Taki no Kuni | Kraj Wodospadów春の国
StolicaTakigakure no Sato
DaimyōBrak
Wioska ninjaTakigakure no Sato
Położone w centralnej części Starego Kontynentu Taki no Kuni z pewnością widziało lepsze czasy. W kraju zdominowanym przez lasy i ściany wody opadających z wysokości, kryje się kompletny chaos spowodowany czymś tak prozaicznym jak wojny o władze, spotęgowane tym bardziej niedawnymi wydarzeniami. Kraina umęczona wojnami domowymi i przelaną krwią, a jaka pośród swych liściastych rubieży chroni jedną z nielicznych wiosek shinobi, jaka ostała się przez brak osoby o odpowiednio dużym autorytecie zdolnym stłamsić i zrujnować Wioskę Ukrytego Wodospadu. Pomimo tego, tkwienie pomiędzy Tsuchi oraz Hi no Kuni wśród krajów rozdartych ostatnią wojną, zarówno bezpańskie Taki no Kuni, jak i tamtejsza wioska nie mają przed sobą prostego żywota.
Położenie geograficzne
Kraj Wodospadów graniczy z dwoma z wielkich Nacji: Krajem Ziemi oraz Krajem Ognia, dodatkowo u jego granic znajdują się jeszcze Kraj Trawy oraz Kraj Północy. W obliczu ostatnich starć, jakie objęły niemal cały Stary Kontynent, zdecydowanie nie jest to najlepsza pozycja dla nękanego wojnami domowymi kraju. Przez to nie trudno o znalezienie miejsc, gdzie ucierpiała zarówno natura, jak i osady ludzkie pod wpływem walk. Tam, gdzie jednak nie sięgnęła ręka przemocy, można podziwiać górzyste tereny usiane nagłymi spadkami dającymi początek klifom. Liczne jeziora zdobiące kraj, jak i rzeki różnorakiej maści przepływające przez Taki, są powodem dla malowniczych widoków. Ogromna ilość wodospadów, nierzadko tworzących u swych stóp jeziora i oczka wodne, u których zbiera się tutejsze ptactwo. Najbardziej wysoko położone obszary skupiają się przy zachodniej granicy z Krajem Ziemi, niższe i łagodniejsze stoki gromadząc w sąsiedztwie Hi no Kuni. Nie mniej nawet w środku samego kraju łatwo o wysoko położone tereny, nagle urywające się i przedstawiające podróżnych przepastnym przepaściom, klifom i urwiskom, na dnie których nierzadko majaczy tafla wody.
Fauna i flora
Tereny należące do dawnego Kraju Wodospadów składają się w dużej mierze z pierwotnych, wilgotnych i ciepłych liściastych lasów, które rozdzielane są przez mniejsze i większe, często niespokojne, rzeki, sławne wodospady i piękne jeziora. Nierówne, górzyste ukształtowanie terenu oraz olbrzymie drzewa sprawiają, że przemierzanie nacji inaczej niż pieszo czy konno jest niezwykle trudne. Warto zwrócić uwagę na porastający miejscami tereny las bambusowy. Klimat sprzyja wielu dużym owadom, w związku z czym łatwo o zaobserwowanie licznie polującego na nie ptactwa. Rzeki pełne są ryb, które za nic mają sobie stromość rzek i wodospady. Z większej zwierzyny pełno tu dzików, jeleni, niedźwiedzi, kilku gatunków mniejszych małp czy też łosi. Brakuje jednak stadnych drapieżników jak wilki, które spotykane są bardzo sporadycznie.
Gospodarka
Międzynarodowa gospodarka zdaje się na ten moment niemal kompletnie nie istnieć, a zamiast tego trwają prace nad jak najlepszym usamodzielnieniem Kraju. Pokaźne zasoby drewna, raczkujące ale prężnie rozwijające się elektrownie wodne powstające na niebezpiecznych rzekach w głębokich lasach, dbanie o jakość terenów rolnych oraz silna prezencja militarna pozwalają Wolnej Ziemi Wodospadu stopniowo stawać na nogi. Proces jest to jednak długi i żmudny, a mieszkańcy Wodospadu przez cały czas zmuszeni są do poszukiwania kupców oraz rynku zbytu. Póki co największym towarem eksportowym są wynajmowani do przeróżnych zadań shinobi Taki - jedni z nielicznych aktywnych ninja, zaraz po dużo większym i prężniej rozwijającym się Ame, jacy ostali się jeszcze oficjalnie na Starym Kontynencie. Nacja pokłada jednak przyszłość w energii elektrycznej oraz dochodach, jakie będzie w stanie dostarczyć na dłuższą metę.
