Miasto portowe Aki

06 paź 2022, 12:39

Największym problemem takich wydarzeń była ilość chakry. Nie ważne jak silni są, długie potyczki na sporą ilość osób musiały skutkować powolnym kumulowaniem ran i oraz stopniowym ubytkiem chakry. Czas grał na ich niekorzyść, nie samurajów. On miał jeszcze o tyle dobrze że rany nic nie zmieniały. Można było powiedzieć że "Albo go zabiją, albo nie" było jedynym istotnym elementem(Prawie). Z Chakrą w jego przypadku było gorzej. Nawet lalka odczuje jej ubytek, a więc jak można łatwo zauważyć była jedynym istotnym problemem Kamaboko. W każdym razie, schronił się zgodnie z planem za barakiem i po chwili zauważył zmierzające w jego stronę mrówki w postaci sześciu samurajów. Trójka nieco dalej, trójka nieco bliżej. 200 Chakry. Kolejne 200 drogocennej chakry. Złożył pieczęć klonowania i przywołał dwa cieniste klony. Trzech na trzech to była zdecydowanie bardziej sprawiedliwa potyczka. Jeden klon ruszył na ziomka z naginatą, natomiast drugi na tego z katanami. Kamaboko oryginał również ruszył na ziomka z katanami, tylko tego trzeciego. Jeśli ziomkowie biegli jeden obok drugiego a ten z naginatą znajdował się po boku, to Kamaboko oryginał atakował ziomka z katanami po przeciwległym boku. Jeśli ziomek z Naginatą biegł środkiem to Kamaboko oryginał atakował tego ziomka z katanami który znajdował się po stronie bliższej ostrza naginaty - czyli przeciwległej do potencjalnego kierunku cięcia. Istniała też opcja że nie biegli jeden obok drugiego a byli bardziej rozproszeni lub co byłoby dziwne ale wciąż niewykluczone, jeden za drugim. W wypadku tej bardziej prawdopodobnej opcji, Kamabokooryginał pobiegnie na tego ziomka z katanami z pozycji którego będzie miał lepszy widok na nadciagających od strony Norna samurajów. Jednocześnie rzecz jasna nie ruszy na samurajów "Tak od razu" tylko po czeka do momentu gdy walka będzie się działa za budynkiem baraków, ergo z dala od wzroku łuczników. Jeśli będzie trzeba, był gotów się nieco cofnąć by ściągnąć do siebie przeciwników. Co jednak jeśli przeciwnicy faktycznie są dziwni i biegną gęsiego? W tym wypadku bowiem plan jest zupełnie inny. Kamaboko oryginał ruszy przodem by zaatakować pierwszego z przeciwników jaki się nawinie, natomiast Klon1 i Klon2 pobiegną bokiem ale kawałek za Kamabokooriginal by wychynąć zza niego i rzucić się na dwóch samurajów za samurajem na przedzie - przy tym spróbują dłonią bliższą samurajowi1 przejechać mu po miednicy, ostre szpony z metalu z którego był i Kamaboko miały sporą szansę rozerwać pancerz samuraja i zranić miękką tkankę pod nim.

Sama walka nie będzie bardzo skomplikowana ale sprowadza się do istotnego elementu no i wbrew pozorom istotnym elementem nie był Kamabokooriginal a Naginaciarz. Pozycja osoby z Naginatą była kluczowa dla wszelkich planów Kamaboko, w odróżnieniu od Katan, Naginata była bronią o dużym zasięgu, wchodząc z nią w zwarcie samuraj tracił ogromnie problemem było właśnie to - wejście z nią w zwarcie. Załóżmy chwilowo że Naginaciarz znajdował się w środku orszaku. Z tej pozycji istniały dwie logiczne rzeczy które mógł zrobić wojownik walczący bronią drzewcową o sporym zasięgu(Nie służącą do rzucania) - Pchnięcie lub cięcie. Pchnięcie, mogłoby wyeliminować klona nr.1 i być bazą do kolejnych ataków. W przypadku pchnięcia, zdając się na refleks klon miał zrobić lekki krok w bok i obrócić się wokół własnej osi o 90 stopni tak, by drzewiec naginaty mieć przed sobą a następnie złapać go swoimi palcami i spróbować rozszarpać. Czy ten ruch by się powiódł czy nie, zrobił by wypad prawą nogą w przód, obracając się w kierunku Samuraja i pchnął palcami w kierunku najsłabiej osłoniętej części ciała samuraja. Co w wypadku jednak gdyby wykonywał cięcie? Cięcie mógł wykonać w dwa standardowe sposoby(+ Ogromną ilość niestandardowych). Przyjmijmy jednak że zachowa się jak typowy użytkownik broni drzewcowej o dużym zasięgu. Wchodziło więc w grę cięcie horyzontalne lub wertykalne - z tych dwóch oczywiście wertykalne było prostsze w uniknięciu. Gdyby atakował wertykalnie to cała akcja klona sprowadzała by się do właściwie tego samego co w przypadku pchnięcia oprócz próby łamania drzewca włóczni. Zwyczajnie unik a następnie obrót, wypad i atak - oburącz w tym wypadku. Gorzej będzie jednak, jeśli cięcie będzie horyzontalne, zwłaszcza że jako klon nie bardzo mógł sobie pozwolić na parowanie. Widząc nadciągające ostrze zdał by się na swój refleks i próbował by się schylić lub przeskoczyć ostrze, zależnie od tego co wydawało się że będzie miało sensu, zaraz po tym jak przy cięciu wertykalnym, rzuciłby się do przodu by wykonać atak oburącz na samuraja - zwyczajnie ręce do tyłu, a potem pchnięcie wkładając całą swoją siłę w najbliższą, najmniej osłoniętą część ciała złodupca. Co jednak w przypadku niestandardowych ataków? Tych było kilka i ciężko było je przewidzieć i odpowiednio zareagować: Atak drzewcem, cięcie skośne, szarża i uderzenie barkiem, kop z partyzanta... generalnie było wiele możliwych sposobów na to by wyjść naprzeciw nadciągającemu przeciwnikowi, jedne głupsze inne nieco mądrzejsze, no i też istotny był fakt jak samurajowie w ogóle zareagują na klony i czy zdawali sobie sprawę że cieniste mogły ich zranić. W każdym razie w przypadku niestandardowych ataków klon i tak będzie próbował wykonać jakiś unik a potem zaatakować. Jeśli oceni że nie będzie w stanie uniknąć ataku to zwyczajnie nim zniknie, spróbuje zadać jak największy damaż czy to broni czy jej właścicielowi.

Drugi klon zajmował się ziomkiem z dwoma katanami. Tutaj właściwie kwestia była duuużo prostsza. Zasięg broni był krótszy, plus istniała zdecydowanie mniejsza ilość rzecz jaką ziomek z dwiema katanami mógł zrobić, by miało to jakiś wpływ na walkę. Problem był taki że Kamaboko w wersji 2.0 był bardzo wytrzymały ale wolny. A że klony i tak znikały po jednym silnym uderzeniu, to naprawdę były po prostu kurewsko wolne. Musiały więc zatem do maksimum wykorzystywać swój refleks i to było właśnie zadanie tego klona, wykorzystać swój refleks do maksimum, zauważając, dedukując i unikając nadciagającego ataku. Póki styl walki samuraja nie będzie... bardzo dziki, powinno być to chociaż możliwe. Dzięki dużej percepcji klon planował spostrzec nie tylko ruchy rąk ale też nóg szermierza a następnie ocenić jaki atak wykona, dobierając do tego odpowiedni unik. Wypad, cięcie, pchnięcie... wszystkie względnie uniwersalne ruchy powinien ocenić po ruchu ciała przeciwnika. Gorzej jak zastosowane są różnego rodzaju zmyłki czy zwyczajnie mniej uniwersalne, trudne w przewidzeniu ruchy. Gdyby jakimś cudem klon dojrzał szansę na atak, to go przeprowadzi, również pchając palcami w jakieś delikatne miejsce na szermierzu.

No i pozostawał Kamaboko original którego celem, potencjalnie był drugi z szermierzy (Chyba tylko poza sytuacją, w której biegli gęsiego). Kamaboko chciał sprawę z nim załatwić dość szybko i sprawnie co by móc zająć się pozostałymi dwoma przeciwnikami, to wymagało wyeliminowania tego przeciwnika raczej jednym-dwoma atakim. Problem? Dwa miecze. Chociaż ich ograniczona ilość ataków i zasięg sprawiały że wbrew pozorom były nie najlepszą opcją ofensywną, to były genialną opcją defensywną, świetnie też sprawdzały się w kontrataku. I tak jak Kamaboko wierzył w twardość swej zbroi to mimo wszystko... eh. W każdym razie, wszedłby w zwarcie z szermierzem próbując jak najbardziej zmniejszyć dzielący ich dystans. W tym momencie szermierz zapewne będzie próbował ciąć - dlatego właśnie ludzie nie rzucali się na szermierzy, w momencie kiedy skracało się dystans do hand-to-hand zapewne było się już dawno pociętym. W przypadku Kamaboko sprawa nie była aż tak prosta i mógł zrobić nieco większe Yolo. Więc co mógł zrobić przeciwnik? Na pewno były to dwa cięcia; lewą i prawą dłonią. Jednoczesne byłyby błędem, niejednoczesne i bardziej prawdopodobne byłyby dobrym zagraniem(Przy tym ustawienie ciała pod lekkim kątem z jedną nogą w tyle, wiadomo). Najprawdopodobniejszy scenariusz zakładał cięcie lepszą u większości osób prawą ręką, a następnie jeśli okazałoby się nieskuteczne to pchnięcie/cięcie gorszą ręką. Noga wystawiona bardziej do przodu zwiastowała zwykle również która ręka wyprowadzi pierwszy z ataków i na tym na początek skupił się Kamaboko. Jeśli faktycznie szermierz zaczął od ataku jedną ręką, mając jedną z nóg wysuniętą do przodu, Kamaboko wykonał by obrót na nodze będącej po tej samej stronie co wyprowadzany atak. Powiedzmy że atak był wykonywany z prawej ręki przeciwnika, oznaczało to że Kamaboko obróciłby się na lewej nodze wokół własnej osi w kierunku ruchu zegara tak by w momencie cięcia katana przeciwnika znajdowała się przy jego łopatkach, a następnie dokończył by piruet tak, by przepuścić opuszczony już miecz pod swoją prawą ręką i mieć katanę po swojej prawej zamiast jak wcześniej, po swojej lewej. Oczywiście analogiczny ruch ale w drugą stronę, byłyby wykonany gdyby przeciwnik atakował drugą ręką. W tym momencie atak drugą dłonią samuraja był znacząco utrudniony bo sam sobie wchodził w drogę, a Kamaboko na tym nie poprzestając sam wykonał by wypad w przód, szpony na prawej dłoni wbiłby w biceps samuraja (Sprawdzając tym samym jak dobrze pójdzie przebijanie samurajskiej zbroi) natomiast te lewej wbiłby w gardło w przeciwnika. Prawa dłoń nawet jeśli nie przebiłaby zbroi, miała za zadanie zatrzymać przeciwnika w miejscu co by odskakiwać nie próbował. No dobra ale co jeśli przeciwnik nie planował atakować w ten sposób, a raczej wykonywał cięcie oboma rękoma na raz? Widząc wykonywany zamach, Kamaboko utrzymując dystans tak by być "Minimalnie" w zasięgu katany, poczekał aż przeciwnik ów cięcie wykona i odchyli się do tyłu tak by ataku uniknąć, a następnie skróci dystans by rozszarpać przeciwnikowi gardło - wyjątkiem od tego będzie cięcie znad głowy. W wypadku cięcia obiema katanami znad głowy lub pchnięcia obiema katanami na raz, będzie wykonywał unik w bok a nie do tyły na dodatek zaraz po ataku zamiast rzucać się do gardła przeciwnika, rzuci się do jego nadgarstków, by rozszarpać oba skoro są tak blisko. Dopiero po tym pociągnie przeciwnika w swoją stronę i spróbuje rozszarpać mu palcami gardło. Czuł się trochę jak ziomek który nie miał otwieracza do puszek i próbował coś nożem wyskrobać...

Pozostawała jeszcze kwestia tego, że mogli biec gęsiego. W takim wypadku Kamaboko zajmował się tym, biegnącym z przodu. Zarówno atak na ziomka z szermierzem jak i tego z naginatą wyglądałby podobnie do tego który Kamaboko lub klon1 wystosowywali w normalniejszej sytuacji. Teraz rzecz jasna jedynie klony uważały na akcje oryginału kiedy wykonywały swoje działania w tej sytuacji(Cięcie po miednicy ziomków za numerem 1).

Istniały setki kombinacji których nie dało się przewidzieć kiedy jeszcze nie doszło do zwarcia, jak również masa zmiennych która mogła wpłynąć na przebieg walki. Więc przede wszystkim najważniejsze było to że Kamaboko chciał szybko załatwić tą sprawę. Był gotów na "trochę ryzyka" byle tylko osiągnąć swój cel jakim było zabicie tej trójki w miarę błyskawicznie. Klon1 podzielał to zadanie, natomiast klon2 był bardziej skupiony na unikaniu, niż atakowaniu.

