Nanakusa - informacje o kraju

[Pingwinek Chaosu]

Nanakusa | Siedem Ziół七草

StolicaNinan

DaimyōObecnie panujący Daimyō Kaminari no Kuni

Wioska ninjaBrak

Nanakusa stanowi świetny przykład tego, jak wojny ninja są w stanie całkiem znacznie wpłynąć na geografię, sytuacje polityczną jak i życia zwykłych mieszkańców. Niegdyś wyspa, na wskutek toczonych walk została połączona lądem z terenami należącymi do Kaminari no Kuni. Chociaż tereny te dalej traktowane są jako neutralne, dość jasnym jest, że do ów statusu każdy zaczął podchodzić z coraz to większą rezerwą, kiedy to Siedem Ziół znalazło się siłą rzeczy pod jurysdykcją Kraju Błyskawic. Tereny, jakie przed wojną były uznawane praktycznie za niezamieszkałe, obecnie tętnią życiem, przynajmniej przy granicy pomiędzy byłą wyspą, a krajem na północ od jej terenów. Dalej oferuje jednak to, co do tej pory - niezliczone bogactwo flory. Zioła, jakie często nie występują nigdzie indziej, a często odgrywają witalną rolę w życiu shinobi. Tak jak nikt nie podważa tego, jakoby Kaminari zyskało monopol na dobra ów kawałka lądu, tak póki co zdaje się na tyle szczodre, by w zamian za przestrzeganie kilku bardzo oczywistych reguł, pozostawić jej bramy otwarte dla innych.

Położenie geograficzne

Umiejscowiona jest przy południowej granicy Kaminari no Kuni, z jaką to połączona jest kawałkiem lądu. Ten wynurzył się za sprawą bitew toczonych w okolicy, gdy wody w okolicy północnego brzegu niegdysiejszej wyspy opadły, a ziemia wypiętrzyła się na tyle, by stworzyć solidne i trwałe połączenie pomiędzy nią, a lądem. Gdyby stanąć na najbardziej wysuniętym na północ punkcie Nanakusy, można dostrzec zza horyzontem góry nad Yu no Kuni, zaś pomiędzy jednym, brzegiem, a drugim, dużo bardziej na prawo - wyspę Uzu umieszczoną pomiędzy Nanakusą, a Krajem Gorących Źródeł. Na południe od niej znajduje się z kolei Mizu no Kuni, jednak niemożliwe jest wypatrzenie Kraju Wody ze względu na wieczne mgły, jakie spowijają byłe ziemie Kirigakure. Inna sprawa ma się z wyspą na wschód, skąd nie ma większego problemu z wypatrzeniem wybrzeży Tsume czy Udon no Kuni.

Sama Nanakusa nie odstaje swoim wyglądem od tego, czego można by się spodziewać po podobnym miejscu. Na północ bardziej górzysta, głównie za sprawą sąsiadującego Kaminari. Im dalej na południe, tym tereny przekształcają się w wyżyny, niewielkie kotliny, a w końcu też niziny oraz depresje. Prócz Ninan, nie ma w Nanakusie innych ludzkich ośrodków z pominięciem nielicznych schronisk na najbardziej uczęszczanych szlakach oraz jedynego portu na południu przylądku. Zamiast tego dominują polany rozpościerające się na niezliczone kilometry oraz lasy, podczas gdy bliżej północnej granicy łatwo o jaskinie oraz podziemne tunele, w jakich można znaleźć ciekawe okazy roślin.

Klimat można opisać jako stabilny i umiarkowany - ciężko o duże wahania temperatur, jakie utrzymują się w miarę na jednym poziomie podczas poszczególnych pór roku. Zimy należą do jednych z zimniejszych, najbardziej dając w kość mieszkańcom północnych rejonów. Chłodny wiatr z gór, jak i zimne prądy znad Shimo no Kuni nie sprawiają, że te są przyjemne i wyczekiwane przez kogokolwiek. W zamian zaś lata można opisać jako umiarkowanie ciepłe. Bez fal upałów, jednak często okraszone deszczami i mgłą na południu Nanakusy.

Fauna i flora

Łatwo zauważyć ogromną dysproporcję pomiędzy fauną, a florą. Podczas gdy praktycznie wszędzie widać dostatek roślin, ziół czy warzyw, tak królestwo zwierząt prezentuje się przy tym dość biednie. Dominują króliki, szynszyle oraz gryzonie, jakich populacja kontrolowana jest przez dwóch, największych drapieżników tego rejonu - lisy oraz jastrzębie, jakie to polują na niewielką zwierzynę na tyle skutecznie, że ich obecność nie wpływa negatywnie na rosnące rośliny. Na północy Nanakusy można znaleźć jeszcze dwóch przedstawicieli fauny: są to mianowicie niedźwiedzie brunatne oraz kozy, jacy głównie wędrują pomiędzy Siedmioma Ziołami, a Kaminari, nie raz i nie dwa przechadzając się na niższych stokach, czy zadomawiając się w jaskiniach po tej mniej "burzliwej" stronie gór.

