• Ogłoszenia
  •  
    Aktualności fabularne
    Obecna pora roku: Wiosna 164r.

    Poniżej znajdują się ostatnie wydarzenia oraz ważniejsze ogłoszenia. Są one często opatrzone datą dodania, przy czym najświeższe informacje umieszczone są na samym początku listy.

    30.01.2024 - rozpoczęcie wydarzenia wioskowego w Sakuragakure. Więcej informacji w najnowszych aktualnościach fabularnych.
    29.01.2024 - oficjalne zakończenie eventu Arc II: Pierwsza Konfrontacja. Podsumowanie można znaleźć w aktualnościach fabularnych.
    Kącik Nowego GraczaSamouczek Wzór Karty Postaci AtrybutyRozwój postaci i koszty chakry Atuty Klany i organizacje Informacje o świecie Handbook
    Powyższe tematy powinny zawierać wystarczająco informacji, by móc bez przeszkód napisać Kartę Postaci i rozpocząć grę. W przypadku dalszych niejasności, zapraszamy do kontaktu zarówno na chatboxie, przez wiadomości prywatne oraz przez nasz serwer Discord.
    Administracja
    Pingwinek Chaosu
    Główny Administrator
    Norka
    Główna Mistrzyni Fabularna
    Hefajstos
    Główny Moderator Kuźni
    Tora
    Główny Moderator Technik

    W przypadku jakichkolwiek pytań bądź uwag, powyższe osoby zajmują się wyszczególnionymi w ich tytułach zagadnieniami. Pomocą służy również cała kadra forum, wraz z moderatorami. Zapraszamy również do dołączenia do forumowego Discorda.
    Kadra Sakura no HanaDiscord Sakura no Hana
     

Szpital

Wioska położona jest na równinach w centrum Sakura no Kuni, pełnych zieleni oraz kwiatów wiśni dodających, jak całej reszcie kraju, nieziemskiego uroku. To wokół nich została zbudowana Sakuragakure i zadbano o to, aby jej styl był poważny oraz pasował do pięknych terenów. Nie mają przez to bezpośrednio dostępu do morza, jednak klimat tam jest bardzo stabilny i należy do tych cieplejszych. Zimy nie są srogie, wiosny lubią być gorące i z niewielkimi opadami deszczu, a kiedy nastaje lato, mieszkańcy muszą zadbać o to, aby nie paść z odwodnienia. Nie jest to jednak poziom gorąca na pustyni. W dodatku przez wioskę przechodzi sporej wielkości rzeka, to łatwo jest się ochłodzić w takie dni z racji na pozwolenie kąpania się w niej.
Awatar użytkownika
Uchiha Hikari
Posty: 644
Rejestracja: 24 paź 2021, 21:22
Ranga: Chūnin
Ranga dodatkowa: Heitai Hantā Ryodan
Discord: Fuyue#3535
Karta Postaci:
Punkty Doświadczenia:
Punkty Technik:
Punkty Bonusowe:
Techniki:
Bank:
Osiągnięcia:

Re: Szpital

Chop, chop, chop...
WydarzenieSamomisja D
Post5/?
Sytuacja była niespodzianką dla obydwu stron. Nie tak, że była to niespodzianka niemile widziana. Wręcz przeciwnie, nawet mile widziana. Co prawda Hikari kompletnie spodziewał się, że będzie sam pracował z kimś kto tylko powie mu co trzeba zrobić. Nie spodziewał się wsparcia. Z drugiej strony, miało to sens. W końcu w przypadku większych mebli bądź maszyn, raczej nie będzie w stanie sam ich przenieść. Przeszurać, pewnie. Wątpił jednak, aby szpitalowi o to właśnie chodziło. Na zwoju z misją też nie było nic napisane, że potrzebowali typowo więcej osób. Wtedy zaprosiłby może jakichś znajomych z dawnych lat, lub nawet zagonił Nobu do pomocy.
- Ah. Słów swoich akurat zawsze dotrzymuję. - odparł z szerokim uśmiechem, nie mogąc sobie przypomnieć w tym momencei momentów kiedy złamał raz dane słowo. No... z wyjątkiem sytuacji gdzie miał kogoś obronić, a teraz tych osób nie było już z nimi na świecie. Nie dał się jednak porwać tym depresyjnym myślom i wrócił do tych poztywyniejszych. Teraźniejszych. Czy będzie on pierwszą osobą, która może jakoś zmieniłaby sposób mówienia Tsubaki? Była sporo na to szansa. W końcu to był Hikari.
Nosili, nosili i nosili. Odkładali na bok, odkładali i odkładali. I tak w kółko. Tsubaki stwierdziła, że póki co mają tam kartony zostawić, a potem je rozpakują. Chłopak nie zamierzał temu zaprzeczać z prostego powodu. Było to logiczne. Pomijając jej "szefostwo" na tej misji, niektóre rzeczy najpewniej miały iść na komodę. I co dałoby im wyciąganie tych rzeczy, kiedy nie mieli nawet wspomnianej komody aby je na niej ustawić? No właśnie. Nie miałoby to sensu.
Trzeba było więc pokonać bossa. Mieli przewagę liczebną. Słysząc odliczanie, w punkt podniósł mebel. Nie zbyt wysoko, co by to nie przełożyć całego jego ciężaru na Tsubaki. Zwyczajnie tak, aby był on stosunkowo na równym poziomie... po czym lekko go obniżył, żeby ciężar bardziej napierał na niego. Stawiali kroczek po kroczku, dbając o to żeby nie przywalić w framugę czy drzwi. Na wieści o kolumnie, wychylił lekko głowę w jej stronę i kiwnął nią, przyjmując tą wiedzę do wieści. Zrobił te trzy kroki w lewo, nie śpiesząc się zbytnio aby nie wyrwać czasem komody z rąk Tsubaki. Narobiliby wtedy hałasu.
Omijając w ten sposób nieszczęsną kolumnę, dotarli do pokoju. Na szybko się rozejrzał po nim, nim głową kiwnął w stronę bocznej ściany.
- Chyba najlepiej będzie pod nią postawić komodę, żeby nam się wygodnie rozpakowywało. No i najbardziej pasuje tam, moim zdaniem. - zasugerował, jednak ostatecznie? Gdyby Tsubaki chciała komodę gdzieś indziej, tam by ją postawił. Trochę ręce go bolały od tego noszenia. Mimo wszystko nie był jakiś dzikiem żonglującym kamieniami. Niektórych shinobi natura obdażyła siłą, jego natomiast obdażyła szybkością.
Po odstawieniu mebla, otrzepał ręce. Zerknął na Hyuugę, jaka to była niejako dyrektorką ich zadania. Przez chwilę próbował sobie przypomnieć czy coś jeszcze zostało w magazynie... i zostało. Tylko one miały iść w inne miejsce, więc nie był pewien czy podlega to pod ich jurysdykcję. A raczej, czy podlega to pod jego zadanie.
- Tamtą resztę rzeczy z magazynu też przenieść gdzieś? - dopytał dla pewności. Jeżeli odpowiedź była twierdząca? No to to zrobił. Jeżeli była przecząca? To zaczął dopierać się do kartonów jakie to mieli rozpakować. Wypakowywać je czy to na komodę, czy na jakieś inne szafki jakie to przenieśli już wcześniej. Unosił jednak każdy przedmiot w stronę Tsubaki, co by to mogła pokazać mu gdzie je umieścić. A jak akurat była zajęta sama grzebaniem w kartonie, to stawił gdzie uważał że pasowało.
Nie wiedział czemu w tych kartonach znalazł plastikową maskę Oni'ego, ale przyczepił ją prosto do drzwi wejściowych zadowolony.
Ostatnio zmieniony 10 wrz 2022, 18:05 przez Uchiha Hikari, łącznie zmieniany 1 raz.
Obrazek
Awatar użytkownika
Hyūga Tsubaki
Posty: 365
Rejestracja: 03 mar 2022, 3:55
Ranga: Genin
Ranga dodatkowa: Iryōnin | Stażystka w Fūinjutsu Kenkyū Sentā
Discord: hanialke
Karta Postaci:
Punkty Doświadczenia:
Punkty Technik:
Punkty Bonusowe:
Techniki:
Bank:
Osiągnięcia:

Re: Szpital

Chop, chop, chop...
WydarzenieSamomisja D
Post6/?
Ogłoszenie mówiło tylko o jednej osobie, bowiem tyle potrzebowała Tsubaki do pomocy - nie zamierzała stać nad osobą, do której przydzielono zadanie i dyrygować, a także pracować. I jasne, pracy i noszenia trochę było, jednakże nie na tyle, żeby trzeba było wynajmować nie wiadomo ile shinobi do niej. Na słowa o dotrzymywaniu zawsze słowa... cóż, uśmiechnęła się. Trochę kurtuazyjnie, trzeba przyznać. Tsubaki uważała, że nie było to możliwe w stu procentach przypadków, nawet jeśli bardzo się chciało. Życie niestety nie było bajką i nie zawsze wszystko idzie zgodnie z naszymi planami czy zamierzeniami. I pewnie oboje o tym wiedzieli, Tsu nie chciała też niszczyć jakże pozytywnej atmosfery, więc pozostawiła to bez większego komentarza.
Nie że chciała jakoś Hikarim dyrygować, nic z tych rzeczy! Po prostu jej powierzono opiekę nad przywróceniem świetlicy do stanu używalności, a Tsu miała naprawdę duże poczucie odpowiedzialności wobec pracy, którą wykonuje, dlatego też mówiła co uważała, że powinni zrobić, jednakże jeśli chłopak miał jakieś inne uwagi czy pomysły, jak coś zrobić, to oczywiście powinien to mówić, bo raczej wolała współpracować jako drużyna, a nie na poziomie "wydawania poleceń".
Tsubaki umknął fakt, że Hikari - niczym prawdziwy książę na białym koniu - postanowił wziąć nieco większą część ciężaru na siebie. Może i było to odrobinę dla dziewczyny lżejsze, ale jak na kogoś, kto pół życia spędził w szpitalnym łóżku, noszenie tej komody było dosyć sporym siłowym wysiłkiem! Po pokonaniu przeszkody w postaci kolumny, doszli w końcu do świetlicy, w której to mebel miał zostać postawiony.
- Masz dobre oko, bo tam stała przed remontem - powiedziała, jednocześnie zgadzając się co do tego, żeby to właśnie w tym miejscu komoda się znajdowała. Gdy już została delikatnie położona na ziemi - tak by przypadkiem niczego nie uszkodzić - Tsubaki pomasowała sobie trochę obolałe dłonie. Pewnie będą odciski! - Nie trzeba, możemy się zająć wypakowywaniem - odparła. I jak powiedziała, tak też zrobili. Było kilka uniwersalnych zasad - klocki do tej skrzynki, gry planszowe na tą półkę, książki na ten regał. Do komody szły głównie przybory takie jak bloki z papierem, kredki, farbki i tym podobne pierdoły. Jednak nie zawsze było to takie oczywiste i wtedy pokazywała Hikariemu, gdzie co dać. - Podoba mi się ten pomysł z maską - odparła, widząc, jak Uchiha ją powiesił na drzwiach. Znajdowała się wcześniej gdzie indziej, ale w sumie dobrze pasowała. - Jeśli karton nie jest uszkodzony i da się go użyć ponownie, to go złóż i zaniesiemy do magazynu, to co się nie nadaje to potem wyniesiemy na śmierci - powiedziała jeszcze w trakcie rozkładania rzeczy. Jeśli coś było jeszcze dobre, to szkoda było się tego pozbywać.
Obrazek

B Y A K U G A N
Widzenie w dal [m]Widzenie sferyczne 359° [m]Koszt utrzymania na turę
7 50010010
► Pokaż Spoiler
- Mowa
#FF8080
Awatar użytkownika
Uchiha Hikari
Posty: 644
Rejestracja: 24 paź 2021, 21:22
Ranga: Chūnin
Ranga dodatkowa: Heitai Hantā Ryodan
Discord: Fuyue#3535
Karta Postaci:
Punkty Doświadczenia:
Punkty Technik:
Punkty Bonusowe:
Techniki:
Bank:
Osiągnięcia:

Re: Szpital

Chop, chop, chop...
WydarzenieSamomisja D
Post7/?
Czy było możliwe dotrzymywanie słowa w 100%? Nie. Nawet Hikari to wiedział. Nie mniej, nie zamierzał celować w nic powyżej tego 100%. W końcu kiedy jego standardy zaczną spadać? Kiedy zacznie twierdzić, że "a, raz nie dotrzymałem, kolejny raz też mogę nie dotrzymać"? Wtedy stanąłby na bardzo śliskim gruncie. Na rampie, z której bardzo łatwo zjechać za 100%, do nawet 10%. I tak jak były rzeczy, jakich od siebie nie wymagał, bo wiedział że perfekcja to mit, tak były też rzeczy gdzie nie mógł sobie pozwalić na nie celowanie w nią. Przykładem byłoby choćby bronienie niewinnych osób.
Ha! On to miał jednak oko do aranżacji wnętrz. Słysząc komplement, uśmiechnął się szeroko do dziewczyny i wypnął dumnie pierś - czego pewnie nawet nie widziała biorąc pod uwagę, że no mebel mimo wszystko zasłaniał większą część jego ciała. Na odpowiedź co do swojego pytania, chłopak kiwnął głową i zgodnie z planem zaczął rozpakowywać rzeczy. Już w połowie tego wszystkiego uświadomił sobie jedną rzecz.
- To pokój dziecięcy, prawda? - dopytał, niezbyt znając na niego inne określenie. Tak jak Hikari miał styczność z dzieciakami, nawet stosunkowo częstą styczność, tak nigdy właściwie w szpitalu. Te wszystkie gry i klocki jednak? Definitywnie sugerowały, że w tym pokoju panowały dzieci, a nie dorośli. Mrugnął dwa razy jednak, kiedy to usłyszał, że Tsubaki podoba się pomysł z maską. - Naprawdę?
Zapytał zdziwiony, nim złapał maskę jeszcze raz. Zdjął ją ze drzwi i przyłożył do swojej twarzy, tak jakby miał ją nosić. Zrobił krok w stronę Tsubaki z tak założoną maską. Uniósł wolną rękę zginając palce jakby miał jakieś szpony czy pazury, którymi to zaraz ją zadrapie.
- Arr argh! Jestem złym demonem, dzieci powinny się mnie bać i chować przede mną pod łóżkami! - zaryczał, a potem zaoferował jej słowa iście demonicznym - znaczy lekko ochrypniętym i poważnym - tonem z nutą rozbawienia jakiej to nie był w stanie ukryć choćby chciał. Dał jej chwilę na reakcję, nim wróciłby do swojego normalnego głosu. - Dalej uważasz, że dzieci powinny mnie zawsze na widoku mieć?
Dopytał z nutą rozbawienia w głosie, nim odwiesił maskę z powrotem tam gdzie miała być. I zasalutował na kolejne polecenia. Mimo wszystko, to był bardziej jej teren niż jego, nawet jak ta nie chciała nim dyrogować. To było zupełnie tak, jak pomaganie znajomym w remoncie mieszkaniu. Można pomóc, ale no przecież nie będzie swoich idei narzucał, czy coś. To ich mieszkanie, niech zrobią tak jak im będzie odpowiadać. On może jedynie potencjalne rady dawać.
Wziął się za przeglądanie kartonów. Większość była nieuszkodzona, ale niektóre widać że był wielokrotnie wykorzystywane. A takie, kiedyś w końcu musiały się zniszczyć. Te odkładał więc na bok, składając tak by zajmowały jak najmniej miejsca. Te dobre? No oczywiście też poskładał, a następnie poukładał jeden na drugiej. Aż zrobiła się taka góra złożonych kartonów, jakie po uniesieniu chowały jego głowę. I trochę zabierały wizję. Wychylił lekko głowę za nie i zerknął na Tsubaki.
- Możesz zacząć pakować śmieci. Ja dam sobie radę. - jak na zawołanie, góra kartonów zachwiała się lekko. Głos Hikariego był jednak pewny, to też... chyba musiała mu zaufać? Lub się sprzeciwstawić i zabrać część kartonów. Lub coś jeszcze innego. Nie mniej, chłopak lada moment planował wyruszyć w kierunku magazynu odłożyć je gdzieś pod ścianę, żeby nikomu nie przeszkadzały.
Obrazek
Awatar użytkownika
Hyūga Tsubaki
Posty: 365
Rejestracja: 03 mar 2022, 3:55
Ranga: Genin
Ranga dodatkowa: Iryōnin | Stażystka w Fūinjutsu Kenkyū Sentā
Discord: hanialke
Karta Postaci:
Punkty Doświadczenia:
Punkty Technik:
Punkty Bonusowe:
Techniki:
Bank:
Osiągnięcia:

Re: Szpital

Chop, chop, chop...
WydarzenieSamomisja D
Post8/?
Zajmując się rozkładaniem tych wszystkich rzeczy ciężko było się nie zorientować, że to było miejsce przeznaczone dla dzieci. Zwłaszcza, że na ścianach były kolorowe rysunki zwierzątek czy innych tego typu rzeczy, przez co człowiek nie czuł się aż tak bardzo, jakby znajdował się w szpitalu. Na pytanie Hikariego, przytaknęła głową.
- Dokładnie to świetlica. Dzieciaki mogą tutaj spędzać wolny czas, czasem są jakieś luźniejsze zajęcia dla nich organizowane - wyjaśniła. Dla małych pacjentów przebywanie w placówce leczniczej zdecydowanie było ciężkie. Coś o tym wiedziała. Zawsze zazdrościła swoim rówieśnikom, którzy się bawili na zewnątrz, a ona musiała być w szpitalu. Tego typu miejsce zdecydowanie by jej to ułatwiło i cieszyła się, że współczesne dzieciaki takowe mają; Widząc jak Uchiha zakłada maskę i zaczyna się wygłupiać... nie mogła powstrzymać się od śmiechu. Takiego szczerego, z szerokim uśmiechem. - Pfy, nasze dzieciaki są dzielne i mają doświadczenie z walczeniem z potworami, nie jesteś im straszny! - Niby było to powiedziane w żartach... ale nie do końca. Jakby nie patrzeć, wiele z tych szkrabów musiało się mierzyć z poważnymi chorobami, które były dla nich swoistym "potworem". Trzeba jednak przyznać, że tego typu przerwa na odrobinę zabaw była... przyjemna. Naprawdę w życiu Tsubaki nie było wiele momentów, w których szczerze się śmiała. Jednakże z całego serca doceniała każdy z nich - z tym będzie nie inaczej.
Tsubaki również przeglądała kartony, które to przyszło jej wypakowywać, sortując je na takie, które dało się jeszcze w przyszłości użyć, i te, które raczej dalej nie pociągną. Odkładała je najpierw na dwie różne kupki, by następnie odłożyć na główną. Trochę się tego zebrało, trzeba przyznać. Z lekkim powątpiewaniem spojrzała na Hikariego. który był niemal zasłonięty przez stertę, ale... zamierzała mu zaufać.
- Tylko pamiętaj o kolumnie! - Jakby nie patrzeć, teraz nie miał przewodniczki w postaci Tsubaki, więc musiał uważać, żeby w nią nie uderzyć.
W świetlicy akurat miała przygotowane worki, do których wsadziła zużyte kartony - praktycznie zapełniła obydwa po brzegi, aczkolwiek nie były one ciężkie. Zaraz obok pomieszczenia znajdowała się też kanciapa salowej, z której poszła pożyczyć miotłę i szufelkę. W czasie, gdy Hikariego nie było, zamiotła podłogę, po trochę się tego nazbierało. Jasne, że będzie tu sprzątane przez salowe, ale zawsze to mniej pracy dla nich, prawda?
Obrazek

B Y A K U G A N
Widzenie w dal [m]Widzenie sferyczne 359° [m]Koszt utrzymania na turę
7 50010010
► Pokaż Spoiler
- Mowa
#FF8080
Awatar użytkownika
Uchiha Hikari
Posty: 644
Rejestracja: 24 paź 2021, 21:22
Ranga: Chūnin
Ranga dodatkowa: Heitai Hantā Ryodan
Discord: Fuyue#3535
Karta Postaci:
Punkty Doświadczenia:
Punkty Technik:
Punkty Bonusowe:
Techniki:
Bank:
Osiągnięcia:

Re: Szpital

Chop, chop, chop...
WydarzenieSamomisja D
Post9/?
Świetlica, hmm? Chłopak rozejrzał się jeszcze raz po pomieszczeniu i po zabawkach jakie to już wypakowali. To by wyjaśniało parę rzeczy. Właściwie, wyjaśniałoby to wszystkie rzeczy. Najpewniej przebywały tutaj albo chore dzieci, jakie nie były jednak na tyle chore by bawić się zabawkami, albo miejsce to było pomieszczeniem dla dzieci jakie to przychodziły z rodzicami i musiały gdzieś poczekać. No, też może dla tych których rodzice byli w szpitalu. Generalnie, miejsce to było dla dzieci, a im dłużej Hikari starał się przeanalizować jakich, tym coraz bardziej docierał do wniosku że wszelakich. Postanowił więc zostawić tą sprawę na tej myśli.
Zamiast tego roześmiał kamelię. Ha! Misja wykonana proszę państwa. Chłopak przybiłby sobie piątkę, gdyby nie wyglądało to dziwnie. Tak jak wcześniej dziewczyna się uśmiechała, tak mimo wszystko chciał też sprawdzić jak ciężko byłoby ją roześmiać. W końcu każdy wiedział, że śmiech to zdrowie. A jakby nie spojrzeć? Po jej przedwczorajszych słowach chłopak był wręcz pewien, że ta potrzebowała więcej zdrowia dla swoich ambicji. Jeżeli nie chciała zostać przez nie pożarte i jeżeli cały kodeks medyków nie miał przynieść jej śmierć próbując kogoś uratować, nawet za cenę własnego życia. Hikari był lekkim hipokrytą pod tym względem, że jeżeli ktoś miał prawo do poświęcania się dla innych? To był to tylko on.
- Huh... - stwierdził na odpowiedź, jak to ich dzieciaki były dzielne. Zakręcił jeszcze maską na palcu, nim ją odłożył tam gdzie znalazło się jej nowe miejsce. - Ja na ich miejscu bym uciekał gdzie pieprz rośnie. Szczególnie, jakby była noc!
Mali łowcy potworów, hę? Paradoksalnie, chyba byłby ciut bardziej zadowolony gdyby dzieciaki jednak bały się potworów. Te które się nie bały? Częściowo musiały mieć trudne dzieciństwo, skoro bały się już jedynie rzeczy poważniejszych. No... drugą połową powodu był fakt, że chciałby jednak je też trochę postraszyć. Musiał więc coś lepszego wymyślić, kiedy to będzie chciał straszyć jakieś dzieciaki w szpitalu.
- Hai, hai... - odpowiedział Tsubaki na to, aby to pamiętał o kolumnie już wychodząc z pokoju. Czy pamiętał... połowicznie. Moooże otarł o nią ramieniem i może kartony się zachiwały, ale szybko je uratował. Zaniósł tam gdzie trzeba i wrócił, żeby to dojrzeć Tsubaki już kończącą sprzątanie. Kiwnął głową zadowolony. - Czyli zostało tylko wynieść śmieci... świetnie! Ja już się tym zajmę i tak mam po drodze. Tylko... yyy... czy wiesz gdzie mam podejść, by mi no, podpisali zwój że wam pomogłem? Czy coś?
Dopytał jeszcze pod koniec, śmiejąc się ciut nerwowo. Nigdy się nie znał na tych procedurach. Czasami nie trzeba było podpisu, czasami trzeba było. Mało ujednolicone te zadania rangi D. Czy jakiejkolwiek innej na dobrą sprawę. I jeżeli to byłoby wszystko? To złapałby worki ze śmieciami. - W takim wypadku, do zobaczenia Tsubaki-san!... Ah. Zapomniałbym. Za dwa dni umówiłem się z senseiem w akademii, że zaopiekuję się studentami przez jeden dzień. Chętna jesteś do pomocy? Taki trochę powrót do korzeni to będzie. Ciekaw jestem, jak teraz dzieciaki w akademii uczą.
I no, niezależnie od odpowiedzi? Ruszyły do tej osoby co to miałaby mu karteczkę dać że wykonał misję, wyniósłby śmieci i poszedł no, zarejestrować wykonanie misji. Prosta sprawa, prawda? A gdyby Tsubaki się zgodziła na ich randkę wspólne wyjście, to dałby tylko znać żeby spotkali się pod akademią shinobi rano o 8 za te dwa dni.
Obrazek
Awatar użytkownika
Hyūga Tsubaki
Posty: 365
Rejestracja: 03 mar 2022, 3:55
Ranga: Genin
Ranga dodatkowa: Iryōnin | Stażystka w Fūinjutsu Kenkyū Sentā
Discord: hanialke
Karta Postaci:
Punkty Doświadczenia:
Punkty Technik:
Punkty Bonusowe:
Techniki:
Bank:
Osiągnięcia:

Re: Szpital

Chop, chop, chop...
WydarzenieSamomisja D
Post10
Stwierdzenie, że świetlica była dla wszystkich było stwierdzeniem dobrym. Część dzieciaków nie musiała spędzać całego czasu w łóżku, ale nie mogły jednocześnie zostać wypisane ze szpitala. Tutaj też mogli spędzać czas rodzice, którzy byli w szpitalu pacjentami, ze swoimi pociechami. Ot, takie miejsce do zabawy i relaksu, dzięki któremu szkraby od czasu do czasu zapominały chociaż na chwilę o problemach, przez jakie przechodziły. Tsubaki uważała, że to była świetna inicjatywa i dlatego też cieszyła się, że to jej przyszło się zaopiekować tym miejscem po remoncie.
Śmiech u kamelii zdecydowanie nie był czymś, co pojawiało się często. Wręcz przeciwnie. Na ogół, Tsu bardzo ostrożnie podchodziła do wyrażania swoich uczuć - jakiekolwiek by nie były. Nawet, gdy było jej smutno, raczej na twarz przywdziewała uśmiech, nie pokazując tego po sobie. Co zapewne nie było najlepszym sposobem na radzenie sobie z emocjami, które - kiszone w środku - w pewnym momencie mogą uderzyć w nią z podwójną siłą, ale na chwilę obecną starała się tym jakoś bardzo nie przejmować. Bo nie było czym.
- To będziesz musiał wziąć od nich korepetycje - odparła. Gdyby Tsubaki usłyszała przemyślenia Hikariego, to nie mogłaby się z nim nie zgodzić. Zdecydowanie była to prawda, bez najmniejszych wątpliwości. Zdecydowanie lepiej by było, gdyby się takiego potwora bały. - Jak będziemy urządzać teatrzyk dla dzieciaków, to główną rolę masz zapewnioną, Hikari - san - odparła z przekonaniem. W sumie dawno żadnej takiej inicjatywy nie było, będzie musiała porozmawiać z przełożoną na ten temat.
Najważniejsze, że sytuacja została opanowana i jednak nie narobił ani hałasu, ani sobie krzywdy uderzając w tą kolumnę. Czy tam zahaczając. Gdy chłopak wrócił, wszystko już było przez Tsubaki ogarnięte, zostały tylko śmieci. - Dziękuję! Pójdę z Tobą na recepcję, to dostaniesz pieczątkę po moim potwierdzeniu - odparła, w kwestii podpisu, bo sama nie była pewna, czy to ona powinna zrobić, czy właśnie przypadkiem na zwoju nie powinna się pojawić jeszcze pieczątka szpitala, do której Tsubaki nie miała dostępu. Tak więc odprowadziła chłopaka do niemal samych drzwi wejściowych. Trzeba przyznać, że nie spodziewała się jednak propozycji ze strony Hikariego, która zbiła ją trochę z pantałyku. - Akurat mam wtedy wolne w szpitalu, z chęcią pomogę - odparła zgadzając się na randkę wspólną opiekę nad dzieciakami z Akademii. - Do zobaczenia, Hikari - san. Dziękuję raz jeszcze za pomoc! - dodała zaraz potem i lekko się ukłoniła mu na pożegnanie, posyłając również ciepły uśmiech. Odprowadziła chłopaka wzrokiem, a następnie wróciła do swoich obowiązków. Miała jeszcze kilka godzin pracy przed sobą.

KONIEC
[ztx2]
Obrazek

B Y A K U G A N
Widzenie w dal [m]Widzenie sferyczne 359° [m]Koszt utrzymania na turę
7 50010010
► Pokaż Spoiler
- Mowa
#FF8080
Awatar użytkownika
Maji Hitoshi
Posty: 217
Rejestracja: 02 maja 2021, 16:24
Ranga: Tokubetsu Jōnin
Ranga dodatkowa: ex-Kapitan ANBU
Karta Postaci:
Punkty Doświadczenia:
Punkty Technik:
Techniki:
Bank:

Re: Szpital

Hitoshi nie pamiętał co się z nim działo, od kiedy stracił przytomność gdzieś w jakiejś krzaczastej dolinie na zadupiu świata. Kojarzył tylko mgliście, że Aiko próbowała ustabilizować jego stan tuż po tym, jak Stain go zranił. A poza tym? W sumie tylko wielka pustka. Wydawało mu się, że ktoś coś mówił, ale w tej chwili to wszystko stawało się jednym, niezmiennym dźwiękiem, z którego niemożliwe było wyciągnąć jakiekolwiek słowa lub zdania, które miałyby jakiś sens. Jego powieki się zamknęły i dość szybko ogarnął go sen.
...
- Cholera... Gdzie ja jestem?
Otworzył oczy, jednak gdy dotarło do nieco jasne światło, dość szybko swojej pożałował decyzji.
"No tak... Wciąż w szpitalu. W sumie, to czego się spodziewałem?"
Pobyt w szpitalu dłużył się okropnie. Okazało się, że trucizna wymagała dodatkowych badań, przez co rekonwalescencja Majiego wydawała się nie mieć końca. Mijały dni, a on nie widział świata poza salą szpitalną. Raz, przez tydzień, miał jakiegoś innego shinobiego, który doznał poważnych poparzeń podczas swojej misji, ale nie był dość wygadany. Nie, żeby to naszemu Majiemu przeszkadzało, bo sam też nie lgnął się do rozmowy z przypadkowymi pacjentami. Sam raczej chciał siedzieć w spokoju. Pomagało to w zdrowieniu. Potem przewieźli tego faceta gdzie indziej i Hitoshi nie myślał już o nim więcej.
Mimo dość ograniczonych zdolności motorycznych, Hitoshi nie zamierzał marnować czasu w szpitalu. W końcu miał dużo rzeczy do roboty. W międzyczasie Aiko zostawiła mu list i prezent od pand. Najwidoczniej zwierzęta postanowiły się również i jemu odwdzięczyć za pomoc. Zgadywał tylko, że Aiko, Rie (i może Aiya, who knows) dostały podobne prezenty. Mógł więc poświęcić pobyt w szpitalu na studiowanie zawartości zwoju, a przy okazji samemu coś potworzyć. No bo co innego ma robić biedny Jonin, który nie może wstać z łóżka, bo pielęgniarki go pobiją kijami.
Jednak czas wypisania nadszedł, a Hitoshi mógł wrócić do siebie. Całe szczęście, bo jeszcze trochę i by zbzikował, a wtedy idzie się do zupełnie innego szpitala...

