHyūga Tsubaki

NPCHyūga Ayia

Posty19/...

Gry karciane, jak zresztą inne gry tworzone przez ludzi dla ludzi, skupiały się na jednym ważnym punkcie. Uciecha tych, którzy zamierzali oddać swoje ciężko zarobione Ryo twórcy. Niestety nie każdy mógł być ninja, z wielu względów. Brak predyspozycji fizycznych czy też umiejętności kontroli chakry albo niebezpieczny zawód. Dlatego też takie dwa chucherka jak Shogo i jego kolega mogli nadal przeżywać w pewien sposób przygodni shinobich grając bezpiecznie w domu. Nie ważne było wtedy czy się wygrało czy się przegrało, gdyż to nie oznaczało końca jak w przypadku realnych ninja. Tutaj skłaniało się przeciwnikowi albo podawało rękę i zaczynało kolejną bitwę. Może dla samej Tsubaki, która była z branży, był to dość dziwny pomysł, lecz nikt jej nie zmuszał do polubienia tej formy rozrywki.

Wracając jednak do byłego czempiona Bitwy Shinobi, Hyuuga postawiła go na nogi jednym z medykamentów jakie miała na stanie, lecz zadbała o to, by Shogo nie zerwał się zbytnio na równe nogi, gdyż nie było by to dla niego najlepszym rozwiązaniem. Chłopak co prawda początkowo chciał się podnieść, lecz gdy poczuł na sobie rękę iryoninki oraz usłyszał jej tłumaczenie przestał walczyć i potulnie wrócił do leżakowania.
- Yamada Shogo. - odpowiedział na jej pytanie po czym wrócił do patrzenia w sufit.

Minęła dłuższa chwila, podczas której dziewczyna mogła przeprowadzić ponownie analizę, która nie wykazała w zasadzie nic nowego. Były mistrz karciany musiał jedynie poleżeć trochę i za jakiś czas będzie mógł opuścić punkt medyczny o własnych siłach. W tym czasie chłopak patrząc dalej przed siebie zapytał w eter.
- Przegrałem. Prawda?
- Nooo... tak. - odparł powoli jego kolega.
Nastała długa cisza. Jeśli Tsubaki nie zamierzała jej przerywać, nikt by się nie odzywał przez kolejne dobre 10 minut. Zwyczajnie było słyszeć gwar festiwalu, lecz tu było bardzo spokojnie.

Niemniej jednak po upłynięciu tego czasu dziewczyna była pewna, że jej pacjent na spokojnie może udać się do domu. Po tym jak Shogo się zebrał razem z swoim znajomym, geninka miała czas na ponowne, trzecie już ogarnięcia stanowiska pracy. Mogła się nastawiać na to, że gdy tylko wymieni podkład jaki pogniótł były mistrz karciany, zaraz ktoś nowy zleci się do niej z jakimiś problemami. Nic takiego jednak nie miało miejsca przez dłuższy czas. Minęło 5 minut, potem kolejne, i znów kolejne. Ludzie się bawili, robili zakupy, brali udział w konkursach, lecz nic sobie nie robili. Albo nie przychodzili z tym do niej. Co było czymś dobrym w jej mniemaniu. Tsubaki nie wiedziała ile dokładnie czasu nic nie robiła, lecz w którymś momencie jej zmiany próg punktu przekroczyła znana jej osoba. Jej kuzynka z Ponem na ramieniu spojrzała na nią i kiwnęła głową w geście przywitania. W dłoni trzymała siatkę, w której były dwa okrągłe pudełka wynosowe.
- Mam nadzieję, że lubisz yakisobę. - powiedziała swoim bez emocjonalnym głosem bardziej w eter, lecz nie trudno było się domyślić do kogo było to skierowane.
- Smacznego. - powiedziała wyciągając jeden zestaw z pałeczkami i kładąc go obok siebie samej otwierając drugi.
- Wybacz, że mnie tak długo nie było, lecz musiałam sprawdzić tą kobietę, o której mówiłaś. Akimichi Kawa. Chwilę za nimi szłam i faktycznie nie wygląda to najlepiej. Zgłosiłam to do biura i mają się tym zająć. - opisała to, co mogło Hyuugę interesować, po czym zrobiła przerwę na podmuchanie w gorące danie.
- A u ciebie jak? Dużo się działo? - zapytała wprost. Czekając na raport, zaczęła jeść posiłek.

