Południowa Dzielnica

[Katagiri Kayo]

???

GraczeKamado Nezuko

Posty7/

Kolejnym miejscem, które stało się dla Nezuko celem roznoszenia uloteczek były okolice kwiaciarni, w której pracowała jej mama. Środek tej aglomeracji miejskiej. Nie było to już osiedle, na które zwykle przychodzili tylko ci, którzy tam mieszkali a centrum, miejsce, do którego udawali się najróżniejsi ludzie. Głównie mieszkańcy miasta z różnych warstw społecznych, ale również i turyści oraz przyjezdni. Tutaj miała szanse na zainteresowanie całą sprawą znacznie większej grupy, niżeli pozwoliłoby roznoszenie tego wszystkiego po domach, bo wiadomo jak to jest z ulotkami zostawionymi pod drzwiami czy w skrzynce. Zazwyczaj się je wyrzuca bez patrzenia.

Pierwszym przystankiem była więc kwiaciarnia i bez większych problemów udało się zostawić kilka ulotek na miejscu, prawdopodobnie z jakimiś innymi. W trakcie drogi udało się Nezuko roznieść część z ulotek, nawet z niektórymi osobami porozmawiała nieco dłużej. Miała tę przewagę, że sporo ludzi chciało po prostu być miłymi. Przecież nie mogli z czystym sercem odpędzić małej Kamado. Zostało jej jeszcze trochę ulotek, ale wtedy przypałętał się dryblas. Chłopak przemknął tuż za parką, którą Nezuko już pożegnała. Zbliżył się, miał nad nią kilkanaście centymetrów przewagi w każdym wymiarze. – A ty co tu roznosisz, co? Na słodkie oczka chcesz i brać? To nie w porządku. — Nie był zadowolony, że wasza szkoła ma przewagę. Nietrudno też było się domyślić po tej wymianie, że jest konkurencją albo ją wspiera. Był na wyciągnięcie ręki, ale miał dłuższe niż te twoje.

NPCPan Kotetsu
Dryblas
Kobieta
Mężczyzna

[Uchiha Nezuko]

Roznoszenie ulotek szło całkiem nieźle. Jej zapasy w tobołku topniały w dość zadowalającym tempie, co motywowało dziewczynkę do dalszego działania. Nezuko obrała kurs na centrum miasta, odwiedzając najpierw kwiaciarnię mamy. Po drodze porozmawiała z paroma osobami. Zdawała sobie sprawę, ze niektórzy robili to tylko ze względu, że była małą, uroczą dziewczynką, lecz czuła, że niektórzy faktycznie byli zainteresowani tym co mówi. Po zostawieniu informacji w miejscu pracy mamy, ruszyła dalej, dopóki jej drogi nie zagrodził pewien dryblas. Zaczął do niej coś mówić, co w mniemaniu Kamado nie miało żadnego sensu. Dopiero po chwili zdała sobie sprawę, że musi być z tak zwanej konkurencji. Czyżby mu nie szło za dobrze i teraz obrał inną taktykę? Atak frontalny na niewinną uczennicę? Nie miał jednak pojęcia z kim właśnie zadarł. Może i miał przewagę centymetrów. Może i był wyższy i szerszy. Ale to ona nosiła tytuł Chibi Ryu!
- Ulotki roznoszę. - odpowiedziała mu szczerze. - To że ty, nie masz słodkich oczek, nie oznacza, że inni nie mają. Ponadto nie robię nic, nie w porządku. Ponadto, mam lepsze oczy od twoich. - odparła pewnie siebie. Dryblas się jej nie podobał. Czuła, że coś jest z nim nie tak. Zazdrościł jej, że ona rozdała pewnie więcej ulotek od niego. Nie zamierzała dalej kontynuować tej dyskusji, więc obróciła się i ruszyła dalej, kontynuując swoje zadanie. Coś czuła, że ten nie da jej spokoju, więc mimo iż go nie widziała, kontrolowała jego pozycję swoim zmysłem sensorycznym. Gdyby coś próbował zrobić, na przykład zbliżyć się do niej na niepokojącą odległość, była na to gotowa.

