Kujaku no Kuni - Kraj Pawi孔雀の国
StolicaKadakot
Władca
De jure: Mahadża Amara Kamal
De facto: Wielki Wezyr Sharad Ahuja
De facto: Wielki Wezyr Sharad Ahuja
Kraj Pawi powoli staje się wrakiem swojego dawnego wyglądu. Dawniej państwo było znane ze swojego aktywnego udziału na arenie międzynarodowej w polu technologii i handlu, jednak od czasu nagłej śmierci poprzedniego władcy kraj zaczął być targany wewnętrznymi konfliktami i wykonał metaforyczny krok wstecz, wracając do przestarzałych i zacofanych poglądów. Niegdyś wspaniałe królestwo teraz powoli popada w dekadencję i ruinę. Mieszkańcy z niepokojem patrzą w przyszłość, zastanawiając się czy młodociany władca będzie tym, kto zdoła odbudować status państwa, czy jeszcze bardziej je stoczyć, pozwalając mu się rozpaść na kawałki...
Położenie geograficzne
Kujaku no Kuni jest najbardziej wysuniętą na południe krainą w całym Nowym Kontynencie. Charakteryzuje się bardzo ciepłym klimatem, podobnie do pobliskich krain. Kraj jest odgrodzony od swoich sąsiadów średnio wysokimi górami, których wysokość bezwzględna nie przekracza półtora kilometra. Im dalej na południe i bliżej morza, to krajobraz staje się coraz bardziej równinny. Ze względu na swoją lokalizację, w Kraju Pawi występuje pora sucha i pora deszczowa, co znacząco wpływa na widoki. Podczas okresu intensywnych deszczów Kujaku no Kuni zmienia się w bujną łąkę. Tereny stają się pełne roślin, traw, a lasy pokrywają się zielenią. Z kolei czasie lata równiny Kraju Pawi przypominają pustynię, sawannę albo step, gdzie zazwyczaj tylko niewielka roślinność lub ta wtrzymała ma szansę na przeżycie. Jedynie w pobliżu wielkich rzek można zobaczyć całorocznie występujące połacie zieleni. To właśnie przy nich występują bardzo żyzne mady rzeczne, pozwalające na uprawy w tym regionie. Jednak w pozostałych rejonach państwa gleby są bardzo słabej jakości. Na południu, w pobliżu morza klimat jest nieco chłodniejszy, co pozwala na występowanie stałej roślinności, niezależnie od pory roku.
Fauna i flora
Chyba najbardziej znanym i oczywistym przedstawicielem tutejszej fauny jest paw, który ze względu na kulturę mieszkańców jest traktowany jako zwierzę święte. Jednak nie jest to jedyne egzotyczne zwierzę, jakie można tutaj spotkać. W Kujaku no Kuni można ich spotkać całe mrowie, zwłaszcza w dzikich ostępach. Przykładem moją być gatunki dużych roślinożerców, jak słonie, nosorożce, żyrafy i hipopotamy. Z innych licznych mało grożnych zwierząt, które łatwo tutaj spotkać są różne gatunki antylop oraz koziorożce. No i są ptaki. Ptaków mają sporo. Małych jak wróbelki i duże jak strusie. Mówicie, że jakieś lecą do ciepłych krajów? No to lecą właśnie do Kraju Pawi. Jednak nie wolno zapominać również o drapieżnikach. Te zazwyczaj unikają siedlisk ludzkich, ale mieszkańcy wiedzą, że lepiej im nie wchodzić w drogę. Do tej grupy zalicza się kilka gatunków panter, jak tygrysy, lamparty i lwy, drapieżne gady, jak krokodyle, aligatory i duże warany, no i dzikie psy. I w sumie są też tutaj karakale.
Flora z kolei jest równie obszerna. Jednak, podobnie jak fauna i mieszkańcy Kraju Pawi, musi być zdolna do wytrzymania zmiennych warunków pogodowych. Bez wątpienia jest tutaj wiele gatunków traw, które są w miarę dobrze znieść zmienne temperatury. Do powszechnych drzew można zaliczyć akacje, palmy, eukaliptusy, jałowce, cedry, baobaby, hebany i drzewa sandałowe. Te z gatunków, które nie są w stanie znieść niesprzyjających warunków suszy, rosną głównie na wybrzeżu lub w deltach rzek.
