Plac Targowy

[Tora]

Droga Kupca

(商人道)

Maji Eiji

Zapraszam tutaj

[Norka]

Chapter I-B: Pod Rzekami Cieni GruPa B/A

Tury1

Kobieta o chłodnym spojrzeniu prowadziła zainteresowanych oczyszczaniem miasta przez kolejne to sektory, które zostały już odbite. Każdy z nich był odpowiednio jednak zabezpieczony i wręcz „nafaszerowany” strażnikami. Wzdłuż zasieków było porozstawianych sporo pochodni – pomimo wczesnej pory i faktu, że było jasno. Nawet mogli zobaczyć, że jedna, która zgasła, była ponownie odpalana przez chłopaczka, który pełnił akurat wartę. Gdy ten zobaczył białowłosą, skinął głową jej na przywitanie – z widocznym jednak szacunkiem. Swoją drogą nie on jedyny. Kogo by nie minęli, to zawsze w jakiś sposób był jej okazywany respekt. Czyżby była w jakiś sposób znaczącą osobą?

Po piętnastu minut marszu doszli do miejsca, w którym zasieki się kończyły. Prowizoryczna brama, przy której stała dwójka strażników, na sam widok białowłosej jakby bardziej się spięli i wyprostowali. Ta skinęła jedynie głową w ich kierunku, by następnie odwrócić się na pięcie i zlustrować lodowatym spojrzeniem wszystkich śmiałków. Spojrzała na każdego z osobna, jakby… oceniającym wzrokiem, chwilę dłużej zatrzymując się jednak na śniadym facecie, by następnie spojrzeć po prostu przed siebie, na nikogo konkretnego.

– Jestem Himeko i pełnię rolę dowódczyni brygady na prośbę pana Karakasa. Zwracajcie się do mnie jak chcecie, mam to gdzieś. Nie zamierzam również próbować zapamiętać waszych imion. – Kobieta mówiła bardzo spokojnym głosem, niemal pozbawionym jakichkolwiek emocji. Czerwone tęczówki nie wyrażały również niczego, patrzyły raczej obojętnie na tłum. Po chwili przerwy, kontynuowała monolog. – Naszym zadaniem będzie patrol nieoczyszczonych części miasta i eliminacja napotkanych bestii. Na razie zostaniemy w grupie, jednak nie wykluczam, że potem możemy się rozdzielić. Niezależnie od tego skąd przybyliście, z czym walczyliście w przeszłości, to z czym się dzisiaj zmierzycie jest niepodobne do niczego, co wcześniej widzieliście. Nie wiem jak bardzo odrobiliście pracę domową, przybywając tutaj, ale dla zapominalskich przypominam: zwykle ataki fizyczne nie działają. Nawet jeśli odetniecie im jakąś część ciała, to ta zaraz odrośnie. W przypadku słabszych cieni odcięcie głowy czasem działa, ale są i takie, które i głowę zregenerują po zwykłym ataku fizycznym, więc… polecam chakrę. – Większość zebranych tutaj nie miała żadnego doświadczenia z walką z tymi potworami, więc każda informacja była na wagę złota, a to, czym się podzieliła z nimi Himeko zdecydowanie… w pewien sposób im ułatwiało pracę. Chociaż trochę. – Jakieś pytania? – rzuciła w eter, rozglądając się po wszystkich zebranych. Zarówno śniady facet, jak i blondyn w czerwonym płaszczu milczeli. Ten drugi miał jednak na twarzy wyjątkowo pewny siebie uśmieszek, jakby nie mógł się doczekać rozpoczęcia całej zabawy.

