Mieszkanie Uchiha Hiroto

[Uchiha Hiroto]

Mieszkanie Uchiha Hiroto

Jest to średniej wielkości apartament w jednym z wieżowców w Amegakure no Sato. Główną część mieszkania stanowi przestrzeń mieszcząca kuchnię, jadalnię oraz salon. Część do przygotowywania posiłków posiada standardowe wyposażenie, dzięki któremu można przygotować większość posiłków. Kuchnia odgrodzona jest od reszty pokoju ladą, przy której stoją barowe krzesła. Centralną część stanowi jadalnia połączona z salonem. Duży stół może pomieścić nawet osiem osób jednocześnie, zapewniając możliwość przyjęcia licznych gości. Salon zaś posiada wygodną kanapę, drewniany stolik kawowy oraz kilka metalowych szafek na dokumenty i inne różności. Z jadalni można przejść na balkon, z którego roztacza się widok na wioskę i inne wieżowce.
Trudniej dostępne i niewidoczne na pierwszy rzut oka są dwie sypialnie oraz łazienka. Jedna z nich zajmowana jest przez Hiroto, druga zaś przez jego młodszą siostrę, Kiyoko. Pokój chłopaka posiada jedynie szerokie łóżko oraz szafę, w której trzyma zarówno swoje ubrania, jak i niepotrzebny ekwipunek. Pomieszczenie Kiyoko jest bardziej umeblowane i przyozdobione przez nią samą licznymi dodatkami. Ostatnim pokojem jest łazienka, która posiada wszystkie potrzebne standardy, by można było zadbać o swoją higienę.

[Tora]

Nowe kroki

(新しいステップ)

Uchiha Hiroto

Nowa rzeczywistość bywała ciężka. Zwłaszcza po ostatnich wydarzeniach. Sam klan Uchiha się rozpadł, pozostając teraz w dwóch głównych miejscach. Że o innych osobach, które poszły swoją drogą, się nie wspomni. Czy Hiroto miał problem z dostosowaniem się do nowych warunków, w jakich przyszło mu żyć? To wiedział tylko on. Jednak, gdyby zdecydował się przejść trochę po mieszkaniu, a może nawet i przed nie wyjść, znalazłby list od Uchiha Izumi, liderki klanu, która przewodziła im w Amegakure. Było to proste pytanie, czy też może prośba, coby Hiroto dokonał patrolu w wiosce i jej najbliższych okolicach. Z tego co czytał, chodziło tutaj raczej o zapoznanie się z otoczeniem, przyzwyczajenie się do niego oraz większa integracja z rdzennymi mieszkańcami tych terenów. Szesnastolatek mógł zgadywać, czy była to prośba spersonalizowana tylko do niego, czy też Izumi chciała przekonać cały klan do tego typu działań. Ale bez pójścia do niej, raczej się tego nie dowie.

[Uchiha Hiroto]

Hiroto zastanawiał się co ze sobą zrobić. Był w zupełnie nowej wiosce. Pomimo tego, że mieszkał tu już kilka tygodni, wciąż nie czuł się tu dobrze. Ciężko jednak było spodziewać się czegoś innego, kiedy rodzinna wioska, w której spędziło się swoje lata dzieciństwa, zostaje zamieniona w niezdatne do zamieszkania ruiny. Jednak trzeba było żyć dalej. Szczególnie, że ktoś musiał się zająć Kiyoko, jego młodszą siostrą. Nie miał o nich żadnych wieści, ale już pogodził się z tym, że zapewne są martwi. Nie mógł również sobie pozwolić na luksus w postaci spokojnej żałoby. Może kiedyś przyjdzie na to pora.
Uchiha zajrzał do pokoju siostry, jednak nie przeszkadzał jej w czymkolwiek akurat robiła. Chciał się tylko upewnić, że wszystko jest w porządku. Potem ruszył do kuchni. Mieszkanie, które dostali od władz wioski, było w zupełności wystarczające na potrzeby dwóch osób. Hiroto nalał sobie szklankę wody i podszedł do okna, by zerknąć na wiecznie deszczową wioskę.
-Ciekawe czy kiedykolwiek pojawia się tu słońce - mruknął do siebie i wypił szybko krystalicznie czysty płyn.
Wracając do kuchni zauważył leżący na wycieraczce przy drzwiach wejściowych list. Otwarł go bez pośpiechu i przeczytał zawartą w nim treść. Wiadomość od lidera tutejszej frakcji Uchiha za bardzo go nie zdziwiła. Nie przypominał sobie, by kiedykolwiek rozmawiał z Izumi, choć znał jej sylwetkę. Każdy członek klanu znał jej osobę. Hiroto uznał patrole za całkiem niezłe posunięcie, ale zastanawiał się czy nie obróci się to przeciwko rodowi. Zbyt szybkie działania mogłyby uznać za panoszenie się. Jednak nie był to na ten moment problem Hiroto. Postanowił udać się najpierw na ten patrol. Pojawienie się u liderki bez powodu mogłoby zrazić ją do jego osoby, a nie potrzebował problemów wewnątrz rodu. Za dużo działo się na zewnątrz na ten moment.
Zostawił krótką notkę siostrze, zabrał swój ekwipunek, w tym przygotowane kilka dni temu plakietki do nowej techniki, i opuścił mieszkanie. Zszedł do poziomu ulic i rozglądnął się dookoła. Wybrał okolicę, gdzie znajdowało się więcej ludzi i tam też ruszył.

