Jajko

[Yamanaka Aiko]

[Senju Rie]

Niezwykły Świat KwiatówSamomisja eventowa

GraczeYamanaka Aiko | Senju Rie

Posty2/...

Rie oczywiście, że planowała towarzyszyć Aiko w jej "karze". Nie była to co prawda taka kara kara, jednak zdecydowanie była to jakaś "kara". Zdecydowanie dla tych bardziej "aktywnych" rozkaz wykonania wątków D byłaby bardziej demotywująca i to rozumiała. Dla niej jednak - nie był to aż tak wielki problem. Z radością więc mogła popracować ze swoją mistrzynią. Zwłaszcza w tak pięknej okolicy, jak właśnie Sakuragakure w czasie Festiwalu Wiśni. Powolny spacer w stronę stoiska, któremu pomóc mieli się rozłożyć, jednak zanim tam dotarli - mieli temat do załatwienia. Czerwonowłosa na moment się zamyśliła, zanim nie wskazała swojego lewego ramienia - miejsca, gdzie sama Yamanaka być może mogła skojarzyć z tatuażami, które członkowie konoszańskiego ANBU także tatuowali lekko zmodyfikowanym symbolem ni to płomienia, ni to wioski. Wątpliwe jednak by sama Senju miała taką wiedzę, możliwe, że to miejsce jej się zwyczajnie spodobało lub jeszcze w Ukrytym Liściu zobaczyła kogoś z takim tatuażem na ulicy czy w swojej rodzinie i nie znała większej filozofii z tym związanej.

-Wydaje mi się, że tutaj będzie dobrze. - powiedziała uśmiechając się delikatnie do blondynki. Po całym procesie przyjrzała się pieczęci w miarę możliwości. Jej uśmiech się powiększył -Bardzo ładna. - przyznała szczerze, po czym ruszyli dalej.

Gdy dotarli do schroniska, przywitała się miło z właścicielką, a następnie pomogła swojej mistrzyni w transporcie kwiatów. Jako Senju jej powiązanie z roślinami powinno być lepsze, jednak ona sama - nie czuła się w tym tak pewnie. Podobały jej się jednak i dlatego ta praca jej pasowała. Wkrótce pomogła Aiko przynieść wszystkie kwiaty, a gdy blondynka je ustawiała, Rie ruszyła po konewkę. Choć niektóre były bardziej bukietowe, przycięte, tak niektóre wciąż wymagały stania w wodzie, a niektóre doniczkowe - podlania. Ba, nawet wśród przyciętych, umieszczenie ich w wodzie pozwalało zachować im dłuższą świeżość, a to było dość istotne, zwłaszcza w tak kwiecistym festiwalu jak Sakura Matsuri. Więc gdy Yamanaka zajmowała się ustawieniem roślin, czerwonowłosa - ruszyła zadbać o dłuższą świeżość roślin.

[Yamanaka Aiko]

Uzu no Kuni | Kraj Wirów渦の国

Stolica Hayadōri

DAIMYŌ Brak

Wioska NinjaDawniej Uzushiogakure no Sato. Obecnie brak.

Położenie geograficzne

Kraj Wirów to niewielkie państwo-wyspa, a jego granice w naturalny sposób wyznacza linia brzegowa wyspy O'Uzu. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.

Fauna i flora

Gospodarka

Hayadōri - stolica oraz architektura

Uzushiogakure no Sato

Status Zniszczona

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.

Polityka - wewnętrzna i międzynarodowa

Kultura - wierzenia, święta, kuchnia

[Yamanaka Aiko]

Wieść o tym, co wydarzyło się w Takigakure rozeszła się błyskawicznie, nie tylko po Starym ale i Nowym Kontynencie. Kwestią czasu było, aż dotrze również do Sakuragakure w tym do samej Aiko. W pierwszej chwili, na myśl, że jest to powtórka z ostatnich wydarzeń, gdy Ukryte Wioski, jedna za drugą były niszczone niczym domki z kart, zrobiło jej się słabo. Nic nie zwiastowało tego, by Konoha miała być ostatnim celem Zero i jego bandy. Właściwie... dlaczego tak miałoby być? Byli bezkarni. Dlaczego mieliby więc przestać? Później przyszła złość, która szybko zmieniła się w chęć pomocy. I nie tylko z powodu ogromu empatii, kierowanej przede wszystkim do cywilów, sentymentu jaki wiązał ją ze Starym Kontynentem czy tego, że w Amegakure żyli bliscy jej ludzie. Przede wszystkim dlatego, że w takich sytuacjach nie wolno było odwracać głowy. To była ich wspólna sprawa.

Oczywiście, nie była zachwycona, gdy Tsubaki oznajmiła jej, że zamierza udać się do Kusa no Kuni, by wesprzeć obecne na miejscu jednostki. Czy mogła jej tego zabronić? Raczej nie. Nawet gdyby mogła, nie zrobiłaby tego. To była droga Hyūgi i jak mało kto rozumiała to, co nią kierowało. Po krótkim namyśle, który w zasadzie polegał bardziej na ustaleniu "co ze sobą zabrać i jak się przygotować" niż "czy powinnam wyruszać na front", poinformowała Radę Wioski o swojej chęci wyruszenia do Kraju Traw. Jak się okazało, ona i Tsubaki nie były jednymi, które wyraziły chęć wsparcia Kusa no Kuni - pośród ochotników był również Hitoshi.

Dzień przed wyruszeniem na front odbyła krótką rozmowę ze swoim ojcem oraz Rie. Senju niemal natychmiast zadeklarowała chęć wsparcia oraz wyruszenia do Kaminari no Kuni, gdzie zbierała się grupa ochotników, mających na celu zdobyć informacje z domniemanej kryjówki Shi. Choć brzmiało to równie niebezpiecznie do wyprawa do Kusa no Kuni, wiedziała, że umiejętności czerwonowłosej zdecydowanie się tam przydadzą. Jak to się mówiło, medyków nigdy nie za wiele. Tym bardziej uzdolnionych. Nałożyła barierę ochronną na swój umysł, dwukrotnie skontrolowała swój ekwipunek. Wyglądało na to, że jest gotowa.

Z Wioski wyruszyli bladym świtem - im wcześniej będą na miejscu, tym lepiej. Kilkanaście minut później, gdy brama wejściowa do Sakuragakure zniknęła im z oczu, Aiko przywołała ogromnego szopa pracza, Kimitsu. Ochoczo zgodził się transportować wszystkich do miejsca docelowego, co pozwoli zaoszczędzić im nie tylko czas, ale i przede wszystkim siły. Te z pewnością przydadzą się im później. W trakcie podróży poinformowała zarówno Hitoshiego jak i Tsubaki, że chciałaby nałożyć na nich pieczęć, która całkowicie znosiła dystans telepatii i gdy tylko wyrazili chęć, na wybrane przez nich miejsca nałożyła pieczęć, która od złudzenia przypominała Kwiat Wiśni. Podróż minęła im spokojnie, a Yamanaka nie mogła odpędzić od siebie wrażenia, że to przysłowiowa cisza przed burzą, w której epicentrum lada moment mieli się znaleźć.