26 maja 2023, 1:00

Tsubaki w sumie nie do końca rozumiała chęć bycia shinobim – znaczy się, to była bardzo niebezpieczna i brudna robota. Ona sama postanowiła kunoichi zostać, by odpłacić za te dobro, które jej było dane, ale głównie z tego powodu postanowiła iść drogą medyka, dzięki czemu będzie czynić więcej dobrego, aniżeli szkodzić, choć miała zupełnie świadomość, że nie zawsze tego uniknie i będzie musiała liczyć się z faktem, że przyjdzie jej walczyć. To zaś nie było coś ekscytującego dla Hyūgi. Raczej traktowała to jako smutną konieczność, bowiem były na świecie demony, których celem było krzywdzenie innych, mające złe zamiary wobec ludzi. Robienie z tego pociechy i zabawy zdecydowanie nie było czymś dobrym, a chociaż nie w oczach kunoichi. No ale ktoś wpadł na taki pomysł, najwidoczniej się przyjął – nie jej oceniać, niewidzialna ręka wolnego rynku zadziałała.

Chłopak zdecydowanie potrzebował chwili na odpoczynek, ale lepsze to aniżeli gdyby miało coś się stać mu bardziej poważnego. Z dwojga złego zdecydowanie bardziej wolała to, aniżeli gdyby rzeczywiście miało się okazać, że coś Shogo groziło. Słysząc jak ten kojarzy zarówno swoje imię, jak i fakty, była zadowolona, to zdecydowanie był dobry znak.

Tsubaki w pewnym momencie pozwoliła koledze odłożyć nogi chłopaka delikatnie na łóżko, tak by po prostu leżał przez jakiś czas. Potem bardzo powoli miał się podnosić – najpierw do półsiadu w którym chwile pobył, potem do siadu. Stopniowo, tak, żeby przypadkiem mu się nie zakręciło głowie. Całe szczęście nikt do punktu medycznego nie przychodził, więc mogła sobie pozwolić na bardziej powolne podejście.

– Robi się coraz cieplej, więc pamiętajcie by się nawadniać i nosić nakrycie głowy – odparła jedynie do chłopaków na odchodne, uśmiechając się przy tym. Bo tym razem skończyło się tylko omdleniem, ale kto wie co może być następne, więc zdecydowanie lepiej ich ostrzec.

Gdy wypuściła Shogo z punktu, zrobiła ponownie to samo co dotychczas po każdym pacjencie – zmieniła podkłady, wyczyściła i użyła płynu do dezynfekcji zarówno na sprzęcie, jak i swoich dłoniach, bo higiena była, jakby nie patrzeć, bardzo ważną rzeczą, na którą trzeba mieć uwagę.

– Tak, dziękuję – odparła, spoglądając na kuzynkę i przytaknęła głową, biorąc od niej jedzenie. – Smacznego – dodała, gdy już się wzięła za jedzenie. Zerknęła na Ayię, gdy ta zaczęła wszystko tłumaczyć. Tsubaki uśmiechnęła się delikatnie do dziewczyny. – Nie ma za co przepraszać. Dziękuję, że się tym zajęłaś, Ayia – san – dodała. Zdecydowanie nie brzmiało to dobrze i Tsu cieszyła się, że podjęła dobrą decyzję w tej sprawie, nie zamierzając tego tak zostawić, instynkt bowiem jej nie zawiódł w tej kwestii. – Po Kuro był tylko jeden chłopak co omdlał po przegranej walce w karty. Po zbadaniu wyszło po prostu duże zmęczenie. Chwila potrzymania nóg w górze, sole trzeźwiące i poleżenie wystarczyły – odparła, zdając krótki raport kuzynce, no ale w tej kwestii zdecydowanie nie było zbyt wiele do powiedzenia. Nim wzięła się za jedzenie, poczekała chwilę czy kuzynka nie ma jakiś pytań, dopiero wtedy chwyciła za pałeczki, by wziąć trochę makaronu do ust. Gdy przeżuła, zerknęła na kuzynkę ponownie. – Jak się ma Shouta? – zapytała. Chłopiec był najpoważniejszym ich przypadkiem dzisiaj, więc trochę siedział Tsubaki w głowie. Oczywiście wszystko było zrobione jak najlepiej się dało i było to możliwe, biorąc pod uwagę ograniczone możliwości w punkcie medycznym. Po prostu miała nadzieję, że po dotarciu do szpitala będzie tylko lepiej.