► Pokaż Spoiler | Zasady

1. Macie 72h na odpis od mojego posta. Ja również się zobowiązuję do odpisywania w takich ramach czasowych. Jeśli ktoś napisze posta po terminie, aczkolwiek przed moim postem, to mogę go nie wziąć pod uwagę.
2. W przypadku braku posta w czasie, bez podania jakiejś przyczyny (wystarczy do mnie napisać PW z info, że nie dacie rady, bo powody i dać mi znać, kiedy będziecie w stanie odpisać, to podejmę decyzję czy czekać czy pominąć bez konsekwencji) daję ostrzeżenie. Maksymalna ilość ostrzeżeń to dwa. Przy trzecim razie gracz wylatuje z eventu. Nie obiecuję, że żywy. Ostrzeżenia nie resetują się.
3. By wszystko szło sprawnie, proszę o ograniczenie filozoficznych przemyśleń postaci i skupić się jak najbardziej na akcji. Oczywiście nie ma nic złego w tym, że postać ma jakieś myśli i odczucia, kwestia żeby to nie zajmowało 3/4 posta.
4. Gdy odejmujecie chakrę, to w nawiasie proszę pisać, za co np. 1000 - 5 (Ki Nobori no Shugyō) = 995.
5. Techniki, atuty, bronie i unikaty jakie macie wrzucajcie w spoilerze. Kiedy czegoś nie będzie, uznaję że ktoś tego nie użył.

Deadline25.09 00:30

NPC Himeko

NPC Blondyn w czerwonym płaszczu

NPC Śniady facet w białych włosach

[Chinoike Rai]

Ruszyli więc w paszczę lwa. Na pewno będzie im trudniej niż trzeciej grupie, ale na pewno łatwiej niż pierwszej. Czyli tak naprawdę każda grupa była w dupie na swój sposób. Dla Raia na szczęście nic nie miało ujść płazem, bo użył swojego sensora na będących w jego pobliżu ludzi. Nie dlatego, aby dowiedzieć się i zapamiętać ich sygnatury, a po prostu wiedzieć na jakim poziomie każdy z nich był. Z obecnych w jego zespole twarzy i tak na pewno nie rozpoznałby, więc wpatrując się w kobietę przed nim, zamierzał zapytać wprost o parę rzeczy. — Pierwsza rzecz. Genjutsu. Czy ktokolwiek próbował na nich używać i wie czy są w stanie w niego wejść? Czy może po prostu nie działało i zawsze te ścierwa wychodziły bez szwanku. Dodatkowo, kolejne pytanie - żywiołowe. Czy te istoty wykazywały jakiekolwiek wrażliwości na którykolwiek żywioł, który zamierzamy się posługiwać lub nie? Trzecie pytanie - Czy wydawało się, że potrafiły się replikować lub nie? Czy to są bardziej pasożyty, które żerują na zabitych czy może w jakiś inny sposób działają? Na ten moment tyle, chyba, że kto inny zada pytanie, które narzuci mi kolejne. — Nie przedstawiał się, nie potrzebował tego za bardzo. No chyba, że komuś wystarczająco zaufa.

Czakra: 10,000 (Sensor bez pieczęci nie pobiera czakry)
EQ:

► Pokaż Spoiler

— Para Tebukuro
— Wielki zwój
— 3x kunai
— 10x shuriken,
— 2x notki wybuchowe,
— 100x makibishi
— Pieniądze