A co się u klona działo? Nooo... klon to miał przygodę życia. Widząc jak członek jego tymczasowej grupy pada martwy na ziemię, był całkiem zdziwiony. Więcej się spodziewał po kimś kogo wyznaczyli do tego zadania, a tutaj proszę? Nawet nie zranił swojego przeciwnika. Zdecydowanie świadczyło to o sile przeciwnika, ale też o głupocie i słabości jego towarzysza. Nieważne jak silny był przeciwnik, sposób w jaki zginął jego sojusznik był po prostu kiepski. Kamaboko klapnął sobie na schodku patrząc jak przeciwnik się posila.-Mało taktowne-Stwierdził, bo nawet jak dla niego, posilanie się sercem przeciwnika było po prostu... to zdecydowanie było bardzo dziwne.-Dlaczego pracujesz dla samurajów?-Nie wyglądał na samuraja, chociaż Kamaboko mimo tego oceniał, że na 75% nim był.-Może chciałbyś dołączyć do mnie? Jestem pewien że płacę lepiej niż Shogun... a jeśli faktycznie jesteś z nim, to dlaczego po prostu nie oddacie nam tego po co przyszliśmy? Nie sądzę żeby jeden podrzędny piracina był wart tego wszystkiego. Tych martwych samurajów, cywili...-Nie sądził też żeby jego rozmówca interesował się życiami innych. Ani że w ogóle miał ochotę na pogawędkę, ale heck, warto było spróbować, czyż nie? Zawsze był to sposób na zabicie czasu no i więcej danych dla oryginału.

//Pliss mapka jak mi dajesz tylu przeciwników ;; I tak, wiem że mogłem po prostu dopytać o detale xD//

► Pokaż Spoiler

KlasyfikacjaBukijutsu, Styl walki

Wymagania---

Styl walki stworzony został na początku z myślą o tych, których nie stać na zakup broni. Chociaż dla wielu z nich otwartą drogą wciąż pozostawało Taijutsu tak ci, którzy byli zbyt słabi by poradzić sobie w bezpośrednim starciu, a jednocześnie zbyt biedni by zakupić broń, stworzyli właśnie ten styl. W odróżnieniu od typowych szkół, nie uczy on władania mieczem i nauki finezyjnych ataków nim. Nie szkoli też w miotaniu shurikenami z niebywałą precyzją. Zamiast tego naucza czegoś bardzo prostego, a zarazem cennego - wszystko jest twoją bronią. Miecz, kij od szczotki, pusta butelka czy cegłówka. Styl ten pozwala wykorzystać każde element otoczenia jako niekonwencjonalną broń do walki w zwarciu lub na dystans w myśl zasady złap i zabij, nim zabiją ciebie.

Chociaż początkowo styl ten został stworzony przez biednych dla biednych, tak wielu mało utalentowanych adeptów szkół walk również się na niego przerzuciło. Jesteś kiepski w walce mieczem? Nic straconego, nadrobisz atakując przeciwnika z pomocą włóczni, gdy ten się tego nie spodziewa. Styl ten nie uczy żadnych specjalnych technik, nie wzmacnia żadnych podstaw ani zachowań podczas walki. Jedynym co daje ten styl jest sam fakt posiadania umiejętności użycia rozmaitego oręża.

Z tego powodu walka na miecze z użytkownikiem Kenjutsu, najpewniej skończy się porażką dla użytkownika tego stylu. Bo nie chodzi w nim o to, by być lepszym szermierzem, a o to by być cwańszym Szczurem. Tym samym styl ten w kontekście walki z użytkownikiem stylu skupiającego się na tej samej broni, której aktualnie używamy, traktujemy jak o 2 rangi niższy. Czyli jeśli walczymy krótkim kijem od szczotki w sposób przypominający szermierkę, a mamy styl na poziomie S, w starciu z szermierzem nasz styl traktowany jest tak, jakby miał poziom B. W przypadku walki z jakimkolwiek innym stylem walki, traktowany jest jak o rangę słabszy (czyli np. zamiast jako S, jako A).

Od rangi stylu B: Możemy wykorzystywać ten styl w korzystaniu z broni dystansowych

Koszt4060

AtrybutySiła 10||8 | Szybkość 5||5 | Wytrzymałość 10||12 | Refleks 0 | Siła Woli 0 | Kontrola Chakry 0

Stacki/Sloty1/1

Żywa kukłaTak

Kamaboko 2.0 w niczym nie przypomina oryginału. Przede wszystkim jest wyższy i nieco masywniejszy - Ma około 2m wzrostu. Metal na ciele został tak uformoawny by zamiast te facto ciało, przypominał ubranie. Mamy więc kaptur, bardzo wysoki kołnierz oraz przedłużenie kaptura w postaci daszku, wszystko po to by ukryć wnętrze. Jednak znajduje się tam jak najbardziej „twarz”. A raczej coś co ją przypomina. Czarna masa w której znajduje się otwór imitujący usta oraz dwa otwory imitujące oczy. W otwory wciśnięto pomalowane na czarno gałki oczne z szarymi tęczówkami, w jednej gałce dodatkowo zamontowano lokalizator, przez co jeśli ktoś ma szanse przyjrzeć się oczom dokładniej, w jednym z nich dostrzeże lekkie, czerwone pobłyskiwanie. Dalej jest czarny „Płaszcz” z elementami w kolorach ciemnej czerwieni i granatu wraz z granatowym znakiem Iwy na plecach. Na lewym ramieniu znajduje się bordowe kanji 詩 oznaczające poezję natomiast na prawym ramieniu znajduje się bordowe kanji 愛 oznaczające miłość. Dolna część lalki jest w kolorze szarym. Pod płaszczem jest „Kitel” który w części poniżej pasa jest dość luźny i można go spokojnie odgiąć, pod nim znajdują się „Spodnie” również w kolorze szarym. Wszystkie elementy które widocznie mogą się odczepić bądź przesunąć są raczej mało widoczne na tle czarnej stali.
- Obie dłonie przymocowane są do przedramion na dwóch zawiasach po stronie wewnętrznej i zewnętrznej przedramienia, mniej więcej w miejscu gdzie wcześniej były kość łokciowa i promieniowa. Zawiasy te mogą unieść dłonie nad przedramię, odsłaniając dwie wyrzutnie kunai. W każdej z nich znajduje się 1 kuai. Do każdego kunaia przymocowane są 3 notki wybuchowe.
- Pod lewym kolanem ukryty ma granat dymny, tę część nogi może przesunąć na bok.
- W prawym ramieniu ma ukrytą bombkę świetlną, tę część ramieniu może przesunąć na bok, na dodatek ukryta pod bombką sprężynka czując brak oporu ze strony metalu zwalnia się, wyrzucając bombkę na odległość 2 metrów.
- Z podeszwy butów na całej jej długości mogą wysunąć się stalowe kolce o średnicy 1,5cm w najszerszym miejscu i długie na 2cm.
- W lewym ramieniu, część metalu może przesuwać się w kierunku pleców, odsłaniając zagłębienia długie na 7cm, szerokie na 2cm i głębokie na 0,75cm. Takich zagłębień jest 10 jedno pod drugim od barku po łokieć i znajdują się w nich przygotowane kartki do Kuchiyose: Raikō Kenka
- Palce dłoni zbudowane są ze stalowych nici mocno ze sobą skręconych. Jednak Kamaboko może dowolnie manipulować każdą z tych nici i chociaż zajmuje to chwilę czasu nadać swoim palcom fantazyjnych kształtów przy zachowaniu twardości tworzywa. Tak też jego palce mogą być wytrychem, wiertłem a nawet ostrzem. Jest to dość fancy mechanizm wymaga więc od kuglarza więcej uwagi niż normalne mechanizmy. Zależne jest więc dość od refleksu i MG.
- W prawej piersi znajduje się miejsce na tubę zawierającą serce i mózg. Tuba zabezpieczona jest stalowym, grubym wieczkiem chroniącą ją przed obrażeniami, ale jednocześnie zabierając możliwość odłączenia jej w szybkim czasie od ciała celem przeniesienia do innej marionetki.

Lista funkcji

1. Przesuwane elementy ciała
2. Kunaie
3. Notki wybuchowe
4. Granat dymny
5. Wyrzutnia sprężynowa
6. Bombka świetlna
7. Kolce
8. Plakietki do Raiko Kenka
9. Palce dłoni z cienkich żyłek w pełni kontrolowalnych
10. Tuba na serce i mózg

KlasyfikacjaNinjutsu, Technika Klonująca

PieczęciePieczęć klonowania

KosztChakra dzielona równo pomiędzy oryginał i kopie
standardowy D utrzymania od klona (minimum 3) płacone przez stworzone kopie

Zasięg---

Wymagania---

Jedna z najdoskonalszych technik klonowania, niosąca nie tylko dodatkowe możliwości, ale również ryzyko. Po złożeniu jednej pieczęci nasze pokłady chakry dzielą się równo pomiędzy wszystkie stworzone kopie. Są w stanie wykonywać techniki oparte na chakrze, jak również zadawać fizyczne obrażenia. Posiadają też wszelakie atuty, jakie posiada oryginał. Skopiowany zostaje także ekwipunek, z wyłączeniem zwojów z zapieczętowanymi przedmiotami lub technikami, zaawansowanych technologicznie urządzeń, przedmiotów o unikatowych właściwościach (np. unikaty) oraz przedmiotów jednorazowego użytku. Klon taki nie ma też dostępu do technik powiązanych z klanem bądź limitami krwi. Prócz klasycznych ograniczeń posiadanych przez klony, znikają one w przypadku straty przytomności przez twórcę lub w momencie jego zaśnięcia bez względu na to, czym zostało spowodowane. W zamian za to, są w stanie podróżować samodzielnie na dłuższe dystanse, a zdobyte przez nie informacje i doświadczenia wracają podczas ich zniszczenia do twórcy.

W przypadku zniszczenia lub odwołania klona, do oryginału wraca jedynie 20% pozostałej u kopii chakry, przez co technika jest niebezpieczna dla osób o jej zbyt małej ilości. Podczas utrzymywania klonów, ilość chakry pozostała u oryginału po dokonaniu podziału traktowana jest jako jego nowa, maksymalna jej ilość. Przez to, jej drastycznie pomniejszona ilość nie wpływa negatywnie na shinobi. Każdy klon po zniszczeniu pozostawia po sobie kłębek dymu, który może być zarówno przydatnym narzędziem, jak i utrudnieniem w zależności od sytuacji.

Na randze A Ninjutsu można dzielić chakrę dowolnie pomiędzy klony, jednak każdy z nich musi posiadać jej minimum 500.
Na randze S Ninjutsu można dzielić chakrę dowolnie pomiędzy klony, jednak każdy z nich musi posiadać jej minimum 250.
Na randze S Ninjutsu oraz posiadając Specjalizację w Ninjutsu można dzielić chakrę dowolnie pomiędzy klony, jednak każdy z nich musi posiadać jej minimum 100.
Posiadając Kontrolę Chakry na poziomie 6 w przypadku zniszczenia lub odwołania klona, do oryginału wraca 35% pozostałej u kopii chakry.
Posiadając Kontrolę Chakry na poziomie 7 w przypadku zniszczenia lub odwołania klona, do oryginału wraca 50% pozostałej u kopii chakry.
Posiadając Kontrolę Chakry na poziomie 8 w przypadku zniszczenia lub odwołania klona, do oryginału wraca 60% pozostałej u kopii chakry.
Posiadając Kontrolę Chakry na poziomie 9 w przypadku zniszczenia lub odwołania klona, do oryginału wraca 70% pozostałej u kopii chakry.
Posiadając Kontrolę Chakry na poziomie 10 w przypadku zniszczenia lub odwołania klona, do oryginału wraca 80% pozostałej u kopii chakry.

Chakra:
Kamaboko 9.550 - 200 = 9.350
Klon 1 50 - 25 = 25
Klon 1a(vs Naginata) 100 - 25 = 75
Klon 2(vs Szermierz) 100 - 25 = 75
Zią 5.375 - 75 = 5.300
Pinky 2.500
Speedy 7.500
Mózg 15.000

14 paź 2022, 21:40

WydarzenieWielka Przygoda

UczestnikKamaboko Gonpachiro, Sabataya Shuten i Mirai Akane

Post25/? (274/?)

Kamaboko + Kugane + Norn Part

Ogromna analiza korzyści i najbardziej efektywnych metod zaatakowania samurajów. I to naprawdę ogromna, jaka nie byłaby tak zwyczajnie dokonywalna przez resztę członków jego zespołu. Co jak co, ale to dawny poeta miał w tym miejscu najwyższe IQ. Różnego rodzaju przygotowanie do bitwy w zależności od formacji wrogów, jaka to ostatecznie była taka, że mężczyzna z naginatą był w środku. Tym samym, rozkład sił i swoich klonów jakiego chciał dokonać Gonpachiro był bardzo konkretny. Nie zostawiający cienia wątpliwości co, kto, gdzie i jak.

Zgodnie z przewidywaniami, odpowiedzią naginaciarza było wertykalne cięcie. Metoda jego uniku? Przeskoczenie nad nim, a następnie mocne pchnięcie w odsłoniętą krtań naginaciarza. I tak jak nie zabiło go to kompletnie, tak nic nie przeskadzało teraz klonowi od wbicia swoich pazurów, aby podobnie jak poprzedni rozerwać mu chociażby szczękę. Przeciwnicy z dwoma katanami paradoksalnie okazali się jednak bardziej problematyczni. Ich formacja bardziej defensywna, przez co ciężko było dobrze ograć sytuację. Klonowi pomógł jednak klon co szybko załatwił naginaciarza. Jeden wbił swoje pazury pod jedną pachę samuraja, a drugi wykorzystał to do przebicia prawie na wylot krtani.