29 maja 2023, 0:22

GraczeHyūga Tsubaki

NPCHyūga Ayia

Posty21/21

Bez względu na to jak niebezpieczna praca ninja była, wiele osób decydowało się właśnie na taką ścieżkę kariery. Nawet Tsubaki. Mimo iż wybrała teoretycznie najbezpieczniejszą drogę shinobi, nie była ona pozbawiona zagrożeń. Teraz może i owszem, spokojna praca w punkcie medycznym, dyżur w szpitalu, wykład w Akademii dla relaksu. Drugą stroną medalu jednak były sytuacje gdzie nawet medycy byli narażeni, czyli praca w terenie. Wydarzenia z Baibai, wojna jaka nie tak dawno miała miejsce, misje wyższego szczebla. Tam już iryonin nie miał tak łatwo bardzo często stając się ofiarom ataków. Tak jak mieli oni wpajane by trzymali się tyłów i wpierw zadbali o swoje bezpieczeństwo by mogli leczyć innych, tak wiele taktyk opierało się również na tym, by medyków pozbyć się w pierwszej kolejności by zadać jak największe rany przeciwnikowi. Szczęśliwie jednak istniała Wojna Shinobi, w której nikt nie ryzykował poza turniejowym tytułem.

Po powrocie kuzynki Tsu, miały chwilę oddechu nim ktoś ponownie wkroczył do ich punktu. Czas poświęciły więc na rozmowę skupioną jednak na pracy, jak i na przerwie obiadowej. Ayia słysząc, że yakisoba jaką kupiła dla młodszej stażem iryoninki będzie jej smakowała, kiwnęła jedynie głową. Ciężko było stwierdzić, czy ją to radowało czy też nie. Kamelia wiele razy przybierała różne maski w zależności od sytuacji w jakich się znajdowała, mimo iż w głębi serca myślała inaczej. Takie miała życie oraz taką miała pracę. Liczbę osób przez którymi była sobą pewnie zliczyła by na palcach jednej ręki. Jej kuzynka natomiast była zupełnie inna. Jakby całkowicie była pozbawiona emocji. Może zwyczajnie taka była? A może nie otwierała się przed osobami jakich nie nazywała przyjaciółmi? Zapewne by się dowiedzieć, trzeba było by ją poznać bliżej. Obie Hyuugi jednak póki co o tym nie myślały. Dialog był stricte nakierowany na pracę.
- Taki nasz obowiązek. - odpowiedziała beznamiętnie, lecz szczerze.
- Przemoc domowa nie jest niczym przyjemnym. - dodała jeszcze po chwili biorąc kolejną porcję obiadu.

Słuchając tego co mówiła jej Kamelia wpatrywała się w nią uważnie. Nie przerywała jej. Na koniec skinęła jedynie głową dając jej do zrozumienia, że przyjęła wszystko do wiadomości.
- Martwiłam się więc na darmo. Powinnaś wnieść prośbę o awans. - powiedziała zaraz po tym jak przełknęła porcję dania. Słysząc pytanie o Shoute spojrzała na nią jakby z iskrą zainteresowania. Wciągnęła kolejne kluski jakie zaczęła przeżuwać, a resztę tego co było w pojemniku postawiła na stoliku o jaki się opierała. Kiwnęła brodą w stronę swojej łasicy jaka ożywiła się momentalnie i zeskakując na blat zaczęła pałaszować pozostałą jedną trzecią posiłku.
- Wszystko będzie dobrze. - powiedziała jak na stereotypowego lekarza przystało. Mimo swojego beznamiętnego głosu było w tym coś bardzo przekonującego, co większość osób brała ze pewnik. Tsubaki jednak nie była jakimś tam zmartwionym cywilem o los swojego dziecka, tylko pytała o to, co się stało z jej pacjentem. Mimo wszystko, Hyuugi nie trzeba było ciągnąć za język gdyż gdy tylko wytarła sobie usta w serwetkę kontynuowała stan chłopca.
- Mój znajomy lekarz się nim zajął. Lekkie pęknięcie na kości promieniowej. Brak stwierdzonego wstrząsu mózgu. Ojciec dotarł do szpitala jak kończyliśmy diagnozę. Zapewne już ma rękę w gipsie. - zakończyła specyfikację zerkając na koniec jak Pon zajadał się yakisobą.