► Pokaż Spoiler | Atuty

SensorAtut wrodzony

Wrodzona zdolność do wyczuwania chakry. Aby wykrywać chakrę, postać musi się w tej kwestii skoncentrować i złożyć pieczęć. Dłuższa koncentracja lub próba robieniu wielu rzeczy naraz może skończyć się potężnym bólem głowy i krwawieniem z nosa. Im dłużej się skupia i koncentruje, tym większy zasięg i dokładność wykrywanej chakry.

► Pokaż Spoiler | Dokładny opis

Na zasięg wpływa również poziom Kontroli Chakry użytkownika. Jest możliwe wykrywanie bez pieczęci, jednak jest to ciężka sztuka i wymaga posiadania KC rozwiniętego minimum na poziom 7. Zasięgi wtedy nie są również takie imponujące. Wielkie kumulacje chakry, takie jak Bijūdama lub Bijū, jesteśmy w stanie wykryć bez problemu z około kilometra nawet bez składania pieczęci i niezależnie od naszego poziomu KC.
Od 6 rangi w KC możliwe jest wykrywanie jutsu. Łatwiej jest wykrywać techniki ofensywne, jak np. kula ognia, a bardzo trudno techniki bardziej subtelne np. Fūinjutsu. Jeżeli obserwujemy czyjś układ chakry, od tego poziomu wykryjemy też, gdy miesza on ją do jakiegoś jutsu.
Dodatkowo wykrywanie chakry ze złożoną pieczęcią nas kosztuje. Jest to koszt o wysokości połowy techniki B. Możliwe jest zapamiętanie chakry, jednak potrzebny jest do tego dłuższy kontakt z taką osobą. Przyjmujemy że 3 dni spędzone w towarzystwie tej osoby wystarczą na zapamiętanie. Wyjątkiem jest charakterystyczna chakra osoby np. Jinchūriki. Zdolność ta nie jest jednak idealna. Ma problemy z działaniem w tłumach, utrudniając precyzyjne określenie chakry konkretnych osób. Łatwiej wykryć jednak osoby zapamiętane i te z nietypową chakrą.
Dodatkowo osoby wyjątkowo utalentowane w tym zakresie posiadają możliwość rozróżnienia żywiołów chakry, jakimi dana osoba włada, jak bardzo na wykrywaniu musi się koncentrować, jak łatwo rozpoznać chakrę w tłumie czy wykryć sensora, kiedy on nas wykryje. Wymaga to jednak bardzo dużo treningu i uwagi (misja/fabuła po Biegłości związane ze zdolnościami sensorycznymi).

Ranga KC	Zasięg bez pieczęci	Zasięg z pieczęcią
9	8	350

[Katagiri Kayo]

???

GraczeKamado Nezuko

Posty8/

Chłopak był większy i raczej na pewno silniejszy od małej Kamado, to było jaśniejsze niż słońce. W czym jeszcze był od niej lepszy? Ciężko stwierdzić. Może był shinobim? A może jednak nie był, bo jej zdolności wykrywania chakry tutaj ją chyba zawodziły, bo czuła dość niewiele. Słuchał twojej odpowiedzi i tylko denerwował się jeszcze bardziej. – I to jest właśnie nie w porządku! — Stwierdził otwarcie, słuchając dość zarozumiałej odpowiedzi Kamado. Ty się odwróciłaś, nawet i miałaś go na "oku" swojego sensora, ale on zdecydował się działać całkiem szybko. Byłaś gotowa, ale co mogło to właściwie znaczyć? On ruszył i z rozpędu... Nie wpadł na ciebie, ale jak biegł, to natychmiastowo rzucił się na twoją torbę lub cokolwiek to było, w czym nosiłaś ulotki. Chwyt miał dużo silniejszy od ciebie... I co teraz? Cóż zamierzał dalej zrobić? Choć dużo ważniejsze było jak zamierza zareagować na to Nezuko.