Oryginał spotkał się jednak z cięciem obiema katanami na raz. Wertykalnie, to też zwyczajnie zadbał aby być minimalnie w zasięgu katany, aby następnie szybko rozszarpać gardło przeciwnikowi. Minus tego wszystkiego? Nagłe zwiększone pokrycie chakrą ostrzy ze strony samuraja, jakie to wbiły się w zbroję Kamaboko, zostawiając na jego klatce duży X. Nie bolało jednak. Ani nie było specjalnie problematyczne. Był waloną marionetką, jaka to już po chwili rozszarpała gardło wroga. Dość krwawo zresztą. A jakby chciał sobie przetestować, czy przebije się pazurami przez zbroję, to... kompletnie mu to nie wyszło. I znowu stał sobie tak sam. Po lewo w chuj chaosu ze strony Norna i Zioma, jaki to powoli pewnie kończył swoją robotę. Po prawo, cisza. Przed nim, jakiś tam harmider związany z uciekającymi w stronę portu ludźmi. Generalnie no, miał teraz trochę luz bluz i musiał pomyśleć sobie co by tu porobić.

Klon w tym czasie faktycznie bawił się lepiej od Kamaboko jaki to musiał opracować ogromną ilość planów na wszelakie zagrania ze strony samurajów. Ten mógł sobie spokojnie przysiąść na schodku, obserwując tylko jak nieznajomy pożywia się sercem. Tak, było to definitywnie dziwne. Bardziej niż mniej. Nawet jak na niego. Kiedy zadał jednak swoje pytanie, facet bezemocjonalnie przerzucił na niego wzrok. Kompletnie nieprzejęty jego obecnością w tym miejscu.
- Shogun... mój mistrz nie jest kimś takim nędznym, a moja robota nie jest dla pieniędzy. Moją pracę dla samurajów na pewno już dojrzałeś piętro wyżej, czyż nie... lalko? - dlaczego wiedział kim był Kamaboko? To było bardzo dobre pytanie. Cholernie dobre. Znał się na Kugutsu? Nawet jeśli, to był on klonem, więc i tak nie powinien go być w stanie rozpoznać. Musiało więc chodzić o coś innego, tylko o co? - Możesz zamiast tego, ty się do nas dołączysz? Mój mistrz jest w stanie spełnić każde twe życzenie. Od bogactw po możliwość ponownie zobaczenia zmarłej rodziny. Nawet jej przywrócenia do życia, jeżeli tylko ma misja tutaj się powiedzie. Nam pewno kogoś straciłaś, prawda lalko? Lata temu. We własnym domu.
Teraz, to definitywnie wiedział zbyt wiele. Mężczyzna przestał też opychać się sercem i zaczął powolnie iść w jego stronę.

Akane Part

Co się właśnie stało? Dlaczego to Ruri zeskoczyła ze statku? Było to pioruńsko dobre pytanie. Czy było to połączone z wizją jaką miała Akane, oraz tym śladem jaki to od niej wyczuwała? Możliwe. Nie było jednak czasu na większe teorię. Jeżeli Ruri była pod wpływem demonicznej istoty, to samej nie uda się jej z tego wpływu wydostać. Raczej nie. A definitywnie Akane nie mogła zakładać, że zwyczajnie wszystko skończy się dobrze. Było to zbyt naiwne podejście.

Niestety, w tym samym czasie pewien geniusz zostawił jej ofiarę jaką to musiała się zająć. Ruri się nie śpieszyła, ale nie reagowała na krzyk w jej stronę od Akane. Wzrok przeniosła w stronę Suroia, jednak Ci byli momentalnie zajęci. Ten spotkał się z nią wzrokiem jednak, nim odkrzyknął jej żeby zajęła się ranną przez chwilę. To też Akane to zrobiła. Posłała Goubę i szybko postarała się zatamować krwawienie. Dobrze jej szło, a po jakiejś minucie przybył już inny medyk aby przejąć jej robotę. Nie zostało jej więc nic innego jak zeskoczenie ze statku by ruszyć za małą, głupią dziewczynką o upośledzonym odczuwaniu emocji. Ta na szczęście była na tyle blisko, że nie musiała jej jakąś techniką wybadywać. Była też jednak na tyle daleko, że liznęła już tereny pola bitwy chodząc z drewnianych deseczek portu na kamienną drogę tuż przy nim. Szczurki, które wcześniej starały się ją przekonać? Teraz zajmowały się samurajami wokół niej, co by to Ci jej nie ruszyli - a definitywnie próbowali. Gouba za to przyczepił się do jej nóżki i próbował ją spowalniać. Teraz Akane ją jeszcze widziała, ale lada moment? Ta zniknie w tłumie walczących osób. Nie zostało jej więc nic innego jak zrzucenie czapeczki i odpalenie swoich oczu. Biegnąć też bez problemu była w stanie dogonić powolnie idącą dziewczynkę, jednak... co teraz? O włos uniknęła zamachu ze strony samuraja, nim jeden ze szczurków Kamaboko nim się zajął. Kupowali jej chyba czas aby ta pomogła Ruri.

Shuten Part

Zjawił się on. Ten którego to się obawiała i ten, którego to też Akane jej przewidziała. Czy to oznaczało, że przyszłość zawsze będzie taka sama? Że nie może jej zmienić? Cały trening z Touru również szlak zaczął trafiać, kiedy to nawet porządnie drgnąć nie mogła. Wizja była identyczna i Shuten już wiedziała jak ona się skończy. Nie było szczęśliwego końca z Reiem. Nie kiedy sama widziała tą sytuację teraz na żywo. Nie kiedy widziała stan w jakim był kapitan i w jakim to miał na siebie przyjąć kolejne uderzenie. Można było wiele powiedzieć o tym co Shuten przeżywała w tej krótkiej chwili. O tym jak przyćmiewało to jej wszelakie uczucia jakich to na przestrzeni lat doświadczyła. Te jednak sama była już w stanie dobrze opisać. Po tym roku bądź dwóch była ich bardziej świadoma niż ten rok, może dwa, temu. Zostało jej więc tylko upewnienie się, że te wszyscy przeżyją tą misję ratunkową. W tym ona i Rei.

Ibaraki. Ishi. Małż. Onimaru i Jinko. Ona sama. Modliła się chyba do wszystkich do kogo mogła, aby ktoś powstrzymał to co miało się zaraz stać. Chciała zmusić swoje ciało do ruszenia się, jednak te nie chciało. Czuła jednak jak coś... jej niezbyt znanego zaczęło się w niej gotować. Jakby chciało z niej wręcz wyskoczyć. Nic to uczucie jednak nie dawało. Małż zawrócił i zaczął robić nura tak, aby zbić ostrze Shoguna. Zobaczyła nawet jak Ibaraki zaczął się ruszać i złączył swoje łapki, wystrzelając . Ba! Kiedy tylko to zrobił, sama też mogła się ruszyć, wystawiajac już rękę do zablokowania ostrza władcy samurajów. Czas wręcz był spowolniony kiedy te wszystki trzy bodźce miały zablokować ich przeciwnika. W tym wszystkim jednak, nim każdy z nich się ocknął? To Ichiwa był najszybszy. Jak to zrobił? Czemu oni wszyscy byli tak opóźnieni, a kapitan już wręcz znajdował się w pozycji aby ją osłonić? Nie miało to znaczenia. Mogła się ruszyć. Wystarczyło, że zablokuje teraz uderzenie, prawda?

Błąd.

Widziała je. Ledwo, ale widziała. Ostrze mknące z prędkością, jaka dla niej była nienormalna. W jedyn momencie ostrze Shoguna było jeszcze skryte w sayi, a Ichiwa upadał w jej ramiona. Złapała go, a na plecach mogła wyczuć dość sporą cięknącą stróżkę... rzeczkę krwi. To była bardzo niebezpieczna rana. Cholernie niebezpieczna. W jego stanie, to... Uczucie jej wcześniej nieznane. Uczucie ciepła wewnątrz tylko rosło, jakby miała zaraz wybuchnąć i coś rozsadzić. Małż nie zdążył wychamować i przywalił w podest na jakim to się znajdowali. Zaczęli spadać w dół. Shogun bez mrugnięcia okiem uniknął serii pocisków drewnianych jaką zafundował mu Ibaraki, a same stworzonko zeskoczyło z jej ramienia i posyłało teraz atak za atakiem w jej przeciwnika. Shuten jednak jakoś nie mogła się na tym skupić. Nie. Słaby oddech jaki docierał do jej uszu. Słaby śmiech, zmieszany z przełknięciem czegoś i kaszlem po chwili. Kapitan wisiał bezwładnie w jej ramionach, z głową opartą na jej prawym ramieniu. Tak, że wpatrywał się w nią swoim jednym pozostałym okiem. Uśmiechnął się słabo, nim słabo uniósł rękę i dotknął jej policzka.
- W... wybacz. N... nie mogłem... Ci dać... zginąć... demonico. Chciał... Chciałem... - powiedział, nim jego ręka bezwładnie opadła, a oczy wygasły. Osunął się w jej ramionach tak, że musiała całkowicie jego ciało przytrzymywać. Rudowłosa nawet nie zarejestrowała jak wylądowali na ziemi. Na nogach, bez żadnego bólu. Ibaraki obok kupował czas walcząc z Shogunem. Nieznani jej ludzi, cywile jak i samurajowie otaczali ich, tworząc wokół nich krąg wręcz. Puls jej kapitana zanikał... zanikał, aż przestała go słyszeć.

Ichiwa Rei falls in battle.

5 metrów przed nią był Ibaraki, strzelającymi kolcami w Shoguna. 15 metrów od niej był Shogun dalej nonszalancko ich unikający, choć nie mógł się dzięki temu do nich zbliżyć. Nieznane uczucie ciepła? Rosło. Rosło coraz bardziej. Gotowało się w niej i prosiło się tylko o uwolnienie. A wraz z nim gniew i ból. Wystarczyło dać się ponieść. Wiedziała to, że wystarczyło oddać się temu uczuciu. Te jednak pytało ją o pozwolenie. Dawało jej decyzję. Tylko, czy miało to jakiekolwiek znaczenie? Teraz?

Stany postaci

Stan Shuten: Nieznane uczucie, jakiemu może dać się poniesć.
Stan Ruri: ?

Lista Zwierzaków

► Pokaż Spoiler | Ibaraki

GatunekPanda wielka

RozmiarMały

Posiadane dziedzinyMokuton S | Doton A | Ninjutsu A | Katon B

Siła4

Szybkość8

Wytrzymałość5

Refleks8

Siła woli6

Kontrola Chakry9

Ilosc chakry10 000 E: 0 | D: 5 | C: 30 | B: 150 | A: 375 | S: 1 000

Panda, która zawsze miała być dużym misiem, ale nigdy bardziej nie urosła. Ktoś jej kiedyś wmówił, że jak opanuje Mokuton to urośnie, ale nie urósł. Z zaciekawieniem podchodzi do świata. Jedyne, co potrafi powiedzieć to "Umu", ale z jakiegoś powodu wszyscy rozumieją, co ma na myśli. Pocieszne stworzenie, lubiące siedzieć na głowie czy ramieniu innych ludzi, nie bardzo zaś preferuje przemieszczanie się na własnych łapkach. Lubi układać puzzle i gry hazardowe. Zwłaszcza, jeśli stawką są bambusy.
Panda jaka jest, każdy widzi. Prócz małego rozmiaru i uroczego pyszczka, ma typowe czarno-białe umaszczenie. Przykrótkie pazurki, okrągły ogonek i miłe w dotyku futerko. Dalej wierzy, że kiedyś urośnie, to i nie ma oporów z wpychaniem w siebie większej ilości jedzenia z nadzieją, że pójdzie w łapki.