Reszta zmiany minęła im zaskakująco nudno. Nim Tsu zdążyła dokończyć obiad, przyszli do punktu rodzice z dzieckiem jakie podobnie jak wcześniej Kuro, zdarło sobie skórę. Tym razem jednak z łokcia. Ayia poleciła Tsu by na spokojnie dokończyła posiłek, a ona sama zajęła się sprawą. Co ciekawe, obyło się bez krzyków, wrzasków, szarpanin ani agresji. Ot, normalna rodzina. Dzieciak dostał na koniec lizaka i wyszedł z uśmiechem na ustach. Popołudnie upływało wolno a one miały podejrzanie dużo czasu wolnego. Czyżby małe życzenie Tsu się spełniło? Dwie medyczni nie były nikomu potrzebne? Najwyraźniej los ją wysłuchał. Mogły sobie na spokojnie porozmawiać jeśli miały ochotę albo nawet wyskoczyć na 15 minut przejść się po pasażu by również trochę zasmakować festiwalu. Po kilku godzinach dyżuru oraz 3 drobnych incydentach z jakimi wybitne iryoninki poradziły sobie śpiewająco, pasaż zaczął się zamykać, a one mogły wrócić do swoich domów.

Nagrody:
Gracz:

12+4=16 PD

24 PT

500 Ryō

+1 misja C

Midoro:

12+4=16 PB

3 PD

24 PT

400 Ryō

07 cze 2023, 23:34

GraczeSenju Rie & Maji Hitoshi

Posty1/...

Sakura Matsuri trwało w najlepsze. Poza samą przyjemnością oglądania Kwitnących Wiśni, siedzenia na kocu pod drzewami i podziwiania tego przepięknego zjawiska natury, w całej wiosce było wiele, różnorodnych atrakcji - największy mruk, maruda i niszczyciel dobrej zabawy miał szansę znaleźć coś, co zadowoli jego wysublimowany gust. Były fajerwerki, stoiska z herbatą, pamiątki, różne punkty gastronomiczne. Było coś jeszcze, w czym dwójka wyżej wymienionych shinobi miała wziąć udział. O czym jeszcze nie wiedzieli, bo nikt nie był łaskaw ich wcześniej poinformować. Pomysłodawczyni zdawała sobie sprawę, że istnieje bardzo duża szansa, że gdyby któreś z nich dowiedziałoby się zawczasu o tym co ma się tego dnia wydarzyć, magicznym sposobem ulotniłoby się z wioski, ryzykując nawet ruszenie oddziału Hantā Ryodan w pogoń za świeżo upieczonym nukeninem. Nie przedłużając - tego dnia czekała ich niespodzianka. I to nie byle jaka.

Mniej więcej w tym samym czasie, do posiadłości klanu Yamanaka oraz domu Majiego dotarli posłańcy. Niewysokie chłopaczki, które miały jeszcze mleko pod nosem - dumnie pobłyskująca blaszka na opasce obwiązanej wokół głowy sugerowała, że Akademię ukończyli (z lepszym lub gorszym wynikiem, to nie było istotne). Ich zadaniem tego dnia było dostarczyć zlecenie, do rąk samych zainteresowanych. A zainteresowanymi byli Hitoshi oraz Rie. Najbardziej zgodny i dobrany duet na całym Nowym Kontynencie.

Biuro zlecające nie kwapiło się, by przepisać treść zlecenia, jakie otrzymało dzień wcześniej - wykonawszy kopię listu od zleceniodawcy, wrzucili po jednym egzemplarzu do koperty, dodając niewielką, ręcznie napisaną kartkę z dokładnym miejscem oraz godziną rozpoczęcia ich zadania. I życzeniem powodzenia. Ironicznym? Raczej nie, chociaż kto ich tam wie.

Zlecenia zostały doręczone. No to w drogę, drużyno upośledzi!

