Zrujnowany port

[Uzumaki Mikan]

Zrujnowany port

Miejsce zapomniane przez większość świata, niegdyś kwitnąca rybacka osada, dziś pochłonięta przez pustynię, w dużej mierze zasypana jej piaskami. Ostatnimi czasy te odległe od wszelkiej cywilizacji miejsce zyskało nowe życie jako jedna z zapewne wielu kryjówek szemranego towarzystwa kręcącego się po wodach starego i nowego świata. Miejsce będące "bezpiecznym" postojem dla piratów i przemytników, oferujące przestrzenie magazynowe dla gorącego towaru i dziuple w których można się schować i przeczekać ciężkie chwile. Wszystko to w starych, częściowo zasypanych ruinach w których niegdyś mieszkali uczciwi rybacy. Oprócz piratów i przemytników ten nienazwany zrujnowany port ma jeszcze jedną grupę ludzi, którzy odwiedzają go w konkretnym celu. Łowcy głów szukający łatwych celów. Taka mieszanka sprawia, iż miejsce to zdecydowanie od bezpiecznych nie należy, ale czego innego można by się spodziewać?

[Tsukira Seiju]

Seiju został brutalnie usunięty z tajemnego wymiaru Niko zaraz po tym jak udało mu się uratować życie swoje oraz swoich kamratów. Kto do cholery robi wybuchową skrzynkę i umieszcza ją w najbardziej newralgicznym miejscu całego statku?! Do tej pory próbował rozgryźć, czy cała ta eskapada to była tylko pułapka, czy raczej oni coś zrobili nie tak. Było to dość ważne biorąc pod uwagę, że za wroga od tej pory miał jednego z pirackich królów - a może raczej królowych. Zapewne nie dowie się prawdy, tak długo jak nie skonfrontuje jej z kobietą, która ich zatrudniła. A zapewniał, iż to stanie się już niebawem. Nie będzie dawał sobą pomiatać w taki sposób. Nie tak go Memoshi wyszkolił!
Teraz jednak nie mógł zrobić ze swoim zdenerowowaniem nic innego jak udać się do wspaniałego "Zrujnowanego Portu", przy którym został wyrzucony. Gdzie on w ogóle jest? Jeszcze niedawno znajdował się na wyspach, na których było dla niego względnie bezpiecznie, a teraz znowu błądził - sam nie wiedział gdzie. Ruszył przed siebie szukając miejsca, w którym mógłby się napić oraz zamienić kilka słów. Musiał ocenić swoją obecną sytuację zanim będzie mógł podjąć kolejne kroki.
"Dlaczego zawsze mi się przydarzają takie historie?" zaklął we własnych myślach na swoją naiwność w podejściu do świata, który go nie oszczędzał w zasadzie nigdy. A z Niko też zamieni parę słów! Jak już ją znajdzie... O ile ją znajdzie... I choć wiedział, że duża część winy spada na niego samego, to musiał znaleźć sobie winnego, żeby móc poczuć się lepiej.

[Uzumaki Mikan]

Szemrane towarzystwoFabuła

GraczeTsukira Seiju

Posty2/...

Ciężko powiedzieć aby zasypana piaskiem ulica była pełna życia - przynajmniej w momencie jak przemierzał ją Seiju. Ot jakiś podejrzany, zapity typ leżał sobie w cieniu stworzonym przez jedną z ruin. Niby nic. ale hej - nie miał przy sobie widocznych żadnych butelek, więc może jest gdzieś w okolicy miejsce w którym doprowadził się do takiego stanu? Jeśli naszemu bohaterowi na tym zależało to w końcu faktycznie do miejsca pełnego trunków, informacji jak i wandali trafił. Niepozorny częściowo zasypany budynek, który z góry wyglądał jak zwyczajna góra piasku. Brak widocznych okien nieco ukrywał cokolwiek działo się w środku, jednak śmiechy, dźwięk tłuczonego szkła oraz odgłos łamiących się kości skutecznie te sekrety odkrywał. Po otwarciu starych skrzypiących drewnianych drzwi i przekroczeniu spróchniałego progu w mężczyznę uderzyła woń alkoholu. Mały bar był całkiem przepełniony, znajdowało się w nim jakiś dwudziestu ludzi - niby nie specjalnie dużo jeśli zapomniało by się o fakcie, iż miejsce te powinno być już dawno opuszczone. Większość tutejszych ludzi miało skórę skąpaną słońcem oraz pewną woń soli - zdecydowanie byli to marynarze, patrząc po ich agresywności, braku manier i jakości ubrań mogli to być niezbyt przyjaźni piraci. Pili przy podniszczonych stolikach, organizowali turnieje w siłowaniu się na rękę. Dwójka biła się w rogu pomieszczenia a nikt specjalnie się nimi nie przejmował. Za barem stała sporawa pod kątem szerokości kobieta, na oko jakoś po pięćdziesiątce. Osobą która w całym tym towarzystwie jakoś się wyróżniała, była młodym mężczyzną, który leżał sobie na stosie poduszek w oddzielonej przez dwójkę strażników z mieczami części budynku.