Gospodarka
Obecna sytuacja Kraju Pawi może zostać określona jako... Nieciekawa. Większość towarów produkowanych w tym państwie trafia na wewnętrzny rynek lokalnych władców. Obecnie jednym z głównym filarów jest rolnictwo. Występujące na brzegach rzek mady są bardzo żyzne, co pozwala na w miarę stałe uprawy. Rzeki są na tyle duże, że są w stanie nawadniać pola nawet podczas pory suchej. Głównymi produktami jest ryż, kukurydza i jęczmień. Uprawy zbóż są na tyle duże, że często są sprzedawane ościennym krajom. Oprócz tego w Kraju Pawi uprawiana jest herbata, kawa, kakaowiec, trzcina cukrowa, bawełna i cytrusy. Pomijając oczywiście zbiory z powszechnie występujących tu dzikich roślin. Ze zwierząt hodowlanych powszechne jest bydło, trzoda chlewna oraz drób - z wyjątkiem oczywiście pawia. Nie chcecie się chwalić, że jedliście pawia kiedykolwiek gdziekolwiek. W o wiele mniejszym stopniu możnowładcy Kraju Pawi inwestują w sektor drzewny, jednak hebany i cedry stanowią doskonały towar eksportowy. Co do zasobów kopalnych, to Kujaku no Kuni ma ich umiarkowaną ilość. Jest to spowodowane wiekową historią państwa, przez którą zdołało już wykopać znaczną ilość metali. Dlatego kopalnie, jeśli występują, to dość rzadko. Wtedy skupiają się na wydobyciu żelaza, ołowiu, srebra oraz miedzi. Kwestia jest zupełnie inna, gdy tyczy się kamieniołomów. Te są dość powszechne w tych okolicach i skupiają się na wydobyciu i obrabianu marmuru oraz granitu. Przy północnej granicy, ze względu na występowanie Krajów Lawy i Wulkanów, wydobywa się również bazalty.
Dawniej Kraj Pawi był przodownikiem w dziedzinie technologii. Tutejsi inżynierowie byli znani ze swojego geniuszu, tworząc najwyżej jakości towary. Jednak co najważniejsze potrafili tworzyć zaawansowane jak na tamte czasy mechanizmy - i to bez użycia chakry. Na pewnym etapie powstały całe miasta-kuźnie, skupiające się na obróbce metalu, przekuwaniu go i tworzeniu broni, maszyn czy narzędzi codziennego użytku. Jednak tajniki produkcji tych machin zaginęły, gdy takie działania zostały uznane przez obecnego Wezyra jako zagrożenie dla przyszłości ludzkości - choć większość raczej doszukuje się tutaj strachu lokalnych szlachciców o utracenie swoich wpływów na rzecz kasty inżynierów. W wyniku wojny domowej miasta-kuźnie zostały zniszczone przez swoich autorów, którzy sekrety tworzenia machin zabrały je do grobu. Kilka z nich można wciąż znaleźć w posiadaniu bogatszych księci, jednak to niezastępowalny zasób, bo nikt nie wie jak takowe naprawić. Chyba, że...
Kadakot - stolica oraz architektura
Kadakot to ogromne miasto zbudowane na rozwidleniu jednej z wielkich rzek Kraju Pawi. Powstało ono wieki temu na zlecenie ówczesnego Mahradży. Do budowy zatrudniono najlepszych architektów i budowniczych z Kujaku no Kuni i okolicznych krain. Stolica została zbudowana na planie koła, podzielonym na kilka pierścieni, oddzielonych wysokimi murami z białego kamienia. W centralnej części znajduje się wielki pałac, otoczony wspaniałymi ogrodami. To właśnie tutaj można spotkać władcę tej krainy, jego najbliższych doradców i bardzo liczebną świtę. Drugi pierścień to bogata dzielnica, zamieszkana przez bogatszych mieszkańców Kadakot, gdzie dominują budowle z lokalnie ciosanych kamieni. Często można znaleźć tutaj wysokie wieże zakończone kopułami i typowymi dla tego rejonu łukami. Ponadto właśnie w tym pierścieniu można spotkać wszystkie inne najważniejsze budynki, jak kluczowe magazyny, koszary lokalnego garnizonu, świątynie i budynki administracyjne. Trzeci i ostatni pierścień zamieszkany przez przeciętnych mieszkańców miasta. To tam żyją zwykli ludzie. Można w tej dzielnicy znaleźć wszystkie zakłady rzemieślnicze, przetwórnie i karczmy. No i jeśli ktoś przybędzie do Kadakot to trafi właśnie tutaj, bo strażnicy raczej nie wpuszczają osób do bogatszych dzielnic, a tym bardziej do pałacu Mahradży. Ale to nie jest wszystko - bo jest jeszcze jedno miejsce, które trudno nazwać pierścieniem - ponieważ jest to Podmiasto. Czyli budyneczki zbudowane z prostych materiałów, postawione ciasno obok siebie. To właśnie w tych slumsach można spotkać najbiedniejszych mieszkańców stolicy, drobnych złodziei i panny lekkich obyczajów. Zwykle nie jest to miejsce, gdzie goście z daleka chcieliby zaglądać, a strażnicy miejscy rzadko kiedy wnikają w sprawy w tej okolicy. Dlatego często miejsca w Podmieście stanowią miejsce spotkań dla bardziej podejrzanych typów.
