Miasto portowe Aki

16 kwie 2023, 16:07

WydarzenieWielka Przygoda

UczestnikKamaboko Gonpachiro, Sabataya Shuten i Mirai Akane

Post68/? (317/?)

Kamaboko Wild Adventures

Randka niczym z bajki. To było bardzo dobre określenie tego wszystkiego co zadziało się do tej pory. Żadnych przeciwności losu. Żadnych wrogów jacy to nagle chcieli na jego oczach zabić najważniejszą dla niego osobę jaka to już i tak była martwa. Po prostu... nicość. Musiał się zmuszać rzecz jasna do wszystkiego, ale widocznie na tyle odgrywał dobrze starego siebie, że wszelkie niedociągnięcia jego żona szufladkowała do gorszego dnia. Wszystko było idealne, wszystko co zaplanował. Na koniec to ona jednak przejęła całe planowanie prowadząc ich do tej ławeczki. Zasiadając na niej i zadając pytanie, zmusiła go ponownie do większego przemyślenia tego wszystkiego. Myśli nad odpowiedzią, jaka zapewne ponownie byłaby kłamstwem. Nim jednak zdołał się jakoś głębiej w te rozmyślenia oddalić, ona go z nich wybiła. Kompletnie. Rzucając na niego ogromną ilość stresu. Stresu, chęci wymiotów, a nawet... łez. Czegoś czego to już od dawna nie doświadczył. Emocje, tak często dla niego odległe, teraz przyciskały go do ziemi. Nie układały się nawet w sensowną całość, a jednak... jednak były. Dlaczego to wszystko? Dlaczego ta cała szopka? Dlaczego wymagała od niego tego, aby na siebie uważał? Wiedział, ale też nie chciał wiedzieć. Nie był w stanie spotkać się z jej wzrokiem, a też nie usłyszał natychmiastowej odpowiedzi na jego pytanie. Czy chciał ją słyszeć? Pewnie nie. Może dlatego właśnie jej nie mówiła? Nie mógł być tego pewny. Jedno jednak było pewne. Teraz był on lepszy w niszczeniu. Niszczeniu i... uciekaniu jak to się po chwili okazało. Wstał. Podziękował. Przeprosił. Chciał uciec, a jednak... upadł. Bezsilnie. Mając nadzieję że to wszystko przeminie.

Nadzieja ta jednak nie mogła trwać zbyt długo. Nie, kiedy poczuł oplatające go od tyłu ręce. Ciepło ciała, dawniej tak znajome, a w obecnych czasach wręcz obce. Świat się nie rozmazał. Dalej byli w Iwie, a on dalej był w swoim dawnym ciele. Nawet, jak nic z dawnego niego już nie zostało. Jego żona przytuliła go mocno. Przyciągają go wręcz do siebie, sprawiając że jego kart spoczął między jej piersiami, a na własnej głowie poczuł muśnięcie ust.
- Mylisz się. Dalej Cię Kochamy. Dalej jesteś moim Bakaboko. - ksywka jakiej dawniej wobec niego używała, nim jeszcze ze sobą byli. Głupia ksywka, stworzona w celach droczenie się. Nie można było powiedzieć, że dawniej byli normalni. Szczególnie on. Fakt że ona z nim była też chyba o tym trochę świadczył. A jej głos w tym momencie... nie wiedział. Nie potrafił rozczytać w nim emocji, jednak był tak ciepły, że to mogło go aż boleć. - Obserwowałam Cię. Wraz z naszym synkiem, patrzyliśmy na Twoje losy. I było to... bolesne. Nie dlatego, że nie byłeś z nami, a dlatego że to my nie byliśmy z Tobą. Przepraszam, że Cię zostawiliśmy samego. Za to, że to wszystko było takie nagłe. Proszę jednak... nie uciekaj od nas.
Wyszeptała delikatnie, z lekko trzęsącymi się rękoma. Dalej jednak silnie go przytulała i nie wypuszczała. Choć gdyby chciał się obrócić, to na to by mu pozwoliła. Dojrzałby wtedy zaszklony wzrok swojej żony, jaka to klęczała na twardej ziemi tuż obok niego. I... prosiła go. Pytanie jednak, czy on zamierzał na tą prośbę odpowiedzieć. A może postarać się jeszcze dalej uciec?

Akane Part

Nie miała dziury, a to mogło wywołać oddech ulgi. Znaczy no, tej dodatkowej dziury, bo tam parę to jednak miała. Wiadomo, nozdrza do oddychania i te sprawy. Zatrzymując jednak tą karuzelę śmiechu i słabych żartów, sama rzuciła słabym żartem. Mówiąc o śmierci jakby była codziennością... i właściwie w ostatnim czasie była. Po Hou, definitywnie stało się to normą. Na stwierdzienie, że straci to dla Any walory rozrywkowe, demonica nic nie odpowiedziała. Na zadane pytanie jednak... przeciągnęła się. Położyła na podeście na jakim to sobie siedziała.
- Nie. Poczucie czasu nasze, jest inne od Twojego. Ty jesteś tu gościem. Widzisz świat zewnętrzny i nas. My jesteśmy tu mieszkańcami. Widzimy świat wewnętrzny i Ciebie. Zapomniałam już, jak czas płynie w waszym świecie, ale... nie byłaś tutaj długo. - zdaje się że tylko tyle była w stanie jej powiedzieć, przy okazji obserwując jak ta się przemieszcza. To wszystko definitywnie brzmiało dzwinie. Jak wyglądał ich świat? Tego Akane pewnie dowie się jedynie po faktycznej śmierci. Na ten moment jednak musiała znosić słowa mieszkańców. Nawet, jak jedne z nich były bardzo trafne i na moment ją zatrzymały. Bezkształtne istoty wyczuły tą słabość. Zaczęły bardziej powtarzać, że jej zniknięcie sprawi, że reszta ich przyjaciół będzie żyła. Musiała tylko tutaj zostać jeszcze na moment. Akane, na złość im jednak, opuściła to miejsca wykonując swój plan.