Kiedy w oddali dostrzegła obóz w którym zbierali się ochotnicy, odwołała Kimitsu z powrotem do Doliny. Po krótkich formalnościach, w których podobnie do Hyūgi podkreślała, że jest medykiem, przyszło im... czekać. Po prostu czekać na rozkazy. Odprowadziła wzorkiem Tsubaki, jednak nie zdecydowała się podążać za nią - nie zamierzała przeszkadzać dziewczynie w krótkiej pogawędce z jej nową znajomą. Gdyby jednak Wakuri lub Midoro spojrzeli w ich stronę, posłałaby im lekkie skinięcie głową, co dosyć jednoznacznie oznaczałoby przywitanie. W międzyczasie rozejrzała się dookoła, starając się dostrzec choć jedną, znajomą twarz. I, na Amaterasu, udało się to. Jej wzrok zatrzymał się na najmłodszym z Majich, któych w swoim życiu miała okazję poznać. Mimo, że był starszy o te kilka lat od ich ostatniego spotkania, nie sposób było pomylić go z kimś innym. Jedna z jej brwi lekko drgnęła.

- Nie mówiłeś, że twój brat też planuje się tu wybrać - zauważyła i szturchnąwszy Hitoshiego w bok, ruchem podbródka wskazała na stojącego nieopodal, nieco młodszego Majiego. Jej wzrok na moment zawiesił się na charakterystycznej dla Sakuragakure kamizelki, jaką miał na sobie założoną i która bardzo dobitnie sugerowała przynależność do konkretnej wioski. Tak się składało, że dokładnie do tej samej, w której mieszali Hitoshi i Aiko. Przypadek? No nie sondzę. - Mogłeś powiedzieć mu, żeby się z nami zabrał. Miejsca spokojnie było aż nadto... - dodała spokojnym głosem.

Eiji-san? odezwała się telepatycznie do chłopaka, bo przecież nie zamierzała swoim krzykiem niepokoić i tak już poddenerwowanych żołnierzy, po czym lekko uniosła rękę, żeby ten rozglądając się w poszukiwaniu źródła dźwięku, zwrócił na nich uwagę.

Disclaimer

Poproszę jakiś fajny eventowy fancik <3

SpecjalizacjaShintenshin no Jutsu

SenninIryō Ninjutsu | Shintenshin no Jutsu

Chakra10 100 - 0 (Shindenshin no Jutsu) = 10 100

Sensor24 metry | 1000 metrów

Techniczki

• Seishin Kabe B
• Sakura fūin na Hitoshiego oraz Tsubaki

► Pokaż Spoiler

Seishin Kabe | Mental Wall精神壁

KlasyfikacjaNinjutsu, Przepływ Chakry

PieczęcieSmok → Małpa → Szczur → Koń → Ptak → Smok → Wół

KosztZależny od rangi techniki

ZasięgDotykowy

WymaganiaKontrola Chakry 8, Fūinjutsu B, Sennin Ninjutsu

DodatkoweTechnika kosztuje 15 PT

Technika stworzona w celu zablokowana dostępu do sekretów jakie skrywa nasz umysł. Jest ona bezpośrednią kontrą na różnorodne techniki umysłowe, chcące przejąć nad nami kontrolę lub wydobyć jakoś informacje. Zakładanie takiej blokady przez użytkownika tej techniki ma dwa etapy. Pierwszy z nich, to przygotowanie na kawałku papieru odpowiedniej pieczęci. Nie jest ona wielka, mająca zaledwie wymiary 5x5 cm. Do jest stworzenia wymagana jest oczywiście znajomość Fūinjutsu. Drugim etapem, jest złożenie pieczęci do techniki oraz uformowanie z chakry wewnątrz nas swego rodzaju “bariery” wokół mózgu. Nie ma to jednak żadnego wizualnego efektu. Taka bariera nie jest jednak stała, dlatego potrzebna jest nam pieczęć. Przykładając karteczkę do tyłu naszej głowy i przelewając do niej dużą ilość chakry, naszkicowana pieczęć przechodzi na skórę użytkownika (najczęściej włosy ją zasłaniają) i jest mechanizmem podtrzymującym barierę wokół umysłu, nawet kiedy stracimy przytomność. Kiedy bariera zostanie raz złamana, należy ją nałożyć ponownie.

Siła bariery jest zależna od ilości chakry, jaką w nią wlejemy:

• Poczwórny koszt D - bardzo słaba bariera, zdolna do zablokowania jedynie jakichś amatorskich technik przeszukiwania myśli.
• Poczwórny koszt C - przeciętna bariera, zdolna częściowo ograniczyć dostęp jedynie do paru najważniejszych dla nas wspomnień jakie to sami wybieramy podczas jej nakładania.
• Poczwórny koszt B - silna bariera, sprawiająca już generalne problemy przy przeszukiwaniu umysłu użytkownika. Np. Saiko Denshin jest w stanie odkryć mniej więcej 50% wspomnień, natomiast reszta jest ukryta za barierą jaką wpierw należy zniszczyć.
• Poczwórny koszt A - jedna z silniejszych i najbardziej popularnych barier, całkowicie blokująca dostęp do naszego umysłu. Najsilniejsze techniki infiltracji jednak dalej są w stanie się przez nią przebić, bez potrzeby wcześniejszego jej zdejmowania. Aby założyć tą barierę, wymagane jest Fūinjutsu A.
• Poczwórny koszt S - najsilniejsza możliwa bariera umysłowa przy wykonaniu tej techniki. Nie da się dostać do umysłu nawet najlepszymi istniejącymi technikami infiltracji go, bez wcześniejszego jej zniszczenia. Co samo w sobie również nie jest takie proste. Aby założyć tą barierę, wymagane jest Fūinjutsu S.

Ostatecznie to MG ustala jak bardzo efektywna jest taka bariera w zależności od różnych czynników, jak np. stan emocjonalny osoby czy jej Siła Woli.

Posiadając atut Sennina Fūinjutsu jesteśmy w stanie nakładać taką barierę na inne osoby. Koszt jest jednak wtedy Sześciokrotny.
Posiadając Specjalizację w Ninjutsu wymogi kontroli chakry są zmniejszone o 1.
Posiadając Specjalizację w Fuinjutsu jesteśmy w stanie nałożyć pieczęć bez potrzeby wcześniejszego przygotowania pieczęci na kartce. Wystarczy zwyczajnie przyłożyć dłoń we właściwe miejsce i przelać chakrę.
Posiadając Shintenshin no Jutsu można traktować wymogi Ninjutsu w tej technice jako wymogi Shintenshin no Jutsu. Więc żeby opanować tę technikę można mieć Sennina Shintenshin no Jutsu, zamiast Sennina Ninjutsu, a zamiast Specjalizacji Ninjutsu można mieć Specjalizację w Shintenshin no Jutsu.