Takigakure no Sato - stolica oraz architektura
Oficjalna stolica, Suwon, to dziś oficjalnie niezamieszkany stos gruzów. Podczas wojny domowej, z tamtejszej infrastruktury nie zostało zupełnie nic. Co nie zostało pochłonięte podczas walk - czy to tych zapoczątkowanych przez szlachtę, czy tę przyniesioną z zewnątrz - zostało zrównane z ziemią przez obywateli, a następnie dogładzone przez czas. Zachodząc na miejsce trzeba więc liczyć się z polem wysypanym gruzem i nielicznymi ścianami, jakie z jakiegoś powodu dają radę jeszcze stać dumnie i wyprostowane - najczęściej przez oparcie się o sąsiedni stos. Pomimo ostatnich wydarzeń pełniącą rolę głównego miasta przejęło skryte w leśnej kniei Takigakure, do które dostęp dla przyjezdnych jest utrudniony. Wioska została praktycznie zrównana z ziemią w momencie pojawienia się Shi armii Shi i tak naprawdę jest w dopiero w trakcie odbudowy. Widać jednak tendencje, że Wodospad, zamiast na drewno stawia na beton i metalurgię w nowych budynkach... może ze względu na wpływy amejskie?
Takigakure no Sato
StatusAktywna
Niegdyś prężnie działająca wioska, która pomimo swoich niewielkich rozmiarów całkiem nieźle się trzymała pomimo życia w cieniu jednej z Wielkich Wiosek - Amegakure. Tak to się miało do jesieni 163 roku, gdy została to najechana przez armię Shi i praktycznie zmieciona z powierzchni ziemi, zabijając przy tym wielu ludzi, głównie shinobi, choć ofiary cywilne również się znalazły. Przed tymi wydarzeniami była ona zarządzana przez Senninkę Wodospadku, Mirę, która to jednak została zabita z rąk zdrajcy. Douma Hinomaru, jej asystent, został wybrany na tymczasowego Takikage, obiecując ludowi Wodospadu, że podniesie wioskę z kolan. Podobno jest w pełni autonomiczna i Ame nie ma nad nią zwierzchnictwa, pomimo dużej ilości pomocy i zasobów dostarczanych do Taki przez Deszcz. Polityka - wewnętrzna i międzynarodowa
Obecnie ciężko mówić o Kraju Wodospadu jako o faktycznej nacji. Bez przywódcy od ponad dwóch lat, ze stolicą będącą gruzowiskiem oraz bez szlachty - jaka w większości dokonała żywota, oszczędzając sobie widoków pogardy i nienawiści ze strony byłych poddanych - Kraj Wodospadów stał się praktycznie ziemią niczyją. Stojąca na straży Wioska Wodospadu zadbała zaś o to, by ów ziemia niczyja, niczyją pozostała, odstraszając swą obecnością chętnych do poszerzenia swych terytoriów obcych władców. Osada ninja ogłosiła tereny nowym mianem - Wolną Ziemią Wodospadu. Ziemią wolną od szlachty, należąca do prostego ludu oraz ninja Takigakure. Tak oto gęste knieje Kraju Wodospadu stały się miejscem dzikim, połacią ziemi pozbawioną rządu, na której znaleźć można ledwie kilka małych osad oraz schowaną gdzieś w gęstwinach rozkwitającą militarnie wioską shinobi. To co się wydarzyło w Kraju Wodospadu jest jak przerażający koszmar dla przywódców. Któż to bowiem widział, by prosty lud sam wziął na siebie takie świętokradztwo jak morderstwo przedstawiciela uświęconego urzędu? Kto widział, by pod toporem najniższych, upadały głowy Daimyō wraz z jego rodziną? Któż to widział, by prosty lud zagarniał chciwie ziemie dla siebie? Lordowie okolicznych Krajów nie są zachwyceni obecną sytuacją Taki no Kuni, jednak nie chcą też drażnić drapieżnika jakim stało się Takigakure. Na ten moment nacja ta jest w większości odizolowana politycznie od pozostałych krajów.