Treść zlecenia

► Pokaż Spoiler

Zlecam misję rangi D dwójce shinobi - Senju Rie oraz Maji Hitoshiemu.
W ramach atrakcji festiwalowych, proszę ich o udanie się do stanowiska przygotowanego do gotowania dla widowni w północnej części parku oraz wzięcie udziału w konkursie na najlepszą potrawę. Szczegóły oraz regulamin pojedynku przekaże im przebywający na miejscu organizator.
Z wyrazami szacunku
Głowa klanu Yamanaka

09 cze 2023, 22:44

Dzień jak co dzień nie zapowiadał niczego wyjątkowego. Wstała. Umyła się. Ogarnęła. Zaczesała włosy i miała się udać na Sakura Matsuri, gdy młody chłopak przyszedł z kolejną misją. No zero spokoju. Przyjęła zlecenie jednak z uśmiechem i gdy najpewniej genin się oddalił otworzyła zlecenie. Czyli kopię listu jej siostrzanej mistrzyni. Co to za niespodzianka? Widząc jej podpis się uśmiechnęła szczerze, po czym przeczytała dopiero pierwsze zdanie. Maji Hitoshi. Ten kuzyn Kazekage umie ugotować coś więcej niż dramat lub konflikt? Interesujące. Pewna rywalizacja zaczęła w niej kiełkować, ale przegrać nie planowała. Szybko udała się przebrać w strój bardziej pasujący do gotowania i związała włosy, zastanawiając się czy wziąć coś dodatkowego z domu? Bo nie była na to przygotowana. Ale miała jeszcze jeden punkt! Złożyła kilka pieczęci i przywołała Ryōri, jedną z najlepszych znanych jej kucharek.

-Witaj Ryōri-san. - przywitała się do rudej pandki -Mam nadzieję, że nie przeszkodziłam ci z dzieciakami. - dodała, szczerze się radując z widoku pandki, którą raz zastępowała w roli nauczyciela w Dolinie Kirameku. -Mam misję i myślę, że nasze wspólne zdolności kulinarne świetnie się do niego nadadzą. - dodała i przekazała jej zlecenie, jakie dostała -Oczywiście, jeśli regulamin zabroni uczestnictwa, liczę, że w razie czego będziesz za mnie trzymała łapki i kibicowała. - dodała od razu z uśmiechem, bo "oszukiwać" nie zamierzała. -Możemy pogadać w drodze, bo nie chciałabym się spóźnić. Idziemy? - zapytała, w razie czego oferując pandzie swoją rękę, by się po niej wspięła i niczym jakiś szalik usadowiła dookoła jej karku.

W ten sposób - ruszyłaby na miejsce misji.

Chakra10 000 - 30 (Kuchiyose no Jutsu)

Wykorzystywane techniki

► Pokaż Spoiler

KlasyfikacjaNinjutsu, Technika Czasoprzestrzenne

PieczęcieDzik → Pies → Ptak → Małpa → Baran

KosztRóżny

Koszt zależny jest od dwóch czynników: rangi przywoływanego stworzenia oraz jego wielkości. W przypadku zwierząt rangi niższej niż C, ich koszt traktowany jest, gdyby były rangi C.

Zwierzęta malutkie, małe i średnie tj. do rozmiaru psa - koszt standardowy rangi zwierzęcia;
Zwierzęta spore, duże i wielkie tj. do rozmiaru słonia - koszt potrójny rangi zwierzęcia;
Zwierzęta olbrzymie i monstrualne tj. do rozmiaru największych Ogoniastych Bestii - koszt pięciokrotny rangi zwierzęcia. Minimalny koszt to 1 000 chakry.
Zwierzęta-molochy, sięgające swym rozmiarem setek metrów wysokości i więcej - koszt siedmiokrotny rangi zwierzęcia. Minimalny koszt to 7 500 chakry.

WymaganiaPodpisany pakt

Prócz złożenia potrzebnych pieczęci, do wykonania potrzebujemy odrobiny własnej krwi na dłoni, którą w finalnym etapie dotkniemy ziemi. Posiadając podpisany pakt z grupą zwierząt, jesteśmy w stanie przywołać mniej ludzkiego towarzysza w miejscu, gdzie obecnie przebywamy. Jest to też podstawą, by moc korzystać z najważniejszego profitu udzielanego przez spisany pakt: wsparcia jednego bądź kilku zwierząt, z jakim shinobi zawiązał współpracę.

Przy jednorazowym użyciu techniki można przyzwać tyle zwierząt, na ile shinobi starczy chakry. Używając krwi innej osoby z podpisanym paktem, możliwe jest przyzwanie jego zwierząt. To jednak, kogo przyzwiemy jest w pełni losowe, chociaż zależy od włożonej chakry.

Posiadając rangę S w Ninjutsu można pominąć składanie pieczęci kumulując chakrę przez tyle czasu, ile zajęłoby rzeczywiste ich złożenie. Dalej konieczne jest użycie własnej krwi.