NPCPan Kotetsu
Dryblas
Kobieta
Mężczyzna

[Uchiha Nezuko]

Praca dla szkolnej gazetki przebiegała prosto dopóki nie napatoczył się pewien dryblas. Bez wątpienia przeszkadzał mu fakt, że Nezuko szło dużo lepiej niż jemu, przez co jej szkoła miała większe szanse na wygraną niż jego. Młoda Kamado wkładała w to co robiła całe serce więc nie podobało jej się to, że ktoś jej zarzucał, że robi coś nie w porządku. Odpowiedziała chłopakowi co myślała na ten temat, po czym zaczęła się obracać by ruszyć dalej. Nie podobał jej się od samego początku, więc miała na niego oko. Mówiąc oko, miała na myśli zmysł sensoryczny. Zgodnie z przewidywaniami, ruszył za nią. Był jednak szybszy niż jej się wydawało, mimo iż nie miał dużo chakry. W końcu jej ilość nie świadczyła o tym jak ktoś jest szybki czy silny, o czym Nezu właśnie się przekonała. Złapał za jej torbę z jawnym zamiarem wyrwania jej bądź też dostaniu się do jej zawartości. Mimo iż dziewczyna wiedziała, że nie wygra, zamierzała zagrać inaczej. Zamiast przed nim uciekać, ruszyła na niego wpadając w niego a następnie przewracając się na ziemię, puszczając torbę i krzycząc w niebogłosy.
- Nieeee! Zostaw mnie!
W centrum miasta oraz całym tym tłumie nie było szansy, by nikt się tym nie zainteresował. W końcu jakiś osiłek popchnął małą dziewczynkę i się nad nią znęcał!
- Zabrał mi moją torbę i zaatakował! - krzyknęła głośno łamiącym głosem jakby zaraz miała się popłakać. Skoro mówił, że gra nie w porządku, to dopiero zobaczy na co ją stać. Gdyby ktoś do niej podszedł by jej pomóc wstać, możliwe, że nawet jakiś stróż prawa najlepiej, wytłumaczyła by mu całą sytuację.
- Rozdawałam ulotki reklamujące konkurs w jakim bierze moja szkoła. Ten chłopak jest z drugiej szkoły i chciał mnie napaść, by moja szkoła nie wygrała. To nie jest fair! - powiedziała to osobom jakie by postanowiły ją wesprzeć i stanąć po jej stronie.

[Katagiri Kayo]

???

GraczeKamado Nezuko

Posty9/

Nezuko miała zamiar wykorzystać swoją mniejszą posturę, by zrobić z siebie ofiarę. Czy tak działali shinobi? Owszem, działali z zaskoczenia i wykorzystywali wszystko, co mieli w rękawie. Każdy ruch. Problem w tym, że chłopak nie był shinobi i nie wykorzystywał idealnie każdego ruchu. On miał jednak plan i chciał go zrealizować. Był prosty i Nezuko wcale mu go nie utrudniała. Zaczęła krzyczeć, to wcale nie wybijało go z rytmu. Spodziewał się dokładnie tego. On również nie miał zamiaru babrać się w tym zbyt długo. Też nie miał zamiaru zabierać ci ulotek. Jak tylko udało mu się wyrwać torbę, to odruchowo wyrzucił torbę w górę i na bok, tak by wszystko, co zostało w torbie, rozsypało się po okolicy, jak płatki wiśni. Więcej nie miał zamiaru z tobą się przekomarzać. Według siebie udowodnił swój punkt. Rzucił się do ucieczki w najbliższy zaułek. Możliwe, że również się bał, ale kto go tam wie. Co prawda ludzie spojrzeli na cały ten harmider, ktoś nawet do Nezuko podszedł, ale nikt nie rzucił się do pogoni za uciekinierem. Zwłaszcza że to bezpieczeństwo małej Nezuko było ważniejsze. Wielu ludzi jednak odeszło na bok, nie chcieli się w to mieszać. Krzyczące dziecko na środku miasta to po prostu kłopot. Niestety, żaden strażnik tak od razu się nie pojawił. Ulotki przez chwilę latały w powietrzu, aż w końcu rozleciały się po całej ulicy, tworząc niewiarygodny wręcz bałagan

NPCPan Kotetsu
Dryblas
Kobieta
Mężczyzna

[Uchiha Nezuko]

