Takatsukasa Jugemu
Wolny Strzelec
Jugemu to mężczyzna o raczej smukłej sylwetce. Chociaż jego "Klan" czy można by rzec nawet cała rodzina, wywodzi się z Sunagakure, tak jego część familii dość szybko opuściła gorącą pustynię i osiadła w deszczowym Ame, stąd też Jugemu był chłopakiem o raczej jaśniejszej, nie spalonej słońcem karnacji. Kruczoczarne włosy nosił długie po połowę łopatek, często związane jakąś wstążką od co rusz to nowej kobiety z którą akurat się spotykał. Miał brązowe oczy które pod światłem potrafiły przybierać kolory nawet w odcieniu żółci, zieleni czy bursztynu. Jugemu na co dzień ubierał się raczej elegancko. Zawsze wyprasowane spodnie, krawat, koszula, wypucowane buty, fedora na głowie i laska w dłoniach. Zawsze wyperfumowany, z zadbanymi włosami w których nie mogło być chociaż jednej rozdwojonej końcówki... często inni nindża śmiali się z niego i mówili "Te model", chociaż mina im rzedła kiedy to on, a nie oni, zdobywał serca najpiękniejszych kunoichi wioski. Pozornie można by go wziąć wręcz za pedanta, rzecz w tym że tak nie było. Ktoś kto znał Jugemu lepiej, wiedział że ten nie boi się ubrudzić, nie ma nic przeciwko bardziej nieformalnemu odzieniu a jak trzeba to potrafi nawet chodzić w brudnych i podartych dresach, gdy zwiedzał slumsy lub zwyczajnie miejsca w których uszkodzenia odzienia były nieuniknione, ot jak chociażby typowe zlecenia dla genina. Po prostu Jugemu był człowiekiem praktycznym i uważał że każdy strój miał swój czas i miejsce by być noszonym. Bo to człowiek zdobił szatę, a nie szata człowieka.
Jeśli chodzi o charakter Jugemu nie jest do końca normalny. To totalny optymista, który woli oszukiwać się że będzie dobrze, niż poddać uczuciu beznadziei czy też jak to mawiają realiści "Zderzyć z prawdą". Nie uważał by optymizm nawet tak nie zdrowy jak ten jego był czymś złym. Był to po prostu inny sposób patrzenia na świat. Oczywiście Jugemu jak każdy odczuwał negatywne emocje, nie pozwalał im jednak zbyt często ujrzeć światła dziennego a poza tym nawet gdy je czuł, nie poddawał im się a parł do przodu szukając swojego "Płomyczka". Z tego też powodu zyskał miano bawidamka. Zwyczajnie - szczególnie gdy był młodszy - w ciężkich chwilach szukał ukojenia w ramionach dziewczyn. Nie potrafił jednak żadnej zostawić najdłużej co wynikało poniekąd z jego częstych podróży, lenistwa i lekceważenia oznak rozpadającego się związku. Czy to go jednak w którymkolwiek momencie zniechęciło? Nie. Wierzył bowiem że było to cenne doświadczenie. I dla niego i dla jego dziewczyn. A bratnią duszę kiedyś spotka, jeśli zaś nie, to cóż. Tak widocznie być musiało. Ważną cechą Jugemu jest jego nieustanny brak energii. Jeśli coś można zrobić dziś, to z całą pewnością można to też zrobić jutro, zwykł żartować. To jednak nie oznaczało że leżał całymi dniami dupą do góry na kanapie w mieszkaniu oj nie. Potrafił jednak oddzielić rzeczy które faktycznie należało uczynić od tych które można było a następnie jeśli coś można było zrobić a miało się jednak fajniejsze rzeczy do robienia to to "Można" spychał na pobocze. Świetnym przykładem tego są konflikty z innymi. Uznając że można je rozwiązać "Potem" i że się rozejdzie po kościach, wolał skupiać się na przyjemniejszych aspektach życia i ignorował rozpadające się relacje między ludzkie do momentu ich faktycznego rozpadu. Jugemu zdaje sobie sprawę z tego jak dużym jest to problemem i powolutku krok po kroczku dąży do samodoskonalenia w tej kwestii. Chłopak ma wiele rzeczy które w życiu lubi ale gdyby miał wymienić najulubieńsze to na pewno było by to spanko, kobiety, podróżowanie, joga, sztuka oraz pudding i pączki. Zapytany o to co lubi najbardziej nie potrafiłby udzielić jednoznacznej odpowiedzi ale jest niemal przekonany że prawdopodobnie jest to pudding. Jeśli Jugemu nie chce czegoś zrobić, to dostateczna ilość puddingu jest zwykle idealną kartą przetargową. Mowa oczywiście o słynnym deserze. Co zaś z rzeczami których Jugemu nie lubi? Nie ma takich wiele. Nie przepada jednak za znęcaniem się nad innymi czy wyśmiewaniem ich. Nie lubi też polityki oraz sportu. Chociaż sam ćwiczy sztuki walki nie przepada za ludźmi którzy robią to "Dla zdrowia". Nie jest też fanem zielonego jedzenia oraz krokodyli których się boi. Jego życiowym celem, jest odnalezienie Boga.