Techniki

Ninjutsu // Pakt C // Shimo Suimin | Winter Sleep of the Beast King // standardowy

Ninjutsu C // Kuchiyose no Jutsu | Summoning Technique // różny

Ninjutsu C // Gyaku Kuchiyose no Jutsu | Reverse Summoning Technique // standardowy

Ninjutsu B // Kekkai: Tengai Hōjin | Barrier: Canopy Method Formation // standardowy na turę

MOKUTON C // Mokuton no Jutsu | Wood Creation Technique // różny

MOKUTON // Pakt A // Take no Hashira | Bamboo Fillars // standardowy

MOKUTON S // Mokuton: Hōbi no Jutsu |Wood Release: Hōbi Technique // standardowy

KATON C // Katon: Gōkakyū no Jutsu | Fire Release: Great Fireball Technique // różny

DOTON C // Doton: Daichi Ganshō | Earth Release: Ground Bedrock // standardowy

► Pokaż Spoiler | Guoba

GatunekNiedźwiedź Brunatny

RozmiarŚredni

Posiadane dziedzinyMokuton B | Fūton C | Katon C

Siła4

Szybkość4

Wytrzymałość7

Refleks5

Siła woli4

Kontrola Chakry6

Ilosc chakry5 000 E: 10 | D: 50 | C: 100 | B: 400 | A: 1 500 | S: ---

Jeżeli ktoś byłby zainteresowany tym, kto był pierwszym niedźwiadkiem dokonującego włamania do pszczelego ula - Guoba. Tym niedźwiedziem Guoba był. Naturalny wróg Ibarakiego. Nie dlatego, że się nie lubią rzecz jasna. Pasje obu jednak momentami nakładają się w sposób mało kompatybilny, przez co w brzuszku Wielkiego Pożeracza wylądowały już dwie talie kart, trzy zestawy kości, cały set do Mahjonga oraz Ibaraki. Tego ostatniego jednak dało radę wyciągnąć dość szybko po tym, jak jego zgrabny kuper utknął w szerokim gardle Gouby. Jeżeli coś mieści się w pyszczku niedźwiadka - jest spora szansa, że odczuwając nawet delikatny głód spróbuje to pochłonąć. A że niemal nigdy nie jest w pełni najedzony, należy strzec się tego stworka o każdej porze dnia i nocy. Wieli fan jedzenia do tego stopnia, że sam nauczył się obsługi garnka i patelni, a w miarę sprawne, uzbrojone w pazurki łapki pozwalają na przygotowanie sporej części produktów - no, dopóki nie wymaga się od niego doskonałej precyzji czy krojenia cebuli "w piórka". Co więcej po latach jedzenia dziwnych rzeczy, dorobił się niemal stalowego żołądka. Dużo mniej substancji jest również dla niego szkodliwa. Nie jest zbyt werbalny, jednak jego zdolności gestykulacji są tak wyborne, że nie da się go nie zrozumieć.

Guoba jest przykładem, że jedzenie nie zawsze idzie w łapki. Czasem idzie w brzuszek. Co prawda odrósł od ziemi bardziej niż Ibaraki, jednak dalej daleko mu od górowania nad ludźmi, sięgając im gdzieś do pasa. Jasnobrązowe, miłe w dotyku futerko zapewnia ciepełko nie tylko niedźwiadkowi, ale również tym, którzy postanowiliby się w niego wtulić. Czasami użycza nawet własny brzuszek za poduszkę po zapłaceniu daniny z czegoś dobrego, jednak bywa, że obywa się i bez wcześniejszego haraczu. Brzuszek, okolice noska i część łapek jaśnieje, przybierając kremową barwę kontrastującą z czarnymi obwódkami wokół oczu - i nawet nie pytajcie, ile niedźwiedzi sobie żartuje z tego, że ten ma w sobie pand krew - oraz ciemnym wykończeniem łapek. Łebek zdobi również jasny, odwrócony półksiężyc rozciągający się pomiędzy jego brwiami.

Techniki zwierzęcia

Mokuton B // Mokuton: Mokujōheki | Wood Release: Wood Locking Wall // Standardowy

Katon E // Kaen | Flame // Standardowy

Katon E // Taiyō Sesshoku | Touch of the Sun // Standardowy na turę

Katon D // Keikoku Furea | Warning Flare // Pięciokrotny

Katon C // Katon: Hōsenka no Jutsu | Fire Release: Phoenix Sage Fire Technique // Standardowy na 5 pocisków

Katon C // Katon: Kasumi Enbu no Jutsu | Fire Release: Mist Blaze Dance Technique // Standardowy

Fūton E // Habuyō | Leaf Dance // Standardowy na turę

Fūton E // Kaze Hitokuchi | Breeze Bite // Standardowy na turę

Fūton D // Hatsukaze | First Wind // Standardowy

► Pokaż Spoiler | Mózg

GatunekSzczur

RozmiarMały

Posiadane dziedzinyHyōton S
Ninjutsu S
Fūinjutsu S
Suiton A
Doton A

Siła5

Szybkość7

Wytrzymałość5

Refleks8

Siła woli10

Kontrola Chakry10

Ilosc chakry15.000 E: - | D: - | C: 20 | B: 100 | A: 250 | S: 500

Mózg jest geniuszem zbrodni. Wielkim mastermindem planów. Uwielbia knuć, szydzić i wywyższać się nad innymi. Uwielbia żółty ser i nachosy z sosem serowym. Gderliwy i marudny. Udaje niedostępnego i chłodnego, ale tak naprawdę kocha Pinkiego i łatwo przywiązuje się do innych. Osoby pod paktem traktuje jak dostawców sera, więc z łatwością można mu się podlizać i uzyskać jego względy, obdarowując go ów dobrem. Do Kamaboko pochodzi z dystansem - lubi go, ale nie bardzo mu ufa ze względu na jego dziwne i często niejasne zachowania. Z wyglądu jest to biały szczur z nieco przerośniętą główką, co utrudnia mu walki luchadorskie. Ma czerwone oczka i typowy, szczurzy ogon.

Techniki zwierzęcia

NinjutsuC // Gyaku Kuchiyose no Jutsu | Reverse summoning technique // Standardowy

NinjutsuC // Kuchiyose no Jutsu | Summoning Technique // Różny

NinjutsuA // Chakura Tensō no Jutsu | Chakra Transfer Technique // Przekazywana chakra

Ninjutsu // PaktS // Densenbyō | The Plague // Trzykrotny, minimum 10 000 Chakry

HyōtonS // Hyōgaki | Ice Age // Dwukrotny za użycie, standardowy B na turę za utrzymanie

FūinjutsuS // Bōkyaku no tatchi | A touch of oblivion // Standardowy C za dzień

SuitonA // Suiton: Daibakuryū no Jutsu | Water Release: Great Waterfall Flow Technique // Standardowy

Doton // PaktB // Hadakadebanezumi kaitai-tai | Mole-rat demolition squad // Trzykrotny

DotonA // Doton: Arijigoku no Jutsu | Earth Release: Antlion Technique // Standardowy na turę

► Pokaż Spoiler | Pinky

GatunekMysz

RozmiarMały

Posiadane dziedzinyHyōton D
Katon D
Ninjutsu C

Siła5

Szybkość4

Wytrzymałość4

Refleks4

Siła woli4

Kontrola Chakry4

Ilosc chakry2.500 E: 30 | D: 100 | C: 250 | B: x | A: x | S: x

Pinky jest debilem. Ale kocha Mózga. Ale jest głupi. Głupi jest jak but. Generalnie robi to, co każe mu Mózg, tak jak mu każe Mózg i najlepiej - kiedy każe mu Mózg. Pinky lubi Mózga i patrzeć w ścianę. Jego ulubioną potrawą jest woda z podajnika i sianko, a o walkach luchadorów wie tyle, że nie umie tego wymówić. Kamaboko wręcz uwielbia. To jego ulubiony człowiek i zrobi dla niego wszystko - tak długo, jak Mózg mu nie zabroni. Pinky jest wysoką białą myszą o czarnych oczach. Posiada długi różowiutki ogon i pchły.

Techniki zwierzęcia

Hyōton D // Kōri no Kishitsu | Ice substrate // Standardowy za pole o promieniu 3m

Hyōton D // Hyō | Hail // Standardowy za trzy pociski

Katon D // Hinote | Fire hands // Standardowy na turę od dłoni, minimum 3 chakry

Katon D // Katon: Hōsenka Tsumabeni | Fire Release: Phoenix Sage Flower Nail Crimson // Standardowy za 5 broń miotaną na turę

Ninjutsu C // Kawara Shuriken | Roof Tile Shuriken // Standardowy za 5 przedmiotów

Ninjutsu C // Gyaku Kuchiyose no Jutsu | Reverse summoning technique // Standardowy

Ninjutsu C // Kuchiyose no Jutsu | Summoning Technique // Różny

► Pokaż Spoiler | Zią

GatunekGolec

RozmiarŚredni

Posiadane dziedzinyDoton S
Ninjutsu A
Hyōton A
Katon B

Siła6

Szybkość6

Wytrzymałość6

Refleks8

Siła woli7

Kontrola Chakry7

Ilosc chakry10.000 E: 5 | D: 25 | C: 75 | B: 300 | A: 750 | S: 3500

Zią jest ziomkiem. Przyjacielem każdego. Władcą leżingu, imprez i pieniędzy. Naczelny alkoholik krainy szczurów. Szef kasyna i nielegalnych zakładów luchadorskich. Fan narkotyków i nikotyny. Z Kamaboko dogaduje się znakomicie, widząc w nim pokrewną duszę. Zawsze chętnie mu pomaga - tylko nie zawsze jest przy tym trzeźwy. Krążą plotki, że od używek wyłysiał, ale to tylko plotki. Jest golcem - one z reguły są gołe. No i ślepe, więc i Zią jest niemal ślepy. Widzi baaaaaardzo słabo. Dlatego woli siedzieć pod ziemią, gdzie jest chłodniej i ciemniej.

Techniki zwierzęcia

NinjutsuC // Gyaku Kuchiyose no Jutsu | Reverse summoning technique // Standardowy

NinjutsuC // Kuchiyose no Jutsu | Summoning Technique // Różny

NinjutsuA // Kumoshin no Jutsu | Cloud Transport Technique // Dwukrotny

Doton // PaktB // Hadakadebanezumi kaitai-tai | Mole-rat demolition squad // Trzykrotny

DotonB // Ishi no kami no abatā | God of Stones avatar // Dwukrotny, standardowy C na turę za utrzymanie

KatonC // Katon: Gōkakyū no Jutsu | Fire Release: Great Fireball Technique // Różny

HyōtonA // Ekitai chisso | Liquid Nitrogen // Dwukrotny

► Pokaż Spoiler | Speedy

GatunekMyszoskoczek

RozmiarMały

Posiadane dziedzinyNinjutsu A
Hyōton B
Futon B
Raiton C

Siła4

Szybkość8

Wytrzymałość4

Refleks8

Siła woli5

Kontrola Chakry6

Ilosc chakry7.500 E: 10 | D: 50 | C: 100 | B: 400 | A: 1500 | S: x

Speedy jest niewielkim myszoskoczkiem o brązowym futerku. Ma długi i cieniutki ogonek. Ubrany chodzi w białe spodenki i koszulkę, zaś na głowie nosi sombrero. Uwielbia grać na mandolinie i marakasach, a poza tym biegać, ruszać się i płatać figle! Jest wiecznie wesoły, rozradowany i wręcz wypełniony energią. Nienawidzi nudy. W większości wykonując zadania, opiera się na tym, czy będzie co robić, czy nie bardzo. Zadania pokroju czujki czy strażnika to nie dla niego. Ale bieganie? Zabijanie? Figlów płatanie? Zawsze. Z Kamaboko się zwyczajnie nie dogadują. Pracuje dla niego, ale lubi wykręcać mu numery czy robić rzeczy "po swojemu".

Techniki zwierzęcia

NinjutsuC // Gyaku Kuchiyose no Jutsu | Reverse summoning technique // Standardowy

NinjutsuC // Kuchiyose no Jutsu | Summoning Technique // Różny

NinjutsuA // Kumoshin no Jutsu | Cloud Transport Technique // Dwukrotny

Hyōton D // Kōri no Kishitsu | Ice substrate // Standardowy za pole o promieniu 3m

HyōtonC // Yukidama | Snowball // Standardowy

FūtonB // Fūton: Hane no Mai | Wind Release: Feather Dance // Standardowy na turę

RaitonC // Hagane piasuinparusu | Steel-piercing impulse // Dwukrotny

RaitonC // Ka jūden | Overcharge // Różny

Lista NPC

Hatsu Ruri
Ichiwa Rei - DIED
Onimaru
Jinko
Saki Moto
Raiko
Kugane Touru - DIED
Omon
Asanami Keito
Seinaru
Ni
Ishi
Karui
Suroi
Norn - vice-lider drużyny
Hou - pojemnik demona, a może i sam demon?
? - chłodna dziewczynka

14 paź 2022, 23:55

I tak przeciwnicy padli, pod gradem ataków Kamaboko. A właściwie trzech Kamaboko. Co prawda został cięty przez jednego samurajów, ale nie robiło to na nim aż takiego wrażenia, nie mniej JAKIEŚ robiło. Przede wszystkim, jak widać nie zdołał przewidzieć wszystkiego, a to było coś, o czym pomyśleć był powinien nim rzucił się na przeciwnika. No nic. Gdyby był narwanym ziomkiem w pomarańczowym dresie, pewnie pogratulowałby teraz swoim klonom dobrej roboty, ale zamiast tego po prostu je puffnął. W sensie te dwa u góry. Nie były mu dłużej potrzebne. No i co? Co dalej? Klon na dole nie wracał, sytuacja na pozostałych arenach pola bitwy nie ulegała większym zmianom... Czyli co, łucznicy? A może przekraść się i pomóc Nornowi albo Ziomowi? Tyle opcji... Gdyby tylko wiedział o tragicznych rzeczach dziejących się w porcie. Ale nie wiedział.