[Tora]

Nowe kroki

(新しいステップ)

Uchiha Hiroto

Jego siostra akurat jeszcze spała. Może to nowy klimat, może wciąż wspomnienia po wojnie, a może po prostu była zmęczona czy też udawała, że śpi? Ciężko powiedzieć, ale raczej nie chciał jej przeszkadzać. Po przeczytaniu listu i udaniu się na dół oczywiście zastała go ulewa. Deszcz spadał na ziemie niemalże nieustannie, więc tłumów nie było. Ludzie chodzili albo w płaszczach, albo z parasolami, niektórzy zaś szukali schronienia pod szerokimi zadaszeniami, wybudowanymi w dolnej części osady. Duża część mieszkańców Ame wydawała się sympatyczne. Takie przynajmniej wrażenie mógł odnieść Hiroto, przez ten krótki czas, co tu mieszkał. Z drugiej zaś strony czy naprawdę przyjęcie tylu imigrantów zostało tak pozytywnie odebrane przez wszystkich? Czy ci imigranci chcieli się tu dobrze czuć? To były pytania, na które czasami ciężko znaleźć odpowiedzi. Na razie stał, jeszcze pod lekkim zadaszeniem budynku, gdzie otrzymał mieszkanie, ale już zdążył dostrzec, że kilka osób mu się przyglądało. Każdy jednak zajęty swoimi sprawami, niezbyt był skory by podejść do nieznajomego. A sam Uchiha też niezbyt widział "tłumy", do których mógłby się skierować. Sam list od liderki tutejszej frakcji klanu niezbyt instruował co dalej z sobą począć. Po chwili usłyszał "bum" i "plusk". Źródłem tych odgłosów była dziewczynka, która musiała się poślizgnąć na mokrej powierzchni i przewróciła, całkiem niedaleko zresztą od Hiroto.

[Uchiha Hiroto]

Hiroto poczuł na sobie spojrzenia przechodniów. Rodzimych mieszkańców Amegakure, którzy wcale nie musieli podchodzić tak pozytywnie do nowych obywateli jak ich przywódca. Nie spodziewał się, że go zaatakują, wręcz wydawali się pozytywnie nastawieni, ale w głębi duszy odczucia mogły być różne. Uchiha nie miał zamiaru dawać im powodu, by czuli jakąkolwiek niechęć do niego, jak i klanu, który reprezentuje. Uprzejmie skinął głową każdemu, z kim skrzyżował spojrzenia i ponownie wrócił do rozważania, gdzie ma się udać.
Myśli zostały przerwane przez odgłosy, których źródło znajdowało się zaledwie kilka metrów od chłopaka. Była to dziewczynka, która albo się o coś potknęła, albo się wywróciła i teraz leżała cała mokra na ziemi. Hiroto nie zastanawiał się długo, bo i tak nie widział żadnej innej opcji, by rozpocząć integrowanie się z nową wioską. Wyszedł spod zadaszenia i ruszył w stronę dziewczynki. Deszcz spadł na jego głowę i ramiona. Uchiha nie mógł się przyzwyczaić do nowego klimatu. Preferował słońce oraz przyjemne dwadzieścia parę stopni i ściana deszczu była zazwyczaj dobrym powodem, by zostać w domu. Problem taki, że w Amegakure to był domyślny tryb pogody i Hiroto musiał przełamać ten nawyk, który w sobie wyrobił.
-Wszystko w porządku? - spytał dziewczynkę, wyciągając jednocześnie rękę, by pomóc jej wstać. Na twarzy pojawił się również niewielki uśmiech, by nie wystraszyć dziecka. - Nazywam się Hiroto. Na pewno nic ci się nie stało podczas tego upadku? - Chłopak przyglądnął się dokładnie wszystkim kończynom oraz twarzy, by ocenić czy dziewczynka nie wyrządziła sobie jakiejś krzywdy podczas tego upadku.

[Tora]

Nowe kroki

(新しいステップ)

Uchiha Hiroto

Dziewczynka siedziała na tyłku, mocno się po nim masując i chyba... łkając? Przez ten deszcz ciężko powiedzieć. Jakiś metr od niej turlał się parasol - dobry dla dorosłego, ale dla dziecka trochę za duży, a tuż przy niej była kartonowa paczka, która szybko zaczynała wilgotnieć. Spojrzała na nieznajomego i lekko chyba się zaczerwieniła. Albo to poliki takie.
-Umm... mama zabrania mi rozmawiać z nieznajomymi. - powiedziała wyraźnie zawstydzona, chyba nie wiedząc czy przyjąć pomoc. Kichnęła. Zaczęła się rozglądać i złapała kartonik i go mocno przytuliła, jakby samą sobą chciała ochronić go przed panującym tu deszczem. Znowu kichnęła. Zawiał wiatr i parasol trochę się odturlał.

Zapraszam tutaj.