Kraj Wodospadów znajduje się obecnie w niezwykle trudnej sytuacji. Kilka wojen domowych, jedna po drugiej nie dając chwili wytchnienia, znacznie osłabiło nację. Poprzedni Daimyō był okrutnym, chciwym i niezbyt błyskotliwym człowiekiem, pod którego władzą zarówno ludność cywilna, jak i mieszcząca się w Kraju wioska shinobi cierpiała ogromną biedę. Katusze ludu i cywili doprowadziły do rebelii, którą dowodziła część ninja Takigakure. Tamtejsi shinobi byli jednak wówczas zbyt słabi, a sami najemnicy wyposażeni przez głęboką, lordowską kieszeń w połączeniu z siłą zwerbowanymi cywilami stanowili silną przeciwwagę dla rebelii. Ostatecznie dzięki kunoichi Takigakure o imieniu Mira, jaka zawarła sojusz z Yōgan Hyakuzawą rebelia zyskała nowy wiatr i kilka miesięcy później cieszyła się zwycięstwem przypieczętowanym zgładzeniem Feudała ręką Yondaime Tsuchikage. Tron pozostawał pusty przez kolejny rok. Dwójka synów Lorda pragnęła tronu równie mocno, a rozstrzygnięcie sporu przed jego rozrośnięciem okazało się niemożliwe. Odradzające się Takigakure wykorzystało ten moment do oficjalnego wyrwania się z okowów Kraju Wodospadów, stając się tym samym niezależną wioską-państwem wewnątrz innej nacji. Ostatecznie konflikt dwóch braci toczył się w cieniu Wielkiej Wojny Shinobi, podczas której stolica regionu została zniszczona. Kto wygrał? Nikt. Dwójka braci została zabita przez nieznanych sprawców, podczas gdy pozostali szlachcice skoczyli sobie do gardeł walcząc o skrawki ku przerażeniu wykończonej walkami ludności cywilnej. W tym całym chaosie wywołanym kolejną wojną domową Taki gwałtownie się rozrosło. Poszukując silnego przywództwa przy jednoczesnej utracie wiary w arystokrację, cywile w dużych ilościach dołączyli do militarnej wioski, umacniając tym samym jej potęgę i niezależność w tych rejonach.
Kraj Wodospadów znajduje się obecnie w niezwykle trudnej sytuacji. Kilka wojen domowych, jedna po drugiej nie dając chwili wytchnienia, znacznie osłabiło nację. Poprzedni Daimyō był okrutnym, chciwym i niezbyt błyskotliwym człowiekiem, pod którego władzą zarówno ludność cywilna, jak i mieszcząca się w Kraju wioska shinobi cierpiała ogromną biedę. Katusze ludu i cywili doprowadziły do rebelii, którą dowodziła część ninja Takigakure. Tamtejsi shinobi byli jednak wówczas zbyt słabi, a sami najemnicy wyposażeni przez głęboką, lordowską kieszeń w połączeniu z siłą zwerbowanymi cywilami stanowili silną przeciwwagę dla rebelii. Ostatecznie dzięki kunoichi Takigakure o imieniu Mira, jaka zawarła sojusz z Yōgan Hyakuzawą rebelia zyskała nowy wiatr i kilka miesięcy później cieszyła się zwycięstwem przypieczętowanym zgładzeniem Feudała ręką Yondaime Tsuchikage. Tron pozostawał pusty przez kolejny rok. Dwójka synów Lorda pragnęła tronu równie mocno, a rozstrzygnięcie sporu przed jego rozrośnięciem okazało się niemożliwe. Odradzające się Takigakure wykorzystało ten moment do oficjalnego wyrwania się z okowów Kraju Wodospadów, stając się tym samym niezależną wioską-państwem wewnątrz innej nacji. Ostatecznie konflikt dwóch braci toczył się w cieniu Wielkiej Wojny Shinobi, podczas której stolica regionu została zniszczona. Kto wygrał? Nikt. Dwójka braci została zabita przez nieznanych sprawców, podczas gdy pozostali szlachcice skoczyli sobie do gardeł walcząc o skrawki ku przerażeniu wykończonej walkami ludności cywilnej. W tym całym chaosie wywołanym kolejną wojną domową Taki gwałtownie się rozrosło. Poszukując silnego przywództwa przy jednoczesnej utracie wiary w arystokrację, cywile w dużych ilościach dołączyli do militarnej wioski, umacniając tym samym jej potęgę i niezależność w tych rejonach.
