Mori no Kuni - Kraj Lasów森の国
StolicaJōryoku
DaimyoHongoku Kenji
Wioska NinjaBrak
Siedziba SamurajówDojo Klanu Mori
Mori no Kuni to niewielki kraik położony na półwyspie Starego Kontynentu. Słynące z wysokiej jakości drewna i rozbudowanej agrokultury państewko zdołało uniknąć losu swoich wielkich sąsiadów, takich jak Hi no Kuni i Mizu no Kuni, dzięki nawiązaniu współpracy z Samurajami, którzy osiedlili się na tych ziemiach. To właśnie z ich pomocą trakty Kraju Lasów są bezpieczne, a bandyci z okolicznych krain szybko przekonali się, że rabowanie tutejszych mieszkańców nie jest takie łatwe. W ten sposób Mori no Kuni cieszy się względnym spokojem i powoli się rozwija ku nowej przyszłości.
Położenie geograficzne
Kraj Lasów znajduje się na południu Starego Kontynentu. Ma tylko jedną krótką granicę lądową z Krajem Ognia. Poza tym odcinkiem, państwo jest otoczone morzem, dzięki czemu ma umożliwiony w miarę łatwy transport do Kraju Wody i sąsiednich Wysp. Z powodu tego położenia występuje tutaj klimat morski, który jest dość łagodny, sprawiając że zimy są tutaj względnie ciepłe i rzadko zdarzają się przymrozki, a lata są stosunkowo chłodne, przez co dość trudno tu o poważne upały. Samo wybrzeże państwa jest dość zmienne i w głównej mierze zależy od położenia na mapie - na północy jest wysokie i skaliste, ale od wschodu i południa rozciągają się w postaci niskich piaskowych wydm. Teren Kraju Lasów jest przede wszystkim nizinny, tylko miejscami pokryty pagórkami lub większymi wzniesieniami. Te jednak nie przekraczają kilkudziesięciu metrów. Z powodu właśnie takiej budowy terenu cały kraj jest perfekcyjnym miejscem dla różnych roślin, a prowadzenie upraw na jego powierzchni jest stosunkowo łatwe. Przez fakt istnienia na terenie Mori no Kuni wiekowych lasów, gleby są na ogół dość żyzne, z odpowiednim poziomem próchniczym do prowadzenia powszechnych w tych okolicach upraw. Nie jest to może najlepsza ziemia na kontynencie, ale umożliwia odpowiednie dla mieszkańców zbiory.
Fauna i flora
Mimo znacznego rozwoju lokalnej agrokultury w ciągu kilku ostatnich dekad, to większość Kraju jest - jak nazwa wskazuje - pokryta ogromnymi lasami i puszczami. W znacznej części są to lasy mieszane, więc łatwo tutaj zauważyć przedstawicieli obu grup. Spośród roślin liściastych można wyodrębnić dęby, graby, klony, brzozy oraz jesiony. Z kolei z drzew iglastych powszechne są sosny, świerki, modrzewie i jodły. W tutejszych lasach nie brakuje to również podszytu, gdzie dominują niskie drzewka i krzewy owocowe. Obejmuje to rośliny jak chociażby jałowce, jarzębie, leszczynę, porzeczki, głogi, trzemieliny, kaliny oraz derenie. Dość rozbudowane jest też runo leśne pełne niskich krzewów, mchów, paproci i licznych grzybów. Ten ekosystem jest ostoją dla typowych dla niego stworzeń, więc łatwo tu liczne gatunki ssaków oraz ptactwa. Ich różnorodność obejmuje dużych roślinożerców jak jelenie, sarny, dziki i łosie oraz drapieżniki jak lisy, wilki, łasice i kuny. Z kolei z podniebnych przyjaciół można wymienić bażanty, cietrzewie, przepiórki, orły i sokoły. To z tych najbardziej powszechnych, ale na terenie Mori no Kuni można spotkać również wiele innych zwierząt.
Gospodarka
Kraj Lasów jest znany ze swojego rozwoju w polu agrokultury. Jednym z głównych źródeł dochodu mieszkańców wiąże się z wyrębem ogromnych lasów. Ze względu na dość chłodne warunki nie kultywuje się tutaj egzotycznych gatunków drzew, ale znaczną zaletą krajowego produktu jest ilość i jakość pospolitego drewna. W końcu celem nie jest produkowanie nie wiadomo jak doskonałych produktów - to drewno jest głównie wykorzystywane w budownictwie, wywożone w większości za granicę drogą lądową i morską. Tylko względnie niewielka część pozostaje w granicach Mori no Kuni, by umożliwić dalszą rozbudowę miast i wiosek. Z powodu skali, przemysłu drzewnego, dużo osób zajmuje się również samą obróbką drewna. Dlatego w Kraju Lasów nie brakuje pracowników tartaków, którzy zajmują się odpowiednim przetworzeniem drewna na deski oraz cieśli i stolarzy, którzy są w stanie produkować gotowe części i meble na miejscu, przez co nabywcy zza granicy oprócz samego surowca mogą kupić już przygotowane produkty. Najlepsze drewno natomiast trafia do lokalnych stoczni, które budują odpowiednio solidne okręty dla kupców. Ponadto w związku ze stopniowym wyrębem lasów coraz większe połacie terenu zostają zamienione w pola, pastwiska i łąki. Rolnictwo jest tutaj rozbudowane, wykorzystując nowoczesne dla tej części świata technologie w tym zakresie. Obejmuje to chociażby irygację pól, poprzez zmienianie biegu rzek na terenie kraju. Uprawia się tutaj głównie zboża, ale są też lokalne hodowle roślin strączkowych, roślin okopowych i warzyw. Część mieszkańców postanowiło również rozszerzyć swoją działalność o sadownictwo, więc na Starym Kontynencie można czasem zakupić gruszki, śliwki i brzoskwinie z Mori no Kuni. Popularna jest tu również hodowla trzody chlewnej, drobiu i, na mniejszą skalę, bydła. Poza tym, pewna część mieszkańców zajmuje się rybołówstwem, jednak na znacznie mniejszą skalę, zasilając głównie wewnętrzny rynek nadmorskich miast. Mimo to, produkcja żywności w Kraju Lasów jest na tyle duża jak na taki mały kraj, że jej eksport stanowi drugi trzon jej gospodarki. Górnictwo i przemysł metalurgiczny na ogół nie istnieje w tych okolicach, ponieważ trudno znaleźć na tym terenie odpowiednie metale, które występują wyłącznie z śladowych ilościach. W większych miastach można spotkać kowali i płatnerzy, ale zazwyczaj wykorzystują towar importowany z innych krain. Ale w paru miejscach znajdują się dość aktywne kopalnie gliny, która jest powszechnie używanym budulcem poza najbardziej oczywistym drewnem. Jednak zupełną nowinką technologiczną jest powstała parę lat temu papiernia, która wykorzystuje obecne tutaj zasoby drewna do masowej produkcji swoich wyrobów. W ten sposób są w stanie nieco zalać rynki okolicznych krain dość tanim i dobrym papierem.
Jōryoku - stolica oraz architektura
Jōryoku jest stolicą Kraju Lasów od względnie niedawna. Miasto znajduje się w jednej z zatok na południowym brzegu państwa. Początkowo było zwykłą wioską, która potem rozbudowała się do miasteczka portowego, aż w końcu stało się głównym węzłem handlowym na terenie całego państwa. Jeśli ktoś kupuje duże zamówienie z Kraju Lasów albo załatwia sobie statek z tutejszych stoczni, to prawdopodobnie okręt wypłynie właśnie stąd. Wraz z biegiem czasu coraz więcej rzemieślników przeprowadzało się właśnie w te rejony, przez co produkcja i przemysł Mori no Kuni centralizował się właśnie w tym miejscu. Dlatego wraz ze wzrostem znaczenia tego miasta, Daimyo postanowił przenieść tutaj stolicę, sprawiając że poprzednia - miasteczko o nazwie Yugen - ma do dziś o to żal. No ale gdyby tamci pozwolili się rzemieślnikom budować, to by nie było problemu...
Jōryoku jest podzielone na kilka widocznych dzielnic, które wynikały z faktu stopniowej rozbudowy tego miasta - w końcu nikt nie planował go od podstaw, więc często niezależni właściciele budowli konstruowali je bez wspólnych projektów. Stare Miasto to dzielnica znajdująca się blisko brzegu. To w tym miejscu stawały pierwsze budynki, gdy stolica była jeszcze wioseczką. To głównie tutaj można jeszcze znaleźć stare, drewniane domki o dość tradycyjnej dla Starego Kontynentu architekturze. W miejscach, gdzie je wyburzali, bo rodziny przesiedlały się do nowych domostw w powstających dzielnicach lub po prostu stojące tam budowle były za stare, postawiono duże ceglane magazyny, które pozwalają kupcom i szlachcie przechowywać tam towary na eksport. No i oczywiście tutaj znajdują się stocznie i sam port. Z tego powodu Stare Miasto jest prawdopodobnie miejscem, gdzie zawsze będzie się działo najwięcej z powodu przybywających i odpływających okrętów. Kolejną dzielnicą jest Modrzewiowy Skwer, który powstał gdy w Jōryoku kumulował się przemysł drewniany. To właśnie tutaj się znajdują największe zakłady gdzie zajmują się obróbką surowca i tworzeniem produktów pochodnych. To też tutaj powstały ogromne budynki wielorodzinne by pomieścić przybywających do miasta pracowników i robotników. Inaczej ma się sytuacja na Złotym Rogu, gdzie mieszkają bogatsi mieszkańcy miasta. To często właściciele magazynów, hal, warsztatów i kupcy, którzy dorobili się małej fortuny poprzez wkład w rozwój Jōryoku. Ich domy są duże przestronne i najczęściej zbudowane dość bogato. Są oddzielone od kamiennych ulic skwerami i płotami. Ponadto właśnie tutaj znajduje się największy park. Ostatnim elementem, który nie jest de facto dzielnicą jest nowy Pałac Daimyo - a raczej jego część, bo jest wciąż w budowie. Powstaje on na północ od miasta, jest jednak na tyle blisko Złotego Rogu, że można się chwalić, że to wciąż technicznie stolica. Technicznie Daimyo podróżuje pomiędzy swoją starą siedzibą w Yugen, a tą powstającą w nowej stolicy, więc czasem nie ma go na miejscu. Gdy jednak budowa nowego pałacu zostanie zakończona, to prawdopodobnie osiedli się tutaj na stałe.
Jōryoku jest podzielone na kilka widocznych dzielnic, które wynikały z faktu stopniowej rozbudowy tego miasta - w końcu nikt nie planował go od podstaw, więc często niezależni właściciele budowli konstruowali je bez wspólnych projektów. Stare Miasto to dzielnica znajdująca się blisko brzegu. To w tym miejscu stawały pierwsze budynki, gdy stolica była jeszcze wioseczką. To głównie tutaj można jeszcze znaleźć stare, drewniane domki o dość tradycyjnej dla Starego Kontynentu architekturze. W miejscach, gdzie je wyburzali, bo rodziny przesiedlały się do nowych domostw w powstających dzielnicach lub po prostu stojące tam budowle były za stare, postawiono duże ceglane magazyny, które pozwalają kupcom i szlachcie przechowywać tam towary na eksport. No i oczywiście tutaj znajdują się stocznie i sam port. Z tego powodu Stare Miasto jest prawdopodobnie miejscem, gdzie zawsze będzie się działo najwięcej z powodu przybywających i odpływających okrętów. Kolejną dzielnicą jest Modrzewiowy Skwer, który powstał gdy w Jōryoku kumulował się przemysł drewniany. To właśnie tutaj się znajdują największe zakłady gdzie zajmują się obróbką surowca i tworzeniem produktów pochodnych. To też tutaj powstały ogromne budynki wielorodzinne by pomieścić przybywających do miasta pracowników i robotników. Inaczej ma się sytuacja na Złotym Rogu, gdzie mieszkają bogatsi mieszkańcy miasta. To często właściciele magazynów, hal, warsztatów i kupcy, którzy dorobili się małej fortuny poprzez wkład w rozwój Jōryoku. Ich domy są duże przestronne i najczęściej zbudowane dość bogato. Są oddzielone od kamiennych ulic skwerami i płotami. Ponadto właśnie tutaj znajduje się największy park. Ostatnim elementem, który nie jest de facto dzielnicą jest nowy Pałac Daimyo - a raczej jego część, bo jest wciąż w budowie. Powstaje on na północ od miasta, jest jednak na tyle blisko Złotego Rogu, że można się chwalić, że to wciąż technicznie stolica. Technicznie Daimyo podróżuje pomiędzy swoją starą siedzibą w Yugen, a tą powstającą w nowej stolicy, więc czasem nie ma go na miejscu. Gdy jednak budowa nowego pałacu zostanie zakończona, to prawdopodobnie osiedli się tutaj na stałe.
Polityka - wewnętrzna i międzynarodowa
Struktura władzy w Kraju Lasów nie różni się tak bardzo od innych państw na Starym Kontynencie. Daimyo stoi na czele państwa jako monarcha absolutny, które słowo jest rozkazem. Bezpośrednio pod niego podlegają pomniejsi właściciele ziemscy, którzy zarządzają posiadanymi terenami i wioskami. Zaś pod całą szlachtę podlega reszta mieszkańców, od zwykłych chłopów po kupców i rzemieślników, którzy muszą odprowadzać część swojego zarobku na rzecz tych wyżej postawionych w hierarchii społecznej. Co ciekawe, szlachta Mori no Kuni zazwyczaj nie zatrudnia prywatnego wojska lub ochroniarzy. Tą rolę w Kraju Drzew spełniają przedstawiciele Samurajów z Mori. Daimyo zezwolił im na pozostanie w tym kraju i dofinansował nawet utworzenie ich Dojo. W zamian są zobowiązani do kilkuletniej służby w wojsku lub jako stróżowie prawa. Duża część jednak decyduje się pozostać na łasce feudała na stałe. Od chwili, gdy Daimyo pozwolił na utworzenie Dojo, wewnątrz Kraju zapoanował względny spokój. Ponadto sam władca jak i mistrzyni Dojo - Mori Junko - w wyniku swojej współpracy są w dość bliskich relacjach. Tak więc wszystko wskazuje, że samurajowie stanowią całkiem niezawodną pomoc w utrzymywaniu porządku wewnątrz pojedynczych wiosek i na traktach.
Co do polityki międzynarodowej, to Kraj Lasów pozostaje do dzisiaj bardzo neutralny. Zasadniczo nie pakują się do cudzych wojen, ale chętnie handlują z każdym Krajem. Poza tym, Daimyo jest zbytnio skupiony na rozwoju i modernizacji swojego państwa, więc po co mu szukać zwady?
Kultura - wierzenia, święta, kuchnia
W Mori no Kuni dominującą wiarą jest kult Takeminakaty. Jest on nie tylko bogiem wiatru, wody i rolnictwa, ale również patronem łowiectwa. Z tego powodu nietrudno o znalezienie jego kapliczek gdziekolwiek na terenie tego kraju - nawet przy trakcie. Główna świątynia znajduje się obecnie w Yugen, ale mowa o projektach budowli w nowej stolicy. Drugim często - ale już nie aż w tak dużym stopniu - jest kult Ōkuninushi, boga rozwoju, biznesu i medycyny. Tego drugiego częściej wyznają bardziej zamożni mieszkańcy Kraju. Jednakże mieszkańcy Kraju Lasów nie zwykli świętować konkretnych dni ku czci swoich bóstw. Jednak to nie znaczy, że brak im takich dni - głównie jednak są powiązane z przemijaniem pór roku i ogólnie życiu pospolitej ludności. Więc najbardziej hucznych świąt można się spodziewać świąt na początku wiosny, witając początek odrodzenia się życia (i jednocześnie początek prac rolnych w danym roku) i na początku jesieni podczas zbiorów plonów. Pożywienie mieszkańców Mori no Kuni jest dosyć proste i niezbyt wykwintne bo są to głównie produkty z lokalnych upraw i farm.