Jugemu urodził się w małej wiosce w Kaze no kuni gdzie jego rodzice - oboje ninja, oboje Sabaku - odpoczywali po jednej z cięższych misji. Czy pamięta coś stamtąd? A skąd. Zaraz po porodzie wrócili bowiem do Suny. Matka zajęła się wychowywaniem młodego Jugemu a ojciec, zarabianiem na ryż poprzez pełnienie obowiązków Chunina wioski. Życie jak życie, nie ma co strzępić ryja. Ciekawsze wydarzenia miały miejsce gdy berbeć Jugemu skończył lat sześć. Jego Ojciec powiedział wtedy że tak dłużej nie może i postanowił zostać pustelnikiem chodzącym po pustyni, mieszkającym w skale na szczycie wielkiej góry i mówiącym ludziom o wielkim Bogu "Złotym Jastrzębiu" który nawiedził go w snach. Mały Jugemu wiele z tego nie rozumiał. Rozumiał tylko że Tatko ich nie kocha, opuścił ich i mu odbiło. Tak przynajmniej mówiła mama. Spędzili w Sunie jeszcze rok ale widząc jak Tatko nie wraca, postanowili wynieść się do Ame, gdzie to właśnie do szkoły ninja zapisany został Jugemu. Jego żywot genina usiany był śmianiem się z jego imienia - które mu w sumie nie przeszkadzało, pochodzenia, sytuacji rodzinnej czy "Pedancji" i faktu że wolał bawić się z dziewczynkami niż z innymi chłopakami. Akademia szybko jednak ich wszystkich wychowała i po roku w niej byli geninami jak znalazł. W życiu Jugemu znów zaczął się spokojny okres, poprzedzany typowymi dla ninja wydarzeniami. Kolejna ciekawa zmiana pojawiła się gdy Jugemu lat miał szesnaście. Wdał się wtedy w dyskusję z jednym z Joninów na temat swojego Ojca, Bogów ogółem i tak po nitce do kłębka stwiedził że no kurde. Ciekawe. Już dawno wybaczył Ojcu i nie miał mu za złe tego że ich porzucił. Rodzina to nie był jego zew, poszedł być szczęśliwy i tylko tego Jugemu mu życzył. Zaczął się jednak zastanawiać. Dlaczego Bóg był ważniejszy? Co dał jego Ojcu? Czy jeśli znajdzie Boga w sercu też się zmieni? Przede wszystkim - nie chciał po prostu by Bóg go "Odwiedził we śnie" czy żeby "się objawił". Chciał go spotkać. Jak się spotyka kolegę w barze. Wierzył że w świecie takim jak ich, nie było to czcze marzenie. A że lubił podróżować to się wręcz idealnie składało. A potem nadeszła wojna, Zero - w którego Boskość Jugemu nie wierzył - i tak się data wyjazdu przekładała aż pyk, nadszedł ten dzień kiedy powiedział sobie dość. Spakował walizkę, pożegnał mamcie, otworzył drzwi i przekroczył próg...
