Kawa no Kuni | Kraj Rzek川の国
StolicaKawachinagano
DaimyōIda Rin
Wioska ninjaBrak
Podczas gdy pierwsze skrzypce na kontynencie gra Pięć Wielkich Nacji, kraje pokroju Kawa no Kuni często pozostają ciut zapomniane. Chociaż Kraj Rzek nie należy do najważniejszych graczy Starego Świata. Stanowi jednak miejsce, gdzie spora część rzek spływa do oceanu na południu, pozwalając na rozwój nie tylko gospodarki wodnej, ale również handlu. Ze względu na bagniste tereny, jakie to rozciągają się aż ku Kraj Niebios oraz Ame, wielu po dotarciu na Nowy Kontynent zaczęło nazywać Kraj Rzek "Kaeru Starego Świata" - głównie jednak przez ukształtowanie terenu i poleganiu na łodziach podczas przemieszczania się rzekami, niż przez cokolwiek innego. Jak jednak wiele miejsc, Kraj Rzek nie uniknął pewnych zniszczeń podczas ostatniej wojny, nie tylko starając się zapanować nad krajem po tym okropnym wydarzeniu, ale jeszcze bardziej ograniczając własne interakcje z zewnętrznym światem, zwłaszcza z Krajem Wiatru.
Położenie geograficzne
Kraj Rzek stanowi teren przejściowy pomiędzy pustynią Kaze no Kuni, lasami Kraju Ognia oraz niemal wiecznymi deszczami na północy, gdzie to za Sora no Kuni rozciąga się Ame. Zaczynając od południa, znaleźć można liczne delty rzek, jakie spływają nie tylko z okolicznych krajów, ale również z tych położonych na północ, aż po sam Kraj Ziemi. Sprawia to, że tereny tam są podmokłe, pełne jezior oraz zalewisk, jakie to goszczą rozmaite gatunki ryb czy ptactwa. Im dalej na północ, tym bagna robią się większe i bardziej niebezpieczne. Porastane przez gęste, ciemne lasy, stanowią jednak główne tereny, gdzie znaleźć można nie tylko Bagienną Twierdzę - stolicę kraju - ale inne, większe miasta, punkty handlowe rozciągnięte wśród rzek czy schroniska. Im bliżej Sory, tym zadrzewienie przerzedza się, pozostawiając głównie mokradła porośnięte wysoką trawą i trzciną. Nieco odwrotna sytuacja ma się bliżej granicy z Krajem Ognia. Podczas gdy drzew bardzo nie ubywa, korony przerzedzają się na tyle, by nie panował w nich kompletny półmrok. Ziemia natomiast robi się suchsza, ustępując miejsca żyznym czarnoziemom i torfom. Równie interesująco wygląda granica z Krajem Wiatru, jaka to została częściowo odbudowana i wzmocniona po wojnie. Liczne drewniane strażnice i palisady stoją na granicy, a chociaż nikt nie wątpi w to, że ich zdolności defensywne nie są zbyt duże, wielu uważa, że lepsze to, niż nic. Znajdują się one jednak bliżej głównych ziem Kawy - tam, gdzie piaski stopniowo ustąpiły już spękanej ziemi, jaka zamienia się w niewielkie oazy, a te z kolei w bagniska. Klimat nie należy do najłaskawszych. Podczas gdy wschód charakteryzuje się umiarkowanymi temperaturami i jest bliższy łagodnemu Krajowi Ognia, reszta kraju wypada bardzo różnie. Prawdą jest, że cały Kraj Rzek jest zdecydowanie wilgotny. Południe, tuż przy oceanie, nawiedzane jest przez przyjemną bryzę, przez co temperatury nie są nazbyt wysokie. Sprawa to też, że w większości przypadków również w centrum nie są one nazbyt wysokie, jednak latem i wczesną jesienią można opisać pogodę jako parną. Północ kraju uchodzi za chłodną. Ma na to wpływ częste zachmurzenie oraz niewielka ilość słońca, które zakrywane jest przez chmury przegnane z terenów Kaze no Kuni ku Ame i Sorze. Najmniej przyjazne są tereny graniczące z Wiatrem - nie tylko bowiem można spodziewać się dużej wilgotności, ale też gorąca bijącego z pustyni.