Shindenshin: Sakura Fūin | Shindenshin: Sakura Seal心伝:桜封印­­­

KlasyfikacjaShintenshin no Jutsu, Fūinjutsu, Przepływ Chakry, Technika pieczętująca

PieczęcieNałożenie: Dzik → Ptak → Dzik → Wąż → Smok → Ptak → Pies → Małpa → Ptak → Tygrys
Korzystanie: Baran

KosztPodwójny za nałożenie pieczęci, połowiczny za turę za jedną osobę podczas korzystania

ZasięgDotykowy podczas nakładania pieczęci, dowolny podczas korzystania

WymaganiaKontrola Chakry 10, Fūinjutsu rangi B

Jutsu, które umożliwia połączenie telepatyczne pomiędzy użytkownikiem, a osobą, na którą zostanie nałożona charakterystyczna pieczęć, całkowicie znosząc ograniczenia dystansu, jakie istnieją w wyjściowej technice. Technika umożliwia wysyłanie oraz odsłuchiwanie wiadomości, a te dodatkowo mogą zostać wzmocnione obrazami oraz emocjami. Samo nałożenie pieczęci nie jest problemem, za to korzystanie z techniki jest obciążające dla organizmu Yamanaki - zbyt długie lub częste używanie techniki może skutkować bólem głowy, a nawet migreną (do decyzji MG).

Istnieje możliwość połączenia się z wieloma osobami, tak długo jak posiadają one nałożoną pieczęć. W zależności od decyzji Yamanaki, może nawiązywać połączenie pojedynczo z każdą osobą, oraz stworzyć swoistą "konwersację" dla nich wszystkich.

Każde utworzenie trzech pieczęci kosztuje 1 PD. Raz nałożona pieczęć zdjęta może zostać wyłącznie przez osobę, która ją nałożyła; zdjęcie pieczęci nie zwraca PD.

Posiadając Specjalizację w Shintenshin no Jutsu możliwe jest korzystanie z techniki bez pieczęci.
Posiadając Sennina Shintenshin no Jutsu Istnieje możliwość udostępnienia połączenia osobie trzeciej z kimś, kto posiada nałożoną pieczęć; wymagany jest wtedy dotyk.
Posiadając rangę S w Fūinjutsu możemy pominąć pieczęci potrzebne do nałożenia symbolu Sakura Fūin.
Jeśli osoba, na którą nałożona jest pieczęć posiada 8 poziom Kontroli Chakry lub większy może połączyć się z użytkownikiem, który ją nałożył (to on płaci wtedy koszty chakry). W przypadku posiadania przez tę osobę Fūinjutsu na poziomie B, wymóg KC spada do 7.

Shindenshin no Jutsu | Mind Body Transmission Technique心伝身の術

KlasyfikacjaShintenshin no Jutsu, Przepływ Chakry

PieczęcieBaran

KosztStandardowy za każdą osobę

ZasięgZależny od rangi Shintenshin no Jutsu

Ranga Shintenshin no Jutsu	Zasięg bez pieczęci	Zasięg z pieczęcią
D	50 m	100 m
C	125 m	250 m
B	250 m	500 m
A	500 m	1000 m
S	1000 m	2000 m

Wymagania---

Technika telepatii, która umożliwia wysłanie dowolnej osobie wiadomości a także odsłuchanie jej odpowiedzi. Wiadomość może dodatkowo zostać "wzmocniona" poprzez obrazy oraz emocje.

Istnieje możliwość udostępnienia zdolności innemu shinobi za pomocą dotyku; samemu kontrolując, z kim łączność zostanie nawiązana.

Istnieje specjalne urządzenie, które pozwala na połączenie się z masową liczbą osób a także na bardzo duże odległości. Należy jednak pamiętać, że zarówno połączenie się z większą liczbą osób, jak i na ogromne odległości jest obciążające dla organizmu Yamanaki - zwiększa ciśnienie krwi, wywołuje osłabienie, w najgorszych przypadkach omdlenie.

Posiadając Rangę B w Shintenshin no Jutsu można połączyć się maksymalnie z trójką osób.
Posiadając Rangę A w Shintenshin no Jutsu można połączyć się maksymalnie z piątką osób.
Posiadając Rangę S w Shintenshin no Jutsu można połączyć się maksymalnie z siódemką osób.
Posiadając Specjalizację w Shintenshin no Jutsu by połączyć się z masową liczbą osób nie potrzeba dłużej specjalnego urządzenia. Wymagana jest za to Kontrola Chakry na poziomie 10.

Atuty

► Pokaż Spoiler

SurvivalAtut nabyty

Postać posiada wiedzę niezbędną do przetrwania w dziczy. Wie, gdzie szukać schronienia, jakie rośliny są jadalne czy choćby jak rozpalić ogień.

TolerancjaAtut nabyty

Postać w wyniku różnych doświadczeń zyskała zwiększoną odporność na różne warunki pogodowe i ich zmienność. Dzięki temu lepiej znosi mrozy czy upały, nawet jeśli nie są one naturalne dla jego miejsca urodzenia. Atut tolerancji daje lepsze efekty wraz z wyższym atrybutem Wytrzymałości, pozwalając na wyższych poziomach (8+) negować nawet negatywne skutki bardziej wymagających warunków atmosferycznych, jak np. burze piaskowe, nienaturalnych źródła temperatur jak ogniska czy lodowce, a w przypadku naprawdę Wytrzymałych postaci - nawet słabsze techniki wpływające na temperaturę mogą nie odnosić skutków na postaci, co jest w pełni zależne od MG.

NinjaAtut nabyty

Podstawową zdolnością dla shinobi jest umiejętność cichego poruszania się, a wraz z nią niesamowicie często w parze idzie umiejętność kamuflażu. Posiadacz tego atutu zwyczajnie jest lepiej w stanie się ukryć przed innymi oraz przemieszczać się niemalże bez wydawania jakiegokolwiek dźwięku. Czy to lepiej przykucnie za jakąś zasłoną, czy po prostu bardziej efektywnie będzie poruszał się w cieniu, nie ma to znaczenia. Zwyczajnie, wie jak się ukrywać zarówno podczas poruszania się jak i podczas czekania w miejscu. Tylko osoby o naprawdę wyczulonym zmysłu słuchu byłyby w stanie wyłapać osobę z tym atutem, z racji na to że kiedy chce, to praktycznie każda jego akcja jest bezszelestna - w granicach rozsądku. Dzięki temu idealnie nadaje się do zadań wymagających ciszy i dyskrecji.

