Tereny Zielone

[Uzumaki Mikan]

Młoda Kiki wydawała się dość specyficzną osóbką, całkiem interesująca i raczej o dobrym serduszku skoro zależało jej na pomocy innym. Widząc czyny i słysząc słowa dziewuszki Mikan zakryła usta i zachichotała najciszej jak mogła.
- W takim razie przepraszam za przerwanie twej misji ratunkowej - obiecuję, że to się nie powtórzy aby cała wioska mogła usłyszeć o dzielnej, szlachetnej przyszłej samurajce pomagającej potrzebującym. I wcale nie spadłaś z drzewa. Już o tym zapomniałam.
Warto było pochwalić nastolatkę, wszak tak jak właśnie powiedziała to Pomarańczka - jej chęć pomocy była godna pochwał. A jeśli o spadek z drzewa chodzi to cóż... kto nie popełnia błędów? Sama Uzumaki popełnia je co chwila. Gdy już odgrywanie scenki z ratowaniem staruszki się zakończyła Mikan skupiła się na pikniku i na tym aby niczego nie brakowało. Jak na dobrą gospodyni przystało zalała herbatkę dla siebie i nowej znajomej. Sobie dorzuciła tylko jedną kostkę cukru, natomiast młodszej członkini rodu wrzuciła ich aż trzy. Oby więc lubiła słodką herbatkę. kunoichi podała dziewczynie herbatkę oraz zawiniątko z przeróżnymi kanapeczkami w jednej znajdowała się szyneczka, sałata, ogórek, pomidorek i cebulka. Druga kanapeczka miała w sobie twarogowy serek wiejski i jakieś owocowe powidło, trzecia była z rybną pastą a czwarta natomiast miała sałatę, biały serek i papryczkę. Oprócz takich chlebowych kanapek w koszyczku znajdowały się również onigiri z słodkim nadzieniem. Sporawy wybór, może znajdzie się coś co dziewczynie zasmakuje?
- Cóż, to prawda. W twoim wieku zapewne również pomyślałabym podobnie. Mimo wszystko młodzież patrzy na świat inaczej.
Geninka powróciła do wątku wieku, kiedy to wydarzyło się coś niespodziewanego? Kiki zareagowała niezwykle dziwnie a Mikan z pewnym uciekającym w lewym kąciku ust w lewo i prawo uśmiechem, przyglądała się temu jak młoda Uzumaki się kłopocze z znalezieniem odpowiedniego słowa.
- *krótki chichot* Nie kłopocz się proszę. Nikt nie nazywał mnie młodą panienką od lat, całkiem mimo to usłyszeć. Wystarczy po prostu Pani, może być też samo Mikan, zaproponowała bym Ciociu ale nie wiem czy faktycznie tak wygląda nasza relacja a poza tym nie chcę cię skarbie krępować. Skąd jednak ta zmiana w nastawieniu? Coś się stało?

[Uzumaki Kiki]

No... no. Trzeba było przyznać że Mikan była bardzo inteligentną kobietą. Co prawda wpierw Kiki musiała jej palcem pokazać, gdzie popełniła błędy, ale ta dość szybko wyciągnęła wnioski i nauczyła się na własnych błędach. Najbezpieczniej było już jednak tego tematu nie poruszać, więc jedynie pokiwała zadowolona głową. Bohaterska Kiki na ratunek, uratowała życie Mikan z gracją i klasą. Dalej były kanapeczki i oooo Onigiri ze słodkim nadzieniem. Ale zanim dorwała onigiri zatopiła się w kanapeczce z twarogiem. Na Bogów kto wymyślił połączenie twarogu i powideł, był geniuszem. Ten pyszny smak sprawiał że nie chciała kończyć kanapeczki ale jak wszystko i kanapeczki miały swój koniec. Popiła więc słodką i dobrą herbatką - hej, nie była dzieckiem i mogła pić już gorzką! - a następnie złapała Onigiri z fasolą i kiwała głową na słowa MIkan. Potem się zawiesiła, a potem Mikan ją uspokoiła, co za rollercoaster emocji... teraz nieco spokojniej, zaczęła znów pałaszować. Wspomniane wcześniej Onigiri z fasolą-Więc nie będziecie ciociu-Kiki nie czuła się skrępowana. Dużo bardziej skrępowana czuła się gdy Mikan się jej przyglądała. Czy Yuri też chciałaby mówić do niej ciociu? Nie, nie, zapomnij o tym Kiki. To nie tylko było by zbyt piękne, ale na dodatek nie wypadałoby Yuri-sama była kage tej wioski.-Zmiana w nastawieniu?-Powtórzyła Kiki po MIkan, nie specjalnie rozumiejąc, co ta miała na myśli.

