Każdy miał swoją rozmowę, to prawda. Prawdą było też, że Homura wcale by się nie obraziła, gdyby Midoro zgarnął sobie też atencję Arii, pozwalając Homurze egzystować sobie we względnym spokoju. Tak dobrze jednak nie było i chociaż sama czarnowłosa po ludzku męczyła się w tym towarzystwie, tak nie m...

Generalnie, jakby się uprzeć, bar to właśnie taki "punkt informacji turystycznej". Z doświadczenia wiedziała, że barmani miewają w zwyczaju wiedzieć więcej za sprawą bycia blisko przyjezdnych, jakim alkohol lubił rozwiązywać języki. Może i Homura byłaby jednym z nich, jakby historie życia...

Tak szczerze, to w tym miejscu kończyła się wiedza Homury spod szyldu "Co dalej? Eksterminacja terrorystów krok po kroku". Znaleźli się na miejscu, zaś miejscowość, jaka z daleka zdawała jej się raczej podupadła, nie była podupadła AŻ TAK. Spodziewała się... w zasadzie sama nie wiedziała....

Westchnięcia, widoczne zmęczenie i zirytowanie to było za mało, by zamknąć w ten oto prosty i kulturalny sposób temat jej "ninjowania". Nie nie, skądże. I to nie tak, że podejrzewała, by Midoro robił to specjalnie. By ciągnął ten bezsensowny wątek, jaki najwidoczniej rozumiał tak samo, ja...

Kolejny plus pracowania w barze - nikt nie oczekiwał, że będzie rozmawiała z klientami. Nie tak poza typowym "co dla pana?", przez co zupełnie akceptowalnym było zbywanie rozmów promienistym, choć całkowicie sztucznym, uśmiechem. W pracy ninja zaś? Właściwie to nie wiedziała, czego się od...

Ich duo nie było najszybszą drużyną jaką Homura widziała. Nie widziała w sumie żadnych poza tą, w jakiej pracuje w barze, jednak zdecydowanie tempo spacerowe, jakie uskuteczniali było... tak. Miała ochotę zwyczajnie zabrać ich na miejsce własnoręcznie i pewnie zeszłoby im to krócej niż przedzierają...

Jednak nie pomyłka...? Ehh. Nie, żeby spodziewała się innej odpowiedzi. To, czego się jednak nie spodziewała, to wyciągnięcie ręki ku jej głowie przez całego tego Mitsukiego. Nie bardzo myślała nad tym, co ten chce osiągnąć. Pocieszyć ją? Czy ona miała lat pięć, by głaskać ją po głowie? Albo była p...

Gdyby ktoś miałby ocenić entuzjazm Homury na widok ostatniego zlecenia, jakie dostała od Deszczu, znajdował się gdzieś na tym samym poziomie, co osoby w pasiaku z wygraną w loterii, w jakiej główną nagrodą było zwiedzanie owianych mgiełką tajemnicy niejakich komór. Bo tak - Homura nie dostawała rac...

Iwa. Dobre miejsce, tak jakby. Do samej wioski nic nie miała, właściwie to... no, mimo wszystko zżyła się z nią? Nie mniej, ta nigdy wielką patriotką nie była. Czy żyłą tu, czy tam, finalnie nie było większym problemem, dopóki miała dach nad głową. Jakiś sentyment do Kamienia jednak w dziewczynie s...

Oho, zebrali się w kuchni Amejczycy lepszego sortu. Ci, którzy rozumieli, że przyprawy to jednak coś, co należałoby wsadzić do potrawy zamiast zajadać się żarciem o smaku papieru udając przy tym, że właśnie osiągnięto peak gastronomicznego kunsztu. Co prawda niektórzy nazwaliby ich tak, jak Rokku -...

Światynia spokoju. Niczym wagon pełen tybetańskich mnichów. Rzadki to widok ostatnimi dniami, taka Homura, która nie próbuje nikogo zabić! Znaczy nie, żeby faktycznie próbowała, ale niedaleko tejże do wizerunku kogoś, komu w każdej chwili może się ręka "omsknąć". No, może jakby jeszcze ni...

Gdyby jeszcze niedawno nie przyszło jej zbierać na bagnie żywicy z drzewa, jakie, nie oszukujmy się, nie pachniało fiołkami, może zapach mięsa jakkolwiek dał jej do myślenia. Obecnie jednak? Typowe kuchenne aromaty, jakie i bez jej niesamowitych przygód były jej czymś raczej znanym. Na dobrą sprawę...

Nie ma co, śnieg, zło i mróz zostawiła za drzwiami. Mogła skupić się na dojściu do siebie , jednocześnie informując o celu swojej wizyty. Po tym zaś? Całość potoczyła się w swoim tempem. Homura w żadnym wypadku nie planowała czegokolwiek innego, jak ruszenie za kobietą w stronę kuchni - zwłaszcza, ...

Generalnie jakby ktoś pytał Homurę o jej opinię w kwestii zimy, śniegu i chłodu to byłaby jedną z pierwszych osób, jakie byłby za usunięciem tego dziadostwa w cholerę. Nienawidziła zimy. Gardziła nią całym sercem. Nie dość, że człowiek musiał ubrać się w kilka warstw ubrań, przedreptać przez śnieg ...