DōhaiAtut nabyty

Pierwszy atut na wymarzonej ścieżce nauczyciela. Osoba posiadająca ten atut ma większą wprawę w nauczaniu innych ludzi, dzięki czemu robi to efektywniej. Jest w stanie pomóc im w treningu dziedzin do poziomu o 2 niższego od ich aktualnego i treningu atrybutów do poziomu o 3 niższego, od ich aktualnego. Przykładowo, Dōhai z Suitonem S, może komuś pomóc w nauce maksymalnie Suitonu B, zaś z Wytrzymałością 10 - Wytrzymałości 7. Również od tego momentu, osoba posiadająca ten atut jest w stanie uczyć innych ludzi swoich atutów nabytych oraz swoich technik prywatnych, tak długo, jak nie są one wspomaganiami. Bez posiadania tego atutu nie ma możliwości ich nauczania.

Bardziej konkretne informacje co do nauczania można znaleźć w tym temacie.

SenpaiAtut nabyty

Drugi już atut na wymarzonej ścieżce nauczyciela. Osoba posiadająca ten atut pomogła już nie jednej osobie przy treningu ich zdolności i jest w stanie umiejętnie wskazać błędy jakie druga osoba popełnia. Senpai jest w stanie pomóc innym w treningu dziedzin do poziomu o 1 niższego od ich aktualnego i treningu atrybutów do poziomu również o 1 niższego, od ich aktualnego. Przykładowo, Senpai z Suitonem S, może komuś pomóc w nauce maksymalnie Suitonu A, zaś ten z Wytrzymałością 10 - w nauce Wytrzymałości 9. Wciąż może nauczać innych swoich atutów nabytych oraz technik prywatnych, które nie są wspomaganiami. Może także nauczać innych technik ozwojowanych, nawet jeśli sam zwój gdzieś zaginął. Nie dotyczy to jednak technik będących wspomaganiami. Bez posiadania tego atutu nie ma takiej możliwości.

Bardziej konkretne informacje co do nauczania można znaleźć w tym temacie.

By wykupić ten atut należy posiadać wcześniej wykupiony atut Dōhai.

Ubiór

Ubranie + Kamizelka Jonina Sakuragakure. Na wierzch narzucony nieprzemakalny płaszcz z wyhaftowanym symbolem klanu Yamanaka na plecach. Włosy spięte w typowy dla klanu, wysoki kucyk.

[Kasane Kirara]

Kto rano wstaje, ten później jest niewyspanySamomisja

GraczeKasane Mitsuki | Kasane Kirara

Posty1/...

Kasane Yuuma był człowiekiem, który wiele wymagał od swoich dzieci. Poza nienaganną prezentacją, godnym reprezentowaniem nazwiska, rozwijaniem zdolności zarówno dyplomatycznych jak i obronnych, oczekiwał że ci sami zapracują na profity, jakie wynikały z pozycji rodziny w Królestwie. Mogli liczyć na dach nad głową, sypnięcie groszem (takim, które nie wystarczyłoby na większe zachcianki, na to musieli zapracować sobie sami), czasem radę, jako że ojciec był skarbnicą wiedzy - jednak wypracowanie szacunku wśród ludności zarówno średniej jak i wyżej postawionej, sprawienie że ich głos będzie miał jakieś znaczenie było ich obowiązkiem i w tej kwestii na wsparcie liczyć nie mogli. Żadnych taryf ulgowych, niezależnie od tego, jak ładne oczy zrobią.

► Pokaż Spoiler

Mitsuki, Kirara

Jutro o świcie do portu mają przybyć łodzie rybackie. Udajcie się tam i zaoferujcie rybakom swoją pomoc.
Spodziewajcie się, że mogą zlecić wam zarówno sprzątanie łodzi, cumowanie ich lub rozkładanie ryb na targu.

Zlecenie, jakie otrzymali na papierze wieczór wcześniej nie pozostawiało wątpliwości; następnego dnia zdecydowanie się nie wyśpią. Pismo sugerowało, że list wyszedł z rąk ojca, a jemu niestety odmówić nie mogli. To znaczy, mogli, ale nie zrobiliby tego. Polecenia ojca należało spełnić najlepiej jak tylko potrafili. Z poleceniami ojca się nie dyskutowało. Nawet, jeżeli Kirara bez zastanowienia mogłaby stworzyć listę znacznie bardziej interesujących czynności.

- To obrzydliwe, Mitsuki-oniichan - poskarżyła mu się, gdy tylko dostrzegła Mitsukiego wychodzącego na zewnątrz, wyraźnie niezadowolona z tego, jak miał przebiegać ich poranek. Było jeszcze ciemno, gdy zwlekła się z łóżka i ogarnęła do wyjścia. Tym razem założyła na siebie rzeczy, które choć były ładne i odpowiednio podkreślały jej styl ubierania się oraz aparycję, nie płakałaby, musząc je wyrzucić. A była niemal pewna, że tak będzie - o ile zapach słonej wody jej nie przeszkadzał, tak wodnych stworzeń... fuj. Niech ojciec sam się babra w rybach - Musimy znaleźć kogoś, kto nie będzie wymagał od nas dotykania jeszcze żywych, rzucających się ryb. Może cumowanie łodzi? To nie brzmi tak źle - odezwała się, a na jej wcześniej niezadowolonej twarzy pojawił się ożywiony uśmiech. Wyciągnęła rękę w stronę chłopaka, podsuwając mu kubek, który od samego początku trzymała w dłoniach - Proszę, herbata czarna z mlekiem ryżowym. Przygotowałam specjalnie dla Ciebie, twoja ulubiona~ - mrugnęła do niego, posyłając mu jeden ze swoich najsłodszych uśmiechów. I nawet herbaty nie trzeba było dosładzać!

[Kasane Mitsuki]

Kto rano wstaje, ten później jest niewyspanySamomisja

GraczeKasane Mitsuki | Kasane Kirara

Posty1/...

Ojciec nie był jedną z tych osób, z którą się dyskutowało - o czym Mitsuki doskonale wiedział. Nigdy, co prawda, nie udało mu się rozwścieczyć rodzica na tyle, aby ten chociaż podniósł głos, ale Yuuma podnosić głosu nie musiał. Mitsuki czuł autorytet rodzica i lidera klanu za każdym razem, kiedy z nim rozmawiał i nigdy nie śmiałby walczyć z jego wolą, jeśli nie było takiej potrzeby (do tej pory na szczęście nie było). Ba! Był uważany za geniusza, za syna idealnego, za wzór do naśladowania, a i tak nie miał u ojca żadnej taryfy ulgowej. Każdy miał swoje miejsce i swoją rolę do spełnienia. Białowłosy nie znał jeszcze swojej drogi w pełni, ale wiedział, że jest powiązana z oczekiwaniami wobec klanu. Nie zamierzał z tym walczyć, ani temu przeczyć.