► Pokaż Spoiler | Sensor

SensorAtut wrodzony

Wrodzona zdolność do wyczuwania chakry. Aby wykrywać chakrę, postać musi się w tej kwestii skoncentrować i złożyć pieczęć. Dłuższa koncentracja lub próba robieniu wielu rzeczy naraz może skończyć się potężnym bólem głowy i krwawieniem z nosa. Im dłużej się skupia i koncentruje, tym większy zasięg i dokładność wykrywanej chakry.
Na zasięg wpływa również poziom Kontroli Chakry użytkownika. Jest możliwe wykrywanie bez pieczęci, jednak jest to ciężka sztuka i wymaga posiadania KC rozwiniętego minimum na poziom 7. Zasięgi wtedy nie są również takie imponujące. Wielkie kumulacje chakry, takie jak Bijūdama lub Bijū, jesteśmy w stanie wykryć bez problemu z około kilometra nawet bez składania pieczęci i niezależnie od naszego poziomu KC.
Od 6 rangi w KC możliwe jest wykrywanie jutsu. Łatwiej jest wykrywać techniki ofensywne, jak np. kula ognia, a bardzo trudno techniki bardziej subtelne np. Fūinjutsu. Jeżeli obserwujemy czyjś układ chakry, od tego poziomu wykryjemy też, gdy miesza on ją do jakiegoś jutsu.
Dodatkowo wykrywanie chakry ze złożoną pieczęcią nas kosztuje. Jest to koszt o wysokości połowy techniki B. Możliwe jest zapamiętanie chakry, jednak potrzebny jest do tego dłuższy kontakt z taką osobą. Przyjmujemy że 3 dni spędzone w towarzystwie tej osoby wystarczą na zapamiętanie. Wyjątkiem jest charakterystyczna chakra osoby np. Jinchūriki. Zdolność ta nie jest jednak idealna. Ma problemy z działaniem w tłumach, utrudniając precyzyjne określenie chakry konkretnych osób. Łatwiej wykryć jednak osoby zapamiętane i te z nietypową chakrą.
Dodatkowo osoby wyjątkowo utalentowane w tym zakresie posiadają możliwość rozróżnienia żywiołów chakry, jakimi dana osoba włada, jak bardzo na wykrywaniu musi się koncentrować, jak łatwo rozpoznać chakrę w tłumie czy wykryć sensora, kiedy on nas wykryje. Wymaga to jednak bardzo dużo treningu i uwagi (misja/fabuła po Biegłości związane ze zdolnościami sensorycznymi).

Ranga KC	Zasięg bez pieczęci	Zasięg z pieczęcią
1	-	-
2	-	5
3	-	10
4	-	20
5	-	40
6	-	60
7	2	120
8	5	200
9	8	350
10	12	500

[Kami Takashi]

Takashi ruszył więc za kobietą, która wykazywała się niezbyt przyjaznym usposobieniem. Surowa, władcza, zdystansowana, waląca prosto z mostu. Jako dowódczyni zapewne była osobą, która dobrze się nadawała na to stanowisko.
Pokonywali kolejne metry, kolejne sektory miasta, które zostały oczyszczone. Wszędzie wisiały pochodnie, zapewne ze względu na to, iż stwory były wrażliwe na ogień, jak zostało wcześniej wspomniane. Co prawda, Takashi nie dysponował żadną techniką z zakresu tego żywiołu, ale "władał" żywiołem wiatru. W połączeniu z czyjąś techniką ognia mogliby w danym miejscu rozpętać prawdziwe piekło. Tak, to była kusząca opcja, chociaż trochę szkoda, że nie działały na nich ataki fizyczne. Z powodzeniem więc Kami będzie mógł zapieczętować łuk i strzały w zwoju, by nie przeszkadzały.
Wreszcie dotarli na miejsce, a dowódczyni wygłosiła krótki wykład. Po pytaniach, które zadał białowłosy chłopak, rudzielec też postanowił się odezwać.
- Czy wiadomo w jaki sposób odbudowują uszkodzone kończyny? Czy ktoś próbował je analizować pod tym kątem? Chodzi mi o to, czy uważają do tego czakry, czy jest to raczej przyspieszona regeneracja komórek, jak w przypadku dżdżownicy, która przecięta na pół będzie w stanie się zregenerować. No i na co one reagują? Czy posługują się klasycznymi zmysłami, czy czymś innym? - zapytał, wbijając wzrok w kobietę.

