Oto no Kuni - informacje o kraju

28 lip 2021, 21:57

StolicaTsukumi

Daimyō???

Wioska ninjaBrak

Chociaż Kraj Dźwięku nigdy nie należał sam w sobie do Wielkich Nacji, a jego przeszłość i związek z Orochimaru przedstawiały go w złym świetle w obliczu początkowych rozmów z Krajem Ognia, kraina ta stała się domem dla jednej z największych Wiosek Ninja - Otogakure no Sato. Przez niektórych kochana, a przez innych znienawidzona. Sprawiała jednak, że samo Oto no Kuni miało coś do powiedzenia na arenie międzynarodowej. Obecnie zaś państwo to jest pamiętane jako sojusznik Suny, jaka przyczyniła się do ostatniego piekła na ziemi. Wioska Dźwięku zaś, chociaż niegdyś cieszyła się miejscem wśród innych osad, obecnie znajduje się w ruinie po ataku Ośmioogoniastego. Sam kraj zaś stara się odciąć zupełnie od shinobi, zrzucając na ich barki jakiekolwiek powiązania Kraju Dźwięku ostatnią wojną.

Położenie geograficzne

Kraj Dźwięku leży na północ od Hi no Kuni, a od innej Wielkiej Nacji - Tsuchi no Kuni - oddzielony jest przez Kraj Wieczoru oraz Wodospadu. Jak na niewielki skrawek ziemi, ukształtowanie nie jest aż tak monotonne, jak w innych miejscach. Chociaż tereny w okolicach północnej i zachodniej granicy są nizinne i dobrze nawodnione, tak idąc ku północy, teren robi się górzysty, miejscami bardziej jałowy i przecięty przeróżnymi kanionami. Kamieniste podłoże obecne w północno-wschodniej części kraju sprawia, że rejony te przypominają kamieniste pustkowia oddzielona gdzieniegdzie górami i przewleczone niewielką ilością niskich krzaków. Temperatura sama w sobie jest dość umiarkowana w całym kraju prócz północy, gdzie temperatury stopniowo spadają przez tamtejsze stoki. Pasma ciągną się przez wschodnią granicę aż na południe kraju, gdzie osiągają najwyższą wysokość. Pomimo hulających wiatrów dających tam uczucie chłodu, od wiosny do jesieni bardzo łatwo jest się poparzyć od prażącego na niebie słońca. Wartym odnotowania jest znajdujący się wielki wyłom o przekroju koła w niskim paśmie ciągnącym się na wschodzie kraju, a który prowadzi prosto do krateru otoczonego z trzech stron ruinami opuszczonych i zdewastowanych budynków. Kraj może też się pochwalić sporą ilością rzek - część spływa z gór Oto, podczas gdy większe z nich z Kraju Ognia są na tyle spore, że zostały przystosowane do przeprawy promem, łącząc kraj Dźwięku z północną częścią Hi no Kuni.

Fauna i flora

Nie odbiega szczególnie od tego, co można spotkać w innych rejonach. Lasy porastające kraj są w większości mieszane z przewagą liściastych na południu, a iglastych bliżej górskich stoków. Klasycznym zwierzem są dziki, sarny i jelenie zamieszkujące lasy, zaś bliżej gór na północy nie jest szczególnie spotkać niedźwiedzia wędrującego wśród drzew czy pobliskich łąkach. Lisy oraz szopy zdają się być prawdziwą plagą zarówno w okolicach gospodarstw wiejskich pełnych kur i gęsi hodowanych wraz z końmi i świniami, jak i również w miejscu większych siedlisk ludzkich. Podczas gdy na obrzeżach często dochodzi przez nich do znikania drobiu, tak w miastach grasują po ulicach, napadając nocami tamtejsze śmietniki. Badacze wspólnie sądzą, że tutejsze lisy zaczęły uczyć się złych zwyczajów od szopów, które zdążyły rozpierzchnąć się z Kraju Ziemi po dużej części krain na wschodnie. Rzeki bogate są w pstrągi i szczupaki, na które chętnie polują tamtejsze bobry, budując na części z nich naturalne tamy wodne. W południowych górach napotyka się niewielkie skupiska szakali i sępów, które żerują na niewielkich gryzoniach raczących się tamtejszą skromną roślinnością.