Fauna i flora
Ukształtowanie terenu oraz położenie sprawia, że Kawa no Kuni może pochwalić się całkiem rozbudowanym ekosystemem, bogatym w zwierzęta jak i rośliny. W delcie rzek jak i w większości kraju łatwo o wszelakiego rodzaju ptactwo wodne jak żurawie czy bociany, które to żywią się żabami oraz płynącymi z nurtem rybami. Okonie, szczupaki, leszcze czy ukleje to tylko jedne z nielicznych, które można spotkać na terenie kraju, zwłaszcza w towarzystwie żółwi. Żółwie jednakże głównie skupiają się w wolniej płynących fragmentach rzek, często również zaszywając się w licznych jeziorach tego kraju. Dość naturalnym jest również obecność fretek oraz bobrów, które wzbogacają krajobraz o tworzone tamy. Nie brak też okazów, jakie dostosowały się w drodze ewolucji do podmokłych terenów, na jakich żyją.
Rzeczne fretki na pierwszy rzut oka nie wyróżniają się niczym szczególnym. Nieco większe od zwykłych oraz porośnięte dłuższym futrem, zaliczają się do świetnych pływaków. Odznacza je jednak dużo większa inteligencja. Przyjmuje się, że dorosła fretka charakteryzuje się inteligencją czterolatka. Z tego względu są łatwe w tresurze, a przyjazny charakter i ich pokłady energii sprawiają, że są dość częstym zwierzęciem domowym tutejszych mieszkańców, wypierając psy czy koty.
Bagienne czaple uchodzą za najbardziej majestatyczne stworzenia, na jakie można natknąć się na bagnach. Białe, z piórami o różowo-niebieskim odcieniu, odcinają się na tle szarości i zgniłej zieleni oferowanej przez większość kraju. Długie nogi oraz szyje są ich kolejnym znakiem rozpoznawczym. Znaleźć je można głównie w miejscach, gdzie woda jest bardzo płytka, co ma miejsce w niektórych częściach rozlewisk czy na obrzeżach bagien. Charakteryzują się specyficznym sposobem polowania, gdzie wydają z siebie niski, charakterystyczny dźwięk, hipnotyzując przy tym przepływające ryby.
Innym przykładem rzucającego się, poniekąd, w oczy zwierzęcia, są mgliste jelenie. Większe niż normalne, posiadają często poroże, jakie sprawia, że łatwo pomylić je z łosiem. Przystosowane do moczar, wykształciły duże i szerokie kopyta ułatwiające przemieszczanie się po podmokłym terenie. Co więcej, ich futro zdaje się nie mieć konkretnego koloru. Zmienia barwy dostosowując się do otoczenia, a chociaż nie jest to tak efektywne, jak u kameleonów, tak widok jelenia w swoim naturalnym habitacie daje wrażenie, jakby stanowił część mgły, jaka często spowija bagna.
Jeśli mowa o bagnach, które stanowią zdecydowaną większą część kraju, nie sposób nie dostrzec czarnej olszy czy jesionów wraz z brzozami. Tak samo naturalnym elementem są mchy oraz pnącza, tak samo jak wysokie trawy czy lilie. Bliżej wybrzeża natomiast więcej spotkać można trzcin różnego rodzaju. Masa ziół oraz kwiatów porasta cały kraj, chociaż nie z taką samą częstotliwością. Tam, gdzie tereny wręcz toną, głównie można spotkać drzewa i rośliny wodne, jednak wszędzie indziej, zwłaszcza na nieco suchszych terenach, znaleźć można łąki często nietypowe i nieco bardziej "ponure" niż standardowe.