Wróciłą do świata żywych, jednak badacza nie posłała tam skąd przyszła. Szkoda. I tak jak chciała obie swoje przyjaciółki wyściskać kiedy tylko dojrzała, że te były żywe, tak... nie mogła tego zrobić. Musiała się skupić na innych rzeczach. Rzuciła słowa do Mózga, o potrzebowaniu chyba dwóch minut, a ten kiwnął szczurzą głową. Z lekką kropelką potu po niej spływającą, co sugerowało, że raczej takie dwie minuty to nie będą proste. Chikai Akuma natomiast? Nie wykryło badacza, co sugerowało, że demonem to on nie był. Nawet, jak był gorszy od wielu demonów jakie znała. W sumie, to znała tylko dwa demony. Detale. Wydała polecenie do Jinko, jednak ta się na moment zatrzymała. Spojrzała na Ruri, a Ruri spojrzała na Akanę.
- O mnie się nie martw. Ja sobie radę dam. - stwierdziła, nim... kliknęła językiem? I pozostałe szczurki oraz panda przyszły do niej, kierując się z nią w stronę prawego korytarza. Jinko wzrokiem przeskoczyła na Akane.
- Z tego co widziałam, to to coś jest bardzo szybkie. Przydam Ci się tutaj. - stwierdziła dość stalowo i zdaje się, że nie zamierzała zbytnio ustępować w tej kwestii. Nie mieli też specjalnie wiele czasu na kłótnie, bo Akane musiał działać już po chwili. Mogła tam rzecz jasna parę słów rzucić, jednak lepiej było nie zmuszać Mózg do dłuższego powstrzymywania płomieni.

Co by nie było jednak, wróciła do świata czerni i bieli. Tym razem nie widziała jednak nigdzie Any, choć raczej zbyt daleko ona się nie oddaliła. Nie było ważne ile już czasu w nim spędziła, ważne było tylko powstrzymanie ich przeciwnika. To mogła jednak zrobić jedynie sama, bo nikt inny nie potrafił tak przez ataki przenikać jak właśnie ona to robiła. Zaczęła po schodach wbiegać na górę i już po 10 metrach dojrzała swojego wroga. Teraz jednak było w nim coś innego. Wrócił do swojej ludzkiej formy, jednak jego oczy stały się całe czarne, a ubranie jakby... żyło? Nie dało się tego inaczje opisać. Co gorsze jednak? Wzrok miał wbity właśnie w Akane. Jakby ją widział. I kapłanka wiedziała, że mimo istnienia w tym świecie, istniały osoby zdolne do dojrzenia jej. Dostała tą wiedzę z założeniem maski. Fakt, że badacz posiadał tą wiedzę, nie powinien też być dużym zaskoczeniem. W końcu był badaczem. Tylko no właśnie... co chciała z tym całym fantem zrobić? Jak chciała go podejść?

Oryginał Shuten Part

Norn zjawił się na pomoc, jednak ta nie była w stanie mu odpowiedzieć. Nie była nawet w stanie się nim specjalnie przejmować, z racji że Shogun szykował się do swojego ataku. Zignorowała go więc kompletnie, a ten nic nie powiedział więcej. Co tutaj mówić, skoro towarzysz rozmowy nic ci nie odpowiadał? Shuten nie obserwowała nawet więc tego co on robi. Poleciała do przodu z w pełni własnym planem. Małż został rzucony, w celu przerwania Shogunowi "ładowania" ataku. Na pewno to robił, prawda? Tak jak to wcześniej zrobił i kompletnie przebił się przez jej lustro. Sama natomiast? W planach obejście go, co by to nie oberwać na zaś z jego ataku. Shogun nawet niespecjalnie się obracał w jej stronę, a kiedy tylko małż się zbliżył? Błyskawicznie zamachnął się na niego ostrzem pokrytym czerwonym dymem, a wszyscy mogli usłyszeć jakiś skrzek. Małża, jakiego to skorupa została przebita. Nie został rozcięty w pół, tego była pewna, ale impet uderzenia Shoguna posłał go w budynek. Wbił się w ściane i nie odpowiadał na wezwania Shuten, nawet gdyby próbowała. Nie mniej... no "anulował" atak Shoguna, prawda? To się liczyło!

Cierpienie jej broni z pewnością nie zniżyło jej złości. Wybiła się pędem w stronę Shoguna. Postać za nim nie zniknęła jednak, a ten uniósł ponownie ostrze jakie to właśnie zraniło jej małża. Dalej był szybszy i zdawało się, że miał przeciąż ją wpół, nim błysk się ponownie zjawił na miejscu. Norn wleciał z kopniakiem w w lewą dłoń Shoguna, zbijając cięcie trochę na bok. Ostrze jak masło przecięło ziemię, jednak Shuten tylko wycięło parę kosymków włosów. Ta nie przejmowała się tym zbyt bardzo, mając ten swój konkretny plan na atak. Zamachnęła się na Shoguna ostrzem wujaszka, a ten uniósł broń pokrytą błyskawicą przyjmując atak na siebie. Ugiął się tylko delikatnie w nogach jednak, co sugerowało że miał więcej siły niż przedchwilą. Definitywnie musiała to być sprawka tego dymnego ostrza. Czy był silniejszy od niej?... Odpowiedź na to mogła być niepocieszająca. Shogun odskoczył od nich, korygując swoją formę, jednak czerwony demon i błysk za nim natychmiast ruszyli. Bez słów wymienionych.