Kamaboko klon spojrzał na krótko do góry, a potem znów na nieznajomego przed sobą i wzruszył ramionami.-Nie wiem więc dla "Czego" jest twoja robota, ale jeśli ktoś by mnie pytał to osoba która jest gotowa poświęcić życia wielu osób dla jakiegoś podrzędnego pirata jest całkiem nędzna. Zarówno twój Shogun, jak i Ja.-Wzruszył ramionami. Aktualnie nawet nie próbował zdenerwować rozmówcy, zwyczajnie kontynuując całkiem interesującą ze swojego punktu widzenia wymianę zdań. Nie mniej odnotował w głowie głęboki szacunek tej osoby do Shoguna. Zdecydowanie był to punkt który będzie można próbować w starciu oryginału wykorzystać. Wiedział też że był lalką... interesujące. Kolejne słowa nieznajomego jednak mocno Kamaboko zaskoczyły. Naprawdę mocno! Aż zaczął bić brawo nieznajomemu.-Fascynujące. Wiele wiesz, zbyt wiele jeśli śmiałbym rzec... czytanie myśli? Widzenie przeszłości? A może to w ogóle nie powiązane z żadnymi zdolnościami i zwyczajnie też tam byłeś?-Myśl o tym ostatnim trąciła jakąś zębatkę w Kamaboko i przez krótką chwilę poczuł coś, czego nie czuł od miesięcy - ogromną, niepohamowaną złość. Ojoj, prawie to on został sprowokowany.-Ah, wybacz, tak, twoje pytanie. Dołączyć do ciebie co?-Zastanowił się chwilę.-Jeśli naprawdę jesteś taki fenomenalny jak mówisz i jesteś w stanie oddać nam to po co tutaj przypłynęliśmy zdecydowanie jestem gotów usiąść do rozmów dotyczących mojego potencjalnego dołączenia do ciebie, mniemam jednak że to niemożliwe-Wzruszył ramionami.-Co do wskrzeszania mojej rodziny, muszę przyznać że to ciekawa próba i na pewno skuteczna w wielu przypadkach. Ciebie też tak zwerbowali? Widzisz jednak ja już swoje przeżyłem. Wiele też... myślałem. Gdybyś zapytał przed wojną, cholera, może bym się nawet zgodził? Pewnie nie. Teraz jednak, na pewno nie. Co umarło niech nie żyje. I tak nie byli by zadowoleni z tego kim się stałem.-Westchnął. Ani on nie zasługiwał na nich, ani oni nie zasługiwali na niego. Zasługiwali na szczęście tam, gdzie teraz są. On natomiast stał się kompletnym przeciwieństwem szczęścia. Widząc potwora jakim się stał, przyniósł by im tylko cierpienie. Dość się nacierpieli. Czy to był ten moment kiedy znikał? Jeśli go nieznajomy nie zniknął, to sam się zniknie.

I gdy tylko klon zniknął a Kamaboko dostał jego wspomnienia, wzrok Kuglarza powędrował w miejsce w którym znajdował się jego przeciwnik. Bo tak, to był jego przeciwnik, a Kamaboko był jego przeciwnikiem. Takie były już koleje losu. Wiedział też jedno - nie tutaj, było ich pole walki, lecz tam. W podziemiach. Tak też spokojnie używając na sobie Henge i zmieniając się w samuraja ruszył sobie spokojnie do koszar. Wszystko po to by go nikt nie widział. Nie strzelał ze strzał i nie przyłaził gdy odda się w taniec z tym fascynującym człowiekiem siedzącym przy ciele jego "Towarzysza".

I szkoda że Kamaboko nie wiedział, że to nie "Shogun" jest mistrzem nieznajomego...

► Pokaż Spoiler

KlasyfikacjaNinjutsu, Technika Klonująca

PieczęciePieczęć klonowania

KosztChakra dzielona równo pomiędzy oryginał i kopie
standardowy D utrzymania od klona (minimum 3) płacone przez stworzone kopie

Zasięg---

Wymagania---

Jedna z najdoskonalszych technik klonowania, niosąca nie tylko dodatkowe możliwości, ale również ryzyko. Po złożeniu jednej pieczęci nasze pokłady chakry dzielą się równo pomiędzy wszystkie stworzone kopie. Są w stanie wykonywać techniki oparte na chakrze, jak również zadawać fizyczne obrażenia. Posiadają też wszelakie atuty, jakie posiada oryginał. Skopiowany zostaje także ekwipunek, z wyłączeniem zwojów z zapieczętowanymi przedmiotami lub technikami, zaawansowanych technologicznie urządzeń, przedmiotów o unikatowych właściwościach (np. unikaty) oraz przedmiotów jednorazowego użytku. Klon taki nie ma też dostępu do technik powiązanych z klanem bądź limitami krwi. Prócz klasycznych ograniczeń posiadanych przez klony, znikają one w przypadku straty przytomności przez twórcę lub w momencie jego zaśnięcia bez względu na to, czym zostało spowodowane. W zamian za to, są w stanie podróżować samodzielnie na dłuższe dystanse, a zdobyte przez nie informacje i doświadczenia wracają podczas ich zniszczenia do twórcy.

W przypadku zniszczenia lub odwołania klona, do oryginału wraca jedynie 20% pozostałej u kopii chakry, przez co technika jest niebezpieczna dla osób o jej zbyt małej ilości. Podczas utrzymywania klonów, ilość chakry pozostała u oryginału po dokonaniu podziału traktowana jest jako jego nowa, maksymalna jej ilość. Przez to, jej drastycznie pomniejszona ilość nie wpływa negatywnie na shinobi. Każdy klon po zniszczeniu pozostawia po sobie kłębek dymu, który może być zarówno przydatnym narzędziem, jak i utrudnieniem w zależności od sytuacji.

Na randze A Ninjutsu można dzielić chakrę dowolnie pomiędzy klony, jednak każdy z nich musi posiadać jej minimum 500.
Na randze S Ninjutsu można dzielić chakrę dowolnie pomiędzy klony, jednak każdy z nich musi posiadać jej minimum 250.
Na randze S Ninjutsu oraz posiadając Specjalizację w Ninjutsu można dzielić chakrę dowolnie pomiędzy klony, jednak każdy z nich musi posiadać jej minimum 100.
Posiadając Kontrolę Chakry na poziomie 6 w przypadku zniszczenia lub odwołania klona, do oryginału wraca 35% pozostałej u kopii chakry.
Posiadając Kontrolę Chakry na poziomie 7 w przypadku zniszczenia lub odwołania klona, do oryginału wraca 50% pozostałej u kopii chakry.
Posiadając Kontrolę Chakry na poziomie 8 w przypadku zniszczenia lub odwołania klona, do oryginału wraca 60% pozostałej u kopii chakry.
Posiadając Kontrolę Chakry na poziomie 9 w przypadku zniszczenia lub odwołania klona, do oryginału wraca 70% pozostałej u kopii chakry.
Posiadając Kontrolę Chakry na poziomie 10 w przypadku zniszczenia lub odwołania klona, do oryginału wraca 80% pozostałej u kopii chakry.

KlasyfikacjaNinjutsu, Technika Transformacji

PieczęciePies → Dzik → Baran

KosztStandardowy

ZasięgNa siebie

Wymagania---

Technika transformacji polega dokładnie na tym, co głosi nazwa. Po złożeniu pieczęci pojawia się niewielka chmurka białego dymu, która na moment otacza postać ninja. Po opadnięciu zaś - wygląd tego zostaje całkowicie odmieniony. Technika ta rządzi się jednak kilkoma zasadami, które sprawiają, że jest ona skuteczniejsza. Im lepiej znamy cel, w jaki chcemy się zamienić, tym bardziej dokładna transformacja. Im lepsza i dokładniejsza wizualizacja, tym łatwiej zmylić przeciwnika. Modyfikacji podlega również głos, jednak nie takie rzeczy jak zachowania czy charakter. Jakiekolwiek doznane obrażenia są w stanie rozproszyć transformację, co następuje po krótkiej chwili po otrzymaniu ciosu. Istnieje również ograniczenie co do wielkości celu, w jaki można się zamienić. Henge jest w stanie dodać nam lub odjąć kilkanaście centymetrów. Nie więcej, nie mniej. Niemożliwe jest więc zamienienie się w skrajnie małe czy duże obiekty. Nie zyskamy też właściwości takowych, bowiem zmienia się tylko nasz "wygląd", a nie fizjonomia. Zamieniając się w ptaka nie polecimy, a zamieniając w rekina - nie będziemy w stanie oddychać pod wodą.

Chakra:
Kamaboko 9.350 + 50 z klonów 1a + 2 - 5 = 9.395
Klon 1 25 - 25 = 0 DED
Klon 1a(vs Naginata) 75 - 25 = 50/2 = 25 DED
Klon 2(vs Szermierz) 75 - 25 = 50/2 = 25 DED
Zią 5.300 - 75 = 5.225
Pinky 2.500
Speedy 7.500
Mózg 15.000

15 paź 2022, 20:47

Cokolwiek stało za tym, że Ichiwa jako jedyny był w stanie działać - nie wiedziała. Nie miała wiele czasu, by o tym myśleć. Jedyne, co bowiem zaprzątało jej głowę, to zatrzymanie ostrze Shoguna, nim wyrządzi nieodwracalne szkody. Czy chciała tak wiele? Czy było to nagle zadanie zbyt ciężkie dla kogoś, kogo tyle osób uważało za silną? To tylko jedno ostrze. Natłok myśli przetaczający się przez jej głowę nie był przyjemny. Nie był nawet szczególnie budujący, będąc jedynie oliwą dolaną do ognia frustracji i gniewu, jaki, jak sądziła, zaczął ją trawić od środka niczym pożoga. Czy to właśnie on stopił pęta, w jakie pochwycił ją Shogun? Mogła jedynie zgadywać. To, co jednak się liczyło, to uzyskana szansa. Szansa dostana w ostatnim momencie. Rei był już przy niej. Starczyło wykonać odpowiedni ruch. Mogła zdążyć. Przez krótką chwilę wierzyła, że nieunikniony los przewidziany przez Akane jednak nie jest nieunikniony. W następnej zaś - życie dość szybko zweryfikowało jej czcze nadzieje.

Nie rozumiała. Czy Bramy nie miały dać jej szansy na równą walkę? A jednak, pomimo płacenia własnym zdrowiem za ich siłę, czuła się niczym dziecko. Wyciągnął ostrze z sayi i schował je z powrotem tak szybko, że można by pomyśleć, że nigdy go z niej nie wyciągnął, gdyby nie mignęło jej szybko przed szeroko otwartymi oczami. Mogłaby uwierzyć, że nie opuściło swego miejsca, gdyby przez palce dłoni ułożonej na plecach Kapitana nie zaczęła czuć strumienia ciepłej krwi. Ale... ale to jeszcze nie koniec, tak? Żył. Jeżeli zaniesie go wystarczająco szybko na statek, może... może jeszcze nie wszystko stracone? A jednak gdy wylądowała i spojrzała na Reia, na jego okropny stan, nie mogła uwierzyć w to, co się właśnie działo. Trzymała go sztywno, nie dając mu upaść na ziemię, w uszach zaś słysząc jego śmiech. Co go bawiło? Dlaczego? Obserwowała go zarówno ze zgrozą jak i z niezrozumieniem. Jakby cokolwiek się działo, nie miała prawa się dziać. Nie... Nie mogło się dziać. To nie miało sensu. To... to byłoby zbyt okrutne, prawda? Dlaczego wyglądał...
- Nie... - wyrzuciła z siebie z trudem, czując ciepłą dłoń mężczyzny na własnym policzku. Dłoń, która chciała, żeby tam została jak najdłużej. - Rei, nie...
On nie mógł. Nie mógł tego zrobić, prawda? Przecież on... to nie tak miało być. Nie tak. Miał jej przecież tyle opowieści do opowiedzenia, Mieli pływać razem na pokładzie Wieloryba. Mieli wrócić do Kumo. A teraz? Stała zagubiona, patrząc bezradnie na skatowanego mężczyznę. Cokolwiek działo się wokół, nie miało przez te kilka krótkich chwil żadnego znaczenia. Wybaczyć? Miała mu wybaczyć? Czy on też chciał ją właśnie zostawić? Poświęcić własne życie? Czy on... dlaczego? Dlaczego przestała słyszeć jego puls? Czy on... Nie. Nie mógł. Nie mógł, prawda?

Stała w kręgu ludzi. Cywili i samurajów. Bez większych dróg ucieczki. I z jedynym mężczyzną, na jakim jej szczerze zależało, umierającym w jej ramionach.

Nie akceptowała tego. Nie mogła. Nie potrafiła. Nie mogła przystać na taki koniec. Nie mogła przyjąć go do wiadomości. Miała Kapitana w końcu we własnych ramionach, jego głowę wspartą o bark. Trzymała jego bezwładne ciało, na jakie zaczęły staczać się po jej polikach słone krople. A jednak część niej wiedziała, co się stało. Część niej wiedziała, dlaczego czuła się, jakby ktoś chwycił jej serce w żelazny uścisk i zaczął drzeć je powoli na małe strzępy. Dobrze wiedziała, skąd ten ciężar we własnej klatce, tak samo jak dobrze wiedziała, dlaczego, chociaż z trudem była w stanie wyrzucić z siebie pojedyncze słowa, chciało jej się krzyczeć. I jeszcze ten gorąc... Chociaż może to nie był zły pomysł? Przegrali, tak? Onimaru dalej był potrzebny Sakiemu, Akane i Ruri zostały wmieszane w nieswoją wojnę, a Kamaboko pewnie był w stanie znaleźć sobie tysiące lepszych zajęć, ale ona? Nie miała nic do stracenia. Czy przeżyje, czy umrze - w tej chwili nie miało znaczenia. Jeśli miała wracać bez Ichiwy, mogła równie dobrze nie wracać wcale. Nie zależało jej. Czy zginie w Aki, czy gdziekolwiek indziej... co za różnica? Była zmęczona. Zbyt zmęczona. Dlaczego nie? Dlaczego by nie pozwolić czemukolwiek, co ją wyżerało od środka, przejąć ster? Najgorsze już się stało. Dlaczego by więc chociaż raz nie powziąć zemsty? Chociaż raz, zanim zapewne Shogun zetnie i ją?

Gdyby tylko życzyła sobie z całego serca śmierci Shoguna... Tak. To byłby plan. Ale pomimo tego, co zrobił, nie mogła. Nienawiść nie była jej bronią. Nie przyszła niszczyć. Nie przyszła mścić się. To była domena Samurajów, nie jej. Cel Sabatayi zaś znajdował się dalej w jej ramionach.
- Same problemy z tobą...
Rzuciła cicho, a chociaż nie zamierzała rzucać się samurajom do gardła: w obecnej chwili nie krępowałaby się z likwidacją każdego, kto chciałby wejść jej w drogę. Omiotła ich wzrokiem, nie próbując szczególnie tłumić tego niepodobnego do niczego uczucia w środku siebie. Ale nie próbowała też puszczać lejcy. Cokolwiek planowali - zamierzała im w ten jakże subtelny sposób dać znać, że mogą nie chcieć tego robić. W tym też czasie przycisnęła ramieniem Ichiwe mocniej do siebie. Tak, by nie upadł, ale tak, by mogła puścić go na moment dłonią, składając pieczęć klonowania.
- Zajmę się na moment Shogunem. Potrzebujemy czegoś, co wytrzyma cokolwiek, co w nas rzuci.
Poinformowała chłodno, samej kucając z Ichiwą i sadzając go przed sobą bokiem, opierając o siebie i obejmując go delikatnie ramieniem. Krwawił z rany na plecach i zdecydowanie wolała, żeby na niej nie leżał. Nie w takich warunkach. Klon zaś zaczął szybko składać pieczęcie, tworząc wodną kopułę. Zamierzała otoczyć i siebie z Reiem, i Ibarakiego. Na tym jednak nie mogła zakończyć. Definitywnie trzeba było zająć Shoguna, by dalej nie miał większej sposobności podejścia, to też bez większego namysłu, użyje kolejnej techniki, celem ostrzelania go wodnymi pociskami wystrzelonymi ze ściany stworzonej bariery. Byle kupić Ibarakiemu czas. I sobie.

Sama też nie zamierzała czekać. Nie miała takiej wiedzy jak Akane czy Tamura, jednak akcję serca z pewnością dało się ponowić. Krew? Miała odpowiednie zaplecze do radzenia sobie z takim problemem. Jedyny problem był taki, że nie była medykiem. Nie była lekarzem. Miała podstawowe obeznanie z tematem, jednak na tym jej użyteczność w większości wypadków kończyła się, robiąc miejsce dla prawdziwych ekspertów. Ale teraz żadnych ekspertów wokół nie było, a skoro nie mogła opatrzeć jego ran we właściwy sposób, musiała radzić sobie inaczej. Trzymając go, przytulając do siebie, zebrała trochę chakry, skupiając się nie tylko na jej kontroli, ale własnych siłach życiowych. A jednak drżała, głównie ze strachu. Nigdy tego nie robiła. Nie w warunkach takich, jak te. Nie była nawet do końca pewna, czy będzie mogła po tym wydostać ich trójkę w bezpieczne miejsce, jednak były to problemy, jakie musiały zaczekać. Teraz zaś jedyne, na czym jej zależało, to złapać tego nieszczęsnego Kapitana za fraki i wyciągnąć go siłą zza progów śmierci. O ile było to możliwe. Bo co, jeśli nie? Myśl, że mogliby już więcej się nie spotkać, nigdy słowa nie zamienić, rozdzierała ją od środka. Nie o to walczyła. Nie o taki koniec.
- To strasznie samolubne, Kapitanie... - wyrwało się jej z ust, niewiele myśląc nad tym, co robi - Ja... naprawdę dałam z siebie wszystko, wiesz? Żeby cię znaleźć. Żeby móc posłuchać o waszych przygodach. Żeby... Żeby... - przerwała. Było tyle rzeczy. Tyle rzeczy, jakie chciała powiedzieć, Tyle rzeczy, których może nie mieć okazji powiedzieć mu już kiedykolwiek. Łzy jedynie bardziej w niej wezbrały, zmuszając do pociągnięcia nosem i opuszczenia głowy. - ...po co mam żyć w świecie, w którym nie ma być ciebie, ty przygłupi wilku morski...?
Nie oczekiwała odpowiedzi. Jak mogła jej oczekiwać od kogoś, kto nie dawał znaków życia? Nawet nie była pewna, czy chciała, żeby ją słyszał. Jeśli miał już nigdy się nie obudzić? Pewnie tak. W przeciwnym czasie miała wrażenie, że nie tylko brzmi, ale i wygląda nader żałośnie. Na tyle, że jedynie wyszłaby na durnia. Ale nie mogła inaczej. Nie czuła, żeby mogła. Nawet jeśli nie była to nawet połowa rzeczy, jakie w sobie kotłowała, czy sformułowane tak, jak rzeczywiście by chciała: nie było stać jej na nic więcej czując, jak słowa utykają jej w gardle.

To, co robił klon, poniekąd zależało też od tego, co zamierzał Ibaraki. Mógł utrzymać barierę przez jakiś czas. Niezbyt długi, ale jednak. Dopóki zaś klon widział przeciwnika - miał zamiar strzelać. Zwykłymi samurajami szczególnie się nie przejmował. Zwykłymi mieczami wiele zrobić nie powinni, jednak nie wiedziała, co z tymi pokrytymi chakrą. Stąd też, chociaż zwracała na nich dużo mniejszą uwagę, to jednak jakąś też zwracała. Nie mniej po stworzeniu defensywy przez niedźwiadka, potrzeba tej wodnej stałaby pewnie pod znakiem zapytania. Nie mniej pozwoli sobie ją jeszcze zachować, jedynie wstrzymując się z ostrzałem, jeśli nie będzie widzieć celu. Możliwe jednak, że bańka będzie wchodzić w drogę czemukolwiek, co stworzy Ibaraki. Wtedy naturalnie ją zniszczy. Problemem też było samo leczenie. Sama bezpiecznie mogła użyć niewiele własnych, jednak na nich nie zamierzała się zatrzymać. Zamiast tego planowała Zużyć ich więcej (3), pierw zużywając 2 na zaleczenie najpoważniejszej rany. Następnie przełamałaby pieczęcie, jakie podczas podróży na Valkyrii nałożyła na Ruri i Akane, po czym kolejny punkt wykorzystałaby na inne, poważniejsze rany. A później to się zobaczy, jakie efekty przyniosło to, co w ogóle robiła. O ile przyniosą.

Chakra Shuten14 315- 20 (Tsūjitegan) - 5 000 (Kage Bunshin no Jutsu) - 300 (Katsuryoku no Dentatsu) = 8 995

Chakra Klona5 000 - 1 500 (Kairyū no Yurikago) - 300 (Suiton: Amearare) = 3 200

HachimonSiła +2 (12), Szybkość +2 (9), Refleks +2 (10), Wytrzymałość 6 || 4/12 tury

Hyakka KigōStacki u Akane: 1 - 1 = 0 || Stacki u Ruri: 1-1 = 0 || Wytrzymałość: 7 - 3 + 1 + 1 = 6

SpecjalizacjaTsūjitegan

AtutyInstynkt Niebezpieczeństwa

Ekwipunek- Katana; - 3 kunaie

► Pokaż Spoiler

KlasyfikacjaNinjutsu

Pieczęcie---

Koszt---

ZasięgZasięg wzroku

Wymagania---

Specyficzna technika pozwalająca wywrzeć swoją wolą presję na innych. Porównuje się wówczas Siłę Woli celu do Siły Woli użytkownika i korzysta z poniższej tabeli:

Różnica Siły Woli celu do użytkownika	Efekt
Większa bądź równa 0	Cel odporny na technikę
-1 lub -2	Cel czuje niepokój
-3 lub -4	Cel czuje strach
-5	Cel jest przerażony
-6 i dalej	Cel jest sparaliżowany ze strachu

Posiadając Kontrolę Chakry na poziomie 9 możemy zapłacić koszt standardowy A na turę, by za jej pomocą zmaterializować za użytkownikiem "wizję". Może być to demoniczna postać, czysta aura, cokolwiek. Dodaje to dodatkowej presji w postaci +1 przy przeliczaniu różnic na korzyść użytkownika tej techniki.

KlasyfikacjaNinjutsu, Technika Klonująca

PieczęciePieczęć klonowania

KosztChakra dzielona równo pomiędzy oryginał i kopie
standardowy D utrzymania od klona (minimum 3) płacone przez stworzone kopie

Zasięg---

Wymagania---

Jedna z najdoskonalszych technik klonowania, niosąca nie tylko dodatkowe możliwości, ale również ryzyko. Po złożeniu jednej pieczęci nasze pokłady chakry dzielą się równo pomiędzy wszystkie stworzone kopie. Są w stanie wykonywać techniki oparte na chakrze, jak również zadawać fizyczne obrażenia. Posiadają też wszelakie atuty, jakie posiada oryginał. Skopiowany zostaje także ekwipunek, z wyłączeniem zwojów z zapieczętowanymi przedmiotami lub technikami, zaawansowanych technologicznie urządzeń, przedmiotów o unikatowych właściwościach (np. unikaty) oraz przedmiotów jednorazowego użytku. Klon taki nie ma też dostępu do technik powiązanych z klanem bądź limitami krwi. Prócz klasycznych ograniczeń posiadanych przez klony, znikają one w przypadku straty przytomności przez twórcę lub w momencie jego zaśnięcia bez względu na to, czym zostało spowodowane. W zamian za to, są w stanie podróżować samodzielnie na dłuższe dystanse, a zdobyte przez nie informacje i doświadczenia wracają podczas ich zniszczenia do twórcy.

W przypadku zniszczenia lub odwołania klona, do oryginału wraca jedynie 20% pozostałej u kopii chakry, przez co technika jest niebezpieczna dla osób o jej zbyt małej ilości. Podczas utrzymywania klonów, ilość chakry pozostała u oryginału po dokonaniu podziału traktowana jest jako jego nowa, maksymalna jej ilość. Przez to, jej drastycznie pomniejszona ilość nie wpływa negatywnie na shinobi. Każdy klon po zniszczeniu pozostawia po sobie kłębek dymu, który może być zarówno przydatnym narzędziem, jak i utrudnieniem w zależności od sytuacji.

Na randze A Ninjutsu można dzielić chakrę dowolnie pomiędzy klony, jednak każdy z nich musi posiadać jej minimum 500.
Na randze S Ninjutsu można dzielić chakrę dowolnie pomiędzy klony, jednak każdy z nich musi posiadać jej minimum 250.
Na randze S Ninjutsu oraz posiadając Specjalizację w Ninjutsu można dzielić chakrę dowolnie pomiędzy klony, jednak każdy z nich musi posiadać jej minimum 100.
Posiadając Kontrolę Chakry na poziomie 6 w przypadku zniszczenia lub odwołania klona, do oryginału wraca 35% pozostałej u kopii chakry.
Posiadając Kontrolę Chakry na poziomie 7 w przypadku zniszczenia lub odwołania klona, do oryginału wraca 50% pozostałej u kopii chakry.
Posiadając Kontrolę Chakry na poziomie 8 w przypadku zniszczenia lub odwołania klona, do oryginału wraca 60% pozostałej u kopii chakry.
Posiadając Kontrolę Chakry na poziomie 9 w przypadku zniszczenia lub odwołania klona, do oryginału wraca 70% pozostałej u kopii chakry.
Posiadając Kontrolę Chakry na poziomie 10 w przypadku zniszczenia lub odwołania klona, do oryginału wraca 80% pozostałej u kopii chakry.

KlasyfikacjaSuiton, Transformacja Natury

PieczęcieBaran → Pies → Małpa → Szczur → Wąż → Tygrys → Ptak → Wąż → Pies → Baran

KosztPodwójny za stworzenie, połowiczny za utrzymanie na turę

ZasięgDo 50m od użytkownika, max. 5m średnicy

WymaganiaSuiton: Suijinheki

Jedna z nielicznych technik defensywnych oferowanych przez Suiton. Ninja przy składaniu pieczęci generuje sporą ilość wody, która następnie tworzy kopułę - najczęściej z tworzącym w środku, jednak stworzyć ją można w dowolnym miejscu w zasięgu techniki. Samą kopułę można dostosować wielkościowo do panujących warunków, nawet ją spłaszczając bądź wydłużając przy czubku tworząc jajo bądź wpływając na kształt ścian tworząc pionową taflę wody. Woda tworząca barierę ciągle wiruje w różnych kierunkach, tworząc na powierzchni charakterystyczne wzory. Co jest jednak ważniejsze, woda znajdująca się w ciągłym ruchu spełnia dodatkowe zadania. Wszelakie obiekty fizyczne po wpadnięciu pomiędzy ścierające się ze sobą masy wody (Siła 8) najpewniej zostaną zniszczone bądź złamane, czy nawet przekierowane w innym kierunku. Podobnie ma się z ludzkimi kośćmi czy stalą. Na inne żywioły reaguje tak, jak zareagowałaby woda - dużo lepiej poradzi sobie z wysokopoziomowymi technikami Katonu nawet rangi S, podczas gdy Hyōton poniżej S będzie mieć problem z zamrożeniem wody będącej w ciągłym ruchu. Podobnie ma się z technikami innych dziedzin, gdzie większość technik poniżej S nie będą w stanie przez nią przejść. Inaczej ma się z technikami Dotonu, gdzie już techniki B mają szansę przebić się przez barierę. Wszystko jednak zależy od natury jutsu - wir ziemi stworzony pod całą strukturą z pewnością sprawdzi się lepiej, jak chociażby kamienne pociski wpadające pomiędzy ścierające się masy wody. Co więcej możliwe jest wystrzelenie części technik Suitonu ze ścian kopuły, jeżeli ma to sens i jest fizycznie wykonalne np. bicze z Suiton: Suiryūben czy smoka z techniki Suiton: Suiryūdan no Jutsu.