[z/t]
Ostatnio zmieniony 07 lut 2023, 7:31 przez Maji Hitoshi, łącznie zmieniany 1 raz.
Obrazek
Awatar użytkownika
Yamanaka Aiko
Posty: 476
Rejestracja: 27 kwie 2021, 4:55
Ranga: Tokubetsu Jōnin
Ranga dodatkowa: Iryōnin
Discord: meei#6947
Karta Postaci:
Punkty Doświadczenia:
Punkty Technik:
Punkty Bonusowe:
Techniki:
Kuźnia:
Bank:

Re: Szpital

GraczeYamanaka Aiko | Senju Rie
Posty1/...
To, że Aiko wzięła na siebie całą odpowiedzialność za sytuację, jaka wystąpiła na ich ostatniej misji, nie było większym zaskoczeniem. Ci, co ją znali, doskonale wiedzieli, że nadstawia drugi policzek dla innych, tym bardziej dla tych, na których jej zależy.
Prawdę mówiąc, kara jaką otrzymała nie była tak dotkliwa, jak się spodziewała - prace na rzecz wioski nie były dla niej ujmą na honorze, tym bardziej gdy w grę wchodziło przebywanie w szpitalu. I tak spędzała tu większość czasu, dlatego na dobrą sprawę nie robiło jej to większej różnicy. Tym bardziej, że gdy dała znać Rie o swojej karze, Senju bez wahania zgodziła się jej towarzyszyć. Wszystko układało się tak, jak układać się powinno.
Kiedy przybyły na oddział zwarte i gotowe do pracy, na samym wejściu okazało się, że odpowiedzialny za porządek w magazynie sanitariusz tego dnia był nieobecny w pracy. Yamanaka, która nie miała absolutnie żadnego problemu z tak prostymi czynnościami i układanie sprzętu medycznego nie było dla niej ujmą na honorze, natychmiast zadeklarowała, że to one zajmą się ogarnianiem pomieszczenia. To dawało im odrobinę prywatności i możliwości rozmowy, bez naocznych świadków.
- Zajmę się tą półką - oznajmiła, lekkim ruchem podbródka wskazując na ogromną szafę, gdzie przechowywane były leki. Poza samym ułożeniem, musiały dokładnie sprawdzić daty ważności, ilość poszczególnych medykamentów, by w razie konieczności złożyć zamówienie w aptece.
- Więc.. jak wrażenia po spędzeniu czasu w Dolinie?- zagadnęła z wyraźnym zainteresowaniem w głosie, Posłała dziewczynie lekki uśmiech - była pewna, że Dolina zrobiła na niej ogromne wrażenie i poza możliwością wygadania się na ten temat, sama była zainteresowana, jak ów miejsce wygląda i jacy są jego mieszkańcy.
Obrazek
w tobie jest dość miłości, by ogrzać cały świat
i dość gniewu, by cały świat zniszczyć
aria of the soul

telepatia | słowa #9c6cb5
myśli
głos
Zasięg sensora bez pieczęci | z pieczęcią24 metry | 1000 metrów
► Pokaż Spoiler
Inna odsłona Jajko
Was it a good choice, tho? - Fabuła D | Senju Rie
► Pokaż Spoiler
ja: Don przy sprawdzaniu mojej karty postaci czytał na głos na voice historię i prawie płakał ze śmiechu.
Ja też płakałam, ale bardziej z zażenowania

Hefajstos: Przepraszam. Moje są równie słabe, też się możesz pośmiać.
Znaczy nie słabe.
Przepraszam.
Śmieszne


Obrazek
According to Eiji, I'm officially Norka's balls
Awatar użytkownika
Senju Rie
Posty: 256
Rejestracja: 28 kwie 2021, 9:32
Discord: Tora#0227
Karta Postaci:
Punkty Doświadczenia:
Punkty Technik:
Punkty Bonusowe:
Techniki:
Bank:

Re: Szpital

GraczeYamanaka Aiko | Senju Rie
Posty2/...
Rie, słysząc jaką karę dostała jej siostrzana mistrzyni, nie mogła się nie uśmiechnąć i zgłosić swoją chęć pomocy. Gdzieś może nawet zapuściła pojedynczy żart, że wyjątkowo to nie ona odbywa karę, bo w sumie jej chaotyczne zachowanie często potrafiło wprowadzić ją w problemy, choć nigdy jej działania nie były bardzo krzywdzące i raczej kończyło się na upomnieniu. Wkrótce też znalazły się w szpitalu i znalazły dość prostą i przyjemną robotę, która zapewniała im także trochę prywatności. Sama Rie także zdążyła złożyć w wolnym czasie raport z wydarzeń w Świątyni, co było dodatkowym zleceniem, z którego wracając doczepiła się wraz z Raionem do Aiko-sensei-nee-san, Aiyi i tego ostatniego. Jeszcze mieli ją wezwać, by zdradzić wszystkie szczegóły dotyczące tego, czego się dowiedziała w Świątyni, ale na ten moment - miała "fajrant".
W tym jakże zacisznym miejscu, skinęła blondwłosej głową, samej odpowiadając:
-To ja zajmę się tą. - i wskazała jedną z półek, która choć posiadała sprzęt medyczny, tak zdecydowanie raczej nie z terminem ważności, a co najwyżej - datą przeglądu.
Szpitale posiadały bowiem wszelkiego rodzaju elektronikę i sprzęt, który też należało składować oraz serwisować, a w tej szafie, którą sobie wybrała, było tego sporo. Powoli zaczęła układać wszystko, zgodnie z przydatnością i tego, do jakiego sprzętu należało. Czasami wzięcie "przylepek" do EEG wymagało przesunięcia jednej rzeczy, potem kolejnej i nagle się robił bałagan. Oczywiście, sprawdzała także przydatność, kiedy należy wykonać przegląd itd., ale w między czasie Aiko-sensei-nee-san, zadała jedno pytanie. Czerwonowłosa uśmiechnęła się promieniście.
-Było super! - powiedziała, ukazując swoje dłuższe kły i z blaskiem w złotych okach. -Poznałam siostrę Hany i Hiro oraz pomogłam Ginowi prowadzić lekcje, dowiedziałam się, że nie mają waluty, tylko wymieniają się przysługami. - powiedziała z wyraźnym podekscytowaniem w głosie, nie mogąc nawet porządnie zebrać myśli o czym chciała opowiedzieć.
Awatar użytkownika
Yamanaka Aiko
Posty: 476
Rejestracja: 27 kwie 2021, 4:55
Ranga: Tokubetsu Jōnin
Ranga dodatkowa: Iryōnin
Discord: meei#6947
Karta Postaci:
Punkty Doświadczenia:
Punkty Technik:
Punkty Bonusowe:
Techniki:
Kuźnia:
Bank:

Re: Szpital

GraczeYamanaka Aiko | Senju Rie
Posty3/...
Żarty, że to jej tym razem przypadła kara, nie były dla niej obrazą. Pomimo wysokiej pozycji jaką zajmowała w swoim klanie, była raczej skromną kunoichi, a proste czynności, którymi na co dzień zajmowali się genini, nie były żadną ujmą na honorze. Choć na pierwszy rzut oka nie sprawiała takiego wrażenia, miała dosyć duży dystans do siebie, zwłaszcza gdy w grę wchodziły docinki ze strony bliskich, przyjaciół i rodziny. Ona sama lubiła okazywać sympatię w taki sposób, co jakiś czas dając drugiej osobie przysłowiowego pstryczka w nos. Najważniejsze, że wszystko skończyło się dobrze; cała drużyna wyszła z misji bez większego szwanku, co więcej, niektórzy z nich zyskali sprzymierzeńców w postaci pand rudych. Wiedziała jednak, że naiwnym myśleniem byłaby wiara w redemption arc Staina, który po spotkaniu z grupą shinobi z Sakuragakure uwierzył w siłę przyjaźni - raczej kwestią czasu było to, że uderzy ponownie. Spokoju nie dawała jej również myśl, że w budynku wciąż znajdowały się ofiary tego psychopaty; przed oczami wciąż pojawiał jej się widok dziewczyny, która na skutek jakiś chorych, nieetycznych eksperymentów, częściowo zatraciła ludzką formę, stając się drzewem. Nie mogli im pomóc. Choć chcieli, nie mogli tego zrobić.
Poza układaniem leków zgodnie z ich przeznaczeniem dokładnie patrzyła na daty ważności oraz ilość, jaka była dostępna, W międzyczasie odnotowywała w niewielkim notatniku, ile jest poszczególnych opakowań; lubiła mieć wszystko biało na czarnym, co by wiedzieć, jak duże i jak pilne zamówienie powinno zostać wysłane do apteki. Nie była to ciężka praca - na pewno nuda, ale nie ciężka. Odrobina nudy jej nie zaszkodzi, zwłaszcza po przygodach na pustyni. Na dobrą sprawę, to nie byłą nawet nudna, bowiem towarzystwo Rie idealnie umilało jej czas. W końcu miały szansę porozmawiać na spokojnie, bez naocznych świadków.
Uniosła lekko brwi, a na jej twarzy pojawił się delikatny uśmiech.
- Hana i Hiro mają siostrę? - powtórzyła. - Trojaczki? - zagadała z rozbawieniem. To, że Hiro i Hana byli bliźniętami, wiedziała od samego początku. Być może dlatego z takim uporem i zawziętością chciała jej pomóc w odnalezieniu brata, gdyż była w stanie zrozumieć jej troskę. Ona sama nie była w stanie pomóc swojemu bratu, gdy zmarł kilkanaście lat temu, pomimo starań wszystkich dookoła. - I jeszcze powiedz, że ona również kontroluje chakrę natury - dodała. Kontrola chakry natury była niezwykłą zdolnością i mogła mieć tylko nadzieję, że Hana uchyli jej rąbka tajemnicy, w jaki sposób to robić.
- Mają szkołę? I uczą się tam małe pandy? Ale tylko pandy, czy inne stworzenia również? - przez moment można było dostrzec błysk ekscytacji w jej oczach.
Obrazek
w tobie jest dość miłości, by ogrzać cały świat
i dość gniewu, by cały świat zniszczyć
aria of the soul

telepatia | słowa #9c6cb5
myśli
głos
Zasięg sensora bez pieczęci | z pieczęcią24 metry | 1000 metrów
► Pokaż Spoiler
Inna odsłona Jajko
Was it a good choice, tho? - Fabuła D | Senju Rie
► Pokaż Spoiler
ja: Don przy sprawdzaniu mojej karty postaci czytał na głos na voice historię i prawie płakał ze śmiechu.
Ja też płakałam, ale bardziej z zażenowania

Hefajstos: Przepraszam. Moje są równie słabe, też się możesz pośmiać.
Znaczy nie słabe.
Przepraszam.
Śmieszne


Obrazek
According to Eiji, I'm officially Norka's balls
Awatar użytkownika
Senju Rie
Posty: 256
Rejestracja: 28 kwie 2021, 9:32
Discord: Tora#0227
Karta Postaci:
Punkty Doświadczenia:
Punkty Technik:
Punkty Bonusowe:
Techniki:
Bank:

Re: Szpital

GraczeYamanaka Aiko | Senju Rie
Posty4/...
Rie znała swoją siostrzaną mistrzynię na tyle dobrze, że wiedziała, że takie docinki nie zostaną przez nią źle odebrane. Mimo bycia istną personifikacją chaosu, miała cudze uczucia bardzo mocno na względzie, tak długo, jak te cudze uczucia nie raniły uczuć innych. Skomplikowane, ale Wojowniczka Uprawnienia sobie w tym radziła. Możliwe, że lepiej niż niektórzy by sobie tego życzyli. Jednocześnie skupiała się na pozytywach. Przygoda ze Steinem, choć przyniosła piękne owoce, w rzeczywistości nie owocowała w tyle przyjemnych wspomnień, do których czerwonowłosa chciałaby wracać. Więc zwyczajnie starała się o tym nie myśleć.
Przeglądając sprzęt natrafiła także na kilka zepsutych elementów, które zapewne ktoś w pośpiechu zostawił. Te wyjęła i zaczęła sortować do kartonu, który znalazła nieopodal. Będzie trzeba go wyrzucić, może nawet posortować. Wszystko jednak w swoim czasie. Przegląd i układanie w szafie było tylko wierzchołkiem góry lodowej, którą się zajmowała. Jeszcze miała rozmowę z Yamanaką do odwalenia.
-Na to wychodzi. - odpowiedziała z uśmiechem, a słysząc pytanie o energię natury, lekko się zamyśliła. -Nie wiem... nie pytałam. Aiko-sensei-nee-san, czym w ogóle jest ta chakra natury? - spytała, chcąc się czegoś dowiedzieć, zanim znowu się nie rozpromieniła energicznie machając głową, że prawie zniszczyła drzwi szafy, które były nieopodal. -Wszystkie zwierzęta z Kirameku. Pandki, skunsiki, łasice i inne. To było... ciekawe doświadczenie. Mają podobne zabawy do naszych dzieci! - dodała z uśmiechem, gdy nagle z jej ręki się zaczął wyślizgiwać pojemnik transportowy na defibrylator. Czy blondynce uda się ocalić ten sprzęt, zanim podekscytowana Senju przypadkiem nie uszczupli zasobów szpitalnych?
Ostatnio zmieniony 13 kwie 2023, 17:29 przez Tora, łącznie zmieniany 1 raz.
Awatar użytkownika
Yamanaka Aiko
Posty: 476
Rejestracja: 27 kwie 2021, 4:55
Ranga: Tokubetsu Jōnin
Ranga dodatkowa: Iryōnin
Discord: meei#6947
Karta Postaci:
Punkty Doświadczenia:
Punkty Technik:
Punkty Bonusowe:
Techniki:
Kuźnia:
Bank:

Re: Szpital

GraczeYamanaka Aiko | Senju Rie
Posty5/...
Miała nadzieję, ze Sakurakage zrobi dobry użytek z informacji, jakie jej dostarczono i odnajdzie okrutnego złoczyńcę, nim ten zdąży uderzyć ponownie? Istniała szansa, że Kage już pracowała nad planem złapania przestępcy, a i być może natychmiast wysłała swoich ludzi, w obawie że doktor zdąży zmienić miejsce urzędowania i poszukiwania będzie trzeba rozpocząć od zera. To było dosyć naiwne, ale wygodne myślenie. Zwłaszcza, że biczowanie się, że nie dali rady pomóc poszkodowanym w tej chwili nie służyło niczemu dobremu i w niczym nie pomagało.
Dopisała kilka pozycji w swoim notatniku. Rozejrzała się uważnie za kilkoma specyfikami, używanymi na danym oddziale raczej często - nie mogąc dojrzeć ich na żadnej z półek, szybo zrozumiała, że najpewniej już się skończyły i czym prędzej trzeba je zamówić; dopisała ich nazwy w notatniku, stawiając obok wykrzyknik, sygnalizujący o pilności zamówienia.
Nim odpowiedziała na zadane przez Rie pytanie, zastanowiła się przez chwilę.
- To chakra, która nas otacza - wyjaśniła pokrótce. Jej wiedza w tym temacie była raczej ogólnikowa i czysto teoretyczna, dlatego nie rozwijała swojej wypowiedzi. - Nieliczni shinobi potrafią ją wyczuć i wykorzystać na swoją korzyść. Ze słów Staina wynika, że niektóre zwierzęta również. "A zwierzęta niech przestaną zbierać chakrę natury..." - zacytowała mężczyznę. Na moment zamilkła, a jej wzrok zatrzymał się na jednej z szafek. Nie przeglądała zapasów, po prostu intensywnie nad czymś myślała.
- Eijiro to potrafił - wypaliła nagle, - Hyūga Eijiro, Godaime Hokage - dodała. Ciekawe gdzie teraz jest i co robi. - Dawno nie miałam z nim żadnego kontaktu. Mam nadzieję, że gdziekolwiek jest, udało mu się znaleźć to, czego szukał - odezwała się. Pewnie dodałaby coś jeszcze, gdyż zawsze chętnie wspominała o bliskich, a za taką osobę uważała Godaime Hokage. Nie zdążyła - jej cała uwaga skupiła się na doskoczeniu do Rie i złapaniu pojemnika na defibrylator, który zaczął wyślizgiwać się z dłoni czerwonowłosej.
- Ostrożnie. Jeszcze dorzucą nam kolejne tygodnie prac społecznych i skończy się tak, że wszystkie magazyny w całym szpitalu będą lśnić czystością - odezwała się, choć po jej głosie nie dało się wyczuć irytacji czy innych, negatywnych emocji. Ogólnie rzadko się denerwowała, zwłaszcza na tych, których darzyła sympatią. - Tym razem, w mojej całej miłości do Ciebie, nie nadstawię drugiego policzka - dodała, posyłając jej pogody uśmiech. Ten rozszerzył się, gdy Senju zaczęła opowiadać z charakterystycznym błyskiem w oku o tym, co widziała w Dolinie. - To musi być niesamowite uczucie, żyć w takim miejscu. Bez wojen, niebezpieczeństw, z dala od tych, którzy poza czubkiem własnego nosa nie widzą nic, a ich egocentryzm rośnie z każdym dniem - zauważyła. A one zobowiązały się do tego, by Dolinę chronić. Lekkim ruchem wskazała na karton, wypełniony przez Rie jakimiś częściami. - Coś istotnego, czy wyrzucamy? - nie zamierzała sprawdzać i kontrolować pracy swojej uczennicy. Ufała jej doświadczeniu i wiedzy - jeżeli Senju uznała, że te części nie nadają się do niczego, najpewniej tak było.
Obrazek
w tobie jest dość miłości, by ogrzać cały świat
i dość gniewu, by cały świat zniszczyć
aria of the soul

telepatia | słowa #9c6cb5
myśli
głos
Zasięg sensora bez pieczęci | z pieczęcią24 metry | 1000 metrów
► Pokaż Spoiler
Inna odsłona Jajko
Was it a good choice, tho? - Fabuła D | Senju Rie
► Pokaż Spoiler
ja: Don przy sprawdzaniu mojej karty postaci czytał na głos na voice historię i prawie płakał ze śmiechu.
Ja też płakałam, ale bardziej z zażenowania

Hefajstos: Przepraszam. Moje są równie słabe, też się możesz pośmiać.
Znaczy nie słabe.
Przepraszam.
Śmieszne


Obrazek
According to Eiji, I'm officially Norka's balls
Awatar użytkownika
Senju Rie
Posty: 256
Rejestracja: 28 kwie 2021, 9:32
Discord: Tora#0227
Karta Postaci:
Punkty Doświadczenia:
Punkty Technik:
Punkty Bonusowe:
Techniki:
Bank:

Re: Szpital

GraczeYamanaka Aiko | Senju Rie
Posty6/...
Rie nie myślała o wydarzeniach misji ze swoją siostrzaną mistrzynią. Wiele tamtych wydarzeń było niemiłych i wolała skupić się na tych weselszych elementach - jak pobyt w dolinie Kirameku czy powrocie do Sakury. Nie mogła jednak zaprzeczyć, że wydarzenia z pustyni zostały w jej pamięci. Mogła je wypierać, spychać na dalszy plan, jednak nie mogła zaprzeczyć ich realności. Zwłaszcza, że część rzeczy związana była z rozmową. Słuchając uważnie Yamanaki, Senju kończyła przeglądanie szafy, wyrzucając ostatnie połamane, zużyte czy zerwane części sprzętu do kartonu i przesuwając się powoli w stronę kolejnej szafki.
-Rozumiem. Hokage-sama musi być niesamowity. Pokonał nawet Kazekage. - przypomniała sobie koniec wojny, skinąwszy głową -Myślisz, że to dzięki tej chakrze natury? - zapytała, nie komentując wspomnień o Steinie. O nim wolała nie wspominać i nie myśleć. Uśmiechnęła się jednak na myśl o Hyūdze, jego kuzynie, jej kuzynie. -Mam nadzieję, że jeszcze dobrze widzi. - dodała szczerząc kły i nie zauważając jak jej sprzęt prawie wypadł. Aiko-sensei-nee-san była jednak sprawniejsza, łapiąc go w locie. Uśmiechnęła się słysząc uwagę. -Nam? - uniosła wręcz prowokacyjnie prawą brew, zanim się nie zaśmiała -Prędzej mi wreszcie dadzą. - bo taki był fakt. Ona tu tylko towarzyszyła. Odebrała z wdzięcznością opakowanie i odłożyła na miejsce, mogąc wreszcie przesunąć się do kolejnej szafki, tym razem z najczęściej wykorzystywanym sprzętem elektrycznym. Często pobieranym i odkładanym w pośpiechu wymagał przejrzenia, rozplątania kabli i ustawienia. Skinęła głową, gdy blondynka wznowiła temat Kirameku Keikoku -Zapewne tak. - skomentowała lekko rozmarzonym tonem, gdy jej nerwy zostały wystawione na próbę sporym supłem kabli. Słysząc pytanie i wskazanie na karton skinęła głową. -Do wyrzucenia. Przejrzę jeszcze czy tego nie należy przesortować, ale na razie zniszczone elementy sprzętu, puste opakowania i inne takie możesz tam dorzucać Aiko-sensei-nee-san. - odparła, wracając do rozsupływania.
Awatar użytkownika
Yamanaka Aiko
Posty: 476
Rejestracja: 27 kwie 2021, 4:55
Ranga: Tokubetsu Jōnin
Ranga dodatkowa: Iryōnin
Discord: meei#6947
Karta Postaci:
Punkty Doświadczenia:
Punkty Technik:
Punkty Bonusowe:
Techniki:
Kuźnia:
Bank:

Re: Szpital

GraczeYamanaka Aiko | Senju Rie
Posty7/...
Praca przebiegała znacznie sprawniej w towarzystwie Rie - nim zdążyła się obejrzeć, praktycznie wszystkie półki z lekami zostały przez nią dokładnie sprawdzone. Gdyby zerknęła na zegarek, uświadomiłaby sobie, że minęło znacznie więcej czasu, niż mogło jej się wydawać. Pozostał jeszcze sprzęt jednorazowego użytku, który w szpitalu używany był codziennie, w hurtowych ilościach - dlatego nie zakładała, by miało go zabraknąć, gdyż zamawiany był raczej rutynowo, bez kontroli ile czego potrzeba. Jasne dla zamawiającego było, że potrzeba była duża. Wszystkiego. Dla własnego spokoju ducha, postanowiła to skontrolować.
- Jest. To dobry człowiek i równie dobry lider. Pomimo swoich imponujących zdolności, nigdy nie zapominał o innych ludziach, których zobowiązał się ochraniać. Wydaje mi się że tak, umiejętność kontroli chakry natury daje znaczną przewagę... a w połączeniu ze strategią i zdolnościami swojego klanu, był naprawdę trudny do pokonania - wspomniała, a na jej twarzy pojawił się uśmiech. Być może mówiła nieco pompatycznie, jednak Eijiro był pierwszym urzędnikiem, w którego uwierzyła i który całkowicie zmienił jej światopogląd. To on dał jej kredyt zaufania, pomimo szeptów swoich doradców, że to zły pomysł i będzie tego żałować. Nie żałował, chyba - taką miała nadzieję. Zyskał lojalną sojuszniczkę, a ona mogła robić to, co kochała najbardziej - pomagać innym. - To dzięki niemu jestem tu, gdzie jestem. Wiesz, że to on mnie awansował na Tokubetsu Jōnina? - dodała. Rie mogła tego nie wiedzieć, a Aiko kompletnie nie umiała sobie przypomnieć, czy jej o tym wspomniała. Nie powtrzymała szerszego uśmiechu, gdy Rie wspomniała o utracie wzroku.
- Nam - powtórzyła, posyłając dziewczynie równie zaczepne spojrzenie. I nawet dłoń oparła o biodro, dla wzmocnienia efektu. - Przecież Cię znam, wiem że byś nie odmówiła mi swojego wsparcia i towarzystwa - odparła. - A Tobie jeszcze nie dali, chwała Amaterasu. Chociaż nie przypominam sobie, żebyś zrobiła coś, co naraziłoby Cię na otrzymanie prac społecznych - dodała. Kiwnęła głową, gdy otrzymała informację na temat zawartości kartonu. Przejrzą to za chwilę.
Przez dobre parę minut nie odzywała się, przeglądając sprzęt jednorazowy. Podobnie jak z lekami, zapisywała to, co powinno zostać domówione - nie robiła tego tak dokładnie jak wcześniej, gdyż strzykawek, aparatów do kroplówek i igieł zawsze było w nadmiarze i sprzęt tego typu zamawiano raczej standardowo.
- Rie-chan? Jest jeszcze jedna sprawa, którą chciałam z Tobą poruszyć - zagadnęła nagle dziewczynę. Nie zamierzała owijać w bawełnę -Yamanaka posiadają dostęp do techniki telepatii, ale nie tej, której standardowo używam w trakcie misji. Technika o której mówię to taka, która całkowicie ignoruje dystans pomiędzy dwoma osobami. Co prawda wymaga nałożenia pieczęci na stałe, a jej używanie jest męczące dla układu chakry, jednak niezależnie od tego jak daleko byłybyśmy od siebie, mogłybyśmy być w stałym kontakcie. Chciałabyś, żebym ją na Ciebie nałożyła?
Obrazek
w tobie jest dość miłości, by ogrzać cały świat
i dość gniewu, by cały świat zniszczyć
aria of the soul

telepatia | słowa #9c6cb5
myśli
głos
Zasięg sensora bez pieczęci | z pieczęcią24 metry | 1000 metrów
► Pokaż Spoiler
Inna odsłona Jajko
Was it a good choice, tho? - Fabuła D | Senju Rie
► Pokaż Spoiler
ja: Don przy sprawdzaniu mojej karty postaci czytał na głos na voice historię i prawie płakał ze śmiechu.
Ja też płakałam, ale bardziej z zażenowania

Hefajstos: Przepraszam. Moje są równie słabe, też się możesz pośmiać.
Znaczy nie słabe.
Przepraszam.
Śmieszne


Obrazek
According to Eiji, I'm officially Norka's balls
Awatar użytkownika
Senju Rie
Posty: 256
Rejestracja: 28 kwie 2021, 9:32
Discord: Tora#0227
Karta Postaci:
Punkty Doświadczenia:
Punkty Technik:
Punkty Bonusowe:
Techniki:
Bank:

Re: Szpital

GraczeYamanaka Aiko | Senju Rie
Posty8/...
Rie, sprzątając drugą i ostatnią szafkę przysłuchiwała się uważnie słowom Yamanaki i z uśmiechem przyjmowała je do swojej informacji. Nie przerywała jej - to byłoby niegrzeczne, za to z radością chłonęła nową wiedzę. Choć pewnie sama o Eijiro mogłaby co nieco powiedzieć lub snuć teorie. Energia natury brzmiała naprawdę ciekawie. Kto wie, może Gin byłby w stanie powiedzieć czerwonowłosej coś więcej o niej w przyszłości? Z pewnością się o to zapyta. Musiała jednak coś skomentować.
-Nie wiedziałam! - wypaliła dość szybko, na wieść o zdobyciu przez blondynek rangi Tokujō przez Godaime. Nie było może to coś zmieniającego całkowicie światopogląd, jednak było to coś na pewno ciekawego. Skinęła także twierdząco głową. -Oczywiście, że nie Aiko-sensei-nee-san. Ale Bijū tkwi w szczegółach. - bo czysto teoretycznie nadaliby karę jednej z nich. A to, że z reguły szły w pakiecie to no... cóż. Typowe.
W końcu udało jej się rozsupłać nie dwa splątane kable... a trzy. Taka niespodzianka. Nic dziwnego, że praca ta była irytująca, jednak jakże satysfakcjonująca. Dobra organizacja kabli, wraz z ich organizerem sprawiła, że w przyszłości może trochę dłużej utrzyma się tu porządek. Jakby o wilku mowa, jedna z pielęgniarek właśnie tu weszła, prosząc o ekran do EEG. Senju, która akurat przy tym stała podała bez problemów, dopilnowując odpowiedniego odnotowania tego faktu w protokołach, zanim nie wróciła do swojej pracy. I wtedy blondynka postanowiła stać się poważna. A bycie poważnym mogło stresować. Zwłaszcza złotooką. Wysłuchała jej słów i wraz z upływem czasu pewna ulga w niej się pojawiła. Więc nic nie przeskrobała. Dobrze. Uff. Skinęła z uśmiechem głową.
-Brzmi wspaniale. Z chęcią. - odpowiedziała kompletnie szczerze, kończąc układać sprzęt elektroniczny. -Ale to chyba później, prawda? - zapytała pro forma. Bo chyba nie będzie teraz miała nakładanej pieczęci, w zapleczu szpitala? Plus... mieli jeszcze karton do przejrzenia.
Ostatnio zmieniony 18 kwie 2023, 23:44 przez Tora, łącznie zmieniany 1 raz.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Sakuragakure no Sato”