Gospodarka

Niegdyś nazywany Krajem Ryżu Starego Kontynentu, słynie z upraw tego konkretnego rodzaju kaszy. Żyzne ziemie oraz deszcze niesione z północy sprzyjają jego hodowli, którą zajmują się przeważnie mieszkańcy wiosek i wsi wraz z hodowlą bydła. Odmiana ta jest odporna na niższe temperatury panujące w kraju, będąc również jego natywnym gatunkiem. Na jego produkcji skupia się większa część gospodarki. Pomimo sporej ilości gór, górnictwo nigdy nie rozwinęło skrzydeł. Kilka nielicznych szybów wydobywczych zaopatrza część kraju w węgiel, jednak Lord Feudalny wraz z doradcami stwierdził, że jakakolwiek rozbudowa tego, co mają, nie przyniesie zysków przez zbyt dużą ilość już istniejących zasobów na rynku. Tymczasem miejscowości nadmorskie sprawiają, że w pełni kwitnie rybołówstwo oraz wyroby odzwierzęce - zarówno pozyskiwanych z ryb jak tran czy łuski, jak również mięso, futra, kły, kości oraz narządy upolowanej zwierzyny w tutejszych lasach.

Tsukumi - stolica oraz architektura

Zabudowa, szczególnie w stolicy, czerpie wiele od sąsiadów. Dość charakterystycznym elementem są główne ulice zbudowane szerokie, kamienne i ozdobione po bokach zielenią. Wytyczają one główne trasy, którymi ludzie poruszają się po Tsukumi. Podczas gdy zabudowa w innych miejscach jest przeważnie drewniana z bielonymi ścianami i bez większego przyłożenia wagi do stanu dróg, tak stolica staje ponad wytyczone przez inne mieściny standardy. Poza głównymi ulicami, zabudowa jest dość zwarta, złożona z budynków od dwó- do trzypiętrowych, często z pomalowanymi ścianami na jasne kolory. Rynek stanowi ogromny plan w kształcie koła, na środku którego rośnie dąb - symbol siły i mądrości, a więc cnót, którymi winien żyć każdy mieszkaniec Kraju Dźwięku. W każdą środę oraz sobotę obstawiony jest kolorowymi straganami, a do miasta zajeżdżają liczne karawany zarówno w celu zasilenia targu, jak i sklepów stacjonarnych na terenie stolicy. Miasto wybudowano w sposób, w który brama główna skierowana jest ku południu. Nikt jednak nie jest w stanie wyjaśnić, dlaczego zostało ono tak zaprojektowane, zaś wielu tłumaczy to obecnością niewielkiej góry, na której szczycie wybudowany został pałac tutejszego Daimyō. Tuż za murami miasta rozciągają się pola uprawne, zaś pomiędzy nimi oraz wybrzeżem rozciąga się kilka kilometrów lasu. Cała ta okolica wraz z akwenem majaczącym za horyzontem jest idealnie widoczna z sypialni tutejszego Lorda Feudalnego.

Duża część zabudowy wymaga naprawy, a poszczególne budynki znajdujące się na obrzeżach kwalifikują się do wyburzenia. Chociaż bitwy toczące się na terenie kraju nie były liczne, jedna z nich mająca miejsce blisko stolicy dała radę uszkodzić sporą część zabudowy - nie w sposób znaczny, jednak sprawiający, że Kraj Dźwięku nie uniknął potrzeby zainwestowania pieniędzy w odbudowę.

Otogakure no Sato

Status zniszczona

Wioska Ukryta w Dźwięku powstała początkowo w haniebnym celu zniszczenia innej osady ninja. Upadek założyciela tejże sprawił jednak, że miejsce to straciło początkowo cel istnienia. Wypełnione shinobi, którzy swoimi zdolnościami oraz wyglądem sami często odstawali od tego, co świat ninja przyjął za normę, zaczęli budować własną społeczność niemal od postaw. Założenie Otogakure zbiegło się z czasem, kiedy dawno temu władze kraje miały problem z szerzącą się przestępczością, często pozostając biernym na wiele potrzeb mieszkańców. Stąd też nikt nie robił większych problemów shinobi, zwyczajnie nie zwracając na nich uwagi. Z czasem jednak nawet tutejsze ziemie zaczęły przekonywać się, jakim niepewnym narzędziem są ninja.