Jeśli chodzi o charakter Jugemu nie jest do końca normalny. To totalny optymista, który woli oszukiwać się że będzie dobrze, niż poddać uczuciu beznadziei czy też jak to mawiają realiści "Zderzyć z prawdą". Nie uważał by optymizm nawet tak nie zdrowy jak ten jego był czymś złym. Był to po prostu inny sposób patrzenia na świat. Oczywiście Jugemu jak każdy odczuwał negatywne emocje, nie pozwalał im jednak zbyt często ujrzeć światła dziennego a poza tym nawet gdy je czuł, nie poddawał im się a parł do przodu szukając swojego "Płomyczka". Z tego też powodu zyskał miano bawidamka. Zwyczajnie - szczególnie gdy był młodszy - w ciężkich chwilach szukał ukojenia w ramionach dziewczyn. Nie potrafił jednak żadnej zostawić najdłużej co wynikało poniekąd z jego częstych podróży, lenistwa i lekceważenia oznak rozpadającego się związku. Czy to go jednak w którymkolwiek momencie zniechęciło? Nie. Wierzył bowiem że było to cenne doświadczenie. I dla niego i dla jego dziewczyn. A bratnią duszę kiedyś spotka, jeśli zaś nie, to cóż. Tak widocznie być musiało. Ważną cechą Jugemu jest jego nieustanny brak energii. Jeśli coś można zrobić dziś, to z całą pewnością można to też zrobić jutro, zwykł żartować. To jednak nie oznaczało że leżał całymi dniami dupą do góry na kanapie w mieszkaniu oj nie. Potrafił jednak oddzielić rzeczy które faktycznie należało uczynić od tych które można było a następnie jeśli coś można było zrobić a miało się jednak fajniejsze rzeczy do robienia to to "Można" spychał na pobocze. Świetnym przykładem tego są konflikty z innymi. Uznając że można je rozwiązać "Potem" i że się rozejdzie po kościach, wolał skupiać się na przyjemniejszych aspektach życia i ignorował rozpadające się relacje między ludzkie do momentu ich faktycznego rozpadu. Jugemu zdaje sobie sprawę z tego jak dużym jest to problemem i powolutku krok po kroczku dąży do samodoskonalenia w tej kwestii. Chłopak ma wiele rzeczy które w życiu lubi ale gdyby miał wymienić najulubieńsze to na pewno było by to spanko, kobiety, podróżowanie, joga, sztuka oraz pudding i pączki. Zapytany o to co lubi najbardziej nie potrafiłby udzielić jednoznacznej odpowiedzi ale jest niemal przekonany że prawdopodobnie jest to pudding. Jeśli Jugemu nie chce czegoś zrobić, to dostateczna ilość puddingu jest zwykle idealną kartą przetargową. Mowa oczywiście o słynnym deserze. Co zaś z rzeczami których Jugemu nie lubi? Nie ma takich wiele. Nie przepada jednak za znęcaniem się nad innymi czy wyśmiewaniem ich. Nie lubi też polityki oraz sportu. Chociaż sam ćwiczy sztuki walki nie przepada za ludźmi którzy robią to "Dla zdrowia". Nie jest też fanem zielonego jedzenia oraz krokodyli których się boi. Jego życiowym celem, jest odnalezienie Boga.
