Asano Hisayuki - najlepszy magazynier na świecie

[Asano Hisayuki]

Hisayukiemu nudziło się ostatnio w Konosze, bo nie było zbyt dużo zleceń, które dostawał. Ot, od czasu do czasu przychodził posłaniec z jakąś prostą misją rangi D lub C, ale nic ponadto. A on chciał się tak bardzo wykazać! Tak czy inaczej, skoro nie miał co robić, to nawet taka misja rangi D była warta wykonania. W końcu żaden grosz nie śmierdzi, czyż nie?
I tak oto zjawił się w biurze Kage, gdzie dostał przydział do lokalnej fabryki zabawek. Miał pomóc w załadowaniu pudeł na wózki, a następnie pomóc je rozpakować w konkretnych sklepach. Asano lubił zabawki, chociaż jako dziecko nie miał ich za wiele, toteż z przyjemnością wykona tę misję.
Gdy zjawił się na miejscu, to został pokierowany do kierownika zmiany, który miał mu wytłumaczyć, w którym dokładnie rejonie miał pracować. Tam przedstawił go kilku osobom, z grubsza wyjaśnił, czego oczekiwał od niego, a następnie wrócił do swoich obowiązków.
Hisayuki przywitał się z pozostałymi pracownikami, po czym zabrał się do roboty. Jak się okazało, wozów, które musiały być załadowane było przynajmniej kilka i dopiero którymś z nich miał jechać w trasę. Także blondyn ochoczo zabrał się do pracy. Przenosił pudełka z jednego miejsca i układał je na wozie. Starał się to robić w taki sposób, by pudełka były równe, bo mimo iż będą później jeszcze zabezpieczone, tak łatwo byłoby o uszkodzenie zawartości. A nikt nie chciał dostać uszkodzonej zabawki, prawda?
Dlatego też starał się pracować jak najdokładniej i, jednocześnie, jak najszybciej. Uznał, że to zlecenie będzie nie tylko dobrym treningiem fizycznym, ale też pozwoli mu rozruszać szare komórki. Tutaj musiał naprawdę zastanowić się, gdzie ułożyć konkretne pudło, by całość ładunku była stabilna.
Chłopak często kombinować, jak mógłby usprawnić swoją pracę, ale doszedł do wniosku, że dopóki nie nabędzie jakiejkolwiek wprawy, nie ma sensu zastanawiać się nad ulepszeniami.
I w taki sposób minęły mu ze dwie godziny. Czasem zastanawiał się nad tym, co było ukryte w tych kartonowych pudłach. Jakieś lalki? Może figurki bohaterów? A może coś jeszcze innego?
W końcu jednak przyszedł czas na to, by zasiąść obok woźnicy na małej ławeczce z przodu wozu. Ten smagnął lejcami tyłki wołów, które spokojnie i bez pośpiechu ruszyły w trasę.
Przez jakiś czas, zanim dotarli do pierwszego punktu, Asano zastanawiał się nad tym zleceniem. Z jednej strony była to zwykła praca dostawcy. Z drugiej strony wyobraził sobie, jak do sklepu z zabawkami przychodzi dorosły mężczyzna i wybiera prezent dla swojego syna na urodziny. Syn po rozpakowaniu prezentu rzuca się ojcu w ramiona wiedząc, że zabawka, którą dostał, była dokładnie tą, o której marzył. I przez następne lata będzie mu towarzyszyła w radościach i smutkach.
Był to fałszywy, wykreowany przez Hisayukiego obraz, ale z drugiej strony dziwnie pokrzepiający. Dzięki temu blondyn czuł się, jakby faktycznie brał udział w sprawieniu temu dziecku radości.
Uśmiechnął się pod nosem.
Gdy wreszcie dotarli do pierwszego sklepu, to właściciel podszedł do woźnicy i zaczął z nim gawędzić odnośnie chyba jakiegoś specjalnego transportu. W międzyczasie woźnica pokazał blondynowi, co miał wypakować, po czym pogrążył się w rozmowie z właścicielem tego przybytku. Shinobi zaś zabrał się do pracy. Zdjął wskazane wcześniej pudła i wniósł je ostrożnie na zaplecze sklepu. Tam postawił je w takim miejscu, by nikomu nie przeszkadzały i nie były narażone na jakieś uszkodzenia. W sumie zostawił tam trzydzieści sześć pudeł. Jedne były cięższe, inne lżejsze, ale ogólnie praca nie należała do wymagających fizycznie. W końcu zabawki zwykle nie ważyły zbyt wiele.
Po kilkunastu minutach ponownie siedział obok woźnicy i bez słowa ruszyli dalej. Kilka razy shinobi próbował zagaić jakąś rozmowę, ale nieskutecznie, więc postanowił milczeć. Widocznie mężczyzna był z typu tych, którzy nie przepadali za czczą gadaniną.
Do następnego punktu dotarli po kolejnych dwudziestu minutach. Tutaj już pudła znosił razem z woźnicą, bo właściciel sklepu tylko wyszedł, przywitał się z nimi, pokazał gdzie mają co postawić, pokwitował odbiór i wrócił do swoich obowiązków.
I tak było przy kolejnych punktach zrzutu. Praca szła szybko, właściciele sklepów, na ogół serdeczni, mający coś z dzieci. Widać było, w większości przypadków, że prowadzenie takiego, a nie innego sklepu ich uszczęśliwiało.
Wreszcie jednak cały towar został rozwieziony, więc woźnica zawrócił zwierzę i ruszył z powrotem w stronę fabryki, by pokazać pokwitowania odbiorów. Kołysanie na nierównej drodze sprawiało przy tym, że Hisayuki stał się senny, ale walczył z całych sił, by nie usnąć. Bo jakie by zostawił po sobie wrażenie? W każdym razie, gdy dotarli do fabryki, a woźnica pożegnał się z nim skinieniem głowy, to Asano poszedł do kierownika zmiany, by dostać pieczątkę pod zleceniem. Gdy już tę dostał, to pożegnał się z kierownikiem i ruszył w drogę powrotną najpierw do biura administracyjnego Kage, a gdy i tam dopełnił wszystkich formalności, to ruszył w drogę powrotną do domu. Chciał jeszcze zajść do jakiegoś sklepu z zabawkami, by kupić sobie coś i poczuć się jak dziecko, ale, niestety, wszystkie te sklepy były już zamknięte.

[Jelonek]

Akcept

Asano Hisayuki - 2 PD, 4 PT, 125 Ryō, +1 misja D