Szpital Białej Kotki

[Hōseki Dākukirā]

Tak więc Daku dowiedział się paru informacji które by mu się przydały, no właśnie, przydałyby a nie przydadzą, bo na ten moment i tak jest uziemiony do tego co ma robić. Niestety dla niego nie do końca był sprawny. Miednica jak i bark są połamane, i zanim wrócą do pełnej sprawności potrzebna będzie długa droga, no chyba że jakimś cudem znajdzie się ktoś z techniką która by to go poskładała od razu do kupy. Ciekawe też co z kotami, ale na to nie miał wpływu bo i tak za bardzo nie mógł ich przywołać, a może jednak mógł? No na razie z tym sobie poczeka, o ile by chciał się z nimi już zobaczyć, o tyle chce dać czasu na wrócenie do jakiejkolwiek sprawności. Tak więc nie mógł nic innego zrobić jak po prostu czekać za osobą która to przyjdzie mu pomóc, czy też za dziewczyną która to się zapowiedziała że przyjdzie niedługo.

[Uchiha Hikari]

Tyle lat minęło

WątekFabułka

UczestnikHōseki Dākukirā

Tura1/?

Miało być tak pięknie. Miała przyjść do niego kobitka, jaka to mu pomoże z rehabilitacją i wszystkim, a zamiast tego? Przez dwa dni nie pojawiła się. Zaczął on swoją rehabilitację, jednak ta szła dość powolnie. I szybko została przerwana. Nie minęło parę tygodni nim usłyszał wieści o masakrach w mieście. O tym, jak to monstra wyleciały na miasto i mordowały każdego. Pewnie mógłby chcieć pomóc, ale w jego stanie? Był traktowany jak każda chora lub ranna osoba, a tych pojawiało się coraz więcej. Jego rehabilitacja musiała więc trochę poczekać. Kobieta też jaka to miała się zjawić, nigdy się ostatecznie nie pojawiła. Żyła? Nie żyła? Nie wiedział. Lekarze też nie wiedzieli, nie mając od niej wieści. Jakby nie patrzeć jednak, nie był bardzo w stanie pomóc tutaj ludziom. Może trochę, ale daleko był od kogoś gotowego do walki na frontu.

Po tygodniu, lub może trochę dłuższym czasie zjawiła się grupa śmiałków jaka to wyzwoliła miasto. On nie był jednym z nich. I tak jak całe miasto się radowało, tak czekała je odbudowa. A to? To też zajmowało. I przez te wszystkie trudy miasta, w czasie było jego leczenie trochę odłożone. Rzecz jasna mógł po prostu gdzieś indziej sobie pójść, ale generalnie traktowania nie miał złego, a rany same z czasem też na pewno się goiły, prawda? W końcu jednak dostał z powrotem doktora z jakim to zaczął rehabilitację. Ta? Trawała dość sporo. Dwa miesiące minęły, a przed nim? Czekał właściwie ostatni test. Tak jak z początku nie był w stanie chodzić i zbyt bardzo używać ręki, tak teraz było już prawie idealnie! Miał jedynie własną laskę o jaką to musiał się podpierać podczas chodzenia.

I tak czekał go ostatni test sprawnościowy. A dla kogoś jego pokroju? Nie było to po prostu chodzenie. Nie, to był tor przeszkód. Bieg przez płotki, potem przez opony, wdrapanie się na drewnianą ściankę bez użycia technik... generalnie, całkiem niezły wycisk chcieli mu dać. A on, stojąc przed tym wyzwaniem, pierwszy raz mógł odłożyć laskę jaką się podpierał na bok. Pierwsze wyzwanie. 200 metrów biegu przez płotki. Musiał skakać. A to wymagało zdolności lądowania. Pytanie, czy był na to gotowy?

[Hōseki Dākukirā]

Kobieta nie przyszła, cóż za rozczarowanie? Ale czy na pewno, w sumie to nie, Dakukiry i tak to jakoś strasznie nie obchodziło. Teraz miał cel aby na powrót stać się sprawny fizycznie. Przez ten cały czas sam chłopak mógł tylko leżeć i nic nie mógł zdziałać, słyszał że miasto zostało uratowane czy coś, w sumie go to nie obchodziło, chciał tutaj tylko zarobić pieniądze, ale i to się nie udało. Kokyu pojawił się przy nim niedługo po tym jak był w stanie ruszyć się na tyle, aby użyć techniki przywołania, i jak to już było, młody kocurek nie odstępował go na kroku kiedy to ten leżał w łóżku. Znów byli razem. Dni mijały a Hoseki nadal tylko leżał w łóżku. Podczas jednej z nocy miał dziwny sen o urodziwej dziewczynie o brązowych oczach, z którą to płyną łódką przez rzekę. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt że chłopak o dziewczynach jakoś nigdy za specjalnie nie myślał, a jedyną osobą która to mogła mu się we śnie pojawić to byłaby jego siostra, czyżby to nie był przypadek? Kto wie.

Czas mijał, na zewnątrz się nieco uspokoiło, tak więc nawet i chłopak dostał swój czas dla siebie, mianowicie zaczął rehabilitację. Po całym czasie jej trwania wyglądało na to że wszystko pójdzie sprawnie, więc nastał czas na ostateczny test sprawnościowy. Młody kotek stał obok Daku, kiedy to ten miał zacząć przygotowywać się do biegu przez płotki, czy był to trudny test? Jak na Shinobi jego pokroju nie. Czy w aktualnym stanie był to trudny test? To się akurat okaże, cały czas oszczędzał siebie więc nie mógł być pewny jak zareaguje jego ciało na nieco większe obciążenie. No nie ma co gdybać trzeba działać. Puścił swoją laskę, aby móc ustać na dwóch nogach co nie powinno być żadnym problemem, chwila koncentracji jakby to miało być najcięższe zadanie w życiu, chociaż nie było, nie musiał się śpieszyć i z tym, po prostu. W końcu też ruszył i on, ubrany na biało? No chyba że zakupił sobie nowe czarne ciuchy to będzie ubrany na czarno. Tak więc pierwsza przeszkoda płotek, w biegu ocenił odległość która to była optymalna do skoku przez niego, a następnie ów czynność wykonał. Jeżeli wszystko szło dobrze to w tym momencie powinien płotek przeskoczyć, pytanie tylko czy nogi nie odmówią mu posłuszeństwa kiedy to będzie próbował lądować? Zrobi to tak jak zawsze, ruchy jego się nie zmieniły, a przynajmniej chłopakowi się tak wydawało. Musiał wylądować, jednocześnie nie tracić szybko, czy wszystko pójdzie dobrze? Oby tak, jeżeli nic się nie będzie działo to ruszy dalej przez płotki, jeżeli jednak ciało nie podoła, no cóż to będzie problem.

► Pokaż Spoiler

Kokyū (呼吸)

GatunekKai neko ♂

RozmiarMały

Posiadane dziedzinyIryo Ninjutsu A
Katon B
Ninjutsu C
Futon A

Siła2

Szybkość8

Wytrzymałość5

Refleks7

Siła woli5

Kontrola Chakry8

Ilosc chakry7500 E: 0 | D: 10 | C: 50 | B: 250 | A: 500 | S: 2000

Syn Hikari i Yūgure. Jest wesołym, gadatliwym kotkiem i pogodnej naturze; może sprawiać wrażenie nieogarniętego, wręcz przygłupiego - jednak to tylko pozory, bowiem gdy przyjdzie co do czego, jest pierwszy do walki. Niezwykle lojalny i oddany w stosunku do swoich przyjaciół i powiernika paktu. Nie zna litości dla wrogów. Posługuje się technikami wiatru, co najpewniej odziedziczył po swoim tacie.

Techniki zwierzęcia

Ninjutsu D // Utsusemi no Jutsu | Empty Cicada Shell Technique // Standardowy

Ninjutsu C // Gyaku Kuchiyose no Jutsu | Reverse summoning technique // Standardowy

Iryo Ninjutsu C // Shōsen Jutsu | Mystical Palm Technique // Różny na turę

Ninjutsu C // Kuchiyose no Jutsu | Summoning Technique // Różny

Katon D // Keikoku Furea | Warning Flare // Pięciokrotny, minimum 15 chakry

Katon C // Katon: Hōsenka no Jutsu | Fire Release: Phoenix Sage Fire Technique // Standardowy

Futon D // Hatsukaze | First Wind // Standardowy

Futon A // Fūton: Shinkū Renpa | Wind Release: Vacuum Serial Waves// Standardowy za 5 ostrzy

Współpracuje z

• Hoseki Dakukira

[Jelonek]

Tyle lat minęło

WątekFabułka

UczestnikHōseki Dākukirā

Tura2/?

Ubrany na czarno, bo definitywnie miał okazję pochodzić po mieście z laską u jego boku - taką do podpierania, rzecz jasna - mógł przejść do swojego etapu testowania możliwości. Kto wie, może z odpowiednimi ciuchami oraz drewnianą laską wyglądałby bardzo dostojnie, elegancko i nawet by ludziom ślinka leciała na myśl o nim? Jakby nie patrzeć ta laska jaką to dostał do podparcia była akurat bardzo stylową laskę. Kicia u jego boku rzecz jasna chętnie mu kibicowała w tym wszystkim, sama nie mając potrzeby skakać przez takie płotki jak to on miał. W każdym rzecz razie, ruszył. Pierwsza przeszkoda? Płotki. Nie śpieszył się zbytnio, ale też nie planował specjalnie zmieniać swojego sposobu poruszania się. Dalej zamierzał to robić tak jak dawniej i... no miało to swoje konsekwencje.

Skok, faktycznie był bez problemu. Lądowanie jednak? To już - też jak się spodziewał - było bardziej problematyczne. Poczuł w swoich nogach ból jak wylądował, a masa jego ciała na nie nacisnęła. Lekko się zachwiał nawet, ale no spodziewał się problemów. Dzięki temu mógł szybko zrobić krok w bok jaki to go ustabilizował. Ból w nodze nie był jednak bardzo długi. Chwilowy wręcz. Kolejny skok jednak ponownie go sprawił. Tak jak i kolejny. Po pięciu był w stanie zauważyć jednak fakt, że jego nogi... no niespecjalnie jakoś faktycznie bolały. Jego mięśnie nie zdawały się być nadwyrężone. Bardziej... iluzoryczny był ten ból. Jakby ciało było gotowe, ale umysł nie był gotowy do gotowości ciała. Tutaj na tym polu treningowym miał to jednaka rozwiązać, prawda? Nie mniej zakończył płotki, choć każde lądowanie było lekko chwiejne.

Kolejna przeszkoda po płotkach, z jakich to mógł potencjalnie jakąś nauczkę wyciągnąć, Teraz jednak? Nie miał chwili odpoczynku. Bieg przez opony. Taki, że to raz musiał w pełni na lewej nodze ustać, a potem na prawej, i generalnie to no ciężko miałby z odciążaniem swojej mniej sprawnej kończyny. A może jednak miał jakiś pomysł, przez co to przeskakiwanie takie byłoby dla niej delikatniejsze?

[Hōseki Dākukirā]

Cóż można się było tego spodziewać, lądowanie było bolesne, nie jakoś strasznie, ale wciąż. Generalnie chodziło o to żeby bólu przy tak niskiej wysokości nie powinno się wcale odczuwać, tutaj zważywszy na swoje rany on był, i to było problematyczne. Daku przeskoczył wszystkie płotki, wtedy to też zauważył że jego nogi nie odmówiły mu posłuszeństwa, ból był pozorny, lub też momentalny. Być może jeszcze wszystko się dobrze nie zrosło, i dlatego tak się dzieje. Tolerancje na ból nie miał jakoś ponadprzeciętnej, normalna? Może trochę powyżej tego stopnia? Był shinobi więc po jakimś czasie potrafił z bólem sobie radzić, więc i jego odczuwalność pewnie w jakimś stopniu się zmniejszyła. Teraz? Teraz był gościem które ostatnie miesiące przeleżał w łóżku i musi wrócić do swojej starej sprawności. O ile mógł po prostu przez to przebiec skoro z nogami było wszystko ok, a ból być może siedział jedynie w głowie, o tyle spróbowałby podejść do tego inaczej, bo może nie będzie mógł już wykonywać takich ruchów jak zawsze? Chyba że zrobi sobie odpowiednią tolerancje na ten ból. Zobaczymy jak wyjdzie w przyszłości. Przyszedł czas na bieg przez opony i to zadanie było o wiele trudniejsze, a raczej o wiele trudniej był zamortyzować upadek na jedną z nóg. Cóż upadek tak naprawdę musiał być lekki, lekkie dotknięcie przednią częścią stopy podłoża, na tyle długo aby utrzymać ciało w pozycji, kiedy to druga noga będzie przechodzić przez kolejną oponę. Plus trzeba było to zrobić w miarę w rytmie, i sprawnie co było dość trudnym zadaniem. Stopniowo zacznie zwiększać nacisk chorej nogi do akceptowalnego poziomu szybkości oraz bólu, który to go na pewno nie ominie, aby ruch był jak najbardziej płynny.

[Jelonek]

Tyle lat minęło

WątekFabułka

UczestnikHōseki Dākukirā

Tura3/?

Definitywnie aktualna sprawność była daleka od jego poprzedniej. Teraz w końcu mimo wszystko trenował ruchy, jakie nie powinny być aż takim problemem dla normalnego człowieka. Co dopiero skoki z wyższych budynków czy innego rodzaju metody przemieszczania się jakie były typowe dla shinobi. Chodźmy skakanie po drzewach jakie było popularne w Konoszy. Nie mniej, małe kroczki. Od czegoś trzeba było mimo wszystko zacząć. Plan na opony? W pewnym sensie, no nie było nawet planu. Starał się aby upadek był lekki i jak najszybciej przechodził na drugą nogę. Sam ból? Był większy niż wcześniej, ale był czymś do wytrzymania jak zagryzł zęby. Nie mniej kiedy skończył bieg przez opony nadwyrężanie swojego ciała sprawiło, że był dość zmęczony. Normalnie, nie powinien być tak zmęczony. Jego kondycja też widocznie trochu ucierpiała od tego leżenia. Nie mniej była przed nim ostatnia przeszkoda wedle słów doktora i była to ścianka wspinaczkowa, do jakiej to nie mógł używać chakry. Miała ona wielkość z 15 metrów. Minus? Jego jedna ręka też była kontuzjowana. To też, bardzo łatwo było się tutaj nadwyrężyć i zwyczajnie spaść. Jakie były plany Dakukiry? Pewnie niezbyt specjalne, ale lepsze jakieś, niż kompletna improwizacja.

[Hōseki Dākukirā]

Bieg przez opony się zakończył, bólem i grymasem zębów, być może po prostu zranione kończyny nie dają radę względem wagi ciała, i jego masa była nadal zbyt dużym obciążeniem dla tej nogi. Być może był jakiś inny sposób na to aby zrobić to bez bólu, ale tego nie znał, nie był w stanie z dnia na dzień zmienić swojego stylu poruszania się, miał po prostu nadzieję że ból przeminie i nie będzie z tym większego problemu w przyszłości. W każdym razie przyszedł czas na ostatni jego test, a ten okazał się nieco inny niż poprzednie dwa, a to może dlatego że w tym teście będzie jeszcze wykorzystywana jego ręką, której to sprawności też do końca nie odzyskał. Przyszedł czas na sprawdzian, i o ile mógł zrobić ten test bez używania swojej niezbyt skutecznej ręki, tak dobrze wiedział że nie o to w tym chodzi, musiał przecież wytrenować tą chorą. No a więc czas zacząć. Wspinał się normalnie, nie spieszył się, pomimo tego że miał wytrenować tą rękę to starał się jak najmniej ją obciążać, aby przypadkiem coś sobie znowu nie zrobić w nią. No i tak musiał spróbować przejść ten test.

[Jelonek]

Tyle lat minęło

WątekFabułka

UczestnikHōseki Dākukirā

Tura4/4

Ostatni test poszedł shinobiemu z największymi problemami. Jakby nie patrzeć, momentami całe obciążenie jego ciała wraz z siłą grawitacji obarczało jego bark. Było to bolesne. Przez opony każdy głupi mniej lub bardziej efektywnie potrafił przeskoczyć, ale ścianka wspinaczkowa nie była już takim wyzwaniem dla każdego. To też zajęło mu to sporo czasu z racji że się nie śpieszył. I był to plus. Śpieszeniem się tylko pogorszyłby uraz. Fakt, jak to też używał jej ale starał się nie nadwyrężać był kolejnym plusem. Ręka nie cierpiała tak bardzo jakby cierpiała w innym wypadku. Czy dalej to wszystko go bolało? Jak najbardziej, ale test zdał. To też ze zdaniem testu, dostał pozwolenie od jego opiekuna na opuszczenie szpitala. Mógł teraz, mógł jeszcze przez 3 dni w nim zostać aby zaplanować swoje kolejne czyny. Życie jednak z powrotem należało do niego, jednak jakie on miał plany? To już wiedział tylko Hōseki Dākukirā.

Masz [z/t], nie musisz pisać tutaj posta.

Nagroda

Hōseki Dākukirā: aktualizacja wad "Skruszona miednica" i "Skruszony bark".

Zrehabilitowana sruszona miednicaWada

W wyniku wcześniej otrzymanych obrażeń, miednica chłopaka uległa poważnemu uszkodzeniu. Mimo poważnego urazu, dzięki rehabilitacji większość negatywnych efektów tego wypadku została już zanegowana. Nie mniej, shinobi dalej jest świeżo po rehabilitacji i nie wrócił jeszcze do swojego perfekcyjnego stanu przed urazu. Efektywna szybkość poruszania się postaci spada o 1 poziom.

Sposób wyleczenia wady: wada znika po 2 miesiącach od momentu jej nadania (27/09/2023) lub po jednym wątku rangi B.

Kod: Zaznacz cały

[wada name=Zrehabilitowana sruszona miednica]W wyniku wcześniej otrzymanych obrażeń, miednica chłopaka uległa poważnemu uszkodzeniu. Mimo poważnego urazu, dzięki rehabilitacji większość negatywnych efektów tego wypadku została już zanegowana. Nie mniej, shinobi dalej jest świeżo po rehabilitacji i nie wrócił jeszcze do swojego perfekcyjnego stanu przed urazu. Efektywna szybkość poruszania się postaci spada o 1 poziom.

[b]Sposób wyleczenia wady:[/b] wada znika po 2 miesiącach od momentu jej nadania (27/09/2023) lub po jednym wątku rangi B.[/wada]

Zrehabilitowany skruszony barkWada

W wyniku wcześniej otrzymanych obrażeń, bark chłopaka uległa poważnemu uszkodzeniu. Mimo poważnego urazu, dzięki rehabilitacji większość negatywnych efektów tego wypadku została już zanegowana. Nie mniej, shinobi dalej jest świeżo po rehabilitacji i nie wrócił jeszcze do swojego perfekcyjnego stanu przed urazu. Efektywna szybkość poruszania lewą ręką postaci spada o 1 poziom.

Sposób wyleczenia wady: wada znika po 2 miesiącach od momentu jej nadania (27/09/2023) lub po jednym wątku rangi B.

Kod: Zaznacz cały

[wada name=Zrehabilitowany skruszony bark]W wyniku wcześniej otrzymanych obrażeń, bark chłopaka uległa poważnemu uszkodzeniu. Mimo poważnego urazu, dzięki rehabilitacji większość negatywnych efektów tego wypadku została już zanegowana. Nie mniej, shinobi dalej jest świeżo po rehabilitacji i nie wrócił jeszcze do swojego perfekcyjnego stanu przed urazu. Efektywna szybkość poruszania lewą ręką postaci spada o 1 poziom.

[b]Sposób wyleczenia wady:[/b] wada znika po 2 miesiącach od momentu jej nadania (27/09/2023) lub po jednym wątku rangi B.[/wada]