Sabaku no Kuni | Kraj Pustyń砂漠の国
Stolicabrak
Daimyōbrak
Wioska ninjabrak
Nie każdy zakątek kontynentu zdobył zainteresowanie tych bardziej u władzy. Nie nad każdą połacią czuwa Lord Feudalny. Miejsca zapomniane przez wielu, niezachęcające dobrami gospodarczymi, żyzną ziemią czy ilością wody. Ta ostatnia zaś jest na wagę złota w skąpanym w gorącym słońcu Kraju Pustyń: miejscu, gdzie wszelakie ślady cywilizacji pochodzą z wielu tysięcy lat przed tzw. Erą Shinobi. Piaski Sabaku no Kuni nie goszczą nikogo, kto rzeczywiście byłby szczęśliwy z mieszkania na tak nieprzyjaznych terenach, a podobnych jednostek wielu nie ma. Dużo łatwiej, o ile w ogóle, spotkać wyprawę archeologiczną z innych zakątków świata, niż faktycznych rezydentów tych niewybaczających błędów ziem.
Położenie geograficzne
Nazwa tego państwa ma sens chyba tylko dla jego "mieszkańców". W końcu liczba mnoga wskazuje na więcej niż jedną, jednak każdy przyjezdny będzie widział tylko jedną, ogromną pustynię. Prawdą jest jednak, że miejsce to składa się z trzech pustyń. Piaszczysta pustynia na wschodzie rozciąga się z północny na południe mniej więcej aż do centrum kraju. Pokrywa ona mniej więcej 50% powierzchni całego państwa. Osiągane tam temperatury są bardzo wysokie i przez cały rok kręcą się w okolicach 30 stopni, nieco spadając nocą. W zachodniej części kraju, od północy znajduje się tak zwana "mokra" pustynia. Przypomina ona tą piaszczystą, jednak można się tu natknąć na sporadyczne oazy oraz palmy przy nich rosnące. Jest to jednak bardzo zdradziecka i niebezpieczna część kraju - pełna ruchomych piasków, które pożarły już tysiące żywotów. Znajduje się tutaj też wiele podziemnych rozpadlin, jaskiń oraz podziemna rzeka. W południowo-zachodniej części kraju znajduje się natomiast pustynia kamienista, pełna mniejszych wzniesień, wąwozów, skał i pyłu. W całym kraju deszcz prawie nie pada, a woda jest towarem luksusowym pomimo obecności morza na południu.Fauna i flora
Fauna tego kraju to zapewne jedna z najniebezpieczniejszych na świecie. Co prawda na piaszczystej połowie kraju jest mało niebezpieczeństw, a najbardziej "krwiożerczymi" istotami spotykanymi przez ludzi są lisy pustynne lub wielbłądy, tak sprawa ma się inaczej po drugiej stronie kraju. Na "mokrej" pustyni żyją Vije. Są to ogromne robaki o średnicy tułowia, sięgające 8 metrów i osiągające długość 30-40 metrów. Żyją one pod piaskami pustyni, kopiąc tunele i prężnie rozwijając swoją sieć. Nie ma ich co prawda wiele, ale spotkanie nawet z jednym z nich kończy się zwykle śmiercią. Ich aparat gębowy rozwija się niczym płatki kwiatów, ukazując paszczę wypełnioną ostrymi, jadowitymi zębami, z których każdy jeden kieł jest wielkości ludzkiego przedramienia. Cielska chroni zaś chitynowy pancerz, którego twardość w niczym nie ustępuje żelazu. Na południu kraju żyją rozmaite gatunki jadowitych skorpionów, węży czy pająków. Te co prawda nie osiągają ogromnych rozmiarów, ale robi się mniej przyjemnie, gdy się takiego nie zauważy, a ten postanowi wprawić w ruch kolec czy kły jadowe. Jad niektórych jest wystarczająco silny, by powalić słonia w przeciągu paru minut. Prócz martwych krzaczków, ciężko o rośliny na wschodzie kraju. Na zachodzie ma się to nieco lepiej. Od palm, daktyli i fig na północy, po opuncje na południu. Nie jest to jednak wiele roślin, a i różnorodność jest dość niska.
Kultura - religia, święta, kuchnia
Kraj ten nie posiada wielu mieszkańców. Ci, którzy tu żyją, prowadzą koczowniczy tryb życia, poruszając się ze swoimi stadami wielbłądów po całym kraju. Żyją głównie z bycia przewodnikami dla tych, którzy z jakiegoś powodu muszą przejść przez ów rejony. Czasem też pracują w okolicznych krajach lub sprzedają wielbłądy. Nie mają dla siebie nazwy czy religii, a szczątkowa kultura, typowa dla ludzi pustyni, to w zasadzie wszystko, co mają. Tu nie żyje nikt, kto tego naprawdę chce, a ci, których życie z jakiegoś powodu zepchnęło właśnie na te ziemie. Onegdaj było tu nieco przyjemniej. Dało się znaleźć więcej palm, roślin, ludzi... ale to wszystko odeszło w zapomnienie wraz ze wzrostem temperatur. Wciąż jednak da się znaleźć ruiny starożytnych cywilizacji. Na południu kraju, nad brzegiem morza, wciąż majaczą kamienne ściany po niegdysiejszych portach czy latarniach morskich. Na północy da się dostrzec utopione w piasku wierzchołki piramid czy tajemnicze, podniszczone posągi, których znaczenia nie pamięta już nikt. W samym centrum zaś znajdują się w połowie przysypane piaskami ruiny, które wielu uważa za ruiny dawnej stolicy. Budynki z piaskowca w większości schowane pod piaskami, w części też zniszczone, strzegą sekretów tych, którzy żyli tu setki lat temu. I choć miejsce to jest bardzo nieprzystępne, wciąż znajdują się śmiałkowie złaknieni bogactw i przygody, którzy chcą wyszarpnąć naturze sekrety i skarby starożytności. Od czasu do czasu odkrywcom towarzyszą ninja testujący swoje możliwości na tym niegościnnym terenie, czy naukowcy i historycy chcący odkryć prawdę stojącą za upadkiem onegdaj niewątpliwie potężnej cywilizacji.