Wstał dość wcześnie, żeby zdążyć pomedytować w swoim pokoju. Przyzwyczaił się już do wstawania przed świtem. Od najmłodszych lat tak został wychowany. Zawsze z samego rana ojciec zabierał go na trening i oczekiwał, że chłopak będzie już w pełni gotowy i rozgrzany. Świt oraz późny wieczór to były jedyne chwile, gdy Mitsuki miał okazje bywać sam na sam z Yuumą. Po medytacji oraz szybkim rozciąganiu postanowił wyjść na zewnątrz, gdzie odnalazł jedną z niewielu osób, dla których byłby gotów zadrzeć ze swoim ojcem, swoją piękną siostrzyczkę Kirarę. Przywitała go ona zresztą miłą niespodzianką w postaci herbaty. Jak miło z jej strony! Zawsze taka idealna oraz przygotowana.

- Dziękuję Kira-chan. - odpowiedział odbierając herbatę z jej zgrabnych rączek, a następnie pogłaskał ją troskliwie po główce. - Gdybym mógł to zostałbym tu z tobą i razem byśmy potrenowali, albo przeszli się do centrum, ale niestety nie mamy wielkiego wyboru. - mówił, a następnie wziął łyka gorącej herbaty - Jeśli cię to pocieszy, to wezmę na siebie te obowiązki, które będą cię od siebie odrażały. - dodał kierując kierując się powoli w stronę wyjścia z domu. - A wracając do domu skoczymy na takoyaki. Ja stawiam! - dorzucił jeszcze na zachętę mając nadzieję na mobilizację siostrzyczki. Była tak urocza, że nie pozwoliłby żeby brudziła się jakąś cholerną fizyczną pracą dla rybaków. Była idealna, taka jaka powinna być przedstawicielka Kasane i Mitsuki nie zamierzał dopuścić do tego, aby ochydny zapach ryb przeniknął przez jej burzę białych włosów.

[Kasane Kirara]

Kto rano wstaje, ten później jest niewyspanySamomisja

GraczeKasane Mitsuki | Kasane Kirara

Posty3/...

Kasane Yuuma miał świadomość, że każde zlecenie jakie skieruje do swoich dzieci będzie wykonane z należytą starannością, niezależnie od tego jak bzdurne czy rozmijające się z ich potrzebami by było. Nawet, gdyby ich zadaniem na piątkowe popołudnie miało być chodzenie na rękach na rynku Ushioshi, żadne nie kwestionowałoby sensu tak durnego polecenia, albo inaczej - nie robiłoby tego na głos. A Mitsuki to jeszcze chodziłby na jednej ręce, bo tak mu zależało, żeby ojciec był z niego zadowolony, a i przy okazji odciągnie spojrzenie Yuumy od rodzeństwa, by te nie musiały się zbłaźnić. Szczęśliwie, ojciec był głosem rozsądku i każde jego działanie było przemyślane, pokierowane dobrem klanu. Nawet to, że Mitsuki oraz Kira bladym wyruszą wesprzeć rybaków nie było podyktowane złośliwością; pojawienie się bliźniaków Kasane w takim miejscu było przemyślanym, PRowym zabiegiem; Kasane służą pomocą nawet w przypadku tak prostych prac, nie boją się pobrudzić, a mieszkańcy Królestwa mogą na nich liczyć.

Gdyby miała wykonać to zlecenie z kimkolwiek innym, najpewniej słowem by się nie odezwała o tym, jak okropne i obrzydliwe jest babranie się w śmierdzących rybach. Przy Mitsukim mogła być sobą i nie musiała udawać szczęśliwej, podczas gdy do tego stanu zdecydowanie było jej daleko. Nawet, gdyby próbowała, nie chcąc go martwić... ten czytał z niej jak z otwartej książki, więc próby ukrycia przed nim czegokolwiek nie wchodziły w grę. Zresztą, po co miałaby to robić.

Kiedy pogłaskał ją po głowie, momentalnie na jej twarzy pojawił się szeroki uśmiech, zarezerwowany wyłącznie dla bliźniaka. Odruchowo i bez większego zastanowienia objęła go wtedy w pasie, przytulając się. Durne zlecenie od ojca i to, jak bardzo nie chciała wyruszać na plażę kompletnie poszło w niepamięć. I nawet myśl o tych obrzydliwych rybach była łatwiejsza do zniesienia.

- I żeby to na Ciebie przeszedł ten zapach? Nie. ma. takiej. opcji - odparła, z każdym słowem kręcąc wymownie głową w jedną i drugą stronę. Albo razem, albo wcale, innego rozwiązania nie brała pod uwagę. Poza tym, perfumy jakich używał Mitsuki były wystarczająco idealne i nie potrzebowały dodatkowych nut zapachowych. Gotowa do drogi, ujęła brata pod rękę i pociągnęła w stronę plaży.

- Te z budki na rynku miasta? - wyraźnie się ożywiła, słysząc ofertę Mitsu. Wiedział, jak poprawić jej humor. I na dobrą sprawę nawet nie musiał o tym wspominać, bo sama myśl że spędzą razem poranek była wystarczająco pocieszająca.

Spacer w stronę portu, mimo że o tak nieludzkiej porze, był całkiem przyjemnym doświadczeniem. Chłodne powietrze dawało uczucie orzeźwienia, a miasto bardzo powoli budziło się do życia; na ulicy, gdzie w ciągu dnia panował zgiełk panowała teraz przyjemna cisza, co jakiś czas przerywana odgłosem otwieranego okna lub rozmów sprzedawców, którzy rozkładali swoje towary. Dotarcie w wyznaczone miejsce nie zajęło im zbyt wiele czasu.

- Dzień dobry, jesteśmy... - odezwała się do jednego z rybaków, gdy zjawili się w porcie. Nie zdążyła dokończyć, gdy wąsaty mężczyzna mierząc ich wzrokiem, przerwał jej wypowiedź.

- Białe włosy, blade twarze... tak, szef wspominał, że przyślą jakiś Kasane. Ja jestem Saito- podrapał się po głowie. Zatrzymał wzrok na Mitsukim - Przerzucać skrzynki każdy potrafi... macie coś, co może usprawnić nam pracę? - zapytał

NPCRybak Saito

[Yamanaka Aiko]