Jugemu urodził się w małej wiosce w Kaze no kuni gdzie jego rodzice - oboje ninja, oboje Sabaku - odpoczywali po jednej z cięższych misji. Czy pamięta coś stamtąd? A skąd. Zaraz po porodzie wrócili bowiem do Suny. Matka zajęła się wychowywaniem młodego Jugemu a ojciec, zarabianiem na ryż poprzez pełnienie obowiązków Chunina wioski. Życie jak życie, nie ma co strzępić ryja. Ciekawsze wydarzenia miały miejsce gdy berbeć Jugemu skończył lat sześć. Jego Ojciec powiedział wtedy że tak dłużej nie może i postanowił zostać pustelnikiem chodzącym po pustyni, mieszkającym w skale na szczycie wielkiej góry i mówiącym ludziom o wielkim Bogu "Złotym Jastrzębiu" który nawiedził go w snach. Mały Jugemu wiele z tego nie rozumiał. Rozumiał tylko że Tatko ich nie kocha, opuścił ich i mu odbiło. Tak przynajmniej mówiła mama. Spędzili w Sunie jeszcze rok ale widząc jak Tatko nie wraca, postanowili wynieść się do Ame, gdzie to właśnie do szkoły ninja zapisany został Jugemu. Jego żywot genina usiany był śmianiem się z jego imienia - które mu w sumie nie przeszkadzało, pochodzenia, sytuacji rodzinnej czy "Pedancji" i faktu że wolał bawić się z dziewczynkami niż z innymi chłopakami. Akademia szybko jednak ich wszystkich wychowała i po roku w niej byli geninami jak znalazł. W życiu Jugemu znów zaczął się spokojny okres, poprzedzany typowymi dla ninja wydarzeniami. Kolejna ciekawa zmiana pojawiła się gdy Jugemu lat miał szesnaście. Wdał się wtedy w dyskusję z jednym z Joninów na temat swojego Ojca, Bogów ogółem i tak po nitce do kłębka stwiedził że no kurde. Ciekawe. Już dawno wybaczył Ojcu i nie miał mu za złe tego że ich porzucił. Rodzina to nie był jego zew, poszedł być szczęśliwy i tylko tego Jugemu mu życzył. Zaczął się jednak zastanawiać. Dlaczego Bóg był ważniejszy? Co dał jego Ojcu? Czy jeśli znajdzie Boga w sercu też się zmieni? Przede wszystkim - nie chciał po prostu by Bóg go "Odwiedził we śnie" czy żeby "się objawił". Chciał go spotkać. Jak się spotyka kolegę w barze. Wierzył że w świecie takim jak ich, nie było to czcze marzenie. A że lubił podróżować to się wręcz idealnie składało. A potem nadeszła wojna, Zero - w którego Boskość Jugemu nie wierzył - i tak się data wyjazdu przekładała aż pyk, nadszedł ten dzień kiedy powiedział sobie dość. Spakował walizkę, pożegnał mamcie, otworzył drzwi i przekroczył próg...
Nazwisko i imięTakatsukasa Jugemu Jugemu Gokō-no Surikire Kaijarisuigyo-no Suigyōmatsu Unraimatsu Fūraimatsu Kūnerutokoro-ni Sumutokoro Yaburakōji-no Burakōji Paipopaipo Paipo-no Shūringan Shūringan-no Gūrindai Gūrindai-no Ponpokopii-no Ponpokonā-no Chōkyūmei-no Chōsuke
PrzynależnośćWolny Strzelec
PseudonimyJugemu, Tsukasa, Taka-kun, Sabaku no Jugemu
PłećMężczyzna
Tytuły---
Wiek29
Wzrost1,88m
Waga74kg
Rangi
Najniższa
Wspomagania
Brak
Wykonane wątki (oficjalne/wszystkie)
D
X
C
X
B
X
A
X
S
X
Odbyte walki
Zwycięstwa:
0
Remisy:
0
Porażki:
0
Siła:
Poz. 4
Szybkość:
Poz. 4
Wytrzymałość:
Poz. 5
Refleks:
Poz. 7
Siła Woli:
Poz. 5
Kontrola Chakry:
Poz. 7
Ilość Chakry:
3 500E:
5 |
D:
25 |
C:
75 |
B:
300 |
A:
750 |
S:
3500
Posiadane Dziedziny
Suna no Seichu
B
Itto-ryu
C
Suna no SeichuSpecjalizacja
Ninja przejawia naturalny talent w jednej konkretnej dziedzinie ninpō czy stylu walki. Objawia się to różnego rodzaju "drygiem" do technik tej konkretnej dziedziny bądź stylu walki. W konkretnych stylach i technikach znajduje się opis, w jaki sposób specjalizacja na nie wpływa. Jest to atut obrazujący predyspozycję naszej postaci w konkretnym kierunku.