Sabataya aktywowała swoje wspomaganie zgodnie z planem i kolejnego momentu nie można było porównać do niczego innego od niesamowicie błyskawicznej bitwy. Samurajowie inni uciekali wręcz, co by to nie wpaść na tor ich walki. Shuten, przyśpieszona jeszcze Ura Renge mogła jakoś dorówać pozostałej dwójce jaka definitywnie była szybsza. Też, definitywnie silniejsza. Byli o "poziom" wyjżej zwyczajnie od niej, a na tym etapie była to wielka różnica. Nie mniej, dając z siebie wszystko i wypalając się wręcz od wewnątrz, była w stanie jakoś za nimi nadążyć. Kiedy Miyamoto miał jakoś rozciąć ją w pół? Norn się zjawiał i zbijał jego cios. Jak posyłał jakieś fale chakrowe ze swoich ostrzy? Tamten łapał je w dłonie, choć definitywnie odpychały go do tyłu. W skrócie? Bardzo mocno asekurował Shuten, która dzięki temu mogła z dość... niewielkim sukcesem obciążać Shoguna. Zwyczajnie problem się pojawiał w momencie, kiedy chciała go uderzyć wolną dłonią. Mimo wszystko, tak bliski dystans między nimi nie był na rękę Shogunowi który używał dłuższych broni, to też zawsze dbał on o ten dystans zachowany. Nie mniej, kopnięcia czasem trafiały. Lekko nawet go przemieszczały, choć nie było widać aby zbroja pękała. Zawsze je jakoś asekurował. Raz tylko mu się nie udało, kiedy Shuten w niego wleciała od przodu, a Norn z tyłu. Cios otwartą dłonią w mostek i kopnięcie owinięte świetlistą energią z tyłu. Wywołali taki napór nawet, choć Shuten czuła jak cios Norna spycha nawet ją, że zbroja Musashiego pękła lekko w miejscach uderzenia. Nie całkowicie jednak, choć pęknięcie było wyraźne. W zamian, oboje oberwali szybkimi cięciami w klatkę. Nie był jednak bardzo głębokie, to nie musieli się raczej martwić. I pojedynek trwał dalej...

Info od MG: Nie musisz pisać w najbliższej turze, z racji że muszę czasowo lekko twoich towarzyszy zrównać.

Stany postaci

Stan Kamaboko: ?, jesteś w swoim dawnym, ludzkim ciele. Wszystko wokół Ciebie sprawa wrażenie cholernie realnego, ale nie może być... prawda?
Stan Akane: w sumie to... żyjesz chyba. Trochę brudna, trochę krwi na twarzy, ale hej! Bez dziur w ciele!
Stan Shuten: Płoniesz od wewnątrz. Nie czujesz bólu. Nie widzisz własnych ran. Nie czujesz zmęczenia. Hachmion, uruchomiona 4 brama. Nie liczysz jej tur, to też nieograniczony dostęp do technik jakie te tury kosztują. Chwiejna kontrola chakry, więc rzeczy wymagające jej wysokiego poziomu lub podzielnej uwagi mają niską szanse na powodzenie. Twój cel? Zabicie Shoguna i tylko to.

Lista Zwierzaków

► Pokaż Spoiler | Guoba

GatunekNiedźwiedź Brunatny

RozmiarŚredni

Posiadane dziedzinyMokuton B | Fūton C | Katon C

Siła4

Szybkość4

Wytrzymałość7

Refleks5

Siła woli4

Kontrola Chakry6

Ilosc chakry5 000 E: 10 | D: 50 | C: 100 | B: 400 | A: 1 500 | S: ---

Jeżeli ktoś byłby zainteresowany tym, kto był pierwszym niedźwiadkiem dokonującego włamania do pszczelego ula - Guoba. Tym niedźwiedziem Guoba był. Naturalny wróg Ibarakiego. Nie dlatego, że się nie lubią rzecz jasna. Pasje obu jednak momentami nakładają się w sposób mało kompatybilny, przez co w brzuszku Wielkiego Pożeracza wylądowały już dwie talie kart, trzy zestawy kości, cały set do Mahjonga oraz Ibaraki. Tego ostatniego jednak dało radę wyciągnąć dość szybko po tym, jak jego zgrabny kuper utknął w szerokim gardle Gouby. Jeżeli coś mieści się w pyszczku niedźwiadka - jest spora szansa, że odczuwając nawet delikatny głód spróbuje to pochłonąć. A że niemal nigdy nie jest w pełni najedzony, należy strzec się tego stworka o każdej porze dnia i nocy. Wieli fan jedzenia do tego stopnia, że sam nauczył się obsługi garnka i patelni, a w miarę sprawne, uzbrojone w pazurki łapki pozwalają na przygotowanie sporej części produktów - no, dopóki nie wymaga się od niego doskonałej precyzji czy krojenia cebuli "w piórka". Co więcej po latach jedzenia dziwnych rzeczy, dorobił się niemal stalowego żołądka. Dużo mniej substancji jest również dla niego szkodliwa. Nie jest zbyt werbalny, jednak jego zdolności gestykulacji są tak wyborne, że nie da się go nie zrozumieć.

Guoba jest przykładem, że jedzenie nie zawsze idzie w łapki. Czasem idzie w brzuszek. Co prawda odrósł od ziemi bardziej niż Ibaraki, jednak dalej daleko mu od górowania nad ludźmi, sięgając im gdzieś do pasa. Jasnobrązowe, miłe w dotyku futerko zapewnia ciepełko nie tylko niedźwiadkowi, ale również tym, którzy postanowiliby się w niego wtulić. Czasami użycza nawet własny brzuszek za poduszkę po zapłaceniu daniny z czegoś dobrego, jednak bywa, że obywa się i bez wcześniejszego haraczu. Brzuszek, okolice noska i część łapek jaśnieje, przybierając kremową barwę kontrastującą z czarnymi obwódkami wokół oczu - i nawet nie pytajcie, ile niedźwiedzi sobie żartuje z tego, że ten ma w sobie pand krew - oraz ciemnym wykończeniem łapek. Łebek zdobi również jasny, odwrócony półksiężyc rozciągający się pomiędzy jego brwiami.