Yōgan Sayu

Nigdy nie wiesz, kiedy wulkan wybuchnie

CharakterystykaMetrykaAtrybuty & DziedzinyAtuty & WadyEkwipunekTechnikiInne

charakterystyka i historia

Swojego czasu była dosyć... unikatową osobowością. Kojarzycie tego najgłośniejszego dzieciaka w okolicy, który gdy tylko pojawi się na horyzoncie dzieją się rzeczy niestworzone? To, które swoim zachowaniem wyróżnia się na tle grupy? To właśnie była Yōganka. Jej pewność siebie i przebojowy charakter przyciągała dzieciaki, które wiedziały, że przy niej na pewno nie będą się nudzić. Lubiła grać pierwsze skrzypce i być w centrum uwagi, a grupa chętnie za nią podążała. Można posunąć się o stwierdzenie, że miała jakieś tam zdolności przywódcze (czego oczywiście była świadoma i co dosyć perfidnie wykorzystywała).
Z biegiem lat i z powodu wydarzeń, jakich była świadkiem, jej osobowość uległa zmianom. Z pewnością warto wspomnieć, że nie jest już taka rozwrzeszczana - podnosi głos dopiero, gdy się zdenerwuje, co w jej przypadku następuje bardzo szybko i łatwo. Choć stale stara się z tym walczyć, jest bardzo emocjonalna i nie zawsze umie trzymać nerwy na wodzy.
Sayu jest wulkanem energii o niezwykłym talencie do pakowania się w kłopoty i dziwne sytuacje. Kompletnie nie umie trzymać języka za zębami; co pomyśli, to powie. Dla jednych plus - niektórzy cenią sobie szczerość. Inni z kolei obrażą się, w końcu prawda często jest okrutnie bolesna.
Choć na pierwszy rzut oka można uznać, że osoba pokroju Sayu świetnie odnajduje się w towarzystwie i szybko znajduje przyjaciół, Ci którzy poznali dziewczynę bliżej doskonale wiedzą, że prawda jest nieco inna. Yōganka potrzebuje czasu by zaufać innym i nie otwiera się przed pierwszą lepszą osobą; potrzeba dużo samozaparcia, by nawiązać z nią głębszą relację, zwłaszcza że obcych trzyma na dystans i... co tu wiele kryć, nieszczególnie ją oni obchodzą. Jest dosyć samolubna i poza czubkiem własnego nosa (i tych, których uznaje za bliskich) niewiele ją interesuje. Taki typ, co zrobić. Jeżeli jednak uda się przełamać barierę, można liczyć na oddanie i lojalność.
Ma pewne plany i ponadprzeciętne ambicje - chciałaby kiedyś przywrócić swojej rodzinie dobre imię.


Jaka Sayu jest, każdy widzi. Swoją aparycją nie różni się zbytnio od swoich rówieśniczek, zarówno społeczności cywilnej jak i innych kunoichi. Co więcej... istnieje duża szansa, że nie zostanie dostrzeżona w tłumie, z powodu swojego ponadprzeciętnie niskiego wzrostu. Już od najmłodszych lat przypisywano jej łatkę "tej najniższej". Przez długi czas miała nadzieję, że na pewno urośnie - dzielnie ignorując zaczepne docinki, czekała na swój "time to shine", który niestety nigdy nie nadszedł. Wzrost jest jej największym kompleksem, do którego rzecz jasna nigdy się nie przyzna.
Jej posturę można określić jako szczupłą, na co wpływ miały codzienne treningi i całkiem niezły metabolizm, bo na pewno nie odpowiednio zbilansowana dieta; Yōgan je raczej śmieciowe jedzenie,
Z racji, że okres dojrzewania ma już dawno za sobą, jej cera pozbawiona jest niedoskonałości, a jej skóra jest stosunkowo blada. Czasami, gdy zbyt dużo czasu spędzi na Słońcu, na jej policzkach ukazują się czerwone wypieki, które na szczęście znikają tak szybko, jak się pojawiają. Oczy dziewczyny są całkiem duże o całkiem zwyczajnej, brązowej barwie. Na nosie przeważnie nosi okulary, które korygują jej wrodzoną wadę wzroku.
Jej włosy są dosyć trudne do ujarzmienia - Sayu odnosi wrażenie, że żyją swoim życiem. Gęste, długie, o ciemnobrązowym odcieniu, czasem od złudzenia przypominają czarne.
Ma absolutnie zerowe pojęcie na modzie, co widać na pierwszy rzut oka. Yōgan nieszczególnie przejmuje się tym, co ma aktualnie na sobie - najważniejsze, by było wygodne i nie krępowało jej ruchów. Dziura? Przetarcie materiału? Kto by się tym przejmował. Podświadomie wybiera jednak odzież z elementem czerwieni, która najpewniej nawiązuje do jej ognistego temperamentu i pochodzenia. Na ciele ma wiele blizn - efekt nieuwagi, ćwiczeń lub wdania się w bójkę. Są jednak one na tyle nieistotne, że nie warto o nich wspominać.


Urodziła się jako pierwsze i jedyne dziecko Reiko i Sanjiro Yōganów. Jej dzieciństwo było... całkiem okej (?), choć zdecydowanie brakowało mu wiele, by można było określić je mianem beztroskiego. Ojca pamięta jak przez mgłę, głównie z opowieści - zmarł na skutek obrażeń, jakie odniósł podczas jednej z misji, gdy Sayu miała zaledwie kilka lat. To po nim odziedziczyła zdolności klanowe, jakimi była manipulacja żywiołem lawy.
Wychowała ją jedynie matka, kobieta która z profesją shinobi nie miała nic wspólnego, a Sanjiro poślubiła głównie dla jego znanego nazwiska. A trzeba przyznać, że w tamtych czasach sława wyprzedzała Yōganów... byli prawdziwą dumą Iwagakure no Sato.
Z matką nigdy nie potrafiły znaleźć wspólnego języka, co wynikało z różnic charakterów i skrajnie odmiennego poglądu na świat. Jedyne, w czym były zgodne to fakt, że Sayu powinna pójść w ślady ojca - młoda Yōgan nie wyobrażała sobie, by mogło być inaczej. Kobieta oczekiwała od niej ogarnięcia życiowego, rozsądku i dobrej prezentacji, czego córka nie mogła jej zapewnić, niezależnie od tego jak bardzo się starała. Z czasem przestała próbować, ograniczając kontakt z rodzicielką do niezbędnego minimum; pod pretekstem treningów, spędzała w domu niewiele czasu.
O ile zajęcia praktyczne szły jej całkiem gładko, tak teoria była piętą Achillesową - miała ogromne trudności wysiedzieć w miejscu i co więcej, skupić się na wykładach. Akademię na szczęście zdała, choć niewiele brakowało, by nie otrzymała opaski. Czy zakończenie szkoły sprawiło, że poszła po rozum do głowy?
Wraz z ludźmi o podobnym sposobie bycia skutecznie uprzykrzała życie mieszkańcom Iwy. Na różne sposoby! Od włączania się do bójek, poprzez niewinne wykrzykiwanie pod oknami bez szacunku dla ciszy nocnej. Raz nawet przez przypadek prawie uciekła z Wioski - zatrzymali ją strażnicy, z którymi zresztą później się pokłóciła.
Los chciał, ze trafiła pod opiekę swojego kuzyna, Hyakuzawy, który w tamtym momencie pełnił rolę Tsuchikage. Wydawać by się mogło, że zapanuje on nad narwanym charakterem dziewczyny i kwestią czasu będzie, aż stanie się praworządną obywatelką Iwagakure. Niestety, Czwarty na skutek konfliktów z rodem Sabataya egoistycznie uciekł z Wioski, zostawiając ją samą, na pastwę losu.
Wydarzenie to miało duży wpływ na dopiero co kształtującą się, młodą kunoichi. Czuła się przeraźliwie samotna i nie radząc sobie z tym, manifestowała swoje emocje w nie do końca akceptowalny społecznie sposób. Stała się przewrażliwiona na swoim punkcie, zachowując się tak, jakby każde zwrócenie uwagi było obrazą i chęcią dogryzienia jej. Czasem miała wrażenie, że ludzie patrzyli na nią z niechęcią, a na czole grubymi literami ma napisane, że jest krewną i uczennicą zdrajcy Czwartego. Jej gęba stała się niewyparzona, a złośliwości, wcześniej żartobliwe i sympatyczne, stały się naprawdę przykre.