Posiadając Suiton rangi S możliwe staje się utrzymanie techniki przy użyciu do niej większej ilości chakry. Płacąc podwójny koszt jak za technikę S na stworzenie i połowiczny S na turę, ta staje się jeszcze potężniejsza, dużo lepiej radząc sobie z technikami Uwolnienia Ognia czy Ziemi. Ciężej wodę zamrozić czy odparować.
Posiadając Sennina Suitonu możliwe staje się swobodne przemieszczanie z kopułą czy nawet podróżowanie w środku niej przez wielkie zbiorniki wodne niczym w łodzi podwodnej. Wówczas ta zamyka się również od spodu.
Posiadając Specjalizację w Suitonie woda wiruje z taką siłą (9), że jest w stanie poważnie zranić nawet ogromne i monstrualne istoty, jeśli nie będą wystarczająco ostrożne.

KlasyfikacjaSuiton, Transformacja Natury

PieczęcieWąż → Tygrys → Wół → Tygrys → Pies

KosztStandardowy za 20 pocisków

Zasięg20m

Wymagania---

Po złożeniu serii pieczęci i wystawieniu dłoni do przodu, spomiędzy tych wystrzelona zostaje seria niewielkich pocisków złożonych ze skompresowanej wody - twarde, każdy wielkości piłki do ping-ponga. Zostają wystrzelone z dużą siłą, zdolną łamać gałęzie czy demolować drzewa w przypadku uderzenia kilku pocisków. Zdolne łamać kości są niebezpieczne, jak niemalże wszystkie techniki tej rangi i wyżej, jednak ilość pocisków przekłada się na celność. Wystrzelone zostają w konkretnym kierunku, jednak nie ma sposobu by jakkolwiek wycelować pociskami. Jest ich wystarczająco, by uniknięcie ich było rzecz jasna ciężkie, jednak technika nie sprawdza się w przypadku chęci trafienia w konkretne miejsce.

Posiadając Suiton na randze A możliwe jest stworzenie pocisków nie przed sobą, a wokół siebie. Pociski można wtedy rozsiać po większym obszarze niż pozwala na to standardowy sposób wystrzału, jednak odległość pomiędzy pociskami zwiększa się, czyniąc uniknięcie ich prostszym. Dalej istnieje jednak opcja skierowania ich w jednym kierunku.
Posiadając Suiton na randze S do wykonania techniki wystarczy pieczęć Psa.
Posiadając Specjalizację w Suitonie wielkość pocisków jest zbliżona do piłki tenisowej.

KlasyfikacjaTsūjitegan, Kinjutsu

Pieczęcie---

KosztStandardowy

ZasięgDotykowy

WymaganiaSennin Tsūjitegana

Niestandardowa technika lecznicza, niosąca ze sobą duże ryzyko dla wykonującego. W przeciwieństwie do Iryō Ninjutsu, korzystające do takowych operacji ze specjalnej chakry, sztuka ta wykorzystuje siły życiowe używającego jej shinobi celem wyleczenia ran innych. Chakra sama w sobie wykorzystywana jest jedynie do ułatwienia przepływu wspomnianej energii życiowej, grającej "pierwsze skrzypce". Im więcej sił życiowych przeleje shinobi na swój cel, tym bardziej sam słabnie. Nie jest to efekt stały, jednak potrzeba odpoczynku, a przy nadmiernym używaniu - rekonwalescencji. Sprawia to, że używanie tej techniki w środku walki jest dodatkowo niebezpieczne. Zdążają się również przypadki, gdzie nadużywanie tejże w krótkim czasie kończy się śmiercią.

Niewielkie zadrapania czy skaleczenia nie wymagają dużych ilości energii i przy pojedynczych zranieniach tego typu można nawet nie odczuć utraty cennej witalności.
Każde złamanie i poważniejsza rana pobierają znacznie większą część sił życiowych, pozostawiając shinobi po każdej, takowej, wyleczonej ranie bardziej zmęczonego. Zaleczenie jednej takiej rany porównywalne jest z dokonaniem wysiłku godnego przebiegnięcia sporego odcinka drogi bez odpoczynku oraz obniżeniem Wytrzymałości postaci o 1 punkt.
Najcięższe rany, uznawane jako krytyczne i będące w stanie zagrozić życiu człowieka, stanowią wyzwanie również dla osoby posługującej się ów techniką. Przyjmuje się, że każda taka wyleczona rana obniża Wytrzymałość shinobi o 3 punkty.

Obniżenie poziomu Wytrzymałości do 0 lub mniej tym sposobem wiąże się ze śmiercią używającego oraz częściowym bądź całkowitym wyleczeniem ran leczonego. Nie mniej, sama technika jest w stanie wyciągnąć człowieka znad skraju śmierci, przywracając mu dodatkowo niewielką część sił. Osłabiony organizm leczącego wymaga odpoczynku nim wróci do pełni sił. Czas ten jest różny i zależy od wielu czynników, jak chociażby poziom zmęczenia czy jakość odpoczynku. Przyjmuje się jednak, że 1 punkt postać jest w stanie odzyskać po dniu faktycznego odpoczynku. Ostateczną decyzję w tej kwestii podejmuje Mistrz Gry.

Posiadając Specjalizację Tsūjitegana możliwe jest zaleczenie dwóch złamań w "cenie' jednego, zaś koszt leczenia ran krytycznych spada o 1 punkt wytrzymałości na ranę.

KlasyfikacjaTsūjitegan, Technika Pieczętująca, Kinjutsu

PieczęcieSmok → Pies → Królik → Wół → Wąż → Koń

KosztStandardowy + ilość energii fizycznej zapieczętowanej w symbolu

ZasięgDotykowy przy nałożeniu

WymaganiaSennin Tsūjitegana, Fūinjutsu B

Technika opracowana przez Godaime Tsuchikage bazująca na jednej ze zdolności klanu Sabataya opierającej się na kontroli energii fizycznej. Technika ta pieczętuje w stworzonym symbolu niewielką część własnych zasobów. Ten można wytworzyć zarówno na własnym ciele, czyimś czy nawet przedmiocie. Wspomniany kształt przyjmuje kształt kwiatu z niewielkimi listkami odstającymi pomiędzy nimi. Chociaż ilość płatków, ich kształt czy kolor mogą różnić się pomiędzy członkami klanu, tak sam ogólny koncept jego wyglądu jest jeden i ten sam. Pojawia się w miejscu dotknięcia celu. Ten zaś można do/uzupełniać energią do woli, bez potrzeby tworzenia nowych. Wystarczy wtedy jedynie dotknąć istniejący już kwiat i przelać weń swoje pokłady. Na jednym ciele fizycznym może istnieć jeden taki symbol, a każdy stworzony musi mieć w sobie zapieczętowany minimum jeden punkt energii fizycznej, by istnieć.

Istnieje maksymalny limit tego, ile energii fizycznej można zapieczętować po za ciałem i jest ona równa poziomowi Wytrzymałości pieczętującego. Każdy zapieczętowany punkt energii fizycznej osłabia czasowo statystykę Wytrzymałości o 1, zaś każdy ów punkt straconej statystyki potrzebuje co najmniej doby faktycznego odpoczynku na zregenerowanie. Co więcej każdy stracony tak czasowo punkt wiąże się również ze zmęczeniem porównywalnym przy stracie 1 punktu Wytrzymałości do wyczerpania jak po przebiegnięciu maratonu. Nie mniej w zamian za to uzyskujemy zewnętrzne zasoby energii fizycznej, jakie możemy następnie wykorzystać do technik pokrewnych do Hyakka Kigō, a bazujących na utylizacji ów rodzaju "mocy".

Pieczęć można zerwać w dowolnym momencie sprawiając, że zapieczętowane w nim pokłady wracają do właściciela. Im bliżej znajduje się symbol, tym proces ten jest szybszy. W przypadku, gdy ten znajduje się nie dalej niż 5m, proces ten jest natychmiastowy. W zależności od odzyskanej energii fizycznej skutki mogą być różne: może nie być ich wcale, jednak odzyskanie odpowiednio dużej ilości tejże jest w stanie postawić osobę - pod względem posiadanej energii i sił - z powrotem na nogi, a nawet zanegować negatywne efekty wpływające na wytrzymałość używającego techniki jak np. jej czasowe obniżenie spowodowane pieczętowaniem własnej energii. W przypadku zerwania pieczęci przez kogoś innego niż osoba nakładająca, energia nie wraca. Możliwe jest jednak wyczucie, że ta została zdjęta zwalniając z siebie konkretną ilość energii fizycznej.

Posiadając Specjalizację w Tsūjiteganie limit energii fizycznej, jaki można zapieczętować po za ciałem wynosi dwa razy więcej niż normalnie.
Posiadając Sennina w Fūinjutsu możliwe staje się również zapieczętowanie pokładów własnej chakry, jakie można wykorzystać na poczet przyszłych, pokrewnych do Hyakka Kigō technik.

16 paź 2022, 0:39

Wszystko zapewne przebiegało właśnie zgodnie z planem! Najgorsze w tym wszystkim było to, że nie do końca wiedziała z czyim planem, a fakt, że Ruri właśnie tuptała sobie bardziej lub mniej radośnie przez pole bitwy wskazywał na to, że ten plan nie był im zbyt przychylny. Mimo wszystko miejsce gdzie ścierają się niebezpieczne osoby nie było idealnym miejscem, żeby się znajdować. Nieważne ile się miało lat. Serio. Pole bitwy było słabym miejscem. Szczególnie kiedy duża część osób tam się znajdujących wymachiwało długim ostrym żelastwem.
Jedynym szczęściem było to, że po chwili stabilizowania pacjentki, inny medyk mógł ją przejąć, przez co Akane mogła ruszczyć w pościg za Ruri, a przynajmniej taki miała plan. Trzeba oddać ostatniemu treningu to, że teraz miała jakiekolwiek szanse to zrobić. Widziała nadchodzące ostrze i uniknęła go by chwilę później jeden z szczurków się nim zajął. Trochę przerażające było to, że w tym wszystkim dziewczynka utrzymywała równy marsz, nawet jeśli miała uczepionego Goube do nogi. Sam niedźwiadek nie należał do najlżejszych z jego wielkim apetytem... na wszystko.
Cóż jednak teraz dogoniła tą wesołą grupkę tylko co dalej. Złapała za nadgarstek Ruri by obrócić ją w swoją stronę, a po tym złapać ją za ramiona. Gdyby nie była w stanie jej obrócić po prostu spróbowałaby ją wyprzedzić by wtedy łapiąc ją za ramiona zatrzymać.
- Ruri. Stój. - Naparła na nią jakby próbując ją siłowo zmusić do posłuszeństwa, ale głównie chciała sprawdzić czy wywoła to jakąkolwiek reakcję. - Gouba, dobra robota, pilnuj nas teraz proszę. - Rzuciła do niedźwiadka zmieniając mu komendę tak by wspomógł szczurki, może dzięki temu będą miały trochę "przestrzeni" w tym całym chaosie.
Gdy czyste siłowe rozwiązania by nie zadziałały, cofnęłaby się by być nieco przed Ruri i szybko złożyłaby pieczęcie i klasnęłaby w dłonie wyrzucając z siebie antydemoniczną aurę przy pomocy Shinka. Może ten dziwny demoniczny ślad sprawi, że sama Ruri nie będzie mogła przejść dalej. Cóż, musiała to sprawdzić zanim jakoś bardziej dosadnie będzie musiała zmusić dziewczynę do zatrzymania się.

JikaganAktywny

Chakra 3 700 - 750 (A - Shinka) = 2950

► Pokaż Spoiler | Techniki

KlasyfikacjaJikagan, Anty-demoniczna technika

Pieczęcie KOŃ → MAŁPA → SMOK → PTAK → SZCZUR → KLAŚNIĘCIE DŁOŃMI

KosztPodwójny za turę

Zasięg20 metrów

Wymagania---

Technika kapłanek polegająca na uwolnieniu z siebie ogromnej ilości jasnej, białej chakry przystosowanej przeciwko demonom. Wokół kapłanki tworzy się niewielka, jasna powłoka jaka to nie oślepia specjalnie nikogo. Dla demonów jednak, staje się ona jak mini-słońce którego instynktownie się boją. I o to w tej technice chodzi. O zasianie strachu w sercach demonów. Te czują wewnętrzną niechęć do prowadzenia konfliktu z taką kapłanką. Dodatkowo nie są w stanie się zbliżyć do taki kapłanki bliżej niż na 20 metrów dopóki technika jest aktywna. Dalej mogą jednak zaatakować z daleka. Technika działa tylko na demony jakich SW wynosi maksymalnie 9.

Posiadając rangę S w Jikagan możemy pominąć pierwsze 3 pieczęci.
Posiadając Specjalizację w Jikagan technika działa nawet na demony o SW 10.

24 gru 2022, 13:23

WydarzenieWielka Przygoda

UczestnikKamaboko Gonpachiro, Sabataya Shuten i Mirai Akane

Post29/? (278/?)

Kamaboko + Kugane + Norn Part

Tymczasem w podziemiach, rozbrzmiał krótki śmiech. Ze strony to faceta, lubiącego ludzkie serca. Czy czyniło to go kanibalem? Trochę tak. Z drugiej strony, Kamaboko nie wiedział, aby ten jadł jakieś inne kawałki ciałka, więc też tak nie do końca. Czy pożywianie się sercem wystarczyło do bycia kanibalem? Szczególnie w ten sposób? Tak jak ten u góry mógłby się nad tym zastanawiać, tak ten u dołu... raczej tego nie robił. A przez tego u dołu, ten u góry miał na myśli stalową laleczkę klona. Wracając jednak do śmiechu. Nie był on radosny, ani nawet szczególnie uradowany. Ochrypły, drwiący i generalnie nieprzyjemny. Taki był ten śmiech.
- Pirat? Ah. On jest zwyczajnym zbiegiem okoliczności. Planowanym przypadkiem, jaki pozwolił mi tutaj dzisiaj zawitać, a Twoi przyjaciele - planowanym odwróceniem uwagi. Zdecydowanie lepiej na sobie nie mieć uwagi Shoguna, niż ją mieć. Życie mi jeszcze miłe. - powiedział zwyczajnie, choć w detale się nie zagłębiał. Kiedy jednak Kamaboko zaczął bić brawa, facet przed nim się ukłonił. Po tym jednak wrócił do swojego bardzo powolnego spacerku w jego stronę. Nic sobie nawet nie zrobił z nagłej złości Kamaboko... jakie to zresztą nawet nie był w stanie wyczuć, ani zobaczyć. W końcu Gonpachiro był lalką. - Niestety, nie mogę Ci tego wyjawić. Mój mistrz nie zezwala na zdradzanie moich tajemnic. Co do jednak odzyskania tego po co przyszliście... czemu nie. Tak długo, jak do nas dołączysz. Tam gdzie się udamy jednak, Twoi towarzysze nie są mile widziani.
Odpowiedź... zapewne zaskakująca dla Kamaboko. W końcu ten był przeciwnikiem. Nie wsparciem. Miały im pomóc w ich zadaniu? Dziwne. Raczej niespodziewane. Oferta wskrzeszenia rodziny jednak, została odrzucona. Mężczyzna zatrzymał się, słysząc to. Przypatrywał mu się przez dłuższą chwilę, nic nie mówiąc. Aż to Gonpachiro sobie zniknął, dając informacje o całym zajściu oryginałowi... jaki to zaraz użył Henge, a następnie udał się w stronę koszar. Bez problemu właściwie ominął wszystkich, a wkraczając do budynku - zastał faceta jaki to teraz znajdował się na parterze.
- Co jeżeli bym Ci powiedział, że tam gdzie jest Twoja rodzina nie ma szczęścia? Jest tylko pustka, ból i nicość? Nie są razem. Nie są z nikim. Samotnie w nicości, przez te wszystkich lata, jakie dla nich byłby wiecznością. Dalej wolałbyś, żeby zostali tam gdzie są? Dalej uważasz, że nie byliby szczęśliwsi żywi? Co jeżeli odzyskując ją, mógłbyś również odzyskać swoje ciało? Wrócić do dawnych chwil, nie splamionych pożogą wojny? Mój mistrz jest dobry. Wynagradzający. Jedyne co by Cie powrót do przeszłości kosztował, to teraźniejszość... ale ta nie jest jakaś niesamowita, prawda? Towarzysze jacy Cię nie doceniają. Przetrwają bez Ciebie bez problemu. Nawet twoja "uczennica" spędza więcej czasu z kapłanką. - jeżeli ktoś miał wątpliwości co do tego, ile wie facet przed nim, to prawdopodobnie nie byłoby przesadzą powiedzenie, że wszystko. Tak póki co to brzmiało.

Akane Part

Ciężka sprawa. Ciężka sytuacji. Ruri wędrująca sobie przez pole bitwy jak gdyby nigdy nic, w nieznanym jej kierunku z nieznanym kompletniem celem, a także nieznanym powodem. Zbyt dużo nieznanych w tej sytuacji, jak na moment szturmowania bardzo potężnie bronionego miasta samurajów. Akane jednak nie była byle kim... znaczy... trochę była. Po ostatnim treningu jednak, była trochę wyżej od byle kogo, dzięki czemu najpewniej teraz mogła pozwolić sobie na minimalnie większy luz otoczona przez dziesiątki samurajów, których napór był jedynie odcinany przez szczurki i Goubę, który po chwili dołączył do pomagania im. Wszyscy pracowali jak tylko mogli, aby dać im czas.

Kapłanka zatrzymała się przed bezemocjonalną dziewczynką i naparła na jej ramiona, zatrzymując ją w miejscu. Zadziałało? Wręcz niemożliwe. Dziewczyna uniosła swój wzrok, dalej niezbyt emocjonalny. Pokręciła głową.
- Nie mogę. Ona... woła mnie. Muszę iść. - stwierdziła niezbyt przejęta, obserwując oczy Akane. Nagle jednak rozszerzyła swoje, a kapłanka mogła dojrzeć w nich zdziwienie. Dziewczynka złapała się za gardło i... zaczęła mieć problemy z oddychaniem? Ścisnęła je sama, i obserwując jej dłonie, dzięki swojej medycznej wiedzy białowłosa była w stanie dojrzeć, jak nienaturalnie mocno dla jej figury to robi. Uh oh. To nie mogło oznczać nic dobrego. Plus taki, że nie użyła swojej techniki, więc miała trochę więcej chakry.

Shuten Part

Miesiące poszukiwań, lata rozłąki i parę sekund kontaktu przed końcem. Tak można by zdefiniować relację Shuten i Ichiwy, kiedy tylko ktoś znałby ich historię i był na miejscu. Nie wiedziała czemu mężczyzna był w stanie się ruszyć. Nie wiedziała czemu te cholerne bramy nie pozwoliły jej się ruszyć. To nie miało znaczenia. Nie, kiedy teraz w jej ramionach znajdował się ranny kapitan. Ranny... skromne określenie oddające jego stan. Oddające ulotność duszy jaką to zobaczyły bezpośrednio sama Sabataya. Nie potrzeba było do tego specjalnych oczu, aby dojrzeć jak życie jej ukochanego wygasło. Wszystko wokół przestało mieć znaczenia i mogła jedynie dziękować Ibarakiemu, za jego walczeność w powstrzymywaniu Shoguna od dotarcia bliżej nich. W końcu jego szybkość była taka, że ostatni atak czerwonowłosa ledwo dojrzała.

Gorąc w niej się tlił. Kusi to oddania się mu, kiedy to tylko kapitan oddał ostatni oddech. Kusił mocno. Nic innego przecież nie miało znaczenia, prawda? Zemsta. Mogła się tylko zemścić. Tak jak ten gorąc prosił o pozwolenie na zrobienie masakry, tak sama Sabataya... odrzuciła jego ofertę. Uspokoiła się. Nie myślała o śmierci Shoguna. Myślała tylko o tym jak sprawić, aby Ichiwa przetrwał - nawet kiedy to wkroczył już na ścieżkę śmierci. Nawet jak było już zbyt późno. Klon został utowrzony, i wraz z Ibarakim miał on kupić im czas. Tym też się oboje zajęli, wyrzucając z siebie salwę pocisków jaka to ciężka była do wyminięcia. Również, wodna kopuła była kolejną osłoną, przez jaką nawet kiedy okoliczni samurajowie próbowali się przebić, tak nie byli w stanie. Nie to wszystko było jednak najważniejsze.

Ichiwa. To na nim skupiła się nasza bohaterka, próbując jedynej metody jaką znała, a jakiej nigdy nie próbowała. Szczególnie w takich okolicznościach, gdzie każda sekunda się liczyła, a oddanie zbyt dużej ilości własnych sił mogło skończyć się bardzo źle dla nich wszystkich. Słowa jakie wyrywały się z jej ust nie otrzymały odpowiedzi. Nawet najmniejszej, co było szczęściem w nieszczęści. Pozostało jej jedynie zaleczenie. Trzy punkty wytrzymałości zostały zużyte, starając się zaleczyć wszystkie najpoważniejsze u niego rany... i przynosiły efekt. Kunoichi widziała, jak rana na plecach powoli się zasklepia. Jak pojawia się przy niej czerwona chakra, powoli reperująca ciało jej kapitana. To było jednak tylko to. Ciało. Co z duszą, tak bardzo cenniejszą?

Każda sekunda obserwacji kapitana jej się dłużyła. Chociaż najmniejszy znak. Znak życia. Obserwowała go, czekając tylko na... coś. Przekazała swoją energię życiową. W połączeniu, że miała aktualnie aktywny Hachimon? Zabolało ją to. Tak jak bramy nie wyłączyły się, tak zmęczenie jakie odczuwała było znacznie większe niż naturalnie. Nie padła martwa, ani nieprzytomna. Co to to nie... mogła jednak już w kościach czuć, że jej stan będzie kiepski po tym jak bramy się zakończą. Bardzo kiepski. Raczej było to jednak poświęcenie, na jakie była gotowa... tak długo jak jej kapitan pokaże znaki życia. Czekała... czekała... aż zauważyła. Niewielki bo niewielki, ale płomień życia. Siły witalne w jego ciele, a przykładając ręke do nadgarstka, wyczuła słaby puls.

Żył.

I usłyszała grzmot.

Szczęście, jedynie chwilowe, szybko zostało zniszczone. W jednym momencie trzymała kapitana w dłoniach. W drugim coś zasłoniło jej twarz. W trzecim poleciała daleko do tyłu, turlając się parę metrów po ziemi. Leżała na plecach i widziała ciemność... aż nagle światłość zaczęła się przed nią pojawiać. Krople deszczu zaczęły opadać na jej twarz. Rozejrzała się. Obok niej, leżała jakaś... drewniana maska, jaką to wcześniej miała na twarzy. W jej głowie wszystko się kołowało. Nie było jednak czasu na zbieranie myśli, z racji że trzeba było rozeznać się w sytuacji. Co się stało? Wspomnienia jakie otrzymała od klona, dość jasno to wyjaśniały.

Shogun się zdenerwował. W pewnym momencie się zatrzymał, przybierając pozę do iaido. Powietrze wokół niego zaczęło parować. Złapał swoj białe wakizashi. Pojawiły się wyładowania elektryczne wokół niego, szczególnie za jego plecami. Utworzyły jakiś... avatar. Ryczącego, niebieskiego tygrysa... nim do uszów klona dotarł grzmot. Shogun zniknął. Wszystkie pociski jakie ich oddzielały nagle zaczęły się rozpadać, czy to wodne kule, czy bambusy Ibarakiego. Barriera ich chroniąca również wybuchła nie zdolna wytrzymać... czegoś. Klon był jedynie w stanie dojrzeć, jak mała panda rzuca się przed oryginał i Ichiwę z determinacją na twarzy... nim puffnął.

Chakra wróciła do Shuten. Spojrzała w miejsce, z jakiego to odleciała. Widziała kapitana leżącego na ziemi. Widziała Shoguna stojącego przed nim, odcinającego jej drogę do Ichiwy. Wyładowania dalej wokół niego skakały, jednak kiedy zdjął rękę z białej sayi, zaczęły się zmniejszać. Zobaczyła jednak coś gorszego. Tonę rozerwanego drewna wokół nich, jakie to najpewniej miało obronić wszystkich przed atakiem... a pośród niego Ibarakiego. Małą pandkę z dużą plamą na brzuszku. Powoli podnosiła się z ziemi. Cała się trzęsąc. Zrobiła krok. Ciężki krok. Drugi krok. Chwiejny, po jakim to się wywróciła na ziemię. Uniosła łebek. Wzrokiem spotkała się z rudowłosą kunoichi, jaka to tak bardzo walczyła o życie kapitana. Wzrok Ibarakiego był... smutny. Dlaczego? Dlaczego tak na nią patrzył? Mogła się domyślać. Jego stan był okropny. Nim jednak zdążyła zareagować, ten dziarsko wstał na dwie nóżki. Zdeterminowany, zrobił kolejne cztery kroczki... i znalazł się przy kapitanie. Dotknął go. Ostatnie spotkanie w czerwonymi oczami Shuten... jakby pożegnalne. Ostatnie pożegnanie. I puffnęli w kłębku dumu.

Shuten i Shogun. Oddzielenie od siebie o 10 metrów. Ten zdawał się nawet nie przejęty tym, że jego cel całej tej akcji zniknął z miasta. Wokół, masa samurajów, jacy to nie śmieli się zbliżyć bliżej niż na 15 metrów do niej. Uczucie gorąca dalej się w niej przebudziło, kiedy to tylko zobaczyła Ibarakiego. Ponownie pytało. Ostatni raz. Ponieść się? Czy opanować? To była jej decyzja.

Stany postaci

Stan Shuten: Nieznane uczucie, jakiemu może dać się poniesć. Migrena. Lekko kręci Ci się w głowie.
Stan Ruri: Podduszana.