Znani Otokage Nowej Generacji

[ Shodaime ] Orochi Fuse
[ Nidaime ] Hōzuki Mudo

Wioska miała swoje zloty i upadki. Ostatecznie przestała istnieć przez dłuższy czas, nim Orochi Fuse, potomek pierwotnego założyciela, podniósł ją z kolan. Świat dał dźwiękowi drugą szansę, zapominając o pierwotnych fundamentach, na jakich ta miała być oparta. Świat spojrzał przychylniej na osadę, a ta zaczęła się prężnie rozwijać, otrzymując tytuł jednej z Pięciu Wielkich Wiosek Ninja. Niedługo jednak miała trwać chwała Dźwięku. Nidaime Otokage, Hōzuki Mudo, całym sercem wspierał Kazekage Seitaro, tym samym dołączając do Piasku w kwestii chęci zagarnięcia dodatkowych ziem. Spowodowało to w końcu spięcie z byłym Otokage. To zaś, wraz z chaosem wywołanym wojną, wykorzystał Hachibi. Ogoniaste Bestie mając za złe łapanie ich i pieczętowanie przez Piasek, same postanowiły działać. Ośmioogoniasty wiedząc zaś, że Dźwięk stanowi sojusznika Suny, bez większego ociągania zrównał wioskę z ziemią. Wydarzenie to, wraz z ostatecznym wynikiem wojny, przypieczętowały koniec Otogakure no Sato.

Polityka - wewnętrzna i międzynarodowa

Zlikwidowanie Otogakure no Sato w trakcie ostatniej wojny przez Hachibiego sprawiło, że kraj mógł z łatwością skapitulować i oddać resztę starć w ręce Suny. Przewaga posiadana przez obie nacje oraz fakt, że Piasek od początku stanowił większe zagrożenie, sprawiły, że bitwy nie wdarły się dalej na tereny krainy. Chociaż Kraj Dźwięku nie uniknął konieczności wypłacenia reparacji za zniszczenia dokonanych przez ich ninja, kraj w dużej części uniknął zniszczeń. Głównie ucierpiały południowe tereny graniczące z Krajem Ognia oraz sama Ukryta Wioska, która technicznie przestała figurować na mapach. Jednocześnie kraj ten stracił wiele w oczach sąsiadów - chociaż militarnie nie wyszedł najgorzej przez fakt, że pozostałe wioski ninja również zostały rozwiązane, co chcąc nie chcąc zmniejszało potencjał militarnych wszystkich nacji.

Kultura - religia, święta, kuchnia

Pod względem kulturowym, Oto no Kuni wydaje się być białą plamą. Chociaż niegdyś kult obecnie głównych bogów był na porządku dziennym, a na terenie kraju dalej da radę znaleźć ich kaplice, świątynie czy nawet pomniki, nikt o nich już nie dba. Wiara w coś, co nie jest namacalne, dla wielu mieszkańców przestało mieć większy sens, skupiając się na kwestiach przyziemnych. Koniec końców to nie Amaterasu zadba o dobre plony, a rolnik. Chociaż nie do końca dalej są pewni co do burz, tak dużo bardziej skłonni są wierzyć, że stoi za nimi jakieś logiczne wytłumaczenie inne niż "bo bóg tak chciał". Stąd też jedyne święta w kraju pozbawione są religijnej otoczki. Nowy Rok jest powszechnie kultywowany celem dobrego zaczęcia kolejnych dwunastu miesięcy. Wszelakie festyny, letnie jak i jesienne przede wszystkim służą socjalizacji oraz zakończeniu należycie pewnych "okresów", jak chociażby zbiorów. Czcią darzy się jedynie Daimyō - jednostkę namacalną, mającą faktyczną władzę nad życiem i śmiercią zwykłych mieszkańców. Obok wiary kiełkuje i strach, podczas gdy Feudał w umysłach wielu zastąpił obraz bóstw, którym ich przodkowie składali modły.