Kujaku no Kuni - informacje o kraju

[Pingwinek Chaosu]

Kujaku no Kuni - Kraj Pawi孔雀の国

StolicaKadakot

Władca De jure: Mahadża Amara Kamal
De facto: Wielki Wezyr Sharad Ahuja

Kraj Pawi powoli staje się wrakiem swojego dawnego wyglądu. Dawniej państwo było znane ze swojego aktywnego udziału na arenie międzynarodowej w polu technologii i handlu, jednak od czasu nagłej śmierci poprzedniego władcy kraj zaczął być targany wewnętrznymi konfliktami i wykonał metaforyczny krok wstecz, wracając do przestarzałych i zacofanych poglądów. Niegdyś wspaniałe królestwo teraz powoli popada w dekadencję i ruinę. Mieszkańcy z niepokojem patrzą w przyszłość, zastanawiając się czy młodociany władca będzie tym, kto zdoła odbudować status państwa, czy jeszcze bardziej je stoczyć, pozwalając mu się rozpaść na kawałki...

Położenie geograficzne

Kujaku no Kuni jest najbardziej wysuniętą na południe krainą w całym Nowym Kontynencie. Charakteryzuje się bardzo ciepłym klimatem, podobnie do pobliskich krain. Kraj jest odgrodzony od swoich sąsiadów średnio wysokimi górami, których wysokość bezwzględna nie przekracza półtora kilometra. Im dalej na południe i bliżej morza, to krajobraz staje się coraz bardziej równinny. Ze względu na swoją lokalizację, w Kraju Pawi występuje pora sucha i pora deszczowa, co znacząco wpływa na widoki. Podczas okresu intensywnych deszczów Kujaku no Kuni zmienia się w bujną łąkę. Tereny stają się pełne roślin, traw, a lasy pokrywają się zielenią. Z kolei czasie lata równiny Kraju Pawi przypominają pustynię, sawannę albo step, gdzie zazwyczaj tylko niewielka roślinność lub ta wtrzymała ma szansę na przeżycie. Jedynie w pobliżu wielkich rzek można zobaczyć całorocznie występujące połacie zieleni. To właśnie przy nich występują bardzo żyzne mady rzeczne, pozwalające na uprawy w tym regionie. Jednak w pozostałych rejonach państwa gleby są bardzo słabej jakości. Na południu, w pobliżu morza klimat jest nieco chłodniejszy, co pozwala na występowanie stałej roślinności, niezależnie od pory roku.

Fauna i flora

Chyba najbardziej znanym i oczywistym przedstawicielem tutejszej fauny jest paw, który ze względu na kulturę mieszkańców jest traktowany jako zwierzę święte. Jednak nie jest to jedyne egzotyczne zwierzę, jakie można tutaj spotkać. W Kujaku no Kuni można ich spotkać całe mrowie, zwłaszcza w dzikich ostępach. Przykładem moją być gatunki dużych roślinożerców, jak słonie, nosorożce, żyrafy i hipopotamy. Z innych licznych mało grożnych zwierząt, które łatwo tutaj spotkać są różne gatunki antylop oraz koziorożce. No i są ptaki. Ptaków mają sporo. Małych jak wróbelki i duże jak strusie. Mówicie, że jakieś lecą do ciepłych krajów? No to lecą właśnie do Kraju Pawi. Jednak nie wolno zapominać również o drapieżnikach. Te zazwyczaj unikają siedlisk ludzkich, ale mieszkańcy wiedzą, że lepiej im nie wchodzić w drogę. Do tej grupy zalicza się kilka gatunków panter, jak tygrysy, lamparty i lwy, drapieżne gady, jak krokodyle, aligatory i duże warany, no i dzikie psy. I w sumie są też tutaj karakale.

Flora z kolei jest równie obszerna. Jednak, podobnie jak fauna i mieszkańcy Kraju Pawi, musi być zdolna do wytrzymania zmiennych warunków pogodowych. Bez wątpienia jest tutaj wiele gatunków traw, które są w miarę dobrze znieść zmienne temperatury. Do powszechnych drzew można zaliczyć akacje, palmy, eukaliptusy, jałowce, cedry, baobaby, hebany i drzewa sandałowe. Te z gatunków, które nie są w stanie znieść niesprzyjających warunków suszy, rosną głównie na wybrzeżu lub w deltach rzek.

Gospodarka

Obecna sytuacja Kraju Pawi może zostać określona jako... Nieciekawa. Większość towarów produkowanych w tym państwie trafia na wewnętrzny rynek lokalnych władców. Obecnie jednym z głównym filarów jest rolnictwo. Występujące na brzegach rzek mady są bardzo żyzne, co pozwala na w miarę stałe uprawy. Rzeki są na tyle duże, że są w stanie nawadniać pola nawet podczas pory suchej. Głównymi produktami jest ryż, kukurydza i jęczmień. Uprawy zbóż są na tyle duże, że często są sprzedawane ościennym krajom. Oprócz tego w Kraju Pawi uprawiana jest herbata, kawa, kakaowiec, trzcina cukrowa, bawełna i cytrusy. Pomijając oczywiście zbiory z powszechnie występujących tu dzikich roślin. Ze zwierząt hodowlanych powszechne jest bydło, trzoda chlewna oraz drób - z wyjątkiem oczywiście pawia. Nie chcecie się chwalić, że jedliście pawia kiedykolwiek gdziekolwiek. W o wiele mniejszym stopniu możnowładcy Kraju Pawi inwestują w sektor drzewny, jednak hebany i cedry stanowią doskonały towar eksportowy. Co do zasobów kopalnych, to Kujaku no Kuni ma ich umiarkowaną ilość. Jest to spowodowane wiekową historią państwa, przez którą zdołało już wykopać znaczną ilość metali. Dlatego kopalnie, jeśli występują, to dość rzadko. Wtedy skupiają się na wydobyciu żelaza, ołowiu, srebra oraz miedzi. Kwestia jest zupełnie inna, gdy tyczy się kamieniołomów. Te są dość powszechne w tych okolicach i skupiają się na wydobyciu i obrabianu marmuru oraz granitu. Przy północnej granicy, ze względu na występowanie Krajów Lawy i Wulkanów, wydobywa się również bazalty.

Dawniej Kraj Pawi był przodownikiem w dziedzinie technologii. Tutejsi inżynierowie byli znani ze swojego geniuszu, tworząc najwyżej jakości towary. Jednak co najważniejsze potrafili tworzyć zaawansowane jak na tamte czasy mechanizmy - i to bez użycia chakry. Na pewnym etapie powstały całe miasta-kuźnie, skupiające się na obróbce metalu, przekuwaniu go i tworzeniu broni, maszyn czy narzędzi codziennego użytku. Jednak tajniki produkcji tych machin zaginęły, gdy takie działania zostały uznane przez obecnego Wezyra jako zagrożenie dla przyszłości ludzkości - choć większość raczej doszukuje się tutaj strachu lokalnych szlachciców o utracenie swoich wpływów na rzecz kasty inżynierów. W wyniku wojny domowej miasta-kuźnie zostały zniszczone przez swoich autorów, którzy sekrety tworzenia machin zabrały je do grobu. Kilka z nich można wciąż znaleźć w posiadaniu bogatszych księci, jednak to niezastępowalny zasób, bo nikt nie wie jak takowe naprawić. Chyba, że...

Kadakot - stolica oraz architektura

Kadakot to ogromne miasto zbudowane na rozwidleniu jednej z wielkich rzek Kraju Pawi. Powstało ono wieki temu na zlecenie ówczesnego Mahradży. Do budowy zatrudniono najlepszych architektów i budowniczych z Kujaku no Kuni i okolicznych krain. Stolica została zbudowana na planie koła, podzielonym na kilka pierścieni, oddzielonych wysokimi murami z białego kamienia. W centralnej części znajduje się wielki pałac, otoczony wspaniałymi ogrodami. To właśnie tutaj można spotkać władcę tej krainy, jego najbliższych doradców i bardzo liczebną świtę. Drugi pierścień to bogata dzielnica, zamieszkana przez bogatszych mieszkańców Kadakot, gdzie dominują budowle z lokalnie ciosanych kamieni. Często można znaleźć tutaj wysokie wieże zakończone kopułami i typowymi dla tego rejonu łukami. Ponadto właśnie w tym pierścieniu można spotkać wszystkie inne najważniejsze budynki, jak kluczowe magazyny, koszary lokalnego garnizonu, świątynie i budynki administracyjne. Trzeci i ostatni pierścień zamieszkany przez przeciętnych mieszkańców miasta. To tam żyją zwykli ludzie. Można w tej dzielnicy znaleźć wszystkie zakłady rzemieślnicze, przetwórnie i karczmy. No i jeśli ktoś przybędzie do Kadakot to trafi właśnie tutaj, bo strażnicy raczej nie wpuszczają osób do bogatszych dzielnic, a tym bardziej do pałacu Mahradży. Ale to nie jest wszystko - bo jest jeszcze jedno miejsce, które trudno nazwać pierścieniem - ponieważ jest to Podmiasto. Czyli budyneczki zbudowane z prostych materiałów, postawione ciasno obok siebie. To właśnie w tych slumsach można spotkać najbiedniejszych mieszkańców stolicy, drobnych złodziei i panny lekkich obyczajów. Zwykle nie jest to miejsce, gdzie goście z daleka chcieliby zaglądać, a strażnicy miejscy rzadko kiedy wnikają w sprawy w tej okolicy. Dlatego często miejsca w Podmieście stanowią miejsce spotkań dla bardziej podejrzanych typów.

Polityka - wewnętrzna i międzynarodowa

Obecna sytuacja wewnątrz Kraju to po prostu... Burdel. Kraina ta jest podzielone na tereny kontrolowane przez tutejszych Radżów i innych mniejszych Książąt. Każdy region działa niezależnie od siebie, zgodnie z zachciankami możnowładcy. Mają władzę absolutną na swoim terenie, decydują o prawie, podatkach i życiu prostych poddanych. W większości przypadków skupiają się na swoich zachciankach i poszerzaniu swojej fortuny, by dalej tonąć w przepychu i dekadencji. Nieczęsto korupcja i nieład panuje w ich regionach. W teorii wszyscy pomniejsi władcy podlegają Mahradży, który stoi na czele całego Kraju, ale na chwilą obecną władca jest małoletni i w jego imieniu rządzi obecny Wielki Wezyr. A ten po prostu pozwala szlachcie żyć właśnie w taki sposób - ot po prostu mają tylko płacić podatki na rzecz dworu królewskiego i dopóki wyrabiają się z zapłatą, to nie widzi powodu, by jakoś wtrącać się w ich życie. A młodociany władca? A co on może wiedzieć, ma tylko 14 lat. Przynajmniej dopóki nie osiągnie odpowiedniego wieku (czyli na standardy Kraju Pawii 16 lat) to raczej nikt się nie spodziewa, że zacznie rządzić samodzielnie. Obecnie większość czasu spędza w stołecznym pałacu, pod okiem Wielkiego Wezyra i nauczycieli. Regent rzekomo z obawy o życie jedynego następcy tronu nie wypuszcza go poza mury. Siłę porządkową w Kujaku no Kuni stanowią prywatne armie pojedynczych możnowładców. W pojedynczych miastach często powstają organizacje strażników miejskich, którzy są finansowani przez szlachtę. Często są jednak niedofinansowani, bo włodarze nierzadko uważają, że nowe zdobione lustro to lepsza inwestycja niż siły porządkowe w ich miastach. Kraj ten nie posiada głównej armii, ponieważ ta została rozwiązana tuż po śmierci ostatniego Mahradży. Jedyne co z niej pozostało, to elitarna Lwia Straż, której rola ograniczyła się do ochrony młodego władcy i stolicy. Jej liczebność zmalała do zaledwie kilkudziesięciu wojowników, jednak ich surowe szkolenie wciąż przynosi dobre skutki. Każdy Lwi Strażnik jest zbrojnym specjalistą w walce bezpośredniej, a ponadto są jedyną "państwową" organizacją, która zrzesza osoby posiadające zdolność korzystania z chakry.

Relacje międzynarodowe Kujaku no Kuni są dość ograniczone. Za czasów poprzedniego Mahradży był on dość aktywny, handlując i wzmacniając relacje z sąsiednimi nacjami. Duże wpływy u władców tych krain pozwoliło je na pewien sposób je uzależnić od Kraju Pawi. Jednak niestety to już pradawne dzieje. Teraz państwo zamknęło się w sobie, a szlachta skupiła się na własnych zachciankach. Jedynym przedstawicielem okolicznych państw, który przebywa w stolicy, to Pani Ambasador ze Smoczego Imperium. Znana jest z tego, że dość często odwiedza Wielkiego Wezyra.

Kultura - wierzenia, święta, kuchnia

Mieszkańcy Kraju Pawii są teraz zamkniętą społecznością, dlatego ich kultura niezbyt przypomina te sąsiednich krain. Wierzenia są dość rozbudowane, ale pomijając liczne pomniejsze bóstwa, to mieszkańcy głównie wyznają Szóstkę Wielkich Bóstw, które każde ma swoją domenę. Te najczęściej czczone to: Feteri czyli Bóstwo-Kreatora Świata, Tefetiro czyli Boga Natury, Genet znaną jako Panię Niebios, Bahiri czyli Władcę Mórz i Oceanów, Moti która sprawuje kontrolę nad Zaświatami oraz Betesebi czyli Opiekunkę Rodzin. Chociaż wszyscy są członkami wspólnego panteonu i oczekuje się wyznawania wszystkich, to większość ośrodków wyznań w Kraju Pawi skupia się na czci tylko pojedynczego bóstwa. Sześć Wspaniałych Świątyni to największe i najbogaciej urządzone budowle sakralne w tym Kraju Pawi. Tradycja nakazuje, by każdy mieszkaniec tej krainy chociaż raz w życiu wyruszył na pielgrzymkę, w celu odwiedzenia wszystkich sześciu. Nie jest to jednak łatwe zadanie, przez rozległość samego państwa i trudność dostępu do niektórych z nich. Święta którym patronują członkowie Wielkiej Szóstki to najhuczniej obchodzone dni w całym państwie. Często są właśnie chwilą wytchnienia dla zwykłych ludzi, którzy mogą odpocząć od męczącej służby dla swoich władców.