[Uzumaki Mikan]

Mikan z spokojem obserwowała jak młoda Uzumaki pałaszowała przyrządzone przysmaki, był to nizwykle miły, podnoszący na duchu widok. Obserowanie jak komuś smakuje posiłek jaki się przygotowało było samo w sobie nagrodą. Przez krótką chwilę, wspomnienia kobiety powróciły do wspólnych obiadów jakie jadła z swym mężem i dziećmi w Kraju Pustyń. Na moment słona łza pojawiła się w lewym oczku geninki, ta jednak szybko ją wytarła aby ukryć ten dowód. Gdy usyłyszała, że ciocia będzie odpowiednią formą szczerze się do dziewczyny uśmiechnęła po czym wróciła do obserwowania jak ta się zajada.
- Huh? Znaczy że nie...? *ekhem* Dobrze, nieważne. Wybacz wdowie jej bredzenie. Lepiej skupmy się na chwili obecnej. Jak ci wszystko smakuje skarbie?
Kiki była interesującą bestyjką, sama Pomarańczka nie do końca wiedziała co też takiego może w głowie jej młodszej koleżanki się dziać. Doprawdy - cóż za enigma.
- Więc Kiki. Pragniesz zostać samurajką tak? Może opowiesz o tym coś więcej?



----Jakiś czas później po pikniku i rozmowie----

Po zakończonej rozmowie, wymianie kilku prostych pytań i zjedzeniu sporządzonych przez Mikan przysmaków, kobieta uznała, iż czas zakończyć tą relaksację, toteż powolutku zabrała się za pakowanie, następnie raz jeszcze podziękowała przyszłej samuraje za ratunek i towarzystwo, po czym skierowała się z powrotem do wioski.

z/t

[Uzumaki Kiki]

Ugryzła się w język. Nie dlatego że nie chcący, a dlatego że się przejęzyczyła, przez co biedna ciocia Mikan się gorzej poczuła i nie ogarnęła tematu.
-Niech będzie. Miałam na myśli niech będzie, ciociu.-Stwierdziła przepraszająco Kiki bo jak by nie spojrzeć obrażać członka rodziny - nawet jak to ninja - nie planowała.-Świetne kanapeczki, sama lepszych bym nie zrobiła.-I to była prawda. Sama lepszych by nie zrobiła. Słysząc natomiast zainteresowanie Mikan tym tematem, nie mogła nie odpowiedzieć! To była jej szansa na indoktrynacje nawrócenie Mikan na jedyną słuszną drogę.-Bo widzi Cioca, w byciu samurajem jest gracja, finezja, honor i duma. Dbanie o ciało, ducha i umysł. Pielęgnowanie swoich przedmiotów i uczciwe honorowe pojedynki. A bycie Ninja? Skrtobójstwo i jutsu które są narzędziami masowej zagłady. O ilu masakrach samurajów Ciocia słyszała? A Ninja? Cyfry nie kłamią!-Tak naprawdę nie wiedziała czy to robią, ale słyszała że nie, więc na potrzeby argumentu chyba działało. Chwilę potem Mikan stwierdziła że pora sobie iść i sobie poszła. Kiki miała tylko nadzieję że to nie przez fakt że Samurajowie byli fajniejsi od Ninja i że Ciocia przypadkiem nie powie czegoś nieodpowiedniego pani Yuri. No, ale na nią też przyszła pora więc się zebrała i sobie poszła.

[z/t]