Asano Hisayuki - najlepszy patrolujący na świecie

[Asano Hisayuki]

Hisayuki postawił sobie za cel, że raz na miesiąc będzie wykonywał zwykłą misję rangi D. Dlaczego? Ano dlatego, że nie chciał zapomnieć jak łatwiejsze misje wyglądają, zważywszy na to, że ostatnimi czasy był na kilku trudniejszych. Gdyby więc kiedyś został chuninem, to zamierzał pamiętać o tym, jak to jest zaczynać swoją przygodę jako shinobi wykonując najprostsze misje. Ot, chciał uniknąć tego, że ktoś powiedziałby o nim „zapomniał wół jak cielęciem był”.
Dlatego stawił się w biurze kage, by odebrać jakąś prostą misję, w której nie przeszkadzałby brak ręki. W końcu z takimi misja nawet jako kaleka powinien sobie poradzić. Aczkolwiek miał nadzieję, że niedługo odzyska swoją kończynę, tak na razie musiał sobie radzić bez niej.
Urzędnik spojrzał na niego z powątpiewaniem, wcześniej obrzucając wiszący luźno rękaw krytycznym spojrzeniem. Asano jednak nie dał się zbić z pantałyku i twardo czekał na przydział. No i wreszcie dostał zwój.
Gdy zwolnił kolejkę, to zajrzał do środka, co nie było, wbrew pozorom, takie łatwe, mając tylko jedną dłoń, w którym był zwój, który cały czas chciał pozostać w formie zwiniętej. W końcu jednak uporał się z tym problemem i dowiedział się, że miał udać się na nocny patrol po wiosce. Nic prostszego.
Wrócił więc do kuźni, przespał się parę godzin, a gdy zadzwonił budzik to wstał, umył się, zrobił sobie kanapki, ubrał się i wyszedł w kierunku bramy, przy której miał zacząć patrolować swój rewir.
Przy bramie znalazł się parę godzin przed początkiem swojej zmiany. Zobaczył tam też kilku shinobich, którzy właśnie kończyli pracę i mieli zdać im raport z tego, czy było coś szczególnie godnego uwagi, czy na coś powinni uważać i tak dalej.
Wreszcie byli już wszyscy. Osiem osób przydzielonych do nocnego patrolu odebrało raport od ośmiu osób przydzielonych do dziennego patrolu.
Następnie podzielili się na dwójki i każdy ruszył w cztery różne strony.
Towarzyszem Asano okazał się genin, który był około trzy lata młodszy od kowala. Był niski, ale dobrze zbudowany, twarz miał pogodną, rysy wyraziste. Kojarzył się Hisayukiemu z typowym użytkownikiem Dotonu, chociaż to mogła być równie dobrze nieprawda. W końcu żywioł czakry nie wpływał na wygląd konkretnej osoby.
Po kilku minutach ciszy, która nastąpiła po zwyczajowym przedstawieniu się sobie, nieznajomy postanowił się odezwać.
- To ty jesteś tym kowalem co kuje niesamowite rzeczy? - zapytał, spoglądając na niego. Hisayuki był zaskoczony, bo nie spodziewał się, że jakaś nieznajoma osoba będzie go kojarzyła poprzez fach, którym się parał.
- Jestem kowalem, ale czy kuję niesamowite rzeczy? To już pytanie do moich klientów. - odpowiedział, uśmiechając się lekko do genina.
- Bo wiesz...mój ojciec był kiedyś twoim klientem i był bardzo zadowolony z twoich produktów. Wykułeś mu... - i tutaj, jak już chłopak się rozgadał, to jadaczka mu się nie zamykała. Asano czuł się mile połechtany tym, co właśnie słyszał i starał się jednocześnie przypomnieć sobie to konkretne zamówienie.
Pamiętał je.
Tak czy inaczej, mimo iż Hisayuki prowadził ze swoim towarzyszem luźną, niezobowiązującą rozmowę, tak pozostawał czujny. Byli w końcu na patrolu i mieli wypatrywać wszelkich niebezpieczeństw, prawda?
Asano w pewnym momencie zauważył leżącego przy drodze człowieka. Podszedł do niego skory do udzielenia mu pomocy, ale, jak się okazało, mężczyzna był po prostu pijany. Unosił się od niego smród trawionego alkoholu.
- Panie, idź Pan do domu! - krzyknął do niego Hisayuki, chcąc go dobudzić. Ten tylko burknął coś w odpowiedzi, więc kowal szturchnął go stopą. - Bo Pana odprowadzimy, a tego wolałby Pan uniknąć! - dodał. Pijaczek obrzucił ich gniewnym spojrzeniem, po czym podniósł się i podreptał zataczając się, w przeciwną stronę do ich marszu.
Gdy z tym problemem się uporali, ruszyli dalej patrolować ulice. Sklepy były pozamykane, ludzie praktycznie się nie wałęsali. Jedynie jakieś niedobitki po imprezach, ale żadna z tych osób nie zasypiała już przy drodze. Noc była spokojna, a czas płynął leniwie. Rozmowa z synem klienta urozmaicała ten czas, gdyż młodzieniec okazał się nad wyraz rozmowny, co w żaden sposób nie przeszkadzało kowalowi. Co prawda, musieli jeszcze parę razy zwrócić głośnym przechodniom uwagę o zachowanie stosownej ciszy, ale poza tym, nic wielkiego się nie działo. Obeszli więc swój teren, a następnie udali się w drogę powrotną do bramy, gdzie miała ich zmienić dzienna zmiana. Minęło bowiem już przynajmniej parę godzin od momentu, w którym udali się w teren. Czuć było na skórze chłód zbliżającego się poranka, na horyzoncie zaś nieśmiało zaczynała się pojawiać łuna wschodzącego słońca. Zapowiadał się przyjemny dzień. Szkoda, że jego większość Hisayuki prześpi.
Gdy więc spotkali się ze swoim zmiennikami i przekazali zmianę, to Asano udał się do biura Kage po odbiór zapłaty za wykonane zlecenie. Marzył o ciepłym prysznicu i jeszcze cieplejszym łóżku, w którym to chciał odpocząć jak należy. A wieczorem? Może przejdzie się na jakiś spacer po treningu? Tak, to była opcja, którą zdecydowanie należało rozważyć.

[Jelonek]

Akcept

Asano Hisayuki - 2 PD, 4 PT, 125 Ryō, +1 misja D