► Pokaż Spoiler

Czakra - 6500

Ekwipunek: Kabura: 3x kunai
20m stalowej linki
Portfel
Fajki
Zapalniczka
Mały zwój x2
Długi łuk
Strzały 24/1
Lokalizator
Maska przeciwgazowa
Maska Tlenowa
PARA TEBUKURO
NAKIMUSHI DOKU | CRYBABY POISON x2
PIGUŁKA ZWIĘKSZAJĄCA KREW x2
PIGUŁKA ŻYWNOŚCIOWA x2

Po pracy edytuję tego posta w formie opisania co jest popieczętowane, a co nie. Teraz nie mam już na to czasu.

[Hokori Kensei]

Oczekiwanie na rozpoczęcie wydarzenia mijało Kenseiowi dość spokojnie. Nie potrzebował żadnych interakcji z innymi osobami, nawet jeśli je kojarzył. W oczekiwaniu raz jeszcze z plecaka wyjął kartkę od Jina, chcąc dowiedzieć się, czy może jego kuzyn znalazł jakąś informację. Nadal jednak nic. Schował więc ją z powrotem w bezpieczne miejsce i oczekiwał na dalsze wydarzenia, a te miały już wkrótce nadejść. Gdy liczba osób wynosiła już około połowy setki, przywódca kupców zaczął swoje przemówienie. Hokoriego nie interesowały ogólniki czy upiększenia wypowiedzi, których jedynym celem było ładne wprowadzenie do tematu. Interesowały go konkrety, które otrzymał nie tak długo później. Ich przeciwnikami były "Cienie" - tajemnicze istoty niby zbudowane z czegoś tak nieuchwytnego i bezcielesnego jak cienie, a jednak w pełni materialne. Znali też ich przypuszczalne źródło oraz główną słabość. Teoretyzowali także na temat ich ewentualnych, dodatkowych słabości, jednak najwyraźniej - nie było to nic potwierdzonego. Informacji nie było wiele, ale przynajmniej jakieś były. I dawny członek ANBU planował wziąć je sobie do serca.

Podczas podziału na grupy nie planował iść do ostatniej grupy, której rola była najtrudniejsza, ale też zapewne najbardziej narażona na śmierć. Póki nie wiedział co z jego przyjacielem nie mógł umrzeć. Osobiście obstawiał, że skoro stworzyli zespół do eliminacji zagrożenia, to było kilka rzeczy, których nie chcieli mówić. Gdyby wszystko co wiedzieli, to to, że ogień może pomaga, to raczej spokojnie chcieliby opanować zagrożenie, zamiast wysyłać tak szybko grupę do eliminacji źródła. Albo to on nie był takim strategiem, za jakiego się uważał. Mimo wszystko nie planował tego komentować. Jako shinobi był szkolony do bycia narzędziem. Narzędzie nie kwestionują osób, które z nich korzystają. Spokojnie więc ruszył za swoją dowódczynią.

W drodze nie umknął mu fakt, jakim szacunkiem strażnicy Baibai obdarzali Himeko. Pod nosem się lekko uśmiechnął, gdyż uznał to zwyczajnie za dobry znak. Czasami nie trzeba być miłym by zdobyć szacunek. Może i była oschła, co jej przyszła wypowiedź tylko potwierdziła, jednak miał w sobie to coś, czym zaskarbiła sobie respekt tutejszych wojowników. Pozostało więc tylko oczekiwać, gdyż w praktyce Kensei nie miał żadnych pytań, gdyż to, czego potrzebował, powiedział już Otto Karakas. Nie miał o co pytać, gdyż jego zdolności dość klarownie to prezentowały. Skoro były materialne, obstawiał też, że fūinjutsu zadziała. Była to w końcu chakra.

Ale byli też i tacy, którzy oczywiście nie słuchali. O ile białowłosy chłopak z Iwy (bardzo problematyczny wedle wspomnień Hokoriego z egzaminu na chūnina) zadał względnie okej pytanie pod kątem iluzji, tak pytanie o żywioły było wręcz żenujące i pokazujące jak bardzo zignorował wypowiedzi przywódcy kupców. I w sumie otoczenia. Zbliżając się tutaj było wiele pochodni, które były zapalane, mimo tego, że było wcześnie i jasno. Wystarczyło posłuchać lub pomyśleć i się rozejrzeć. Jeśli tak się zachowywał podczas Wojny, to Kensei nie wiedział jakim cudem przeżył. Jeszcze to był Nowy Kontynent. Widząc jak odmienne były tu kultury i nawet jacyś łódkarze na pustyni się znaleźli, wątpił czy takie określenie jak "Genjutsu" mogło coś większości z nich tłumaczyć. Ale może się mylił, może od czasu Exodusu Shinobi informacje bardziej się rozprowadziły po tym nowym świecie. Nawet przez myśl mu przeszło, że łódkarze to może ci Gondolierzy z Kraju Żab, co gdzieś słyszał już w Szpitalu Białej Kotki. Nie było to jednak nic, czym powinien się bardziej przejmować. Już rudzielec zadał bardziej sensowne pytanie, choć odpowiedź na nie niezbyt go interesowała. Ale widząc to, postanowił zadać jedno dodatkowe pytanie.
-Czy działają na nich pieczęci, czy nie było to sprawdzane? Chodzi głównie o unieruchamianie bądź więzienie ich. - doprecyzował, by w razie czego nie było wątpliwości, co miał na myśli. Nie planował się dalej rozgadywać, a już na pewno nie pytać o coś, co zostało już dawno temu powiedziane, jak niektórzy.

[Uchiha Uzui]

Po krótkim wprowadzeniu Uchiha strzepnął z fajki wypalony już tytoń, ukrył ją z powrotem w torbie i znowóż zaciągnąl na twarz swą maskę. Informacje uzyskane od tego całego Otto wystarczyły mu, by bezproblemowo podjąć decyzję do jakiej grupy powinien dołączyć. Oczyszczanie sektorów wydawało się wręcz idealnie pasować do jego umiejętności, dlatego ruszył z resztą ochotników w głąb spowitego mroczną aurą Baibai. Krocząc już za wytypowaną liderką zaczął uważniej przyglądać się tymczasowym towarzyszom, a także samej infrastrukturze miasta kupców. Rozeznanie w myśli budownicznej z pewnością pomoże mu odnaleźć się na obcych terenach będących jednocześnie terytorium wroga. Z racji na to Uzui'emu nie mogło umknąć zachowanie obecnych już wojów względem kobiety idącej na czele zbieraniny z obydwu kontynentów, aczkolwiek nie zrobiło to na nim większego wrażenia. Ot zwykłe, wojskowe standardy...

Będąc już pod bramą prowadzącą najpewniej na pierwszy, zarażony sektor, przystanął obok rudowłosego chłopaka i unosiwszy w górę ręce, zapiął dłońmi klamrę na własnym karku. W tej pozycji odchylił nieco głowę w tył, by spojrzeć na zwiastujące tragedię niebo. Gapił się w nie jedynie dlatego, że w pobliżu nie było żadnej urodziwej panny na jakiej mógłby zawiesić oko i umilić czas przed pójściem w bój. Himeko - jak sama się przedstawiła zdecydowanie nie była w jego guście, a na dodatek zachowywała się jak zwykła jędza. Cisnęło mu się na usta kilka sprostowań jakimi to z przyjemnością, by ją uraczył, jednak postanowił odpuścić i nie robić niepotrzebnego zamieszania. Wystarczy, że jest tu z nimi ten wytatuowany narcyz i o dziwo nie zrobił jeszcze niczego głupiego...
- Yare, yare... Do czego to doszło? Myślałem, że nie znajdzie się już nic gorszego od shinobi, a tu proszę... - rzucił bardziej do siebie, aniżeli do kogokolwiek innego po przypomnieniach z czym przyjdzie im walczyć. Zdecydowanie wolałby teraz siedzieć w jakimś miłym lokalu, w towarzystwie pięknych dziewczyn, popijąc swój ulubiony trunek ale co poradzić? Musi być tu gdzie jest, jeśli chce mieć pewność, że te kurestwo się nierozprzestrzeni i nie odbierze mu możliwości korzystania z darów życia.