Techniki zwierzęcia

Mokuton B // Mokuton: Mokujōheki | Wood Release: Wood Locking Wall // Standardowy

Katon E // Kaen | Flame // Standardowy

Katon E // Taiyō Sesshoku | Touch of the Sun // Standardowy na turę

Katon D // Keikoku Furea | Warning Flare // Pięciokrotny

Katon C // Katon: Hōsenka no Jutsu | Fire Release: Phoenix Sage Fire Technique // Standardowy na 5 pocisków

Katon C // Katon: Kasumi Enbu no Jutsu | Fire Release: Mist Blaze Dance Technique // Standardowy

Fūton E // Habuyō | Leaf Dance // Standardowy na turę

Fūton E // Kaze Hitokuchi | Breeze Bite // Standardowy na turę

Fūton D // Hatsukaze | First Wind // Standardowy

► Pokaż Spoiler | Mózg

GatunekSzczur

RozmiarMały

Posiadane dziedzinyHyōton S
Ninjutsu S
Fūinjutsu S
Suiton A
Doton A

Siła5

Szybkość7

Wytrzymałość5

Refleks8

Siła woli10

Kontrola Chakry10

Ilosc chakry15.000 E: - | D: - | C: 20 | B: 100 | A: 250 | S: 500

Mózg jest geniuszem zbrodni. Wielkim mastermindem planów. Uwielbia knuć, szydzić i wywyższać się nad innymi. Uwielbia żółty ser i nachosy z sosem serowym. Gderliwy i marudny. Udaje niedostępnego i chłodnego, ale tak naprawdę kocha Pinkiego i łatwo przywiązuje się do innych. Osoby pod paktem traktuje jak dostawców sera, więc z łatwością można mu się podlizać i uzyskać jego względy, obdarowując go ów dobrem. Do Kamaboko pochodzi z dystansem - lubi go, ale nie bardzo mu ufa ze względu na jego dziwne i często niejasne zachowania. Z wyglądu jest to biały szczur z nieco przerośniętą główką, co utrudnia mu walki luchadorskie. Ma czerwone oczka i typowy, szczurzy ogon.

Techniki zwierzęcia

NinjutsuC // Gyaku Kuchiyose no Jutsu | Reverse summoning technique // Standardowy

NinjutsuC // Kuchiyose no Jutsu | Summoning Technique // Różny

NinjutsuA // Chakura Tensō no Jutsu | Chakra Transfer Technique // Przekazywana chakra

Ninjutsu // PaktS // Densenbyō | The Plague // Trzykrotny, minimum 10 000 Chakry

HyōtonS // Hyōgaki | Ice Age // Dwukrotny za użycie, standardowy B na turę za utrzymanie

FūinjutsuS // Bōkyaku no tatchi | A touch of oblivion // Standardowy C za dzień

SuitonA // Suiton: Daibakuryū no Jutsu | Water Release: Great Waterfall Flow Technique // Standardowy

Doton // PaktB // Hadakadebanezumi kaitai-tai | Mole-rat demolition squad // Trzykrotny

DotonA // Doton: Arijigoku no Jutsu | Earth Release: Antlion Technique // Standardowy na turę

► Pokaż Spoiler | Pinky

GatunekMysz

RozmiarMały

Posiadane dziedzinyHyōton D
Katon D
Ninjutsu C

Siła5

Szybkość4

Wytrzymałość4

Refleks4

Siła woli4

Kontrola Chakry4

Ilosc chakry2.500 E: 30 | D: 100 | C: 250 | B: x | A: x | S: x

Pinky jest debilem. Ale kocha Mózga. Ale jest głupi. Głupi jest jak but. Generalnie robi to, co każe mu Mózg, tak jak mu każe Mózg i najlepiej - kiedy każe mu Mózg. Pinky lubi Mózga i patrzeć w ścianę. Jego ulubioną potrawą jest woda z podajnika i sianko, a o walkach luchadorów wie tyle, że nie umie tego wymówić. Kamaboko wręcz uwielbia. To jego ulubiony człowiek i zrobi dla niego wszystko - tak długo, jak Mózg mu nie zabroni. Pinky jest wysoką białą myszą o czarnych oczach. Posiada długi różowiutki ogon i pchły.

Techniki zwierzęcia

Hyōton D // Kōri no Kishitsu | Ice substrate // Standardowy za pole o promieniu 3m

Hyōton D // Hyō | Hail // Standardowy za trzy pociski

Katon D // Hinote | Fire hands // Standardowy na turę od dłoni, minimum 3 chakry

Katon D // Katon: Hōsenka Tsumabeni | Fire Release: Phoenix Sage Flower Nail Crimson // Standardowy za 5 broń miotaną na turę

Ninjutsu C // Kawara Shuriken | Roof Tile Shuriken // Standardowy za 5 przedmiotów

Ninjutsu C // Gyaku Kuchiyose no Jutsu | Reverse summoning technique // Standardowy

Ninjutsu C // Kuchiyose no Jutsu | Summoning Technique // Różny

► Pokaż Spoiler | Zią

GatunekGolec

RozmiarŚredni

Posiadane dziedzinyDoton S
Ninjutsu A
Hyōton A
Katon B

Siła6

Szybkość6

Wytrzymałość6

Refleks8

Siła woli7

Kontrola Chakry7

Ilosc chakry10.000 E: 5 | D: 25 | C: 75 | B: 300 | A: 750 | S: 3500

Zią jest ziomkiem. Przyjacielem każdego. Władcą leżingu, imprez i pieniędzy. Naczelny alkoholik krainy szczurów. Szef kasyna i nielegalnych zakładów luchadorskich. Fan narkotyków i nikotyny. Z Kamaboko dogaduje się znakomicie, widząc w nim pokrewną duszę. Zawsze chętnie mu pomaga - tylko nie zawsze jest przy tym trzeźwy. Krążą plotki, że od używek wyłysiał, ale to tylko plotki. Jest golcem - one z reguły są gołe. No i ślepe, więc i Zią jest niemal ślepy. Widzi baaaaaardzo słabo. Dlatego woli siedzieć pod ziemią, gdzie jest chłodniej i ciemniej.