Polityka - wewnętrzna i międzynarodowa
Obecna sytuacja wewnątrz Kraju to po prostu... Burdel. Kraina ta jest podzielone na tereny kontrolowane przez tutejszych Radżów i innych mniejszych Książąt. Każdy region działa niezależnie od siebie, zgodnie z zachciankami możnowładcy. Mają władzę absolutną na swoim terenie, decydują o prawie, podatkach i życiu prostych poddanych. W większości przypadków skupiają się na swoich zachciankach i poszerzaniu swojej fortuny, by dalej tonąć w przepychu i dekadencji. Nieczęsto korupcja i nieład panuje w ich regionach. W teorii wszyscy pomniejsi władcy podlegają Mahradży, który stoi na czele całego Kraju, ale na chwilą obecną władca jest małoletni i w jego imieniu rządzi obecny Wielki Wezyr. A ten po prostu pozwala szlachcie żyć właśnie w taki sposób - ot po prostu mają tylko płacić podatki na rzecz dworu królewskiego i dopóki wyrabiają się z zapłatą, to nie widzi powodu, by jakoś wtrącać się w ich życie. A młodociany władca? A co on może wiedzieć, ma tylko 14 lat. Przynajmniej dopóki nie osiągnie odpowiedniego wieku (czyli na standardy Kraju Pawii 16 lat) to raczej nikt się nie spodziewa, że zacznie rządzić samodzielnie. Obecnie większość czasu spędza w stołecznym pałacu, pod okiem Wielkiego Wezyra i nauczycieli. Regent rzekomo z obawy o życie jedynego następcy tronu nie wypuszcza go poza mury. Siłę porządkową w Kujaku no Kuni stanowią prywatne armie pojedynczych możnowładców. W pojedynczych miastach często powstają organizacje strażników miejskich, którzy są finansowani przez szlachtę. Często są jednak niedofinansowani, bo włodarze nierzadko uważają, że nowe zdobione lustro to lepsza inwestycja niż siły porządkowe w ich miastach. Kraj ten nie posiada głównej armii, ponieważ ta została rozwiązana tuż po śmierci ostatniego Mahradży. Jedyne co z niej pozostało, to elitarna Lwia Straż, której rola ograniczyła się do ochrony młodego władcy i stolicy. Jej liczebność zmalała do zaledwie kilkudziesięciu wojowników, jednak ich surowe szkolenie wciąż przynosi dobre skutki. Każdy Lwi Strażnik jest zbrojnym specjalistą w walce bezpośredniej, a ponadto są jedyną "państwową" organizacją, która zrzesza osoby posiadające zdolność korzystania z chakry.
Relacje międzynarodowe Kujaku no Kuni są dość ograniczone. Za czasów poprzedniego Mahradży był on dość aktywny, handlując i wzmacniając relacje z sąsiednimi nacjami. Duże wpływy u władców tych krain pozwoliło je na pewien sposób je uzależnić od Kraju Pawi. Jednak niestety to już pradawne dzieje. Teraz państwo zamknęło się w sobie, a szlachta skupiła się na własnych zachciankach. Jedynym przedstawicielem okolicznych państw, który przebywa w stolicy, to Pani Ambasador ze Smoczego Imperium. Znana jest z tego, że dość często odwiedza Wielkiego Wezyra.