to be continued, do uzupełnienia

Nazwisko i imięYōgan Shion Sayu

Przynależność-

Pseudonimy -

Płećkunoichi

Tytuły -

Wiek19

Wzrost154 cm

Waga48 kg

Rangi

Muryō no ninja

Wspomagania

Wykonane wątki (oficjalne/wszystkie)

D

0 | 1

C

0 | 0

B

0 | 1

A

0 | 0

S

0 | 0

Odbyte walki

Zwycięstwa:

Remisy:

Porażki:

Siła:

Poz. 4

Szybkość:

Poz. 5

Wytrzymałość:

Poz. 5

Refleks:

Poz. 7

Siła Woli:

Poz. 6

Kontrola Chakry:

Poz. 7

Ilość Chakry:

10000E: 5 | D: 25 | C: 75 | B: 300 | A: 750 | S: x

Posiadane Dziedziny

Yōton

S

Ninjutsu

B

Katon

B

Doton

B

Fūinjutsu

D

Iryō Ninjutsu

C

Tanken-Ryū

B

Kendo

S

YōtonSpecjalizacja

Ninja przejawia naturalny talent w jednej konkretnej dziedzinie ninpō czy stylu walki. Objawia się to różnego rodzaju "drygiem" do technik tej konkretnej dziedziny bądź stylu walki. W konkretnych stylach i technikach znajduje się opis, w jaki sposób specjalizacja na nie wpływa. Jest to atut obrazujący predyspozycję naszej postaci w konkretnym kierunku.

Specjalista żywiołówAtut wrodzony

W świecie shinobi rzadko kiedy zdarzają się osoby, mogące korzystać z więcej niż trzech żywiołów. A i te osoby, traktowane są już jako wysokopoziomowi ninja. Z tym atutem, postać jest w stanie jednak przekroczyć ograniczenia normalnych ludzi i jest w stanie opanować aż pięć żywiołów. Czwarty żywioł może opanować, gdy poprzednie żywioły rozwinięte są do poziomów S, A oraz B. Piąty żywioł może opanować gdy posiada dwa żywioły rozwinięte do poziomu A, jeden do poziomu S oraz jeden do poziomu B.

DalekowidzWada

Postać urodziła się z wadą wzroku która sprawia, że przedmioty widziane z bliska są widziane niewyraźnie. Z tego powodu postać ma trudności w czytaniu zwojów czy książek, a czynności wymagające chirurgicznej precyzji są dla niej nie lada wyzwaniem.
Wada może być negowana okularami z odpowiednim szkłem.

Sayu I BezbrwiowaWada

W trakcie swoich epickich walk w Takigakure, brwi Sayu zostały wypalone. Oczywiście nikomu się nie przyzna, że stało się z powodu jej własnej techniki, wymyślając historie o heroicznej bitwie z poplecznikami Shi. Niezależnie od tego ile by nie poczekała i jakich magicznych specyfików nie używała, to nie jest w stanie przyśpieszyć ich odrostu.
Dziewczyna traktuje swój brak brwi niczym trofeum, więc nie może zakryć ich braku przy pomocy technik transformacji jak np. Henge. Nawet jeśli zamienia się w inną osobę, to wciąż w trakcie przemiany tych brwi mieć nie będzie. Ze względu na to, Sayu wyróżnia się w nieco bardzie w tłumie oraz zwiększa szansę na to, że NPC ją zapamięta, choć ostateczna decyzja należy do MG.
Sposób wyleczenia: Pół roku realne
Data otrzymania wady: 08 gru 2023

SurvivalAtut nabyty

Postać posiada wiedzę niezbędną do przetrwania w dziczy. Wie, gdzie szukać schronienia, jakie rośliny są jadalne czy choćby jak rozpalić ogień.

Strój: Sayu nieszczególnie przywiązuje wagę do tego , co akurat ma na sobie. Upodobała podobała sobie dwa kolory: czerń oraz czerwień i to one dominują w dużej większości jej stylówek. Znaczna część jej odzieży nosi ślady przybrudzenia sadzą czy przypalenia, co jak twierdzi sama zainteresowana, podkreśla jej ognisty charakter. Ostatnimi czasy w formie narzuty nosi na sobie haori, jakie ściągnęła z przeciwnika, którego udało jej się zabić; trochę dlatego, że jest to trofeum, oraz dlatego, że zwyczajnie i po ludzku jej się podoba wzór.

"W większości było ono czarne, jednakże czerwoną nicią ręcznie były wyszyte klonowe liście na całej powierzchni narzuty, w całkiem równych odstępach. Jak sama wierzchnia warstwa haori była raczej bawełniana, tak czerwona podszewka była bez wątpienia jedwabiem. Te posiadało również i haori himo, również w czerwonym kolorze o bardzo ładnym, "iglastym" splocie"

Opaska shinobi: Z racji braku przynależności do jakiejkolwiek z Wiosek, Sayu nie posiada opaski. Tą, którą nosiła jeszcze w Iwagakure z symbolem Skały, ma ukrytą gdzieś w plecaku. Niby brakuje jej sentymentalności, ale w sumie trochę szkoda wyrzucić, a nuż się jeszcze przyda.