Przywołane zwierzaki

► Pokaż Spoiler

GatunekRessāpanda ♀

RozmiarŚredni

Posiadane dziedzinyFūinjutsu D | Doton C | Ninjutsu C | Katon B

Siła3

Szybkość4

Wytrzymałość4

Refleks5

Siła woli7

Kontrola Chakry7

Ilosc chakry5 000 E: 5 | D: 25 | C: 75 | B: 300 | A: 750 | S: 3500

Matka Nuigurumi oraz Dōkeshiego, a także siostra jednej z mędrczyń łasicowatych, Hany, a więc przy okazji też i siostra Hiro. Jest to bardzo opiekuńcza czerwona panda, ale jednocześnie... wyśmienita kucharka. Niektórzy uważają, że gdyby ciężko pracowała zamiast opiekować się innymi pewnie dorównywałaby swojej siostrze. Ryōri jednak uważa, że o wiele milej jest, gdy ma się dodatkową "mamusię", choć patrząc po tym, że z chęcią nałoży ci dodatkową porcję jedzenia, można wręcz odnieść wrażenie, że jest jak stereotypowa babcia. Lubi opiekować się młodymi, a w Dolinie Kirameku prowadzi nawet swoiste przedszkole dla młodych razem z Kimitsu. Krążą pogłoski, że jest tak opiekuńcza właśnie ze względu na swoje rodzeństwo - jedno nieme, drugie wymagające sporej cierpliwości i odpowiedniego (najlepiej kucharskiego) podejścia.
Jak całe rodzeństwo, gdy korzysta z Sakki staje na tylnych łapkach. Dzięki temu jest w stanie wzrokiem objąć wszystkie niesforne dzieci, które się jej nie słuchają, choć nigdy nie planuje zrobić im krzywdy. Ale się uspokajają!

Techniki zwierzęcia

Fūinjutsu D // Fūin no Jutsu | Sealing Technique // Standardowy (pieczętowanie) | Brak (odpieczętowanie)

Doton E // Dojō Shukufuku | Blessing of the Soil // Standardowy na turę (minimum 3)

Doton C // Doton: Retsudo Tenshō | Earth Release: Tearing Earth Turning Palm // Standardowy

Genjutsu E // Genjutsu Kai | Genjutsu Dissipation // Standardowy

Ninjutsu E // Bunshin no Jutsu | Clone Technique // Standardowy za klona

Ninjutsu E // Henge no Jutsu | Transformation Technique // Standardowy

Ninjutsu E // Kawarimi no Jutsu | Body Replacement Technique // Standardowy

Ninjutsu E // Ki Nobori no Shugyō | Tree Climbing Practice // Standardowy na turę

Ninjutsu E // Nawanuke no Jutsu | Rope Escape Technique // Standardowy

Ninjutsu E // Sakki | Killing Intent // ---

Ninjutsu E // Suimen Hokō no Gyō | Water Surface Walking Practice // Standardowy na turę

Ninjutsu D // Oboro Bunshin no Jutsu | Haze Clone Technique // Standardowy za 5 klonów

Ninjutsu C // Gyaku Kuchiyose no Jutsu | Reverse Summoning Technique // Standardowy

Ninjutsu C // Kuchiyose no Jutsu | Summoning Technique // Różny

Katon E // Kaen | Flame // Standardowy

Katon E // Taiyō Sesshoku | Touch of the Sun // Standardowy na turę (minimum 3)

Katon C // Katon: Hōsenka no Jutsu | Fire Release: Phoenix Sage Fire Technique // Standardowy na 5 pocisków

Katon B // Katon: Karyū Endan | Fire Release: Fire Dragon Flame Bullet // Dwukrotny na turę od jednego smoka