Kultura - wierzenia, święta, kuchnia
Mieszkańcy Kraju Pawii są teraz zamkniętą społecznością, dlatego ich kultura niezbyt przypomina te sąsiednich krain. Wierzenia są dość rozbudowane, ale pomijając liczne pomniejsze bóstwa, to mieszkańcy głównie wyznają Szóstkę Wielkich Bóstw, które każde ma swoją domenę. Te najczęściej czczone to: Feteri czyli Bóstwo-Kreatora Świata, Tefetiro czyli Boga Natury, Genet znaną jako Panię Niebios, Bahiri czyli Władcę Mórz i Oceanów, Moti która sprawuje kontrolę nad Zaświatami oraz Betesebi czyli Opiekunkę Rodzin. Chociaż wszyscy są członkami wspólnego panteonu i oczekuje się wyznawania wszystkich, to większość ośrodków wyznań w Kraju Pawi skupia się na czci tylko pojedynczego bóstwa. Sześć Wspaniałych Świątyni to największe i najbogaciej urządzone budowle sakralne w tym Kraju Pawi. Tradycja nakazuje, by każdy mieszkaniec tej krainy chociaż raz w życiu wyruszył na pielgrzymkę, w celu odwiedzenia wszystkich sześciu. Nie jest to jednak łatwe zadanie, przez rozległość samego państwa i trudność dostępu do niektórych z nich. Święta którym patronują członkowie Wielkiej Szóstki to najhuczniej obchodzone dni w całym państwie. Często są właśnie chwilą wytchnienia dla zwykłych ludzi, którzy mogą odpocząć od męczącej służby dla swoich władców.
Flora i fauna tej krainy, ze względu na zmienność klimatu Kraju Kukurydzy, różni się w zależności od regionu. W lasach na zachodnie rosną hebany, cytrusy, kakaowce, bananowce, mahoniowce i puchowce. Wśród tych roślin żyją gady (jak chociażby kameleony, jaszczurki i warany), duże ssaki wśród których można wymienić różne gatunki lampartów, słoni oraz nosorożców. Występuje tutaj też dużo ptactwa i insektów. Ogromna liczba stworzeń w tej okolicy sprawia, że kontrast pomiędzy tą dżunglą a pustyniami na północy jest jeszcze większy. Bo tam nie ma dosłownie nic. Mało jaka roślina może przetrwać gorąc i niedogodne warunki glebowe. Jak coś rośnie, to rośnie to przy brzegach rzek lub przy oazach - trawy, palmy, daktylowce i jakieś małe roślinki. Fauna tutaj jest ograniczona i to głównie insekty oraz odporne na te warunki gady. Czasem można też spotkać fenki pustynne. Zielone równiny na wschodzie to głównie trawy, ponieważ drzewa rosną tutaj rzadko. W tych paru lasach, które się uformowały na tych terenach można znaleźć głównie drzewa liściaste i jakieś małe krzewy. Ponadto właśnie w tym regionie znajdują się największe uprawy kukurydzy, która jest symbolem tego kraju. Na tych równinach można spotkać dużo stadnych ssaków jak jelenie, antylopy, dziki oraz bawoły. Wynika to z faktu, że mało na tych terenach drapieżników, które mogłyby zaatakować tak duże zwierzęta. Nie brakuje też tutaj mniejszych zwierząt jak ptaki i gryzonie. Na sawannie nie jest tak bardzo gorzej. Tutaj można znaleźć wiele roślin, które przystosowały się do zmienności pór roku. Dlatego rosną tutaj różne gatunki traw, akacje, baobaby i eukaliptusy. Występują tutaj antylopy, słonie, żyrafy, zebry, gepardy i lwy. To miejsce też jest ewenementem na skalę kontynentu, ponieważ to jedno z niewielu miejsc, gdzie naturalnie występują torbacze. Zazwyczaj takie kangury występują tylko w niewielu innych miejscach.
Jak wcześniej wspomniano, ta kraina oddziela Ryū Teikoku od Kyōkoku no Kuni. Charakteryzuje się ona bardzo równinnym terenem i - co chyba oczywiście - dużą wilgocią. Przyczyną tego są liczne rzeki, które wypływają z gór na północnej granicy z Krajem Kanionów. Z trudnego do określenia powodu większość źródeł w tym miejscu wypływa na południową ich południową stronę. Liczni uczeni zastanawiają się jak do tego doszło, jest jednak kilka teorii - a najprostsza obejmuje fakt, że źródła na północnej stronie najzwyczajniej się wyczerpały. Nie wyjaśnia to jednak, dlaczego czasem rzeki przepływające przez Kraj Mokradeł mają epizod zwiększonego przepływu, podczas którego tereny państwa zostają zalewane. Jeśli chodzi o klimat tych okolic to charakteryzuje się on temperaturami nieco chłodniejszymi niż umiarkowanymi w ciągu roku. Lata są ciepłe, ale trudno o upały albo o sytuacje, w której rzeki nagle wysychają. Przez większość roku mieszkańcy budzą się rano z gęstą mgłą za oknem i dość rześkim (chociaż śmierdzącym) powietrzem. Podczas zimy występują tu normalne opady śniegu, jednak w połączeniu z błotem tych podmokłych terenów podróże pomiędzy miastami wcale nie stają się łatwiejsze.