Westchnął głośniej słysząc pytanie o skuteczność iluzji i przeniósł wzrok na tego, który je zadał. Jego skromnym zdaniem było zwyczajnie głupie, czy jak kto woli nieprzemyślane. Zapewne nie padło ono bez powodu, łatwo się domyślic, że to właśnie w tej dziedzinie czuje się najlepiej tak jak brunet w sztukach pieczętowania. Ciekawe ilu z obecnych korzysta z natury ognia, która jak dobitnie podkreślono działa na dziwactwa najlepiej. Oby jak najwięcej.

[Mirai Sereza]

Sereza stała sobie z boku, gdy Otto opowiadał o zaistniałym problemie. W sumie chyba jako jedyna tutaj spotkała się już z cieniami osobiście. To że się łatwo regenerują, to że ich słabością jest ogień... Tego zdołała się dowiedzieć na własną rękę. Przypadkiem, bo przypadkiem, ale się liczy. Patrzyła na zebrany tłum. Ludzie przybyli tutaj pomóc... W imię czego? Większego dobra? Chcieli się wykazać? Sprawdzić swoją siłę? Czy też, tak jak ona, po prostu zarobić? Cóż, ludzie to czasem dziwne istoty, więc łatwiej o tym nie myśleć. Poczekała, aż kupiec skończy przedstawiać osoby na scenie i się zabrała tam, gdzie uznała ze się przyda - do czyszczenia kolejnych sektorów Baibai...
Przejście z resztą drużyny - oby tymczasowej - postępowało sprawnie. Mijali części miasta, które były już zabezpieczone strażą i pochodniami. Cóż, przynajmniej działało. W sumie lepszej opcji nie było, poza spaleniem całego Baibai. Ale tego chyba nikt nie chciał. W końcu się zatrzymali, przed bramą.
- Czyli koniec trasy...
Kobieta się przedstawiła się jako Himeko i zaczęła powtarzać mniej więcej to, co mówił Otto. No i jeszcze doprecyzowała co dokładnie jest ich zadaniem. No i jeszcze jakieś rzeczy pokroju "nie widzieliście czegoś takiego nigdy w swoim życiu." No właśnie w tym rzecz, że Sereza widziała. I to kilka dni wcześniej. To całkiem zabawne, zależnie jak na to spojrzy. Mirai się uśmiechnęła na tą wzmiankę, ale nic nie powiedziała. Ojeju, zabiła z dwa demoniczne psy, co to za różnica, jeśli za tą bramą czeka ich o wiele więcej? No właśnie. W każdym razie słuchała jej wykładu, w przeciwieństwie co do niektórych - na przykład tego białowłosego gościa. Otto wspominał już, że ich słabością jest ogień, a ten znowu wałkuje temat. W sumie praktycznie wszyscy mieli jakieś pytania, na które odpowiedzi Sereza mogła się nieco domyślać. Ale nie płacą jej za tłumaczenie, jak działają demony, więc też się nie wyrywała. Pewnie Himeko dobrze znała odpowiedzi na ich pytania.

► Pokaż Spoiler

Chakra: 6250

Cienista bliznaBiegłość

Sereza została naznaczona przez cienie z Baibai, w wyniku czego ma bliznę ciągnącą się od nadgarstka aż po łokieć lewej ręki. Normalnie w żaden sposób jej nie przeszkadza, jednakże, gdy w odległości 10 m pojawia się cień, ta zaczyna pulsować.