Plan Nezuko niestety nie wypalił dokładnie tak, jak założyła to sobie w głowie. Ludzie nie zbiegli się jej na pomoc, chłopak się nie przestraszył jej krzyków a ulotki i tak zostały jej zabrane. Dryblas z całą swoją siłą wyrzucił je w powietrze a one rozsypały się po okolicy, a następnie uciekł. Chibi Ryu nie zamierzała go gonić. Nie było sensu. Dał jej spokój, mimo iż to było w dość nieprzyjemny sposób. Co jednak zrobiła i powiedziała, zostało bez zmian. Może zagrała nieczysto, lecz on również bez skazy nie był. Podziękowała osobom jakie do niej podeszły i jej pomogły stać, a następnie wróciła do swojej pracy. Ruszyła po torbę a następnie zaczęła zbierać wszystkie ulotki, jakie były rozsypane po okolicy. Gdyby torba wylądowała by gdzieś na drzewie bądź dachu, wspięła by się po nią wpierw, najlepiej używając jednej z nielicznych technik, jakie znała. Oczywiście w taki sposób, by nikt jej nie zobaczył. Co do samych ulotek, skoro wylądowały na ziemi, była szansa, że część z nich nie nadawała się już do rozdania innym. Takie od segregowała by na bok a te dobre rozdała by. Nie zostało jej też nic innego jak wrócić do szkoły i powiedzieć o wszystkim co się stało. Zrobiła ile mogła, i liczyła, że to wystarczy by jej zwiększyć szanse na wygraną jej szkoły.

[Katagiri Kayo]

???

GraczeKamado Nezuko

Posty10/11

Ulotki rozbiły się po okolicy, cóż zostało małej Nezuko jak nie pozbierać to, co jeszcze nie odleciało zbyt daleko na wietrze ani nie zostało pogniecione przez buty przechodzących osób. Oczywiście nie było żadnych niespodziewanych trudności w zebraniu torby i zbieraniu ulotek z ziemi i innych miejsc. O ile chodzenie po drzewach nie było przydatne w kwestii samej torby, to przydało się w odzyskaniu kilku ulotek, które wplątały się pomiędzy gałęzie jednego z drzew. Sprzątanie okolicy trochę zajęło, niektórzy uczynni ludzie nie mieli oporów, by pomóc ci w zbieraniu.

I rzeczywiście, rozdanie tego, co zostało i wciąż się nadawało, było dobrym ruchem, by zakończyć ulotkarską zabawę. Koniec końców po powrocie zostałaby zapytana, jak było i gdzie roznosiła. Tylko w twojej gestii leżało podzielenie się incydentem, jaki miał miejsce. Być może coś to zmieni albo i nie Tak czy inaczej, na dobry koniec ulotkarskiej pracy w pokoju gazetki, Nezuko dostała jeszcze gorącej czekolady, gdy udało się jej powrócić. Zostało powrócić do domu, już bez ulotek. Jaki będzie wynik całego konkursu? Czas pokaże... Już niedługo.

End
(Jeszcze napisz ostatni i odbieranko nagród)

NPCPan Kotetsu
Dryblas
Kobieta
Mężczyzna

Nezuko - 6 PD, 12 PT, 250 Ryō
Kayo - 6 PB, 12 PT, 200 Ryō

[Uchiha Nezuko]

Wszystko szło Nezuko dobrze prawie do samego końca. Spotkanie niemiłego chłopaka nie było czymś o czym marzyła, zwłaszcza na koniec jej pracy, lecz nie mogła narzekać. Co się stało, to się nie odstanie. Gdy było po wszystkim, czuła się odpowiedzialna za to, by posprzątać bałagan na ulicy jaki się zrobił. Mimo iż to nie ona go zrobiła. Po zebraniu czego się dało, podziękowała przechodniom jacy jej pomogli, i ze swoim standardowym uśmiechem na buzi ruszyła w drogę powrotną. Po rozdaniu tych ulotek jakie jej zostały, wróciła do szkoły by opowiedzieć jak jej poszło. Nie miała również oporów by powiedzieć o nieprzyjemnej sytuacji jaka ją spotkała. Opisała chłopaka jaki to ją zaatakował oraz co dokładnie zrobił. Oczywiście pominęła swój plan obrócenia wszystkiego na swoją korzyść. Za ciepłe kakao podziękowała, a po jego wypiciu pożegnała się z wszystkimi, zabrała swoje rzeczy i wróciła do domu.