12 cze 2023, 23:17

"Co."
W sumie w ten sposób można idealnie przedstawić reakcję Hitoshiego na przekazaną mu kartkę ze zleceniem. Ale po kolei...
Maji od czasu powrotu z pamiętnej misji pogrążał się powoli w lenistwie. Kładł się wcześnie, wstawał późno, a nie wysypiał się wcale. Dni mijały bez większych zobowiązań. Zamieść podłogę. Nakarmić kota. Może wyjść na chwilę na dwór, by nie kisić się non stop w środku mieszkanka. Czy takie życie mu pomagało uporządkować jakiekolwiek sprawy w jego głowie? Niezbyt. Ale ten wir stagnacji okazał się tak potężny, że Hitoshi nie miał nawet sił by spróbować się z niego wydostać. Jednak mały głosik w jego głowie próbował go zmotywować, aby nie marnował swojego życia w ten sposób, że powinien działać, że coś tam coś tam, Jonin już go nie słuchał.
Czasami widział znane mu krajobrazy. Piaszczysta pustynia, a na niej jego stara ojczyzna. Suna mimo wszystko stała. Co by się z nią stało gdyby nie wojna? Pewnie by się rozwijała w najlepsze, pewnie by dalej żył wśród tego światła, tych budynków, tych zapachów. Widział znane ulice głównego miasta, centrum, dzielnicy klanowej, a w nich widział nawet...
BUM, BUM, BUM.
Co jest? Nie widzicie że tutaj prowadzę mono...
BUM, BUM, BUM.
- Jasna cholera... Nie dadzą mi pospać.
Mimo wszystko walenie w drzwi nie ustawało. Maji otworzył oczy w swojej zaciemnionej sypialni - okna małego pokoiku były szczelnie zasłonięte i w pomieszczeniu panował półmrok. Która była godzina? Hitoshi nie wiedział, równie dobrze mogło być południe. Chyba nie zapomniał o czynszu.
BUM, BUM, BU...
- Cicho, już idę!
Mężczyzna powoli wstał z łóżka, masując głowę. Najchętniej to by się z niego nie ruszał. Czasem są takie okresy w życiu i niestety psychiczna ruletka wylosowała dzień dzisiejszy. Maji chwiejnym krokiem wstał, prawie wywalił się o śpiącego Mao, który postanowił się rozłożyć w przejściu, by sabotować dzień Jonina, po czym spróbował się dostać do drzwi wejściowych.
- Matko, nie trzeba tak głośno. - Powiedział, otwierając powoli wszystkie zamki w drzwiach.
Po otwarciu drzwi zauważył, że przed nimi stoi jakiś dzieciak. Z listem. Oho, teraz dopiero się zacznie. Maji odebrał go i szykował się psychicznie na przeczytanie. Spodziewał się kolejnej misji A. Może znowu coś ze Stainem? Pewnie Doktorek pozostawał nieuchwytny od ostatniego incydentu. Ale to co go czekało...

Przekroczyło jego oczekiwania.

- Aiko, co ty odwalasz???
Miał nadzieję, że Yamanaka nie miała z nim stałego telepatycznego połączenia, by podsłuchiwać jego reakcję. To byłoby komiczne, gdyby Aiko mogła to czytać prawda?* Hitoshi postanowił jednak, że z koleżanką policzy się później. ZWŁASZCZA ZA TO, ŻE DO NIEGO PRZYŁĄCZYŁA RIE. Dlaczego? Czy to jakiś żart? Czy to kara za to, że zapomniał o jej urodzinach czy coś?
- W sumie, kiedy Aiko ma urodziny?
Dobra, to nie było ważne, zapyta się jej kiedy indziej. Postanowiła, że on i Rie to najlepsza reprezentacja na konkurs kulinarny. Zastanawiał się czy to na pewno nie jest żart, ale list miał definitywnie oznaczenia wioski. Czyli to zlecenie jest prawdziwe... Mówi się trudno.
Czasu miał niewiele, więc musiał się pospieszyć z naszykowaniem. Pamiętał mniej więcej się ogarnąć, założyć jakiś normalny ciuch - tj. zwykłą koszulę ze spodniami - no i otworzyć okno, by Mao mógł się przejść na dwór. No i najważniejsze. Okulary przeciwsłoneczne, by schować szare wory pod oczami. Teraz torba przez ramię i tak gotowy mógł ruszać na pasaż. Oby bez żadnych problemów po drodze.

*

14 cze 2023, 1:36

GraczeSenju Rie & Maji Hitoshi

Posty4/...

Nieprzewidywalność zleceń jakie się otrzymywało była wpisana w profesję shinobi. Jednego dnia można bohatersko pokonywało się bandę lokalnych rzezimieszków, którzy nie dawali spokoju mieszkańcom, innego z kolei trzeba było wypielić ogródek, jaki należał do niedołężnej, nieprzyjemnej staruszki. Żadne zadanie było niestraszne, gdy u boku miało się swojego największego przyjaciela, z którym współpraca zawsze szła jak po maśle, prawda?

Przyzwana przez Rie Ryōri posłała dziewczynie zainteresowane spojrzenie.