Kultura - religia, święta, kuchnia
Lata ucisku, wyzysku i wojny domowej skutecznie przeistoczyły ten niegdyś spokojny lud. Obecnie mieszkańcy Kraju Wodospadu to w większości zahartowani ludzie. Młodzież musiała dorastać w czasie prawdziwej wojny, gdy wielu zostało zmuszonych do walki czy to za własną wolność, czy to za ludzi, którzy przyczynili się do ich wyzysku. Blizny i utracone części ciała to częsty widok w niemal każdej grupie wiekowej, wykluczając jedynie najmłodsze dzieci. W większości mieszkańcy są dumni z swych blizn, traktując je jako symbol trudów, męstwa i walki o lepsze czasy. Dla wielu są one niczym medale. Militaryzacja narodu posunęła się znacznie od odniesionego zwycięstwa, decydując się na przymusowy trening wojskowy każdego obywatela po ukończeniu 14 lat, nie dyskryminując przy tym nikogo ze względu na płeć. Zarówno historia, jak i militarna ścieżka Takigakure zahartowała ludzi, przeistaczając ich w naród twardy i o woli dość silnej, by nią samą giąć podkowy. Lud z definicji jest to jednak prosty, przed wszystkimi znojami wojny trudniąc się głównie rzemiosłem, łowiectwem, rolą, czy hodowlą. Cenią sobie przyziemne podejście do życia i zależy im przede wszystkim na zapewnieniu podstawowych potrzeb. Sporą wrogością traktują pozostałości szlachty, która w większości opuściła nację. Wierzą, że sami ciężką pracą stworzą własną społeczność, jakiej obce będzie pojęcie wyzysku w obliczu wszystkich wspólnie pracujących na dobro ogółu.
Rozpowszechniona w Kraju Wodospadów jest stara wiara, jaka traktuje o duchach natury kryjących się w każdej roślinie, zwierzęciu, a nawet głazie. Większość młodszego pokolenia jednak porzuca stare wierzenia na rzecz nowej ideologii, jakoby ból łączył ludzi oraz pomagał im się rozwinąć. Wspomniane podejście do blizn tylko popularność tej ideologii wzmacnia.
Ostatnie wojny są ciągle świeże w głowach i sercach mieszkańców kraju. Osoby będące weteranami tych bitew są powszechnie szanowane, bez względu na wiek.
Świętami obchodzonymi obecnie w Kraju Wodospadu jest przesilenie letnie, zimowe oraz dzień śmierci ostatniego Daimyo. Jest to symboliczny okres przypominający o nowym starcie Wodospadu, jak i o wszystkich bohaterach, jacy oddali życie dla sprawy. Jest to dzień pełen festiwali na którego koniec palona jest słomiana kukła przedstawiająca obalonego Daimyo.
Kuchnia Kraju Wodospadów cechuje się prostotą. Można by nawet powiedzieć, że jest wręcz mdła w porównaniu do niektórych okolicznych nacji. Grzyby, leśne owoce, zioła, dziczyzna, ryby z okolicznych rzek oraz ryż to podstawa diety, w której próżno szukać przypraw innych niż okoliczne zioła i sól.
Rozpowszechniona w Kraju Wodospadów jest stara wiara, jaka traktuje o duchach natury kryjących się w każdej roślinie, zwierzęciu, a nawet głazie. Większość młodszego pokolenia jednak porzuca stare wierzenia na rzecz nowej ideologii, jakoby ból łączył ludzi oraz pomagał im się rozwinąć. Wspomniane podejście do blizn tylko popularność tej ideologii wzmacnia.
Ostatnie wojny są ciągle świeże w głowach i sercach mieszkańców kraju. Osoby będące weteranami tych bitew są powszechnie szanowane, bez względu na wiek.
Świętami obchodzonymi obecnie w Kraju Wodospadu jest przesilenie letnie, zimowe oraz dzień śmierci ostatniego Daimyo. Jest to symboliczny okres przypominający o nowym starcie Wodospadu, jak i o wszystkich bohaterach, jacy oddali życie dla sprawy. Jest to dzień pełen festiwali na którego koniec palona jest słomiana kukła przedstawiająca obalonego Daimyo.
Kuchnia Kraju Wodospadów cechuje się prostotą. Można by nawet powiedzieć, że jest wręcz mdła w porównaniu do niektórych okolicznych nacji. Grzyby, leśne owoce, zioła, dziczyzna, ryby z okolicznych rzek oraz ryż to podstawa diety, w której próżno szukać przypraw innych niż okoliczne zioła i sól.