Torba na biodro: 10x kunai; 15x shuriken, 7x bombka dymna
Plecak: 2x kunai, 15x shuriken, nóż, 2x bombka świetlna, 2x notka wybuchowa, 9m bandaż, 5xfiolka, 3x mały zwój
Prawa strona biodra: Tantō: Hamidashi
Lewa strona biodra: Miecz: Hinokami

Yōton

Ranga E

Ranga D

Ranga C

• Yōton: Sekkaigyō no Jutsu
• Yōton: Yōgan Katamari
• Yōton: Rabākuriēshon
• Yōton: Yōgan no Erementaru

Ranga B

• Yōton: Bunshin no Jutsu
• Yōton: Shakugaryūgan no Jutsu

Ranga A

• Yōton: Yōgan Kanketsusen

Ranga S

Katon

Ranga E

• Kaen
• Taiyō Sesshoku
• Okaerinasai no Jutsu

Ranga D

Ranga C

• Katon: Gōkakyū no Jutsu
• Katon: Kasumi Enbu no Jutsu
• Katon: Ryūka no Jutsu

Ranga B

• Hinonami
• Katon: Honō no Kabe
• Katon: Karyū Endan
• Katon: Haisekishō

Ranga A

Ranga S

Doton

Ranga E

• Dojō Shukufuku
• Doton: Renga no Jutsu

Ranga D

• Doton: Chika Hitoku
• Doton: Moguragakure no Jutsu

Ranga C

• Doton: Chikyū Sōzō
• Doton: Dochū Eigyo no Jutsu
• Doton: Dochū Senkō
• Doton: Doryūheki
• Doton: Iwakageiseki

Ranga B

• Doton: Doryūkatsu
• Doton: Doryū Taiga
• Doton: Iwagakure no Jutsu
• Doton: Kaido Shōkutsu

Ranga A

Ranga S

Ninjutsu

Ranga E

• Bunshin no Jutsu
• Henge no Jutsu
• Kawarimi no Jutsu
• Ki nobori no Shugyō
• Nawanuke no Jutsu
• Suimen Hokō no Gyō
• Sakki

Ranga D

• Chakura Kaihō
• Utsusemi no Jutsu
• Habatobi
• Shijima no Jutsu

Ranga C

• Mitsutama no Jutsu

Ranga B

• Shunshin no Jutsu

Ranga A

Ranga S

Ninjutsu

Ranga E

• Kai

Ranga D

Ranga C

Ranga B

Ranga A

Fūinjutsu

Ranga E

Ranga D

• Fūin no Jutsu

Ranga C

Ranga B

Ranga A

Ranga S

Relacje

Relacje

● Sabataya Tamura - Drugi nauczyciel Sayu, trochę z przymusu niż z rzeczywistej chęci. Z początku nieszczególnie żywiła do niego sympatię, uważając że mężczyzna kompletnie nie nadaje się na shinobi i to, że została mu przydzielona to jakiś nieśmieszny żart oraz forma kary. Jak się okazało, Sabataya był pierwszy, którzy szczerze w nią uwierzył, widząc w niej coś więcej niż "tą patusiarę zdrajczynię Yōgan". Cierpliwość oraz odpowiednie podejście sprawiły, że szczerze się polubili. Z całego serca życzy mu dobrze - nie ma pojęcia, że jego najbliższa rodzina zmarła, a on sam został wydziedziczony przez własnego ojca.
● Kurogane Kyōki - tak jakby przyjaciel Sayu. Ich osobowości stanowiły mieszankę wybuchową, wspólnie tworzyli "Najsilniejszą Drużynę Iwy", rzecz jasna samozwańczą. Odkąd opuściła Iwę, nie wie co się z chłopakiem dzieje - pewnie odpierdala jakiś szajs i kwestia czasu, aż ponownie będzie o nim głośno.
● Yōgan Reiko - matka Sayu, która ze światem shinobi ma wspólnego tyle, co nic. No, poza nazwiskiem, które rzecz jasna wzięła sobie bezprawnie od taty. Cywil pracujący w jednej z Iwijskich restauracji. Nie można rzec, by kobieta była jakąś tragicznie złą matką - obiektywnie, nie robiła nic złego, ot chciała, by jej jedyna córka wyszła na ludzi. Subiektywnie, Sayu uważa, że zależało jej wyłącznie na znanym i szanowanym wtedy jeszcze nazwisku (nieprawda), że za pomocą własnego dziecka chce spełnić własne, niespełnione marzenia o byciu szanowaną kunoichi (trochę prawda), oraz że żałuje, że dziewczyna nie jest bardziej ogarnięta i inna (też trochę prawda). Podążyła za klanem i wraz z nimi żyje sobie w Amegakure.
● Tomoo - cywil, chłopak którego poznała w Tanima no Kuni. Podstępem użyczyła jego wsparcia oraz znajomości okolicy dla własnych potrzeb, zatajając przed nim fakt, że jest kunoichi. Trochę z jej powodu został narażony niebezpieczeństwo, szczęśliwie udało im się z tego wyjść w miarę cało. Wspólnie sobie podróżują *in progress*
● Yōgan Jakiśtam - Yōgan z krwi i kości - ich pierwsze spotkanie polegało na rynsztokowych wyzwiskach i tylko dzięki przybyciu wrogów nie rzucili się na siebie z łapami. Pomogła mu uciec od bandy, która na niego polowała. *in progress*

● Fuuka - Laska, z którą walczyła ramię w ramię z pieskami Shi. Trochę szajbnięta i strasznie religijna, ale ma fajnego Boga, takiego który lubi rozlew krwi i zabijanie. Generalnie istnieje duża szansa, że Sayu się nawróci na Jashinizm.
●
●
●
●

● Jej wada wzroku wyszła na jaw w trakcie nauki pisania i czytania, mniej więcej gdy miała sześć lat. Okazało się, że literki i cyferki zlewają się w jedną całość, toteż ma znaczny problem z opanowaniem tych podstawowych umiejętności (i nie ma to związku z jej ilorazem IQ, jak z początku sądziła jej matka). W trakcie życia wada pogłębiała się; na ten moment jest w stanie funkcjonować bez szkieł korekcyjnych, jednak nie ma mowy o czytaniu czy czynnościach, które wymagają precyzji.
● Ma bardzo niechlujne i niewyraźne pismo. Rzecz jasna, jest to wynik wrodzonej wady wzroku
● Była uczennica Yōgana Hyakuzawy. Kiedy porzucił ją i uciekł z wioski, została przydzielona Sabatayii Tamurze i choć z początku darzyła go niechęcią, dosyć szybko złapali wspólny język. Można pokusić się o stwierdzenie, że udało mu się utemperować ognistą osobowość dziewczyny
● Wie, że jej klan udał się do Amegakure. Z wielu różnych powodów, odmówiła udania się wraz z nimi - wykręcała się niechęcią do deszczowego klimatu oraz jałowej kuchni, brakiem dobrej relacji z matką. W rzeczywistości, chce znaleźć sposób na stanie się silną, zobaczyć trochę świata oraz być wolną - a ukryta wioska shinobi nie jest w stanie jej tego zapewnić.
● Wnuczka Yōgana Tadaokiego.
● Zdarza jej się rzucać suchymi jak wiór żartami wyczytanymi z boomerskiej książeczki, jaką dostała jeszcze za życia w Iwagakure - jest to oznaka zrelaksowania i zadowolenia
● Oficjalnie nazywa się Yōgan Shion, a jej imię pierwotnie zapisywane było przy pomocy znaków 姫 媛 (princess; elegant). Na przekór matce uparcie zapisywała je znakami 初 音 (first; noise). Odkąd wybyła z Iwagakure przedstawia się imieniem Sayu, zapisując je - 冴 雪 (clarity; snowfall). Imię zmieniła dlatego, że uznała swój początek podróży za start nowego życia, rozpoczynanie go z czystą kartą.