Techniki zwierzęcia

NinjutsuC // Gyaku Kuchiyose no Jutsu | Reverse summoning technique // Standardowy

NinjutsuC // Kuchiyose no Jutsu | Summoning Technique // Różny

NinjutsuA // Kumoshin no Jutsu | Cloud Transport Technique // Dwukrotny

Doton // PaktB // Hadakadebanezumi kaitai-tai | Mole-rat demolition squad // Trzykrotny

DotonB // Ishi no kami no abatā | God of Stones avatar // Dwukrotny, standardowy C na turę za utrzymanie

KatonC // Katon: Gōkakyū no Jutsu | Fire Release: Great Fireball Technique // Różny

HyōtonA // Ekitai chisso | Liquid Nitrogen // Dwukrotny

► Pokaż Spoiler | Speedy

GatunekMyszoskoczek

RozmiarMały

Posiadane dziedzinyNinjutsu A
Hyōton B
Futon B
Raiton C

Siła4

Szybkość8

Wytrzymałość4

Refleks8

Siła woli5

Kontrola Chakry6

Ilosc chakry7.500 E: 10 | D: 50 | C: 100 | B: 400 | A: 1500 | S: x

Speedy jest niewielkim myszoskoczkiem o brązowym futerku. Ma długi i cieniutki ogonek. Ubrany chodzi w białe spodenki i koszulkę, zaś na głowie nosi sombrero. Uwielbia grać na mandolinie i marakasach, a poza tym biegać, ruszać się i płatać figle! Jest wiecznie wesoły, rozradowany i wręcz wypełniony energią. Nienawidzi nudy. W większości wykonując zadania, opiera się na tym, czy będzie co robić, czy nie bardzo. Zadania pokroju czujki czy strażnika to nie dla niego. Ale bieganie? Zabijanie? Figlów płatanie? Zawsze. Z Kamaboko się zwyczajnie nie dogadują. Pracuje dla niego, ale lubi wykręcać mu numery czy robić rzeczy "po swojemu".

Techniki zwierzęcia

NinjutsuC // Gyaku Kuchiyose no Jutsu | Reverse summoning technique // Standardowy

NinjutsuC // Kuchiyose no Jutsu | Summoning Technique // Różny

NinjutsuA // Kumoshin no Jutsu | Cloud Transport Technique // Dwukrotny

Hyōton D // Kōri no Kishitsu | Ice substrate // Standardowy za pole o promieniu 3m

HyōtonC // Yukidama | Snowball // Standardowy

FūtonB // Fūton: Hane no Mai | Wind Release: Feather Dance // Standardowy na turę

RaitonC // Hagane piasuinparusu | Steel-piercing impulse // Dwukrotny

RaitonC // Ka jūden | Overcharge // Różny

Lista NPC

Hatsu Ruri
Ichiwa Rei
Onimaru - DIED
Jinko
Saki Moto
Raiko
Kugane Touru - DIED
Omon
Asanami Keito
Seinaru
Ni
Ishi - DIED
Karui
Suroi
Norn - vice-lider drużyny
Hou - pojemnik demona, a może i sam demon?
? - chłodna dziewczynka
Ana
Badacz

19 kwie 2023, 19:32

Życie zdecydowanie bywało bardzo niesprawiedliwe. Bardzo nieprzewidywalne... Do teraz Kamaboko raczej nie bardzo przejmował się wieloma rzeczami. W sensie... już wcześniej nie przejmował się zbyt bardzo? Jako wielki poeta Iwy najzwyczajniej brnął przez życie do przodu. Nawet mu się układało koniec końców więc pojedyncze potknięcia gdzieś pomiędzy chwilami szczęścia przyjmował z pokorą i starał nimi nie przejmować. A gdy umarła mu żona? Wtedy w ogóle wypierał rzeczywistość z głowy nie akceptując "Złych wydarzeń". W jego sercu nie było już miejsca na więcej cierpienia, patrząc więc przez wszystko przez różowe okulary, nie mógł przejmować się niesprawiedliwością życia bo ta dla niego nie istniała. A potem, potem nadszedł czas kiedy po prostu chciał umrzeć. Dotrzeć do końca swojej podróży i odpocząć. NIe przejmował się więc specjalnie tym co go otaczało, bo po co? To ostatecznie i tak go nie dotyczyło. On był umarłym, który z jakiegoś powodu nadal żył. A życie i przeciwności losu, były dla żywych.

Teraz jednak? Tak, teraz nawet i on oberwał "Niesprawiedliwością losu". Na dodatek nie tak mocno jak wtedy gdy umarła jego żona i zapewne dlatego teraz bolało bardziej. Bolało na tyle że czuł, ale nie na tyle by mógł to ponownie wymazać z własnego serca. Zemsta świata za lata ignorancji. Czy było to więc najbardziej bolesne doświadczenie w życiu Gonpachiro? Nie. Ale było to najbardziej bolesne doświadczenie, z którym musiał się mierzyć w pełni świadomy otaczającego go świata. I to nie tylko było bolesne, ale też przerażające dla kogoś kto całe życie wymykał się takim wyzwaniom. Teraz jednak? Nastał koniec jeśli chodziło o uciekanie. Wpadł w sieć z której nie mógł się wyrwać i pozostawało się zmierzyć z tym, czym rzuciło w niego życie.

Chociaż z jednej strony słowa żony były dla Kamaboko niczym balsam na serce, to z drugiej, bolały. I zastanawiał się nawet czy nie lepiej, gdyby było jednak inaczej? Bo teraz otrzymał "Terapię" by zaraz potem rzeczywistość na nowo go zdruzgotała. Czym to było jak nie torturami? Eh. Czy po śmierci będzie mu dane być przy nich? Raczej nie. Był "Zły", w jakiejkolwiek religii by nie sprawdzać. Ale świadomość że dalej go kochali była nieco pokrzepiająca. Nieco.-Co mam teraz zrobić?-Zapytał, nie był pewien czy pytał siebie, Ją, przestrzeń czy wielkiego Jelenia czy inne Voodoo w niebiosach. Na razie... pozwolił sobie odpocząć. Zamknął oczy, uspokoił oddech, oczyścił umysł. To wcale nie pomagało. W sensie, pomagało nie płakać, nie krzyczeć i nie uderzać w szale dłońmi o ziemię. Ale nie pomagało w myśleniu. Nie pomagało w okiełznaniu emocji i nie pomagało w nie cierpieniu. Jego głowa była... pusta. Pusta i pełna jednocześnie. To taki dziwny stan, gdzie gdzieś dosłownie obok ciebie szaleje burza, ale ty zamknąłeś okno więc jest dobrze. Ale wiesz że to kłamstwo, wiesz że tak nie jest i jeden ruch by to wszystko znowu pierdolnęło. Chwilowy status quo który pozwalał mu na... na słowa.-Nie ucieknę. Powinienem tu z wami zostać?-To byłoby wspaniałe? Jednocześnie smutne... nie wiedział czy powinien. Wiedział że chciał. Ale czego chciała ona?

25 kwie 2023, 0:27

Całe szczęście nie miała żadnych dodatkowych dziur, normalnie człowiek sprawdzający swój stan nie bierze pod uwagę biologicznej budowy ciała, bo zwykle bywa to niepotrzebne...
Jej śmiertelna codzienność definitywnie mogła wywołać dziwne i zaniepokojone spojrzenia. Gdyby chociaż otaczały ją zwykłe lub chociaż trochę świadome osoby. Ona jednak miała do czynienia z demonem, który ewidentnie nie przejmował się takimi rzeczami. Akane jednak dostała odpowiedź na zadane pytanie, no i za co była cholernie wdzięczna, nawet miała kilka kolejnych pytań, ale nie bardzo miała na to czas. Szczególnie, że no nie dało się ukryć. Zegar tykał. Rzuciła krótkie "dzięki" i cóż, skupiła się na planie.

Kapłanka nie mogła powstrzymać lekkiego uśmiechu, kiedy Ruri no... wróciła do bycia faktycznie sobą. Nawet jeśli specyficzne kliknięcie językiem można było pomylić z sposobem wyrażenia swojej irytacji. Tak jednak, cały zwierzyniec ruszył za nią do prawego korytarza. Można było mieć tylko nadzieje, że faktycznie dalsze tunele są potencjalnie bezpieczniejsze niż sytuacja tutaj. No i... Akane liczyła, że jednak nie oddalą się na tyle daleko, by trzeba było ich wszystkich szukać kiedy uda jej się (oby) ogarnąć sytuację w tym miejscu. Teraz musiała śpieszyć się podwójnie, a to już było problematyczne.
Mirai spojrzała na Jinko i widząc, że raczej nie wskóra tu niczego innego, przytaknęła głową. Może faktycznie przyda jej się wsparcie, skoro Badacz nie był chyba demonem. Chyba. Bo ostatecznie nie chciała brać tutaj niczego za pewnik. - Dołącz jak tylko przerwę jego atak. - Rzuciła by faktycznie nie przedłużać wszystkiego i udać się na spotkanie (oby nie) z przeznaczeniem!

Znalazła swojego przeciwnika, wyglądało na to, że ją tym razem widział. Nawet jeśli był badaczem, to nie do końca wyjaśniało jego wiedzę. Bo w końcu jak dużo wiedział? Skąd to wiedział? Przekazywanie informacji o działaniu tej maski wydawało się zadaniem niemożliwym. Jedyne wytłumaczenie, na jakie mogła teraz wpaść, to fakt, że Badacz był już kiedyś w posiadaniu tego przedmiotu. To jednak rodziło dodatkowe pytania, dlaczego ją stracił? Jak to się stało, że ją stracił? Można było tak w nieskończoność.

Nie przejmując się w tej chwili prawdopodobnym faktem, planowała mimo wszystko wyminąć badacza. Cały czas zwracając uwagę na fakt, czy dalej śledzi ją wzrokiem. Wcześniej też patrzył w jej kierunku, ale to nie znaczyło, że patrzył na nią. A nawet jeśli faktycznie ją widział, to cóż... mogła użyć tego na swoją korzyść, w końcu kto normalny nie przejąłby się, pojawieniem przeciwnika na swoich plecach. A ona natomiast miała jeszcze wsparcie. Musiała jedynie zmusić Badacza do przerwania techniki.
Plan działania był prosty i cóż... ponoć nie da się złapać kogoś dwa razy na tą samą sztuczkę, ale teraz nie chciała go zabijać. Znaczy jakby mimo wszystko zadziałało to nie miałaby nic przeciwko i mogłaby zamknąć chociaż na chwilę usta tych wszystkich wyjących dusz, próbujących uświadomić jej jak wielką porażką była. Nie musiały tego robić. Doskonale wiedziała o tym sama. Chciała zatrzymać się kilka stopni wyżej od Badacza i zamachnąć się, wyprowadzając cięcie na jego kark, by pojawić się ponownie w świecie żywych na chwilę przed uderzeniem.
- Nawet nie wiesz jak problematyczne było utrzymanie ich przy życiu. - Rzuciła od razu, chcąc skupić uwagę przeciwnika na swojej osobie. -Nie mogłeś po prostu, umrzeć?
Używając swojego dojutsu chciała w miarę możliwości bronić się przed ewentualnym atakiem, czy też zablokować mu możliwość przedostania się na jej plecy. Musiała go zatrzymać w tym miejscu.

JikaganAktywny

Poczytalność???

Chakra3850 - 75(1/2 B) = 3775

Regeneracja800/2000

► Pokaż Spoiler | Techniki

KlasyfikacjaJikagan

PieczęcieBaran → Wąż → Smok → Wąż → Wół → Małpa → Szczur

KosztPołowiczny na turę

ZasięgWzroku

WymaganiaAktywne Dojutsu

Technika kapłanek Mirai, opierająca się na przewidywaniu bliskiej przyszłości dzięki charakterystycznym właściwościom ich oczu. Przewidywana przyszłość nie jest bardzo odległa i ograniczona jest do kolejnych 3 sekund. Przyszłość widziana jest w postaci powidoku. Jak dobrej jest to przewidywanie, zależy od percepcji użytkownika. Przy niewielkiej, przewidywanie to nie jest bardzo dokładne i można dzięki niemu określić jedynie przemieszczenie się innych osób. Wraz jej rozwojem dokładność widzianych obrazów się zwiększa i można dostrzec nawet używane techniki czy pieczęcie. W praktyce zdolność ta to przewidywanie ruchów. W przypadku kiedy użytkownik znajduje się pod wpływem iluzji, widziana przyszłość też jest tą z iluzji.

Posiadając Refleks 7 użytkownik jest w stanie przewidywać dokładniej ruchy przeciwnika. Jest w stanie dojrzeć też ruchy ich rąk, jednak nie na tyle dokładnie by rozpoznać pieczęci. Ma również problem z doświadczonymi użytkownikami stylów walki.
Posiadając Refleks 8 użytkownik dokładniej przewiduje wszystko co się dzieje w otoczeniu. Jest w stanie skupić się na wielu rzeczach na raz podczas patrzenia w przyszłość np. pięciu przeciwnikach.
Posiadając Specjalizację w Jikagan użytkownik jest w stanie reagować na widzianą przyszłość bez żadnych opóźnień jakie mogą wynikać z widzeniach “dwóch czasów”. Można również pominąć pieczęci.
Posiadając Refleks 9 oraz Specjalizację w Jikagan użytkownik jest w stanie zobaczyć najmniejsze detale przyszłości jaką widzi, może bardzo dokładnie przewidywać ruchy przeciwników co do najmniejszych drgnięć i techniki jakie Ci zamierzają wykonać. Nie bazuje to jednak na rozpoznawaniu pieczęci, a dojrzeniu efektu jutsu w "przyszłości".

KlasyfikacjaJikagan, Kontrola Chakry

Pieczęcie---

KosztNieograniczony

ZasięgNieograniczony

WymaganiaPrzebudzenie oka Jikagan

Główna technika kapłanek, na której to bazowana jest cała reszta. Technika cofająca czas. Technika nie jest używana przez gracza, a zawsze aktywuje się w przypadku dużego zagrożenia. Użytkownik może jedynie zadecydować nad tym kiedy techniki użyć. Poza tym, nie ma żadnej kontroli nad tą zdolnością. Może cofnąć się nawet o wiele lat. Pełnia efektów rzadko kiedy jest taka sama - podobnie jak ich cena. Podczas używania techniki, oczy kapłanek zmieniają kolor i przybierają charakterystyczny wzór.

Mechanicznie, gracz sam decyduje kiedy chce cofnąć czas. W tym momencie post pisze nie MG gracza, a GMF lub MF przez niego wyznaczony. To on decyduje ile czasu zostało cofnięte, a także jaka jest cena za to. Warto jednak wiedzieć, że cofanie czasu w przypadku mało istotnych rzeczy może nieść za sobą spore konsekwencje, tak samo jak nadużywanie swojej mocy lub cofanie czasu w przypadku bardzo istotnych fabularnie i złożonych wydarzeń uwzględniających wielu graczy. Generalnie w większości przypadków mówimy raczej o zapłacie w postaci zmęczenia, zakazu korzystania z Dōjutsu do końca wątku czy chwilowej ślepoty. Jeśli jednak gracz będzie nadużywał tej mocy do błahych celów, w każdej sytuacji, która nie idzie po jego myśli, konsekwencje mogą być dużo większe.

[/description]

28 kwie 2023, 14:04

WydarzenieWielka Przygoda

UczestnikKamaboko Gonpachiro, Sabataya Shuten i Mirai Akane

Post71/? (320/?)

Kamaboko Wild Adventures

Uciekinier. Nigdy nie przejmujący się złymi wydarzeniami. Zabicie kogoś czy próba były na tyle wymazywanego z jego umysłu, że gdyby sobie nawet próbował przypomnieć, to nie mógłby. Mechanizm obronny jaki był cholernie niezdrowy ale jakie przez długi czas dla niego działał. Kto mógł go więc wtedy kwestionować? Niestety, czasy te minęły. Mechanizm był zbyt słaby w obliczu śmierci jego żony i faktycznego potwierdzenia tego przez jej zabójcę. Najpierw igorancja, potem chęć śmierci i tułaczka się po świecie bez przejmowania się nim. No i teraz, był zmuszony do ponownego przejmowania się. Myślenia. Czucia. Odebrano mu nawet te stalowe ciało, jakie było swoistą opoką dla niego. Łatwiejszym pozbyciem się nawyków ludzkich czy biologicznych reakcji. Znacznie łatwiej kontrolowało się siebie, kiedy jedynie co się miało to mózg i serduszko. Choć czy on w ogóle miał serce? Kto wie.

Co miał teraz zrobić? Pytanie jakie jej zadał spotkało się z ciszą. Czy to jego żona nie wiedziała co powiedzieć, a może jego zamknięcie się przed burzą wcale nie pomagało? Kij wie. Nastał jednak moment ciszy gdzie nikt nic nie mówił, dopóki on nie odezwał się ponownie. Na jego słowa, ta ścisnęła wokół niego mocniej ręce. Mógł usłyszeć jak bierze chwiejny oddech.
- Bardzo bym chciała, abyśmy zostali w tym miejscu. Razem z naszym bobo dalej żyli tutaj... ale byłaby to iluzja. Niezwykle przyjemna, ale... nieprawdziwa. Nie wiem co czeka nas... dalej. - powiedziała, nie do końca sama wiedząc do czego się odnosi. Przesunęła się lekko po ziemi, co by to położyć ręce na jego policzku i odchylić lekko jego głowę. Tak by spojrzeć bezpośrednio w jego oczy, własnymi zaszklonymi. - Nie mogę Ci powiedzieć co zrobić. Wiem jednak, że tak jak my na Ciebie tu czekamy... tak Ci na górze też to robią. Zależy im na Tobie, a Tobie na nich, nawet jak starasz się to ukrywać, Bakaboko. Chciałabym... chciałabym móc znów zobaczyć Cię szczęśliwego, tam z nimi. Tworzącego coś z nimi, a nie niszczącego. Ludzkie życia są cenne, mój poeto... My tutaj będziemy. Jak nadejdzie czas, to znowu się spotkamy i razem udamy się dalej, co by nas tam nie czekało. Cała wieczność przed nami. Ci na górze jednak... nie mają tego przywileju. I potrzebują Twojej pomocy, a ty ich. Nie odpychaj ich.
Powiedziała, a w trakcie słów łza ściekła po jej policzku i skapnęła na ziemię. Dłonią głaskała go po policzku i patrzyła na niego z... uczuciamia. Ze smutkiem. Z przeprosinami. I z ogromną, przytłaczającą ilością miłości jaka to wręcz ściskała jego serce. Tak mimowolnie.

Akane Part

Ruri wróciła definitywnie do bycia sobą, nawet jak dosłyszała nutę melodyjności w jej głosie jaka z jakiegoś powodu dawała Akana niepokojącą wizję tańczącego Hou. Ta jednak szybko znikła, bo nie było na to czasu, chyba że chciały się zmienić w jakieś pieczone kiełbaski. Czy jej towarzyszka była zirytowana czy nie? Kto wie! Akane nie wiedziała, ale nie miała też czasu jakoś bardziej analizować tego wszystkiego. Zwyczajnie liczyła, że jej podpieczna nie znajdzie się nagle na drugim krańcu miasta samurajskiego bo byłoby to bardzo niewygodne. Niekomfortowe. A już i tak miejsce w jakim się znajdowały było bardzo niekomfortowe. Jinko kiwnęła głową na jej polecenie i no... nadszedł czas działać. I dlaczego Badacz ją widział? Nie wiedziała. Skąd miał wiedzę jaką posiadał? Nie wiedziała, bo ilość słów jakie ze sobą zamienili była cholernie niewielka. A facet nawet zdawał się szczery, przynajmniej dopóki nie zabił ich wszystkich jedną lub więcej techniką. Trza było zamiast tego działać, póki jej świat mrocznych kreatur nie zje.

Ponownie ten sam plan. Tym razem jednak miała wsparcie, to też mógł on wyjść zdecydowanie lepiej niż przedchwilą. Podążał za nią wzrokiem, ale co z tego? Nie zmieniało to jej planu. Ba! Tak było nawet lepiej. Zamachnęła się, chcąc pozbawić go głowy, jednak ten przerwał technikę i odskoczył trochę w dół schodów. Tylko delikatnie, co by to uniknąć jej ataku. Zamachnął się swoją różdżką, a w jej głowie pojawiła się dziura... nie. To widziała jej oczy. Na moment nim oberwała jakąś niewidoczną falą energii w głowę uchyliła się i tylko jej włosy po prawej stronie zostały wycięte. Nawet na... stylowy sposób. Nowa fryzura time?
- Śmierć nie jest tym, czym muszę się przejmować. - stwierdził prosto, z lekkim uśmiechem. Pewnym siebie. A Akane? Dojrzała za nim płatki róż wirujące, jakie nagle zmieniły się w Jinko ze stalowym w pełni wzrokiem w oczach. Uniesioną kosą jaką to miała pozbawić go głowy, nim ten nienaturalnie wygiął się do tyłu i uniknął ciosu. Ba, położył nawet rękę na schodach i chciał kopnąć ją robiąc przewrót. Akane też widziała, że to dobry moment na próbę dźgnięcia, to ruszyła do przodu chcąc to zrobić. Jinko też wyminęła atak badacza, tnąc go z tej samej strony co Akane... jednak ten był całkiem szybki odbił się jeszcze niżej po schodach. Zamachnął różdzką, przywołując jakieś tornado jakie leciało w ich stronę, ale Jinko skoczyła przez kapłankę i zaczęła kręcić kosą, przyjmując ataka na nią i... anulując go. - Ciekawe co z tymi co zostali na dole...
Powiedział prosto, nim ponownie zmienił się w dementora i uciekł. Jinko zaklęła pod nosem, złapała Akane i świat ponownie zawirował. Kapłanka mrugnęła oczami... i ponownie znalazły się w tamtej sali. Jinko już nawet nie była obok niej, atakując non stop badacza jaki to unikał każdego jej ataku. Nie było to definitywnie proste, ale był wystarczająco szybki aby to robić. Zamachnął swoją różdżką, ponownie przywołując tornado i odpychając Jinko. Zamachnął jeszcze raz i... nagle ziemia urosła w przejściu na powierzchnie, efektywnie je blokując. To wygladało tak ładnie, że gdyby nie wiedziała, to nigdy by tam nie mogła dojrzeć jakiegoś przejścia. Aktualnie miała do badacza 5 metrów, tyle samo do Jinko i za jej plecami był korytarz w jakim to Ruri się skrywała. Mózg też musiał tam ruszyć. Jinko nagle zmieniła się ponownie w płatki róż i pojawiła obok Akane. Szepnęła cicho.
- On jest zbyt silny, Akane. - stwierdziła, uważnie go obserwując. A ten? Zaczął sobie nucić. Minus był jeszcze taki, że nasza kapłanka nie była zbyt bezpieczna w kwestii używania maski. Byłoby to zbyt groźne i musiała poczekać aż skończy się "cooldown".

Oryginał Shuten Part

I pojedynek trwał dalej...

Info od MG: Nie musisz pisać w najbliższej turze, z racji że muszę czasowo lekko twoich towarzyszy zrównać. Zwyczajnie, uznaj że tam dalej się klepiecie tak jak wcześniej, bez większych DMG zadanych jednej czy drugiej stronie.