Ze względu na charakterystyczną dla mieszkańców Shitchi no Kuni samodzielność i nie przejmowanie się światem zewnętrznym, gospodarka tej krainy nie jest bardzo rozbudowana. Rzadko nawiązują współprace handlowe z krajami ościennymi (no chyba, że ktoś specjalnie do nich przyjedzie coś zakupić). Mieszkańcy pojedynczych Tava celują głównie w samowystarczalność, co nie jest łatwym zadaniem. Rolnictwo na tych terenach bywa uciążliwe, ze względu na podmokły teren. Warto jednak zauważyć, że jest parę miejsc, które nie są tak bardzo zalewane, co pozwala na nich uprawę bardziej typowych roślin. Te lokacje są jednak względnie rzadkie, więc z tego powodu głównymi uprawami w tym rejonie jest bób, kilka bardziej wytrzymałych odmian ryżu, jęczmień oraz wapato - to ostatnie to roślina podobna do ziemniaka, jednak radząca sobie o wiele lepiej w mokrych terenach. Wśród zwierząt hodowlanych Kraju Mokradeł można wymienić krowy, świnie i drób - który hodowla "jakoś idzie" patrząc na dość trudne warunki. Z tego powodu często źródłem pokarmu zwierzęcego tej krainy jest łowiectwo. Przemysł na tych terenach nie rozwinął się tutaj znacznie i ogranicza się głównie do detalicznej produkcji na rzecz mieszkańców konkretnej Tavy. Czasem to obejmuje również kilka innych sąsiednich miast, jeśli te mają niedobór produktów. Czy ich produkty są mistrzowskiej jakości? Raczej nie. Ale ich twórcy skupiają się na ich aspekcie praktycznym i te spełniają swoją rolę dość dobrze. Metalurgia nie jest w tych okolicach bardzo zaawansowana, co wynika z utrudnionego dostępu do złóż. "Prawdziwe" kopalnie znajdują się na północy w górach, co umożliwia dostęp do żelaza, miedzi i cynku. W Shitchi no Kuni wydobywa się też dużo gliny, co jest lepszym budulcem od łatwo łapiącego wilgoć drewna. Pozwala też na tworzenie systemów ogrzewania, które pozwalają na utrzymanie ciepła w domach podczas zimy, bez obaw o zaprószenie ognia. Ale co jest używane jako paliwo? Torf. Kraj Mokradeł ma nadmiar torfu. Normalnie by go eksportowali, ale raczej okoliczne kraje nie potrzebują opału. Więc jeśli po coś tu przybywają, to chociażby po doskonałej jakości wiklinę - mieszkańcy Tava zyskali ogromną biegłość w pleceniu przedmiotów z tego materiału. Albo przyjeżdżają coś sprzedać. Ale mieszkańcy Mokradeł nie mają raczej co kupować - ponieważ wszystko mają tutaj na miejscu.
Tava to tutejsze określenie na miasta. Chociaż no, miasto to mała przesada, ponieawż największe z nich mają zaledwie po kilka tysięcy obywateli. Życie na tych terenach bywa trudne, dlatego mieszkańcy Kraju Mokradeł skupiają się właśnie w takich miejscach, dzięki czemu mają większą szansę na przetrwanie. Dlatego są budowane w miejscach, gdzie... No gdzie ludzie się akurat zebrali. Często wybierają też tereny na wzniesieniach, co umożliwia uniknięcie podtopień oraz łatwiejszą budowę. Bo próbował pan budować się na bagnie? Tak myślałem. Mieszkańcy do konstrukcji Tavów używają tego, co potrafią pozyskać w tych okolicach - czyli głównie drewna i glinianych cegieł. Zgodnie z myślą tej nacji, budowane przez nich domy są wytrzymałe i pozbawione zbędnych ozdobników. Większość z tych miast jest również otoczona murem, by zabezpieczyć je przed atakami bandytów i dzikich zwierząt. To właściwie cecha każdego z Tav, które są rozsiane po całym terytorium Shitchi no Kuni. Największe z nich to:
