Chiba Yoru #1

[Chiba Yoru]

Starszy urzędnik poprawił po raz kolejny okulary na nosie, powoli przenosząc wzrok ze stojącego przed nim Yoru na kilka dokumentów leżących na jego biurku. Podrapał się końcówką długopisu po policzku i westchnął ciężko.
- Nie mamy nic przeciwko w udzielaniu misji osobą z zewnątrz, ale nie często są to misję rangi D, jesteś tego całkowicie pewien? - Zerknął na stojącego mężczyznę znad okularów. Może faktycznie nie wyglądał na kogoś kto był w swojej szczytowej formie, ale nie jemu było oceniać, po prostu chciał być pewien. Widząc jednak skinięcie głową sięgnął do odpowiedniego stojaka na zwoje i wyciągnął z niego odpowiedni rulon, oznaczony żądaną literą, świadczącą o poziomie misji.
- Te misje pomogą mi w poznaniu samej wioski, chwilowo jestem nieco zdezorientowany po wyjściu ze szpitala.. - Yoru odpowiedział nieco zakłopotany masując się po karku z wymalowanym na twarzy uśmiechem. Już na wstępie przedstawił swoją sytuację i nawet miał odpowiednią notkę wystosowaną z wcześniej wspomnianego obiektu. Inaczej mógłby wyglądać co najmniej bardzo podejrzanie, błąkając się po wiosce czy coś w tym wypadku. Jednak jego stan pozwalał już na swobodne poruszanie się, przez co nie chcąc być dalszym 'utrapieniem' personelu medycznego postanowił wziąć się do roboty. Co miało mu zapewnić jakieś pieniądze, z których utrzymałby się w tym miejscu do czasu pełnej regeneracji.
Odebrał od urzędnika zwój, skłonił się lekko i wyszedł z biura, od razu na wyjściu rozwijając otrzymaną misję. Cóż, nawet jeśli miał w planach poznać bardziej wioskę, to wychodzi na to, że będzie musiał to zrobić innym razem. Ponieważ celem jego zadania było nie inne miejsce jak szpital. Czy był rozczarowany? Wręcz przeciwnie, skoro mógł pomóc w miejscu gdzie o niego zadbali kiedy leżał w śpiączce, to zamierzał to zrobić z jeszcze większą motywacją niż jaką miał przed otrzymaniem tego zadania.
Pogoda dopisywała, człowiek spacerując na zewnątrz mógł się cieszyć promieniami słońca, ogrzewającymi okolice, a pomimo tego temperatura nie była przesadnie wysoka, przez co po kilku minutowym spacerze nie umierało się tak bardzo. Zazwyczaj.
W przypadku Yoru, nawet taki marsz sprawiał, że jego oddech przyśpieszał, a pod samą placówką musiał się zatrzymać i złapać oddech, by nie wpaść tam sapiąc jak parowóz. Jeszcze znów zamknęli go w sali i kazali nie wychodzić z łóżka by odpoczął. Do tego nie mógł dopuścić.

Zadanie było nad wyraz proste miał po prostu pomóc w utrzymaniu porządku w salach pacjentów - czego można było się spodziewać po zadaniach tej rangi - obecnie w szpitalu mieli ręce pełne roboty, a jak to bywa pracownicy nie mogli być wszędzie i w jednym momencie. Dlatego postanowili oddelegować drobniejsze i mało skomplikowane prace w ręce innych. Jako, że ostatni czas spędził raczej właśnie w tym budynku, po przebudzeniu raczej spacerował po ośrodku, bo na obserwacji nie chcieli go wypuszczać bez opieki na zewnątrz, gdyby jednak zasłabł. Bez problemu udał się więc do recepcji przekazując, że tym razem jest tutaj w ramach zadania. Tam odprowadzany do pomieszczenia technicznego otrzymał listę sali, które musiał w dniu dzisiejszym uprzątnąć. Nie było tego sporo, ale jako, że znali jego stan pielęgniarka zaczęła mruczeć pod nosem o zredukowaniu tej liczby by Yoru za mocno się nie przemęczał. Upór i duma jednak nie pozwalała mu pójść na takie rozwiązanie sytuacji. Przyjął konkretną misję i chciał ją wykonać bez chodzenia na skróty.
W pomieszczeniu technicznym zaczął przygotowywać wózek ze sprzętem, napełnił wiadra wodą, wrzucił kilka kompletów czystej pościeli i ruszył pchając wózek przed sobą. Całe szczęście podłoga jak i sprawnie działające kółka sprawiły iż przemieszczanie się pchając kilka dodatkowych kilo przed sobą nie męczyło tak bardzo. Pomieszczenie, które miał posprzątać były obecnie puste, jednak musiały być gotowe na przyjęcie nowych pacjentów w dniu jutrzejszym (czy też na nagłe przypadki). Zaczął od łóżek, by zdjąć i wymienić pościel na świeżą, starą dokładnie składając na kostkę by nie zajmowała za dużo miejsca. Otworzył okno by przewietrzyć pomieszczenie i zabrał się za zamiatanie. Następnie zgarnął i zawinął worek ze śmieciami, pakując do kubła nowy worek. Śmieci ustawił przed drzwiami, w drodze powrotnej zapakuje wszystko na wózek. Ostatnim zadaniem w jednej sali było umycie podłóg, z lekkim rozczarowaniem stwierdził, że równomierne machanie miotłą jak i mopem męczyło go bardziej niż chciałby przyznać. Jednak nie miał czasu na marudzenie, w międzyczasie musiał też wymienić wodę do mycia podłóg.
Po skończonej robocie zgarnął śmieci na wózek i udał się do kolejnej sali by powtórzyć wszystkie czynności i zostawić pomieszczenie w żądanym porządku. Musiał w końcu zwolnić i chwilę odpocząć, bo odzwyczajone od wysiłku ciało zaczynało upominać się o chwilę przerwy. Na szczęście wyglądało na to, że nie gonił go zbytnio czas. Kiedy skończył z każdą salą, wrócił tą samą drogą, upewniając się, że zrobił wszystko i pozamykał okna. Odprowadził wózek do pomieszczenia technicznego i zaniósł pościel do prania.
Wyglądało na to, że wykonał zadanie. Odebrał swoją wypłatę i po prostu wrócił do swojej sali by rzucić się na łóżko i chwilę odpocząć... dłuższą chwilę. Gdyby ktoś mu powiedział, że wróci do zamiatania i mopowania podłóg w ramach zadań... pewno nigdy by nie uwierzył.
Jednak tak samo nie wierzył, że udało mu się przeżyć wojnę...
Życie było pełne niespodzianek.

[Nara Shizu]

Wynagrodzenie dla Yoru
2 PD
4 PT
125 Ryō
+1 misja D
+ respekt salowych w szpitalu za pomoc