- Witaj, kochana. Oh, nie, absolutnie, nie przejmuj się! Dzisiaj caly dzień spędzają poza przedszkolem, pogoda dopisuje, więc Kimi-kun wziął je na wycieczkę krajoznawczą na swoim grzbiecie - odpowiedziała, lekkim machnięciem łapki dając jej do zrozumienia, że żadna ważna czynność nie została jej przerwana dzisiejszym wezwaniem. Stanęła na tylnych łapkach, tak by przednimi móc odebrać zlecenie i z wyraźną uwagą odczytała jego treść.

- Gotowanie dla widowni to mój chleb powszedni, Rie-chan, dzieciaki zawsze zaglądają mi przez ramię i dopytują, co dziś będzie na kolacje. Ale ludzka widownia? A co, jeżeli nie zdążymy ugotować tak wielu porcji, żeby każdy był najedzony i zadowolony? - jej rozpogodzony pyszczek momentalnie zmienił wyraz na zaniepokojony. Nie mogły przecież dopuścić, by w najbliższej okolicy ktoś pozostawał głodny! Skorzystała z oferty dziewczyny i usadawiając się wygodnie na jej ramionach. W trakcie krótkiego spaceru na miejsce zlecenia, zainteresowaniem rozglądała się, podziwiając kwitnące dookoła, różowe kwiaty. Widok kunoichi z czerwoną pandą uwieszoną wokół szyi był niecodzienny w Sakuragakure, toteż nic dziwnego, że zwracali na siebie uwagę przechodniów.

- Dzieciaki o Ciebie dopytywały. Ciągle mówią o lekcji, które poprowadziłaś dla nich z Ginem i nie mogą się doczekać, kiedy zrobicie to znów- odezwała się, gdy tak szły w stronę parku.

Yamanaka zdecydowanie nie miała stałego połączenia z głową Hitoshiego, a szkoda - z pewnością bawiłaby się znakomicie, gdyby słyszała to, w jaki sposób zareagował na wieść na temat misji. Jako shinobi, nieszczególnie mógł odmówić, nawet tak banalnemu zleceniu, więc czy tego chciał czy nie, musiał zebrać w sobie resztki siły. Do stanu hibernacji powróci, gdy tylko prowadzący i jury konkursu zadecydują o tym, kto go wygrał. Skoro Rie postanowiła wziąć ze sobą pandę, być może on powinien zaciągnąć na misję Mao? Czy czarny jak noc kot posiadał zdolności kulinarne, poza ocenieniem tego, co jego sługa właściciel wrzucił mu do miski? Być może będzie dane się przekonać, a być może nie. Czas naglił, trzeba było udać się na miejsce.

Oboje wyruszyli natychmiast, a trasa jaką mieli do pokonania ze swoich domów była zbliżona - zatem nic dziwnego, że spotkali się tuż przed wejściem do parku. Pomimo, że w zleceniu nie był podany konkretny adres, nietrudno było dostrzec miejsce, w którym miał odbywać się konkurs. Na niewielkim podwyższeniu ustawione były trzy oddzielne stoły, które pełniły rolę stanowisk do gotowania. Znajdowało się na nich wszystko potrzebne do gotowania, od patelni po sztućce, garnki, miski, mikser, kilka palników o różnej wielkości. Tuż za podestem można było dostrzec szafki, gdzie umiejscowione były składniki, których używać mogli uczestnicy. Przed podestem po prawej stronie znajdował się kolejny stół, choć ten różnił się od pozostałych - poza idealnie białym obrusem był pusty, a trzy krzesła stojące tuż obok sugerowały, że jest to stanowisko jury. Wokół podwyższenia powoli gromadzili się ludzie w różnym wieku, zaintrygowani nadchodzącymi wydarzeniami. Z kolei na samym podwyższeniu znajdowało się kilka osób - szatynka ze znudzonym wyrazem twarzy oglądająca swoje paznokcie, tuż obok niemal identyczna, choć nieco bardziej entuzjastyczna dziewczyna . Niecały metr od bliźniaczek stał poważny blondyn, którego wzrok zabijałby wszystkich dookoła gdyby tylko mógł, oraz kobieta, której włosy były w niezwykłym nieładzie. Wszyscy mieli na sobie białe fartuchy kucharskie, poza jedną osobą, która rozglądała się, z wyraźnym zniecierpliwieniem.

Użyte zwierzaki

► Pokaż Spoiler | Ryōri