Oceanarium

[Jelonek]

Oceanarium

Kto mówił, że randki muszą ograniczać się do spacerów w świetle księżyca lub kolacji w restauracji? No właśnie, nikt. A na pewno nie Amorek, który upatrzył sobie właśnie to miejsce jako idealne, by połączyć tu dwoje, być może lada moment zakochanych w sobie ludzi. Z decyzjami Amorka się nie dyskutuje, w końcu jest to ekspert w sprawach miłosnych.

Oceanarium było dużym, kilkupiętrowym budynkiem, przez które przechodziły dziennie tłumy zwiedzających. Tego dnia było ich znacznie mniej - czyżby Amorek zatroszczył się, by para zakochańców miała więcej prywatności? Pomimo, że miejsce było tak duże, nie sprawiało wrażenia surowego czy nieprzytulnego; wyjątkowy klimat robiły tu ogromne szklane zbiorniki, gdzie dostrzec można było najróżniejsze gatunki ryb - mniejsze, większe, kolorowe, nieco mniej wyraziste.

Za pomocą magicznej magii Amorkowej, para teleportowała się pojedynczo, w niewielkim pomieszczeniu, znajdującym się tuż przy wejściu. Oboje mieli czerwone różyczki, przypięte do górnej części odzieży - po tym mieli się rozpoznać.

[Okami]

Niby to kolejny dzień jak każdy inny, w planach misje i zbieranie pieniędzy na kolejne dzieła, oraz szukaniu informacji wszystko by ulepszyć sztukę i zaistnieć w świecie ninja. Wtedy Okami zobaczył list to było zaproszenie na randkę, pierwszy raz widzi takie rzeczy, cóż musiał stwierdzić że nie zna on w tym świecie nikogo a tutaj szansa poznania kogoś bliskiego, ubrał się w wyjściowe kimono, wziął ze sobą czekoladki i balon z serduszkiem, bo w sumie chociaż będzie miło tej osobie, dla której będzie to przeznaczone...
I nagle znalazł się w oceanarium, miejsce nie lada fascynujące i w sumie ciekawe do spotkania pierwszy raz jest w takim miejscu. Teraz jedyne co to spotkać osobę której chciał wręczyć ów upominek, przynajmniej raz może zrobić coś miłego, to zawsze nowe i ciekawe doznanie a co będzie dalej czas pokaże, zawsze jak nie wyjdzie można pooglądać kolorowe rybki i wracać do swoich celów.

[Itosu Ankō]

Kogo jak kogo, ale Ankō nie trzeba było przymuszać czy też podchodzić podstępem by wypełniła dość zakręcony formularz zgłoszeniowy. Zrobiła to z kilku powodów sama! Kupidyn był uroczy, no i to wszystko wyglądało zabawnie, a akurat miała dzień wolny od treningu, więc czemu nie? W sumie to też nie do końca wierzyła w tą całą gadkę o miłości, ale przecież niczego nie mogła stracić nie?
Jakie wielkie było jej zdziwienie, gdy wkrótce dostała, czy też raczej znalazła liścik od Amorka, potwierdzający jej spotkanie i.. kilka podpowiedzi. Tutaj doświadczenie nabyte na misjach w końcu mogło się przydać! Kto by przypuszczał, że czas spędzony w piekarni i cukierni zaowocuje faktyczną umiejętnością pieczenia! Przygotowała pokaźny stosik czekoladowych ciasteczek, bo kto nie lubił czekolady? No i ciasteczek? No właśnie! Nawet zostawiła część dla Ankō gdyby próbował jej szukać, ot.. tajemna sztuka rozproszenia uwagi. Tak, ciastka zajmą go wystarczająco długo. Zapakowała ciasteczka w ozdobne pudełeczko i... chyba była gotowa. Taką miała nadzieje, bo ostatecznie nigdy nie brała udziału w takich... zabawach? To było dobre słowo.
Puf! Nie wiadomo kiedy, nie wiadomo jak! Szczególnie z wiedzą Ankō o różnorakich technikach... dziewczyna pojawiła się w zupełnie nowym miejscu. Nie wiedziała gdzie... znaczy, coś je te miejsce mówiło.. nie, raczej nie. Jednak nie przejmując się niczym rozglądała się po pomieszczeniu niczym dziecko w sklepie z zabawkami. Dopiero po chwili dostrzegła osobę obok, zatrzymała się tak by być skierowana w jego kierunku. Uśmiechnęła się szeroko.
- Cześć! Nie mam pojęcia gdzie jesteśmy, ale bardzo miło Cię poznać! Itosu Ankō jestem! - Zaczęła przyglądać się jej walentynce. Na jej twarzy pojawiła się troska. Zbliżyła się o krok i nachyliła się do niego. - Strasznie pobladłeś, wszystko w porządku? - Bez zawahania wyciągnęła dłoń do jego czoła, chcąc sprawdzić jego temperaturę. Byłoby strasznie gdyby jej tutaj zasłabł!

[Okami]

Tak nagle jak znalazł się druga osoba, pierwsze co wyróżniało ją z otoczenia do wysoki wzrost i gęste długie włosy o morskiej barwie, a więc to była osoba według amorka, która jest jego walentynką musiał przyznać iż jego umiejętności są nietypowe no cóż trzeba się odnaleźć w tej sytuacji.
Ja nazywam się Okami i tak na szybko mogę stwierdzić że to chyba miejsce do podziwiania morskich zwierząt
Spogląda na Anko, która zaniepokoiła się jego wyglądem, w sumie zapomniał o tym że jest bladej karnacji
A nie spokojnie to taki już mój typ urody, zawsze tak wyglądam, no ale mam coś dla Ciebie
Wręczył jej balon i czekoladki miał nadzieje że amorek znał gust osób i czegoś czasem nie pomyli no nic teraz obserwował jej reakcje, miał nadzieje że jakąś radość wywoła to co do jej osoby. Mial też nadzieje że skoro tu są to troszkę sobie zwiedzą to ciekawe miejsce w końcu nic nie było do stracenia.

[Itosu Ankō]

Sprawdzenie temperatury Okamiego nie przyniosło raczej pozytywnego wyroku, ale cóż postanowiła zaufać jego słowom i przynajmniej nie zamartwiać się, że po kilku krokach chłopak jej tutaj zejdzie! To by było dość nieprzyjemne! Najwyżej wyniesie go stąd.
- Strasznie zimny jesteś. Dziwne.- Mruknęła tylko nawiązując do technicznego braku ciepła jego ciała. Zaraz jednak ponownie się rozpromieniła, wpierw na informację o morskich zwierzętach, bo jakkolwiek na to nie spojrzeć to poza zwierzakami, które kończyły jako posiłek to nie miała żadnego kontaktu. To było ekscytujące! Wbiła ponownie tęczówki w chłopaka.- Ale nie unikasz aby słońca? Chociaż pewno cały obiekt jest zasłonięty, przynajmniej mam taką nadzieje, inaczej będziemy musieli coś wymyślić!
Okazało się, że to nie koniec niespodzianek, czekoladki i balon był dla niej! Uroczo! W sumie nie przypominała sobie by kiedykolwiek coś takiego dostała, więc nawet jeśli wcześniej na jej twarzy dalej był dostrzegalny niepokój o stan Okamiego, to teraz kompletnie zniknął pod niemalże dziecięcym uśmiechem.
- Dziękuje! - Odebrała podarunek i dopiero teraz uświadomiła sobie, że też ma coś dla niego! Sprytny był ten Amorek, to więc o to chodziło. Przytrzymała podarunki jedną ręką by ostrożnie wyciągnąć ozdobne pudełko pełne własno wypiekanych ciasteczek, wręczyła je Okamiemu. - To dla Ciebie! Mam nadzieje, że będą smakować!
I tak, właśnie walczyła z sobą wewnętrznie byle nie dobrać się od razu do otrzymanych czekoladek. Wstążkę od balonika przewiązała na szybko do prawego nadgarstka by go przypadkiem nie zgubić. Spojrzała zadowolona na efekt.
- Gotowy sprawdzić jakie to morskie stworzenia tu przetrzymują? - Uśmiechnęła się szeroko z iskierkami dziecięcej ciekawości w oczach.

[Okami]

Pomimo odkrycia że jego ciało jest zimne nie musiał się tłumaczyć z tego że jest w ciele marionetki, to i tak było dość skąplikowane, bo posiadał przecież mózg i serce dzięki czemu porusza się myśli, no i może korzystać z chakry. Na pytanie o słońce mógł śmiało odpowiedzieć tu akurat sekretu nie ma
Spokojnie na słońce jestem odporny w końcu pochodzę z kraju gdzie niegdyś słońce grzało non stop
O tak chwile włączyły my się wspomnienia o Sunie, która obecnie nie istnieje i powoli trzeba było odnaleźć się w nowym świecie. Potem i on dostał prezent czekoladki, ehh ten amorek nie doczytał że jest marionetką i nie potrzeba mu jedzenia nawet nie czuje smaku, ale fakt było miłe coś dostać
Dziękuję
Z uśmiechem przyjął swój upominek, chociaż też generował on ten problem no nic na razie się tym nie przejmował i dziewczyna miała racje pora zapoznać się z tym miejscem, to niewątpliwie jest okazja
No jasne miejsce wygląda na spore, więc myślę że mają tu dużą ilość morskich żyjątek
Gdy tak razem się zgodzili można było ruszać w podróż po oceanarium i oglądaniu morskich żyjątek.

[Itosu Ankō]

Pokiwała powoli głową słysząc jego zapewnienia, że jest odporny na słońce. Skoro tak mówił to musiała być prawda, nie? Znaczy, chyba nie miał powodu by ją okłamać. Chyba. No nic! Fakt, że Okami przemilczał bycie marionetką na pewno był jakimś plusem, jeśli było to faktycznie skomplikowane, to zapewne Anko głowiłaby się zbyt długo by to wszystko ogarnąć.
- Wiecznie grzejące słońce brzmi trochę jak Sunagakure. - Zamyśliła się na chwilę. - Szczęściarz z Ciebie, jak tam byliśmy słońce piekło okropnie. Robiłam się czerwona nawet w cieniu..
Westchnęła ciężko, wracając do wspomnieć z tamtego miejsca. Co prawda nie spędziła tam aż tak dużo czasu i opuścili tamto miejsce gdy tylko mieli okazje, ale no... epizod na pustyni mogła odhaczyć.
Gdy tylko potwierdził swoją gotowość do wymarszu, Anko musiała się opanować by nie ruszyć zbyt entuzjastycznie do wyjścia, trzeba było się opanować i nie robić zbyt nieprzemyślanych ruchów. Krok w stronę drzwi... i następny. Tak, z pełną gracją. Pamiętała nawet by schylić się lekko w przejściu by nie uderzyć czołem. Pełna gracja.
- Byłeś już kiedyś w takim miejscu, Okami? - Spytała rozglądając się z uśmiechem na twarzy. Otaczały ich duże zbiorniki, Anko zatrzymała się przy jednym z ławicą małych rybek, które mieniły się różnymi kolorami tęczy, pięknie błyszczały przy każdym ruchu. Dziewczyna była wpatrzona jak w obrazek, trzymając ręce za sobą, całkiem prawdopodobne by nie przykleić się do szkła.

[Okami]

Anko zgadła do jakiej wioski należał Okami, przypomniał on sobie ile miał szczęścia na początku swej drogi ninja, szybki awans na chunnina, dostanie tajemniczego zwoju, oraz odebranie cennych nagród, właściwie już był niezwykłym lalkarzem, bowiem posiadał umiejętności władania kryształem, ale jeszcze trzeba było to dopracować, tak jak swoją sztukę...
Tak jestem z Suny właśnie, bynajmniej kiedyś
Dziś należał do Hany miejsca gdzie trzeba było zrobić porządek, na dodatek o surowym klimacie ahh te skrajności, ale było jak zarobić ninja w Hanie mają co robić i na kim przetrenować swoje umiejętności.
Oj nie jakoś ciągle natrafiam na kraje skrajne, albo upał, albo mróz i śnieżyca, za to podoba mi się to że jest co do roboty tam ninja może zdobyć doświadczenie
Lecz dziś czas odprężenia by podziwiać świat oceanu pełen rybek i innych morskich żyjątek, musiał przyznać iż widok ten dawał relaks i odprężenie, tym amorek mu zaimponował.
Muszę przyznać że to niezwykłe miejsce
Okami był zadowolony z takiej formy spędzenia czasu, a co z osobą która jest tu z nim, a no trzymali się blisko i jak na razie podziwiali ów rybki co zrobią ze swoim poznaniem to otwarta kwestia, ale bez względu na wszystko dla niego ten wypad będzie udany...

[Itosu Ankō]

Zgadnięcie wioski z której pochodził Okami nie było aż takie trudne, znaczy, Anko nie znała więcej innych wiosek, które były skąpane w słońcu tak jak Sunagakure. Odpowiedź wydawała się oczywista czy też raczej jedyna. Na jego słowa kiwnęła lekko głową. "Bynajmniej kiedyś" dotyczyło to zapewne większości miejsc, jej się poszczęściło, że jej dom dalej stał. Po prostu teraz była daleko od niego, ale gdy tylko skończy trening wróci!
-Masz szczęście do takich miejsc najwidoczniej! Ale co prawda to prawda. Zawsze znajdzie się okazja do zarobku i treningu! - Tego była przekonana! Szczególnie, że dzień bez treningu był dniem straconym! Chociaż może akurat w tym dniu zrobi sobie wolne. Nie zawsze było się na randce w oceanarium!
Przytaknęła z entuzjazmem powoli spacerując wzdłuż zbiornika. Okami miał rację, miejsce było zaiste niezwykłe!
-Dużo podróżowałeś wcześniej? Albo dalej podróżujesz? - Zatrzymała się przy jednej z ławic przyglądając się jej niemalże z dziecięcą fascynacją.

[Okami]

Tak wyjątkowy to dzień kiedy można zapomnieć o misjach, treningu i innych sprawach mimo że nie odczuwał zmęczenia czasem trzeba się zatrzymać, poznać nowe miejsca jak i nowe osoby, czasem ta znajomość może bardziej pomóc taki to już bywał los.
Na razie podróżuje jeśli wymaga tego misja, aczkolwiek jeżeli mój cel okaże się że jest w innej wiosce to wybiorę się tam, jakoś chyba nie mam przywiązania do obecnej wioski jest dobrze, bo jest co robić
Spogląda na przypływające kolejne ciekawe gatunki ryb, musiał przyznać że pewnie dużo trudu kosztowało złapanie tych wszystkich okazów i odwzorowania środowiska
A Tobie jak się podoba takie miejsce
Chwile przygląda się jej no cóż skoro tu już są nie wypada tylko milczeć i przyglądać się rybką, kto wie kiedy przyda się taka znajomość w końcu świat nie jest taki wielki a i trzeba zachować kulturę i kto wie jak był cel amorka.

[Itosu Ankō]

Przysłuchiwała się słowom jakie padały z ust jej rozmówcy, wzorkiem natomiast śledząc kolejne kolorowe stworzenie, które wraz ze swoimi kompanami wesoło pływało w wielkim zbiorniku, mieniąc się przy tym co najmniej kilkoma kolorami, co samo w sobie było dość niespotykane! Przynajmniej w oczach Anko. Pokiwała głową całkowicie rozumiejąc podejście jakim kierował się Okami szczególnie, że sama działała w podobny sposób. No prawie.
- Rozumiem, obecnie sama podróżuje raczej szukając zadań. Przy okazji można zobaczyć trochę świata. Teraz mało osób czuje przywiązanie do nowych miejsc, szczególnie po tym co się stało. - Wzruszyła lekko ramionami. - Gdzie obecnie wylądowałeś?
Nie mógł narzekać, bo w wiosce miał co robić. Brak przywiązania był logiczny, ale to nie mówiło niczego! W końcu mogła być to każda wioska! A jak zdążyła zauważyć "magia" Amorka mogła ich ściągnąć z zupełnie innych zakątków świata.
Na zadane pytanie spojrzała na Okamiego i uśmiechnęła się szeroko.
- Jest wspaniałe! Jestem pod wrażeniem ogromu tego miejsca, no i te wszystkie ryby! Nigdy w życiu takich nie widziałam, więc to naprawdę interesujące! Musieli się naprawdę napracować by to wszystko przygotować. Ciekawe skąd je wszystkie wzięli? Masz jakieś pomysły? - Kto wie, może w trakcie swojej podróży trafi na takie gatunki ryb, a wtedy zabierze kilka do swojego domu o! Tak, to był doskonały pomysł, w końcu ich barwy mogłyby dodać trochę życia w tej całej szarej rzeczywistości.

[Okami]

Okami zawsze należał do osób która dobrze słuchały swoich rozmówców, była to dość ważna cecha w jego osobowości pozwalająca na dokładne rozmowy i zdobywanie nowych przydatnych informacji.
Jak na razie to jeszcze w granicach własnego kraju, ale nie będę miał nic przeciwko jeżeli dostanę misję z dalszymi podróżami
Kolorowe ławice ryb pięknie się prezentowały się w tym miejscu ich różnorodność była imponująca, nawet jego to zachwycało bo takich rzeczy nie widuje się codziennie wręcz praktycznie jest to niemożliwe.
Myślę że łapią je z różnych regionów i przenoszą tutaj, chyba innej możliwości nie ma
Spogląda na nią i rozgląda się po chwili zauważa tabliczki że są tu jeszcze rekiny, płaszczki oraz orki to bardzo ciekawe wodne stworzenia nieco groźnych, ale za to majestatyczne i dość dużo
O zobacz są tu jeszcze inne okazy warto je zobaczyć

[Itosu Ankō]

- Masz jakieś miejsca, które chciałbyś zobaczyć? - Spojrzała na Okamiego zainteresowana, jako że trzymał się w granicach własnego kraju i nie miał nic przeciwko udaniu się poza jego granice, to może miał jakieś swoje upodobania odnośnie kierunku, oczywiście pomijając fakt, że będzie wtedy na misji, ale no! Można albo połączyć przyjemne z pożytecznym, albo też po prostu wyrwać się na jakąś dłuższą wycieczkę!
- To brzmi strasznie pracochłonnie... - mruknęła na sposób w jaki to te wszystkie zwierzęta znalazły się w tym miejscu. - Czy one nie żyją w różnych warunkach? - Zerknęła zainteresowana, w kierunku którym wskazywał. Widząc większe zbiorniki z większymi gatunkami, oczy jej się niemalże zaświeciły. Przyśpieszyła kroku by niemalże przykleić się do szyby.
- Waaaah! Zobacz jakie gigantyczne! - Uśmiech nie schodził z jej twarzy. -Jak oni to tutaj przyciągnęli. - To musiało być problematyczne. - Myślisz, że byłby ciężkim przeciwnikiem? Używając czystej siły.. ciekawe czy dałabym radę go pokonać. - Zerknęła na Okamiego wskazując na większego z rekinów.

[Okami]

Okami tak tłumaczył różne rzeczy trochę robił za takiego przewodnika po tym oceanarium zastanawiał się też czy będą jakieś elementy randkowe, czy też będzie tylko opowiadał o świecie morskich zwierząt...
Tak łapią je z różnych stron świata, pewnie zatrudniają specjalistów tak jak nas i wtedy osoba lub cała grupa osób wykonuje zadanie
Uśmiechnął się widząc że chociaż ona ma radochę no nic może amorek źle wybrał, ale też nie było tak źle
Cóż w wodzie mają przewagę są bardzo szybkie i najgorzej gdy poczuje krew, wtedy wpadają w dziki szał, aczkolwiek mają słaby punkt czyli głowa
Cóż może powie coś jej miłego raczej już słaby był w takie relacje, ale nie zaszkodzi coś zainicjować
A ze swojej strony dziękuję Ci za to że możemy spędzić trochę czasu jest naprawdę miło
Teraz pozostało czekanie na dalszy rozwój wypadków, a co ma być to będzie.