Inaczej ma się z florą, jaka jest tak rozbudowana, że nie sposób opisać wszystkich gatunków roślin, na jakie można natknąć się na tym relatywnie niewielkim skrawku terenu. Najbardziej pożądanym składnikiem najczęściej jest karoten. Jest to nic innego jak nazwa na specjalny rodzaj marchwi, jaki rośnie na terenach Nanakusy. Kilkukrotnie większa od normalnej, wyróżnia się dodatkowo nacią, która to przypomina niewielki krzew. Karoteny w dziczy rosną w bardzo uporządkowany sposób, jaki przywodzi na myśl szachownicę. Przypisuje się jej zdolność bardzo szybkiego przywrócenia energii i zniwelowania zmęczenia u tego, kto jej skosztuje, co jednak wiąże się często z potrzebą wypoczęcia następnego dnia przez zbyt wielkie obciążenie organizmu. To mówiąc, karoten używany jest jako jeden ze składników pigułki żywnościowej. Zjedzenie całej marchwi bądź jej dużej ilości może nie tylko być opłakane w skutkach, ale też doprowadzić do zawału i śmierci.

Inną ciekawą rośliną może być antarchost. Antarchostów jednak nie zbiera się samych w sobie. Przypominają one glony porastające zbiorniki wypełnione najczęściej błotem, jakie spływa do niecek wydrążonych w podziemnych tunelach. Anarchosty porastające dno takiego zbiornika sprawiają, że błoto nabiera specjalnych właściwości. Przeżarte substancjami w roślinie sprawdzają się znakomicie w leczeniu powierzchownych jak i głębszych ran, czy przyśpieszając gojenie się skręconych kończyn. Nie mniej zbieranie błota znad antachrostów nie jest bezpieczne. Gazy wydobywające się spod jeziorka potrafią być trujące, jeżeli ktoś nieprzygotowany weźmie się za napełnianie probówek bez maski przeciwgazowej.

Łatwo w dziczy spotkać też szatańskie pędy. Roślina ta przypomina winorośl bez owoców, o cienkich pędach przyozdobionych ciemnymi liśćmi o szarpanych brzegach. Potrafią porastać drzewa, budynki, elementy mostów, kamienie... wszystko. Znaleźć je można na praktycznie całej wyspie, zaś dotknięcie liści sprawia, że zawarta w nich toksyna szybko "wyłącza" czyjś organizm. Nie zabija go oczywiście, jednak paraliż jest na tyle duży, że potrzeba od kilku do kilkunastu minut, by nieprzyjemne skutki zeszły z człowieka, pozostawiając go jeszcze przez kilka godzin z dreszczami.

Gospodarka

Podczas gdy Nanakusa znajduje się praktycznie pod jurysdykcją Kaminari, miejsce to jest całkiem samowystarczalne pod kątem zarobkowym. Główne przychody pochodzą z ogólnie pojętej turystyki. Podczas gdy sam wstęp na wyspę i korzystanie z jej dóbr uchodzi za bezpłatne, tak nie brak usług, z jakich przyjezdni mogą skorzystać. Mowa oczywiście o bazie noclegowej oraz wyżywieniu, obok których stoi transport oraz rzesza przewodników, jacy za drobną opłatą gotowi są pomóc z dostaniem się w interesujące kogoś rejony czy z nakierowaniem, gdzie szukać bardziej popularnych ziół. Innym źródłem dochodu są też kary nakładane na osoby, jakie nie potrafią dostosować się do panujących na wyspie reguł. Te dotyczą przede wszystkim nie niszczenia fauny oraz flory, jak i pozostawieniu miejsca takim, jakim się zastało. Jakiekolwiek czynności zagrażające wyspie i jej dobrobytowi są surowo karane, czego pilnuje wojsko Kaminari no Kuni oraz ochotnicy reprezentujący tutejszą ludność.