Uwaga! Nie ma czegoś takiego jak specjalizacja w konkretnych stylach walki. Zamiast tego istnieje specjalizacja dla Taijutsu, Bukijutsu, Taijutsu Wspieranego Chakrą oraz Bukijutsu Wspieranego Chakrą. Postaci ze specjalizacją w jednej z tych "dziedzin" są traktowane tak, jakby posiadały specjalizację do każdego stylu walki, który się w nim zawiera. Oznacza to, że posiadając np. Specjalizację w Taijutsu, postać zyskuje bonusy ze Specjalizacji do każdego stylu Taijutsu nie wspieranego chakrą, jak np. Itamiken, Karate Shōtōkan czy Migatte no Gokui. Analogicznie w innych "dziedzinach" stylów walki. Wyjątkiem są specjalne Style Walki, które posiadają techniki, jak np. Hachimon czy Kujaku Myōhō.
Uwaga! Nie ma czegoś takiego jak specjalizacja w konkretnych stylach walki. Zamiast tego istnieje specjalizacja dla Taijutsu, Bukijutsu, Taijutsu Wspieranego Chakrą oraz Bukijutsu Wspieranego Chakrą. Postaci ze specjalizacją w jednej z tych "dziedzin" są traktowane tak, jakby posiadały specjalizację do każdego stylu walki, który się w nim zawiera. Oznacza to, że posiadając np. Specjalizację w Taijutsu, postać zyskuje bonusy ze Specjalizacji do każdego stylu Taijutsu nie wspieranego chakrą, jak np. Itamiken, Karate Shōtōkan czy Migatte no Gokui. Analogicznie w innych "dziedzinach" stylów walki. Wyjątkiem są specjalne Style Walki, które posiadają techniki, jak np. Hachimon czy Kujaku Myōhō.
Regeneracja zdrowiaAtut wrodzony
Postać posiada bardzo rozwinięte zdolności regeneracyjne. Drobne rany są w stanie zaleczyć się nawet w trakcie walki, a te poważniejsze leczą się o wiele lepiej. Postać też wolniej się wykrwawia i posiada nieznacznie mniejszą szansę, że otrzymane obrażenia przełożą się na stałe uszkodzenia ciała.
Pienionszki? Pienionszki, to są w banku.
- Katana, przytoczona przy pasie
- Duży plecak podróżniczy a w nim:
* Śpiwór
* Ubranka na zmiane
* Jedzonko jakieś co to przetrwa trudy podróży
* Bukłak z wodą
* Hubka i krzesiwo
* Pasta do zębów, szczoteczka, mydełko, takie tam
* Ręcznik
* Rolka papieru toaletowego
* Taśma klejąca
* Scyzoryk
* Patelnia przyczepiona z boku plecaka
* Karimata przywiązana pod plecakiem
- Katana, przytoczona przy pasie
- Duży plecak podróżniczy a w nim:
* Śpiwór
* Ubranka na zmiane
* Jedzonko jakieś co to przetrwa trudy podróży
* Bukłak z wodą
* Hubka i krzesiwo
* Pasta do zębów, szczoteczka, mydełko, takie tam
* Ręcznik
* Rolka papieru toaletowego
* Taśma klejąca
* Scyzoryk
* Patelnia przyczepiona z boku plecaka
* Karimata przywiązana pod plecakiem
Suna no seichu:
~Ranga D~
- SUNA NO SEICHŪ
- SUNA SHURIKEN
~Ranga C~
- DAISAN NO ME
- SABAKU FUYŪ
~RANGA B~
- Bara Suna
- Sensa Kaibyō
- Suna Bunshin
~Ranga D~
- SUNA NO SEICHŪ
- SUNA SHURIKEN
~Ranga C~
- DAISAN NO ME
- SABAKU FUYŪ
~RANGA B~
- Bara Suna
- Sensa Kaibyō
- Suna Bunshin
