Asano Hisayuki - najlepszy zbieracz na świecie.

[Asano Hisayuki]

W Konosze był piękny wiosenny dzień, kiedy to młody, ledwie dziesięcioletni Hisayuki postanowił, że zamiast stracić ten dzień na głupoty, to wykona jakąś prostą misję rangi D. Chciał uzbierać sobie pieniądze na wakizashi, bo chciał mieć tę broń w swoim ekwipunku. Dlatego też wybrał się do biura Kage, by przyjąć jedną z licznych misji zgłaszanych przez mieszkańców, a które charakteryzowały się łatwością wykonania, dzięki czemu były źródłem stosunkowo łatwych pieniędzy. Na miejscu podszedł do urzędnika, który zajmował się przydziałem misji w imieniu Hokage. Przedstawił się, a w odpowiedzi dostał zwój ze zleceniem. Odsunął się na bok, by przeczytać co tam było napisane. Okazało się, że pewien sadownik potrzebował pomocy przy zbiorze wiśni, bo w tym roku tak obrodziły, że brakowało mu rąk do pracy. Asano uznał, że to może być ciekawa odskocznia od szukania kotów i pilnowania psów.
Ruszył więc na południe wioski, gdzie, zaraz za murami wioski, sadownik miał swój sad. Wszedł na teren szeroką drogą, która zapewne była przygotowana pod wozy wypełnione owocami, które to następnie trafiały na targ albo do rozmaitych fabryk, gdzie robiono z nich najróżniejsze rzeczy, jak chociażby dżemy, soki, alkohol. Drogą dotarł do okazałego dwupiętrowego domu, w którym uwijali się ludzie. Zapukał do drzwi i poczekał, aż ktoś mu je otworzy. Przedstawił się, pokazał zlecenie, a następnie został poprowadzony na tyły, gdzie przedstawiono mu zarządcę sadu, niejakiego pana Taakahirę.
Pan Taakahira - około pięćdziesięcioletni mężczyzna o skórze ogorzałej od słońca i dłoniach poznaczonych latami ciężkiej pracy, poprowadził go do szopy, gdzie dał mu wiadro, a następnie zaprowadził go do miejsca pracy.
- Sad jest podzielony na sektory. Dzisiaj zajmujemy się sektorem D5, gdzie są już wszyscy pracownicy. Wiśnie wrzucasz do wiadra, pełne wiadro wysypujesz na wóz. Rób to delikatnie, żeby nie poobijać owoców. Powodzenia! - powiedział do niego, po czym oddalił się wgłąb sadu, zapewne żeby dojrzeć, jak szło innym obrywanie owoców.
Genin zauważył, że każdym z drzew zajmuje się jedna osoba. Stały one na podwyższeniach lub drabinach i sprawnie zbierały owoce. Asano przez chwilę na nich patrzył, starając się zrozumieć, czy mieli jakiś system zbierania, czy nie. Doszedł do wniosku, że każdy obierał sobie jakąś gałąź, która była najbliżej, a następnie, po oskubaniu jej, przenosił się na najbliższą gałąź, na której błyszczały dojrzałe w słońcu wiśnie. Hisayuki wziął więc drabinę, bo jak na dziesięciolatka był dosyć niskim chłopcem, ustawił ją stabilnie pod drzewem, a następnie z gracją i zręcznością wdrapał się na nią. Zaczął zrywać owoc po owocu i wrzucać je do wiaderka. Czasem nie mógł się powstrzymać i ukradkiem podjadał najokazalsze wiśnie, które okazały się cudownie słodkie w smaku, o mięsistym miąższu i aromatycznym soku. Tak, będą z nich wspaniałe przetwory.
Od czasu do czasu podpatrywał innych przy pracy i doszedł do wniosku, że musieli oni być doświadczonymi zbieraczami, bo pracowali dużo szybciej niż genin. Na każde pół wiadra, które zebrał blondyn, inni zbierali całe. Shinobi postanowił więc przestać podjadać oraz przyspieszyć swoje ruchy, dzięki czemu jego wiadro też szybko zaczęło się zapełniać. Najpierw próbował zbierać po kilka owoców na raz, ale okazało się, że to nie była dobra metoda, bo łatwo je było rozgnieść.
Te rozgniecione zjadł.
Mimo iż perspektywa najedzenia się nimi była kusząca, tak wiedział, że nie po to został zatrudniony. Zagęścił więc ruchy i zbierał pojedyncze owoce, a następnie wrzucał je do wiaderka. Gdy uzbierał całe, to zdjął je z haczyka i ostrożnie zszedł z drabiny, podszedł do wozu i tam wysypał całą zawartość. Następnie wrócił na swoje miejsce pracy.
Czas mijał, a Asano zapełniał wiaderko za wiaderkiem. Po jakimś czasie doszedł już w tym do pewnej wprawy, dzięki czemu jego ruchy były niemalże tak szybkie jak pozostałych pracowników. Oczywiście, od czasu do czasu podjadał owoc czy dwa, ale nie robił tego często, bo czuł się jakby okradał swojego pracodawcę, mimo iż zauważył, że pozostali pracownicy czasem nie szczędzili sobie przyjemności i potrafili zjeść owoce z całej gałęzi.
Tak czy inaczej, gdy chłopiec skończył zrywać wiśnie z pierwszego drzewa, to przeniósł się na następne, a potem na kolejne. W sumie oberwał owoce z pięciu drzew, co mógł uznać za spory sukces, biorąc pod uwagę to, że opchał się nimi niemal do syta, a poza tym brakowało mu doświadczenia i szybkości ruchów. Pod koniec dnia, kiedy to zarządca przyszedł i oznajmił koniec pracy na dziś, shinobi czuł się tak, jakby mu ręce miały zaraz odpaść od tułowia.
Gdy pracownicy wesoło rozmawiali idąc do domu właściciela, genin został zatrzymany przez pana Taakahirę. Poprosił o zlecenie, które mu podpisał i powiedział, że jest już wolny. Pochwalił jego pracę i wyraził zadowolenie z tego, że nie zjadł wszystkiego co zebrał. Hisayuki zarumienił się, ale w świetle zachodzącego słońca nie było tego widać. Podziękował mężczyźnie za możliwość pracowania u niego, pożegnał się, a następnie ruszył do biura Kage po należną zapłatę. Następnie chciał udać się do domu, by wykonać wieczorny trening i udać się spać. Może jutro znowu będzie mógł pomóc w sadzie?

[Jelonek]

Akcept

Asano Hisayuki - 2 PD, 4 PT, 125 Ryō, +1 misja D