Ninan - stolica oraz architektura

Największy, bo jedyny, ośrodek w Nanakusie. Jest to większa wioska, której centrum może przypominać niewielkie miasteczko z wybrukowanym rynkiem i ładną studnią, okraszoną czerwoną dachówką. Spora część domów, przede wszystkim jednorodzinnych, wykonana jest z cegły. Można śmiało powiedzieć, że chociaż Ninan nie prezentuje się jak stolica per se, to wygląda całkiem schludnie i uporządkowanie. Główne usługi znajdują się przy niewielkim rynku, nad którym góruje kamienny ratusz z ładną wieżą zegarową, wzorowaną na architekturze Kaminari no Kuni. To w jego okolicy można znaleźć restauracje i puby. To tam warto rozejrzeć się za noclegiem. Tam warto popytać o przewodnika czy transport. Stanowi prawdziwe, bijące serce Nanakusy.

Obrzeża wyglądają nieco mniej fenomenalnie. Więcej jest drewnianych domków, przy których często widać niewielkie poletka czy ogródki. Dalej jednak zadbane, wyglądające całkiem porządnie i nijak dające wrażenie opuszczonych. Ot, bardziej wiejskie krajobrazy niż to, co można spotkać w samym Ninan. Widać od razu też, że tutejsi mieszkańcy nijak mogą narzekać na głód, bowiem ogromne pola na bardzo żyznej ziemi zapewniają bez problemu większość zbóż, podczas gdy ogrody zaopatrują ich w warzywa oraz owoce bardziej "normalne' niż te, jakie generalnie można znaleźć na samej wyspie.

Polityka - wewnętrzna i międzynarodowa

Nanakusa charakteryzuje się dość sporą autonomią. Wynika to głównie z faktu, że prócz ziół, wiele na niej nie ma, to też pozostawienie kwestii zarządzania swoimi zasobami tamtejszej społeczności wychodzi lepiej i bardziej efektywnie, niż gdyby mieli pchać się w to oficjele z Uwajimy, jacy o realiach życia w Nanakusie szczególnie dużo nie wiedzą. Tak długo, jak wszystko na półwyspie funkcjonuje, a ta nie sprawia sama z siebie żadnych problemów, Kaminari jest skłonne do zapewnienia surowców, jakich tym może brakować, jak i zajmując się częściowo obroną terenów, z jakich siłą rzeczy również miewa korzystać. W zamian za swoje usługi, Nanakusa świadczy niewielki haracz na podstawie zarobków z ostatniego roku, jaki niektórzy mogliby wręcz nazwać symbolicznym.

Nanakusa sama z siebie nie ma jednego przedstawiciela, jaki decydowałby o wszystkim. Zamiast tego w ratuszu zasiada niewielka rada złożona z pięciu osób wybranych przez społeczność, jaka decyduje o lokalnych problemach. To oni też pośredniczą częściowo w dialogu pomiędzy Nanakusą, a stolicą. Chociaż elekcja dokonywana jest raz na 5 lat, nie ma limitów, ile razy jedna osoba może zostać wybrana. Jest to jednak model testowy, jako że sama rada czy Ninan zostały ustanowione pod koniec wojny. Zakłada się jednak, że jeżeli ktoś będzie sprawdzał się na swoim stanowisku, nikt nie widzi problemu, by została wybrana kilka razy na swój urząd.

Kultura - religia, święta, kuchnia

Ze względu na to, że większość obecnych mieszkańców Nanakusy to obywatele Kaminari, kultura Kaminari przeważa nad jakąkolwiek inną. Chociaż z dala od gór, kult Raijina jest silny. Ze względu jednak na zupełnie inną geografię, dużo łatwiej o wyznawców Amarterasu, jaka to sprzyja tamtejszym rolnikom. Kapliczek jej poświęconych jest zdecydowanie mniej, głównie w okolicach Ninan, podczas gdy te Raijina można znaleźć w całej Nanakusie, zwłaszcza w bardziej górzystych terenach. 15 października, gdzie często pojawia się najwięcej burzowych chmur, odbywa się Raijinkyūjitsu - wielkie święto na cześć Raijina. Kiedy w stolicy Kraju Błyskawic można spodziewać się wielkiego świętowania, procesji i festynów, w Ninan jest ono obchodzone z dużo mniejszym rozmachem. Dalej jednak można spotkać kolorowe stragany, procesje oraz miejscowe atrakcje, rzecz jasna na miarę niewielkiej miejscowości, jaką jest centrum Nanakusy.

W kuchni Nanakusy dominują nie tylko warzywa oraz owoce, ale także przyprawy. Jedzenie jest naprawdę solidnie doprawione, czy to ziołami, czy bardziej ostrymi dodatkami. Wszystko rzecz jasna w granicach dobrego smaku. Z mięs dominuje to kozie, z racji na obecność tychże w okolicach Ninan, jak i wszelakiego rodzaju pasztety z tutejszych królików zamieszkujących lasy oraz łąki.