Asahi no Kuni | Kraj Wschodzącego Słońca朝日の国
StolicaBerhoang Krata
Bóg-KrólBerhoang Krata LXXIV
Wioska ninjaBrak
Na pierwszy rzut oka nazwa samego kraju, jak i jego miejsce położenia mogą budzić pytania oraz wątpliwości tak warto wspomnieć o ważnym elemencie charakteryzującym ów lud - wielka religijność zamieszkująca ów tereny, jaka ma odbicie w nazwie nacji. Nacji zamkniętej przed resztą świata, izolującą się od sąsiadów czy przyjezdnych, jacy nie zostają przepuszczeni przez granicę Asahi no Kuni - ku jej plażom, łąką czy tropikalnymi lasami, jakie porastają częściowo kraj. Przez wzgląd na to, że jedyną metodą na komunikację z tamtejszą ludnością są handlarze sprzedający swoje dobra światu zza lad umieszczonych na sąsiedniej wyspie, niewiele wiadomo o Asahi no Kuni ludziom spoza niego. Poza tym jednak, prócz całej otoczki tajemniczości stworzonej przez niechęć ludności do interakcji ze światem, sam Kraj Wschodzącego Słońca przedstawia się dość przeciętnie, nie wybijając się niczym niesamowitym na tle innych nacji.
Położenie geograficzne
Co rzuca się w pierwszej kolejności w oczy to z pewnością fakt, że Asahi no Kuni zdecydowanie, jak sugerowałaby nazwa Kraj Wschodzącego Słońca, wcale nie znajduje się na wschodzie wyspy. Ta powiązana jest z po części historią powstania, po części legendą wiążącej się z początkami Asahi no Kuni. To zaś ulokowane jest na południu, tuż pomiędzy Krajem Bagien, a Uma no Kuni. Oko warto również trzymać na morza na południu, jakie to goszczą nieprzyjaznych piratów z Nantō Renpō. Same tereny stanowią miejsce, gdzie tropikalna dżungla i bagna od zachodu zamieniają się stopniowo w przyjemne dla oka niziny i łąki, które to im bardziej na południe, tym goszczą więcej piasku, przemieniając się w malownicze plaże. Pod względem klimatu uchodzi za kraj ciepły oraz, co zapewne niewielu zdziwi - wilgotny, co zawdzięcza częstym deszczom nadchodzącym z terenów Kraju Bagien. Szczęśliwie morska bryza sprawia, że nawet najgorętsze lata są dość znośne zaś zimy stosunkowo łagodne i rzadko sprowadzające śnieg na całą krainę, uchodząc za zjawisko niemal niezdarzające się w ów rejonach. Co więcej, wschodnie tereny graniczące z Krajem Koni borykają się co jakiś czas z uporczywymi tornadami, jakie mają w zwyczaju wtargnąć na tamtejsze rejony prosto z Uma no Kuni.
Fauna i flora
Fauna oraz flora Asahi to nie odbiega w żaden sposób od tej, jaką można zaobserwować na podobnych do niej obszarach. Na północnym zachodzie, gdzie tropikalna dżungla wdziera się na teren kraju, spotkać można różne rodzaje małp oraz jeszcze większą ilość gatunków zarówno węży, często jadowitych, jak i pająków nierzadko wielkości pięści i polujących na wciąż znajdujące się w locie ptactwo. Nie da się mówić o żadnych szczególnych czy rodzimych odmianach tychże. Podobnie sprawa ma się z roślinnością, gdzie bardziej interesujące mogą być rosnące tam bananowce oraz kakaowce. Na uwagę zasługują również duriany, jakie spotkać można na targach w towarzystwie bardziej znanych i lubianych bananów. Im dalej jednak ku wybrzeżu i Krajowi Koni, tym więcej łąk oraz łagodnych wzniesień, jakie są idealnym miejscem do hodowli trzody chlewnej czy obserwacji wodnego ptactwa. Mieszkańcom nie są również obce gryzonie, w tym uwielbiane przez wielu kapibary. W całym kraju można obserwować plantacje mandarynek, kiwi oraz karamboli. Na terenach bliżej wód bardziej popularne są hodowle liczi, często widywane na rynku wraz z poławianymi węgorzami oraz jeżowcami.
Gospodarka
Większość dóbr w kraju jest efektem pracy jego mieszkańców, podczas gdy niewielka ich ilość trafia do Asahi no Kuni drogą handlową, jaka ze względów religijnych jest bardzo utrudniona pomiędzy Krajem Wschodzącego Słońca a resztą świata. Wioski, dobrze ze sobą skomunikowane zarówno drogą morską, jak i lądową, dzielą się na trzy rodzaje. Na zachodzie znajdują się ośrodki leśne, jakie trudnią się zbieractwem i przetwórstwem wyrobów z bananów oraz kakao, jak również wyrobek kauczuku pozyskiwanego z tamtejszych dżungli. Popularnym przysmakiem jest tam również durian, jaki nie cieszy się dużą rzeszą fanów w pozostałej części Asahi no Kuni. Te umieszczone w środku kraju dbają i porastające je plantacje oraz hodowlę świń, których mięso najczęściej, wraz z rybami, gości na talerzach mieszkańców. Wioski na samym południu stanowią źródło zarówno liczi, jak i ryb poławianych przez tamtejszych mieszkańców. Tak jak większość mieszkańców skupiona jest w licznych wioskach, tam można wyróżnić również kilka większych miast, do których w większości spływają wszystkie dobra, oraz w których najłatwiej o nabycie towarów spoza kraju. Kilka kilometrów od brzegu Hinode znajduje się niewielka wysepka, nadal część państwa, Ohode. Stanowi wielki port handlowy, do którego wstęp mają ci, którzy chcą handlować z Asahininami. Mieszkaniec Asahi no Kuni nie jest jednak tak wolny w tej kwestii i wpierw musi zdobyć pozwolenie parlamentu na handel międzynarodowy. Zgodę tą uzyskuje się po dwuletnich kursach dokształcających w stolicy, które sprawdzają wierność kandydata i oddanie naukom wielkiego Berhoanga. Dopiero tak zindoktrynowany człowiek może uzyskać zgodę na kontakty z obcymi oraz podróż na Ohode, by handlować z ludźmi innych krain.
Berhoang Krata - stolica oraz architektura
Stolica Asahi no Kuni nie prezentuje się zbyt majestatycznie na tle podobnych miejsc w innych rejonach świata. Ascetyczna wręcz wstrzemięźliwość doprowadziła do powstania świetnie rozplanowanego miasta, której sieć pionowych i poziomych uliczek przyczyniła się do powstania kwadratowych dystryktów. Te z kolei nie pozostawiają wiele miejsca na twórczą swobodę. Sama architektura również nie powala. Małe domki z kamienia przeważają w niemal całym mieście, którego nawet kulturowa oraz społeczna zabudowa składa się z większych, kamiennych domków. To, co czyni ze stolicy kraju "stolicę" i wyróżnia ją na tle innych miast tego kraju, a nawet zwykłych miast innych państw, to ogrom na tle reszty lokalnych komun ludności oraz pałac "Boga", w którym mieszka aktualny władca. Oczywiście nadal jest to "kwadratowy domek", tylko że jeszcze większy z marmurowymi, kamiennymi blokami poprzetykanymi tu i ówdzie złotymi zdobieniami, ornamentami czy całymi, kosztownymi blokami, jak gdyby skromność walczyła z żarliwą wiarą połączoną z oddaniem Bogu i sztuce. Dach "pałacu" pokryty jest czerwoną dachówką wymieszaną z dachówkami z masy perłowej czy przyozdobionymi kamieniami szlachetnymi. Stanowi najbogatszy budynek w mieście, jak i w całym kraju. Wciąż jednak żaden mieszkaniec kraju nie połasił się nigdy, by położyć łapę na skarbach Boga.
Polityka - wewnętrzna i międzynarodowa
Nie da się mówić o relacjach z innymi państwami, z jakimi Asahi no Kuni zwyczajnie żadnych relacji mieć nie chce. Polityka Kraju Wschodzącego Słońca jest bardzo rygorystyczna w stosunku do jakiejkolwiek obcej kultury czy ludności. Żeby uchronić swój lud przed splugawieniem przez obce nacje, Berhoang Krata XXIII zamknął granice kraju, tym samym odcinając niemal całkowicie mieszkańców od wpływu obcych kultur. Sytuacja ta pozostaje niezmienna po dziś dzień, gdzie wstęp do Asahi no Kuni jest surowo zabroniony, a tych, którzy prawa tego nie przestrzegają, czeka śmierć. Nieliczne przepustki wydawane są jedynie w ekstremalnie rzadki sytuacjach przez parlament podlegający bezpośrednio wielkiemu Bogowi-Królowi, a ubiegać się o nie można listownie. Czasami na odpowiedź czekać można jednak długie lata. Mimo dość surowych zakazów odnośnie do podróżowania, mieszkańcom kraju żyje się raczej dobrze, dostatnie i spokojnie. Jedynym większym problemem są łupieżcze wyprawy z Nantō Renpō. Chcąc przeciwdziałać najeźdźcom, w nadmorskich wioskach służą "Mistrzowie Miecza". Legenda głosi, że Asahi miało ich kiedyś siedmiu i używali potężnych mieczy. Teraz jest ich jednak wielu, uzbrojonych w dość standardowe oręże, a ile było prawdy w legendach, wie pewnie tylko Bóg-Król, chociaż i to pewne nie jest.
Kultura - religia, święta, kuchnia
Religia Asahi no Kuni jest głęboko powiązana z mieszkańcami kraju. Według legend przybyli oni na statkach daleko z południa, zza Oceanu Południowego. Wielu uczonych spoza kraju uważa, że może być w tym ziarno prawdy, ale bardziej prawdopodobną opcją jest powiązanie tutejszej ludności ze zbiegłymi niewolnikami z Nantō Renpō. Jakkolwiek było, jest to historia odległa. Faktem niezaprzeczalnym jest jednak przybycie pierwszych mieszkańców na wyspę pod wodzę wielkiego i mężnego Berhoanga Kraty. Kiedy po długich miesiącach ciężkiej, morskiej podróży - gdzie większość z mieszkańców żyła ściśnięta pod deskami pokładu - w końcu dopłynęli na ląd, zaczynało świtać. Berhoang widząc lud zapatrzony w słońce, którego tak długo nie widzieli pod deskami pokładu, rzekł, że od teraz ziemia ta należy do nich. Na znak tego poranka, zwać ją zaczęli Krajem Wschodzącego Słońca. Okrzyknęli go cesarzem, ich nowym władcą. Długie lata zmagali się z tubylcami mieszkającymi na przywłaszczonych sobie terenach, aż w końcu nadszedł czas, gdy Berhoang miał umrzeć zmorzony chorobą i wiekiem. Nim jednak umarł, w strachu o swój lud, zapowiedział swym poddanym, chociaż ciało to zginie, dusza jego przetrwa i odrodzi się w kolejnym z nich by, poprowadzić ich ku chwale. Zapatrzony w swojego władcę lud wziął sobie słowa swego władcy zbyt dosłownie ii tak z pokolenia na pokolenie Berhoang Krata "odradza się" w coraz to kolejnych władcach od setek lat, rządząc swym ludem sprawiedliwą i silną ręką.
Asahinianie niczym się nie różnią od typowego mieszkańca Starego Świata - może poza faktem, że ich średnia wzrostu jest o kilka centymetrów mniejsza, a karnacja o parę odcieni bardziej żółta. Genetycznie Asahinianie płodzą jedynie osoby o czarnym kolorze włosów. Jakby tego było mało, odsetek bliźniąt jest tutaj o wiele większy niż w jakimkolwiek innym miejscu świata. Można być niemal pewnym, że z małżeństwa dwóch Asahinian urodzą się bliźnięta i odstępstwa od tej normy, uznaje się za oznaki sprzeniewierzenia naukom Berhoanga Kraty bądź domieszki nieczystej krwi. Religijnie i kulturowo Asahinianie uważają innych ludzi za gorszych od siebie; barbarzyńców, nieobdarzonych mądrością Berhoanga Kraty o nieczystych sercach i duszach, zwodzonych przez licznych fałszywych bogów oraz demony. W związku z tym każdy Asahinianin odmówi przeszczepu lub transfuzji od kogoś, kto nie jest Asahinczykiem, uznając za potworny grzech i plamę na honorze mieszanie swojej krwi z kimś spoza Asahi no Kuni. Śluby z ludźmi spoza kraju uznawane są za absolutną obrazę całego rodu i hańbę, widziane przez wszystkich jako rozcieńczanie szlachetnej krwi i mieszanie jej z obcym szlamem.
Asahinianie niczym się nie różnią od typowego mieszkańca Starego Świata - może poza faktem, że ich średnia wzrostu jest o kilka centymetrów mniejsza, a karnacja o parę odcieni bardziej żółta. Genetycznie Asahinianie płodzą jedynie osoby o czarnym kolorze włosów. Jakby tego było mało, odsetek bliźniąt jest tutaj o wiele większy niż w jakimkolwiek innym miejscu świata. Można być niemal pewnym, że z małżeństwa dwóch Asahinian urodzą się bliźnięta i odstępstwa od tej normy, uznaje się za oznaki sprzeniewierzenia naukom Berhoanga Kraty bądź domieszki nieczystej krwi. Religijnie i kulturowo Asahinianie uważają innych ludzi za gorszych od siebie; barbarzyńców, nieobdarzonych mądrością Berhoanga Kraty o nieczystych sercach i duszach, zwodzonych przez licznych fałszywych bogów oraz demony. W związku z tym każdy Asahinianin odmówi przeszczepu lub transfuzji od kogoś, kto nie jest Asahinczykiem, uznając za potworny grzech i plamę na honorze mieszanie swojej krwi z kimś spoza Asahi no Kuni. Śluby z ludźmi spoza kraju uznawane są za absolutną obrazę całego rodu i hańbę, widziane przez wszystkich jako rozcieńczanie szlachetnej krwi i mieszanie jej z obcym szlamem.