[Tsukira Seiju]

Seiju widział już setki takich miejscowości. Niby to port, niby jakiś tam handel jest, ale koniec końców to tylko ruina pełna pijaków i wyrzutków. Miejsce, w którym niechciani tego świata zbierają się, żeby razem próbować przeżyć. Innymi słowy miejsce, które idealnie pasowało do jego spektrum zainteresowań. Problem był tylko jeden. Nawet nie wiedział gdzie dokładnie się znajdował, a to znacznie komplikowało sytuację. Brak tak podstawowej danej mógł go kosztować życie, dlatego musiał czym prędzej znaleźć miejsce, w którym czegoś się dowie, ale też przy okazji może i będzie w stanie znaleźć dla siebie kolejną pracę biorąc pod uwage fakt, iż poprzednia skończyła się niezbyt dobrze.

Miejscem wybranym przez faceta okazał się niewielki bar. Speluna idealna. Pełno obwiesi, alkoholików, dziwnych poszukiwaczy przygód oraz wiele innych przypadków niezbyt zdrowego umysłu. Już przechodząc przez próg miał ochotę zwymiotować na widok i zapach tego miejsca. Nic lepszego jednak w pobliżu nie było, więc nie miał innego wyjścia. Idąc w stronę baru skanował pomieszczenie zmysłem sensorycznym oraz własnymi oczami. Chciał być gotów, gdyby ktoś postanowił "przywitać" nowego. Oczywiście po pomieszczeniu przeszedł tylko oczami. Głowę cały czas miał skierowną w kierunku, w którym zmierzał, żeby wydawać się pewnym siebie - co zresztą nie było trudne biorąc pod uwagę jego charakter.
- Jedno piwo i coś ciepłego do żarcia. - rzucił do barmana gdy zasiadał do szynkwasu, a w międzyczasie zerknął kątem oka na mężczyznę paradującego w nieskazitelnie białych ubraniach. Już gdzieś widział kogoś podobnego....

► Pokaż Spoiler | Sensor

Postać używa sensora bez pieczęci (12 metrów) mając KC na 10

[Uzumaki Mikan]

Szemrane towarzystwoFabuła

GraczeTsukira Seiju

Posty4/...

Dla Seiju obskurny bar na krańcu świata był sceną, zapewne jedną z wielu na jakich występował. Do baru dotarł bez większych przeszkód, kilka spojrzeń zatrzymało się na nim na dłuższą chwilę, zupełnie jakby oceniali nowego przybysza, jednak nikt nie reagował w żaden gwałtowny sposób.
- Się robi kocie.
Rzuciła kobieta, zabierając się za nalewanie piwa do kufla, ukradkiem spoglądając na wolnego shinobiego.
- Huh. Nie poznaję twej twarzyczki, nowyś? Z którą bandą, żeś przypłynął? Bo chyba nie jesteś na tyle szalony by podróżować przez tą pustynię? Po krótkiej chwili nieco ciepławe, ciemne piwo znajdowało się w szkle przed mężczyzną, a kobitka obróciła się do niego plecami aby złapać za misę z zupą.
- Zupa z kaktusa z mięsem skorpiona. Mój specjał, smacznego kocie.
Dodała stawiając miskę tuż przed Seiju. Para uchodziła z misy w której znajdowała się zielonkawa woda w jakiej pływały kluski i kawałki mięsa. W momencie gdy misa znalazła się przy Tsukirze kilka z spojrzeń, w tym te należące do wyróżniającego się mężczyzny ponownie powróciły na naszego bohatera. Ale co dokładnie to oznaczało?

Sensor nie wykrył nikogo z zasobami chakry ponad cywilną normę.