Ekwipunek:

Plecy

• Tsurugi

Mały Zwój [1/5]

• 15x Shuriken

Mały Zwój [5/5]

• Zapasowe stroje

[Kurogane Kyōki]

Hm. Coś niewiele osób zareagowało na ten jego pokaz. Zupełnie nie było to to, czego się Kurogane spodziewał. Sprzeciwy, pewnie. Zawsze leciały kiedy tylko ogłaszał się najlepszym czy najsilniejszym, bo ludzie nigdy nie mogli się z tym faktem pogodzić. Chęci pobicia go lub kazanie mu się zamknąć? Również występowały bardzo często. Przeważnie kiedy ludzie nie byli w stanie pojąć jego bytu, a należała do nich większość świata. Ktoś musiałby naprawdę mieć u chłopaka autorytet, aby ten się go posłuchał mimo braku chęci. Na ten moment nie mógł sobie nawet takiej osoby przypomnieć, z wyjątkiem samego Hanakage. To był dobry ziomeczek, nie co to złodziejaszki kapelusza z Iwy. Swoją siłą zawładnął nad całą wioską, a nie jakimś, tfu, wyborami. Czy chuj wie co funkcjonowało w tamtej wiosce, gdzie to był najsilniejszym geninem bez dwóch zdań.
W tym wszystkim, trafiła się jednak jedna osoba jaka zareagowała na jego "pokaz". Ba, zareagowała nawet na komplement jaki wcześniej jej rzucił. Czego się akurat nie spodziewał. Przyzwyczajony był do głupich kobiet, które krzywo na niego patrzyły za takie stwierdzenia. Nie na kogoś tak chętnego i zadowolonego. Hmmm... może miała trochę na niego ochotę? Takie też się trafiały. Były bardzo rzadko, nie mniej Kurogane w stanie był je docenić bardziej od tych, co krzywo na niego patrzyły.
- Ha! Musisz śnić, że dam jakiejś kwiatkowookiej dziewczynie się pokonać! - odpowiedział jej tylko, nie uważając jej nawet za zagrożenie. Już dawno nie spotkał jednak dziewczyny, jaka przyjęła jego wyzwanie. Nawet przypomniała mu się trochę chujowa osóbka, jaka to kiedyś była spoko, ale się popsuła przez jakieś zapatrzenie w kuzyna. Stała się miękka. Bleh.

To nie było jednak zbyt istotne, bo sobie poszła. I inni też poszli. I generalnie jakiś tam staruszek gadał, ale Kyoki słuchał go tylko połowicznie. Mniej połowicznie niż bardziej. Coś tam że grupa II była odpowiedzialna za wpierdol tylko wyłapał, co ostatecznie mu wystarczyło do wiedzy. No, i że walczyli z cieniami jakie były no... cieniem. Fajnie. Lubił kolor czarny, to może i walkę z nimi polubi. Poświęcił też wyjątkowo uwagę, aby wiedzieć kto będzie jego szefem. I szefową była kobieta. Hmm. No, może nie jest taka słaba na jaką wygląda. Coś tam sobie szli, szli... a Kurogane szedł za nimi dłubiąc sobie w nosie i czekając na akcję. Tylko po to tutaj w końcu był. No, prawie. Leki też byłyby dobre. Głównie jednak bitka. Ta w końcu się zatrzymała i do nich zwróciła. Yey. Jak zatrzymała na nim wzrok na tą sekundę, to szybko przyjął jedną z jego wielu póz, ładnie pokazujących jego wyrzeźbioną sylwetkę. I puścił jej oczko. Jakoś tam się nazywała, nie planował pamiętać. Ona też ich nie planowała pamiętać, co stosunkowo rozumiał. No, z wyjątkiem tego, że akurat jego imię powinna pamiętać. Resztę mogła olać. Potem coś tam gadała, ale bardziej to olał - w tym informację o wytrzymałości na fizyczne ataki. Potem reszta zaczęła gadać. Pytania, pytania, pytania... gówno warte pytania. Nadal nikt nie zadał najważniejszego. