Sezam #1

[Kasane Sazanami]

Paronastoletni Sazanami czuł zarazem ekscytację jak i lekki niepokój. Może właśnie z tego powodu szedł korytarzem siedziby klanu Kasane zdecydowanie szybciej, niż musiał? Może dlatego serce mu łomotało tak mocno, że czuł jego puls aż w gardle? Zobaczenie się z ojcem zawsze wiązało się z... czymś. Naganą, pochwałą, zadaniem. Jego rodziciel był tak zajętym człowiekiem, że praktycznie nigdy nie widzieli się bez większego, znaczącego powodu.
- Ojcze. Wzywałeś?
Kasane Yuuma uniósł brew w pytającym geście, przeszywając swojego potomka wzrokiem. Cóż za głupie pytanie. Jeśli by go nie wzywał, to z jakiego innego powodu Sazanami miałby się tutaj znaleźć? Mężczyzna jednak nie skomentował tego, a wrócił wzrokiem do kartki papieru, którą trzymał w dłoni.
- Sakaguchi Enmie zachciało się całodniowego rejsu dookoła wyspy. Mały statek, cywilny, na którym urządzi przyjęcie dla bliskich. Poprosiła nasz klan o ochronę na ten czas... a będąc bardziej precyzyjnym, zażyczyła sobie konkretnie mnie lub ewentualnie ciebie jako prywatnego ochroniarza. - Yuuma westchnął poirytowany, zgniatając kartkę w ręku. - A rzuciła taką ilością srebra, że nie mogę zignorować tej... "prośby". Więc płyniesz z nią.
Sazanami miał wiele pytań. Po pierwsze, odkąd Kasane dawali się przekupić znudzonej elicie wyspy? Rodzina Sakaguchi była jedną z tych bogatszych, która słynęła z wydawania pieniędzy na ekstrawaganckie głupoty. Po drugie... on? Do ochrony? Jeszcze wiele brakowało mu umiejętnościami, aby móc ochraniać tak wpływową osobę w Tsuki.
- Uprzedzając pytania. Misja rangi D. Nie musisz się przejmować walką, wśród służby wmieszamy wojskowego do ochrony. Choć nie przewiduję żadnych problemów. Idziesz tam na pokaz - aby Enma mogła się chwalić przed koleżankami, że ma układy z Kasane.
Ah... więc kwestia jego poprawianych umiejętności nie miała tu nic do powiedzenia. Syn głowy rodu został sprowadzony do roli pokazowego pieska? Ale skoro jego ojciec się na to godził... to znaczyło, że nie ujmowało im to dumy? Albo już skazał Sazanamiego na porażkę, odkąd urodziły się bliźniaki? Choć niebieskowłosego zabolało takie traktowanie, nic po sobie nie dał poznać. "Tak, ojcze". Ukłon. Już w tym wieku był mistrzem prezentowania posłuszności względem swojego rodzica.

Gdy nadszedł dzień wspomnianego rejsu, Sazanami odpowiednio wcześniej zjawił się w porcie. Ubrany elegancko, z godłem rodu na plecach i z kataną przywiązaną do pasa wyczekiwał swojej zleceniodawczyni. Ta spóźniła się jedynie półtorej godziny od wyznaczonej daty wypłynięcia. Zjawiła się w otoczeniu przyjaciółek i służby, głośno śmiejąc się i zataczając. Bo kobieta już - o 12 - była wyraźnie pijana. Sakaguchi Enma była kobietą w średnim wieku, ubraną w najlepsze tkaniny, ozdobiona od stóp do głowy nadmiarem biżuterii. Jej makijaż był głównie intensywny jak reszta jej prezencji. Oprócz zapachu alkoholu było czuć od niej wyraźną woń drogich perfum - tak intensywną, jakby przed chwilą wzięła w niej kąpiel.
- Sazaa..zazanami! Kochanienki! Ojejku patrzcie, jaki ojciec taki syn, tak samo przystojniaczek! - Zachichotała kobieta, od razu biorąc młodzieńca za ramie. Sazanami musiał użyć całej swojej siły woli i opanowania, aby uprzejmie uśmiechnąć się w odpowiedzi.
- Sakaguchi-dono. To zaszczyt w końcu Panią poznać. Zgodnie z Pani wolą dopilnuję tego, aby nic się Pani nie stało podczas tego rejsu.
- Ahihihi! Patrzcie jaki flirciarz! - Uderzyła go w ramie, jakby w żartobliwy sposób. Świta Enmy również się roześmiała. - Taki młody a już mąci w głowach kobietom! A to? Co tototo? - Wskazała palcem katanę. - Prawdziwa? - Gdy Sezam kiwnął głową, kobieta i jej przyjaciółki zrobiły przydługie "uuuooo". - No to przy paniczu Kasane na pewno nam nic nie grozi! No już. Koniec gadania. Chodźmy na pokład!
Sazanami trochę umierał w środku. Czuł, że to będzie bardzo męczący dzień.
Większość rejsu spędził chodząc pod ramię z Enmą. I faktycznie - jego rola sprowadzała się do bycia pokazowym pieskiem. Przytakiwał jej gdy ta snuła niewiarygodne opowieści, delikatnie śmiał się z jej żartów (chociaż nie były ani trochę śmieszne). Został również zmuszony do widowiskowego pokrojenia kataną arbuza... ah, gdyby to zobaczył jego mistrz Kendō, pewnie by dostał lanie za takie bezczeszczenie sztuki miecza. Wraz z ruchem statku, opowiadał również grupie o części wyspy, którą właśnie opływali albo o krajach, które znajdowały się za horyzontem morza - na tyle, na ile pozwalała mu wiedza wyczytana z książek. I co najważniejsze i co robił prawie non stop - polewał grupie kobiet alkoholu, które wlewały go w siebie tyle, że przy nich zatoka Tsuki wydawała się być płytka. Jak bardzo uwłaczająca była ta sytuacja dla niego? Bardzo. Ale młody Kasane w ogóle tego nie dał po sobie poznać, z uprzejmym uśmiechem na ustach kontynuując swą rolę. W końcu został to zadanie od swojego ojca? Chociaż w tak żałosnym zadaniu nie mógł sobie pozwolić na zawiedzenie go.
Ostatecznie rejs odbył się faktycznie bez większych niebezpieczeństw. Gdy stateczek znów zawinął do portu, grupa przyjaciółek była tak pijana, że ledwo mogła chodzić. Sam Kasane był pewien, że te kobiety nie spamiętają połowy podróży... ale i tak, w geście dobrych manier odprowadził Enmę do rezydencji jej rodu. Bardziej bał się o przypadkowych przechodniów po drodze bardziej niż o samą bogaczkę.
A po wszystkim? Wrócił do siedziby Kasane, wziął długą kąpiel i poszedł spać. Obcowanie z rozrywkową elitą Tsuki było zdecydowanie wykańczające.

[Cerberus]

Ogólnie odniosłem wrażenie, że sam wstęp był bardziej rozbudowany niż sama misja i jej zakończenie. Proszę zwrócić na to uwagę w przyszłości.
Wynagrodzenie:

• 2 PD
• 4 PT
• 125 Ryō