Jeżeli ktoś liczy na obejrzenie bagien w nieco innym świetle, powinien szukać świetluszek. Są to niewielkie kwiaty o okrągłej niczym u dmuchawców główce, jakie nocą migoczą delikatnym blaskiem, zwabiając w ten sposób owady - w tym masę świetlików, które gnieżdżą się wokół świetluszek niczym spracowani mieszkańcy po ciężkim dniu pracy przy kuflu piwa. Świetluszki migoczą na różne kolory, a wszystko to zależy od tego, jakie owady je zapyliły. Rosną często u brzegów rzek czy luźno na bagnach, rozświetlając mroczne często mokradła kolorowymi światłami.
Tereny wokół akwenów wodnych nie są tylko śliczne i kolorowe, ale często też niezwykle niebezpieczne. Ruchome trawy nie różnią się praktycznie niczym od innych, jakie można spotkać w Kawa no Kuni. Ich źdźbła przy końcach zdają się być delikatnie rdzawe, jednak jest to niezwykle ciężkie do dostrzeżenia przez bujną roślinność, jaka często je otacza. Na pierwszy rzut oka - stabilne podłoże, na którym bez problemu da radę ustać całym ciężarem ciała. Jest to jednak mylne spostrzeżenie, albowiem trawa taka praktycznie od razu pod ciężarem zapada się, odkrywając pod sobą kieszeń wypełnioną ciągnącymi w dół piaskami.
Najcieplejsze rejony bagien, te często położone w centrum, bliżej Hi no Kuni, bogate są w ogniste pnącza. Są to rdzawo-pomarańczowe pnącza, jakie wiją się wokół drzew i powalonych pni. Z daleka wyglądają na lekko uschnięte, jednak po przyjrzeniu się, dostrzec można niewielkie listki wyglądające jak płomienie. Ogniste pnącza są gorące. Łatwo się sparzyć przy ich zbieraniu, a nawet zebrane nie stygną. Dopiero wrzucenie do wody sprawia, że te stopniowo wytracają temperaturę. Przyjmuje się, że jeden taki listek jest w stanie bardzo szybko zagotować wodę, a następnie utrzymać jej temperaturę w granicach wrzenia przez kolejne pół godziny. Liście ognistych pnączy często wykorzystywane są też do palenia ognisk czy jako zamiennik dla zapałek, jednak jednocześnie są głównym powodem częstych pożarów miejsc, gdzie występują.
Rzeczne fretki na pierwszy rzut oka nie wyróżniają się niczym szczególnym. Nieco większe od zwykłych oraz porośnięte dłuższym futrem, zaliczają się do świetnych pływaków. Odznacza je jednak dużo większa inteligencja. Przyjmuje się, że dorosła fretka charakteryzuje się inteligencją czterolatka. Z tego względu są łatwe w tresurze, a przyjazny charakter i ich pokłady energii sprawiają, że są dość częstym zwierzęciem domowym tutejszych mieszkańców, wypierając psy czy koty.
Bagienne czaple uchodzą za najbardziej majestatyczne stworzenia, na jakie można natknąć się na bagnach. Białe, z piórami o różowo-niebieskim odcieniu, odcinają się na tle szarości i zgniłej zieleni oferowanej przez większość kraju. Długie nogi oraz szyje są ich kolejnym znakiem rozpoznawczym. Znaleźć je można głównie w miejscach, gdzie woda jest bardzo płytka, co ma miejsce w niektórych częściach rozlewisk czy na obrzeżach bagien. Charakteryzują się specyficznym sposobem polowania, gdzie wydają z siebie niski, charakterystyczny dźwięk, hipnotyzując przy tym przepływające ryby.
Innym przykładem rzucającego się, poniekąd, w oczy zwierzęcia, są mgliste jelenie. Większe niż normalne, posiadają często poroże, jakie sprawia, że łatwo pomylić je z łosiem. Przystosowane do moczar, wykształciły duże i szerokie kopyta ułatwiające przemieszczanie się po podmokłym terenie. Co więcej, ich futro zdaje się nie mieć konkretnego koloru. Zmienia barwy dostosowując się do otoczenia, a chociaż nie jest to tak efektywne, jak u kameleonów, tak widok jelenia w swoim naturalnym habitacie daje wrażenie, jakby stanowił część mgły, jaka często spowija bagna.
Jeśli mowa o bagnach, które stanowią zdecydowaną większą część kraju, nie sposób nie dostrzec czarnej olszy czy jesionów wraz z brzozami. Tak samo naturalnym elementem są mchy oraz pnącza, tak samo jak wysokie trawy czy lilie. Bliżej wybrzeża natomiast więcej spotkać można trzcin różnego rodzaju. Masa ziół oraz kwiatów porasta cały kraj, chociaż nie z taką samą częstotliwością. Tam, gdzie tereny wręcz toną, głównie można spotkać drzewa i rośliny wodne, jednak wszędzie indziej, zwłaszcza na nieco suchszych terenach, znaleźć można łąki często nietypowe i nieco bardziej "ponure" niż standardowe.
Jeżeli ktoś liczy na obejrzenie bagien w nieco innym świetle, powinien szukać świetluszek. Są to niewielkie kwiaty o okrągłej niczym u dmuchawców główce, jakie nocą migoczą delikatnym blaskiem, zwabiając w ten sposób owady - w tym masę świetlików, które gnieżdżą się wokół świetluszek niczym spracowani mieszkańcy po ciężkim dniu pracy przy kuflu piwa. Świetluszki migoczą na różne kolory, a wszystko to zależy od tego, jakie owady je zapyliły. Rosną często u brzegów rzek czy luźno na bagnach, rozświetlając mroczne często mokradła kolorowymi światłami.
Tereny wokół akwenów wodnych nie są tylko śliczne i kolorowe, ale często też niezwykle niebezpieczne. Ruchome trawy nie różnią się praktycznie niczym od innych, jakie można spotkać w Kawa no Kuni. Ich źdźbła przy końcach zdają się być delikatnie rdzawe, jednak jest to niezwykle ciężkie do dostrzeżenia przez bujną roślinność, jaka często je otacza. Na pierwszy rzut oka - stabilne podłoże, na którym bez problemu da radę ustać całym ciężarem ciała. Jest to jednak mylne spostrzeżenie, albowiem trawa taka praktycznie od razu pod ciężarem zapada się, odkrywając pod sobą kieszeń wypełnioną ciągnącymi w dół piaskami.
Najcieplejsze rejony bagien, te często położone w centrum, bliżej Hi no Kuni, bogate są w ogniste pnącza. Są to rdzawo-pomarańczowe pnącza, jakie wiją się wokół drzew i powalonych pni. Z daleka wyglądają na lekko uschnięte, jednak po przyjrzeniu się, dostrzec można niewielkie listki wyglądające jak płomienie. Ogniste pnącza są gorące. Łatwo się sparzyć przy ich zbieraniu, a nawet zebrane nie stygną. Dopiero wrzucenie do wody sprawia, że te stopniowo wytracają temperaturę. Przyjmuje się, że jeden taki listek jest w stanie bardzo szybko zagotować wodę, a następnie utrzymać jej temperaturę w granicach wrzenia przez kolejne pół godziny. Liście ognistych pnączy często wykorzystywane są też do palenia ognisk czy jako zamiennik dla zapałek, jednak jednocześnie są głównym powodem częstych pożarów miejsc, gdzie występują.
Gospodarka
Ze względu na ogromną ilość rzek oraz innych akwenów wodnych, ludność głównie skupia się na połowie ryb. Niemalże każdy mieszkaniec kraju zna się na rybołówstwie, podczas gdy większość rzeczywiście para się ów profesją dla zarobku. Mało jest rodzin, w których ktoś ryb nie łowi - czy to na handel, czy też na własny użytek, bowiem ryby stanowią główny element tutejszej diety. Głównie połów odbywa się tradycyjnymi metodami, i zamiast wędek częściej znaleźć sieci, pozakładane pułapki, a co inny również wykorzystują trenowane rzeczne fretki do pomocy. Dużą częścią eksportowanych towarów stanowią również rośliny, jakie sadzone są na podmokłych terenach. Nie wszystko jest w stanie wyrosnąć na terenach Kraju Rzek, to też mieszkańcy stawiają na ryż, wodne kasztany, jadalne korzenie lotosu czy wszelakie warzywa, jakie lubują się w podmokłych terenach. Często sadzone są na pływających ogrodach, jakie to unoszą się na rzekach i jeziorach, dostarczając jedzenia. Dość dużym zainteresowaniem cieszą się również wytwory rzemieślnicze, czy tkaniny plecione z tutejszej trzciny. Wyjątkowe są też instrumenty. Stanowią raczej ciekawostkę poza granicami kraju, w jakim głównie używane są przy uroczystościach, jednak tutejsi lubują się w tworzeniu przyrządów, jakich dźwięk inspirowany jest płynącą wodą. Jeśli więc ktoś szuka gitary czy fletu o niebywałej gamie dźwiękowej, innej niż wszystkie inne, to dobrze trafił.
Kawachinagano - stolica oraz architektura
Architektura to coś, co musiało dostosować się do terenu, a nie teren do myśli artystycznej mieszkańców. Ogromna ilość zalewów, jezior, rzek i podmokłych terenów sprawiły, że jest to kraj okrutnie podatny na powodzie. Z tego względu mało co budowane jest na ziemi, a wykorzystywane są korony drzew oraz solidne, drewniane platformy, na których materiał mieszkańcy biorą z okolicznych drzew. Jest ich dużo, wedle niektórych nawet za dużo, to też nadaje się idealnie do budowy i napraw, jeśli wykorzystać dodatkowo smołę czy żywicę. Z tego wszystkiego, osoby nie zaznajomione dobrze z Krajem Rzek, mogą znaleźć się w sytuacji, gdzie przejdą przez jakąś wioskę i nawet tego nie zauważą, o ile dźwięk nad głową nie zwróci ich uwagi. Inaczej ma się ze stolicą. Kawachinagano, zwane też Cytadelą, przypomina nieco miasto wyciągnięte z bajki... na pierwszy rzut oka, bowiem może to być pierwsza myśl na widok ogromnej ilości budynków skupionej wokół gigantycznego drzewa. Drzewa, jakie jest na wpół martwe, a na wpół żywe. Częściowo stanowi centrum miasta, wchodząc do środka pnia, a częściowo dalej żywy organizm - jak i dlaczego, nie wiadomo. Wielu jednak uważa, że drzewo to nie jest zwykłe i skrywa w sobie jakieś tajemnice. Te jednak zdają się niedostępne dla zwykłego człowieka, bowiem dostęp do niektórych miejsc jest zwyczajnie wzbroniony. Budynki z drewna i kamienia otaczają ogromny pień, tworząc zewnętrzny pierścień. To tam mieszka większość mieszkańców, tam można znaleźć doki czy sklepy, a nawet karczmy. Środek drzewa jest zamieszkały przez szlachtę i Daimyo i to tam też można znaleźć większość instytucji. Zabudowa zarówno w drzewie, jak i na zewnątrz, jest dość fikuśna i zdobna. Zdaje się "lekka" i zgrabna, stawiając na elegancki wygląd pomiędzy mało eleganckimi bagnami. Te zaś są wszędzie. Drzewo bowiem i sama Cytadela otoczone są ogromną fosą szeroką niczym jezioro, a do którego wpływa wiele rzek. Całość jest jednak usiana murami, fosami oraz wałami, jakie chronią miasto przed zalaniem. W czasach największych ulew, porty nie funkcjonują wcale nawet przez kilka tygodni.
Polityka - wewnętrzna i międzynarodowa
Pod kątem organizacji władzy, spotkać można standardową figurę Daimyō u szczytu. Cała reszta została jednak dostosowana pod warunki oferowane przez Kraj Rzek i władza Feudała jest bardziej rozdrobniona, niż ma to miejsce w innych miejscach. Podczas gdy rzeczywiście to Daimyō podejmuje ostateczne decyzje, mają one charakter globalny. Lokalnie zaś władzę sprawują Lordowie Rzek, jacy są jedynie pod Daimyō pod względem władzy. Każdy z nich zajmuje się innym terenem czy dziedziną, działając nie zza biurka, ale wśród ludzi. Tak jak mają swoich pomocników, Lordowie odpowiadają głównie za dobrobyt kraju. Pięciu Lordów stoi na straży, a chociaż oficjalnie zajmują się głównie kwestiami ekonomicznymi, ostatecznie opiekują się całym wskazanym przez Feudała regionem. Po Wielkiej Wojnie, część Lordów zdaje się widzieć dalsze prowadzenie krajem inaczej niż inni, przez co często na samym szczycie dochodzi do spięć.
Kraj Rzek, zwłaszcza po ostatniej wojnie, stawia na neutralne, jeśli nie przyjacielskie relacje z sąsiadami. Ma to zapewnić dobrobyt oraz potencjalne ustabilizowanie terenów, zwłaszcza na zachodzie kraju, gdzie granicy z Kaze no Kuni. Relacje te są jednak często przede wszystkim handlowe. Ogromna ilość rzek oraz portów sprawia, że Kawa stanowi jeden z większych hubów handlowych, gdzie główne szlaki przez bagna są odpowiednio zabezpieczone. Prócz handlu, oferuje również transport dóbr i ludzi. Brak jednak większych umów czy współpracy militarnych, jakich Kraj Rzek stara się wystrzegać w obawie przed wciągnięciem w kolejny konflikt.
Kraj Rzek, zwłaszcza po ostatniej wojnie, stawia na neutralne, jeśli nie przyjacielskie relacje z sąsiadami. Ma to zapewnić dobrobyt oraz potencjalne ustabilizowanie terenów, zwłaszcza na zachodzie kraju, gdzie granicy z Kaze no Kuni. Relacje te są jednak często przede wszystkim handlowe. Ogromna ilość rzek oraz portów sprawia, że Kawa stanowi jeden z większych hubów handlowych, gdzie główne szlaki przez bagna są odpowiednio zabezpieczone. Prócz handlu, oferuje również transport dóbr i ludzi. Brak jednak większych umów czy współpracy militarnych, jakich Kraj Rzek stara się wystrzegać w obawie przed wciągnięciem w kolejny konflikt.
Kultura - religia, święta, kuchnia
Ludzie Kraju Rzek tworzą dość zamkniętą społeczność. Stosunkowo nieufnie podchodzą do obcych, a chociaż nie są im wrodzy, to zdecydowanie z ograniczonym zaufaniem. Często krępi, o ciemniejszych włosach, rzadko kiedy przekraczają 170cm. Wyjątkiem są ci, jakich zwą Wodnikami bądź Strzygami - wysocy i smukli w porównaniu do innych mieszkańców kraju, wśród których żyją. Posiadają nieco bardziej spiczaste uszy i błękitne bądź zielone oczy, jakie przypominają wirującą wodę. Świetni pływacy i nawigatorzy, jacy często tworzą swoje własne osiedla. Nie izolują się od innych kawańczyków, jednak zdają się czuć bardziej zżyci sami ze sobą, niż z kimkolwiek innym. Pragmatyczni, podchodzący często do problemów z zimną głową, pomimo dostojnego wyglądu przypominają w obyciu klasycznego mieszkańca kontynentu, jaki żyje swoją pracą. Są też mistrzami przetrwania, będąc w stanie korzystać z dóbr bagien w sposób tak efektywny, że mówi się, że nawet gdyby któryś z nich zagubił się na moczarach, moczary same go wykarmią i zapewnią schronienie.
Mieszkańcy nie są szczególnie religijni. Nie odrzucają jej, a raczej mają własną interpretację. Kiedy część z nich wierzy w Amaterasu czy Susanoo, nie widzą w nich jednak dostojnych figur o niezwykłej mocy, a raczej personifikację balansu i harmonii. Światła i ciemności. Traktują ich jak element natury, niż boskich sędziów. Z dużo większym zapałem mówią zaś o duchach rzek i wody, jakie zdają się mieć dla nich większe znaczenie. Tak jak dalej ciężko mówić o wierze w nadnaturalne istotny, szanują rzeki i wody, uważając je za nieodzowny element życia. Z tego powodu wszelakie festyny czy święta oscylują wokół akwenów, będąc bogate w aktywności takie jak wyścigi łodziami, zawody nawigatorskie, zdobienie kadłubów czy nawet festiwale muzyczne, przy których wykorzystywane są instrumenty imitujące dźwięki natury, głównie wody i fal.
Ryby. Jeśli mówimy o kuchni Kawa no Kuni, to mówimy o rybach. Rybach, jakie przygotowane są tutaj na tysiące sposobów, bowiem gdy ryby to główne mięso, jakim możesz się pożywić, to nie chcesz jeść tego samego dzień w dzień. Przyprawy to coś, co głównie jest sprowadzane z zagranicy, to też w najbiedniejszych domach ciężko o takie rarytasy. Nie mniej, uprawiany ryż czy wodne kasztany urozmaicają kuchnię. Tak samo jak zioła, jakie bardzo często stanowią zamiennik dla droższych przypraw, jakie nadciągają rzekami czy poprzez porty Kawa no Kuni. Ograniczona, ale rozbudowana w swym ograniczeniu, jak to miewają mawiać mieszkańcy, eksperymentując z rybami i przyrządzając je na coraz to nowsze sposoby.
Mieszkańcy nie są szczególnie religijni. Nie odrzucają jej, a raczej mają własną interpretację. Kiedy część z nich wierzy w Amaterasu czy Susanoo, nie widzą w nich jednak dostojnych figur o niezwykłej mocy, a raczej personifikację balansu i harmonii. Światła i ciemności. Traktują ich jak element natury, niż boskich sędziów. Z dużo większym zapałem mówią zaś o duchach rzek i wody, jakie zdają się mieć dla nich większe znaczenie. Tak jak dalej ciężko mówić o wierze w nadnaturalne istotny, szanują rzeki i wody, uważając je za nieodzowny element życia. Z tego powodu wszelakie festyny czy święta oscylują wokół akwenów, będąc bogate w aktywności takie jak wyścigi łodziami, zawody nawigatorskie, zdobienie kadłubów czy nawet festiwale muzyczne, przy których wykorzystywane są instrumenty imitujące dźwięki natury, głównie wody i fal.
Ryby. Jeśli mówimy o kuchni Kawa no Kuni, to mówimy o rybach. Rybach, jakie przygotowane są tutaj na tysiące sposobów, bowiem gdy ryby to główne mięso, jakim możesz się pożywić, to nie chcesz jeść tego samego dzień w dzień. Przyprawy to coś, co głównie jest sprowadzane z zagranicy, to też w najbiedniejszych domach ciężko o takie rarytasy. Nie mniej, uprawiany ryż czy wodne kasztany urozmaicają kuchnię. Tak samo jak zioła, jakie bardzo często stanowią zamiennik dla droższych przypraw, jakie nadciągają rzekami czy poprzez porty Kawa no Kuni. Ograniczona, ale rozbudowana w swym ograniczeniu, jak to miewają mawiać mieszkańcy, eksperymentując z rybami i przyrządzając je na coraz to nowsze sposoby.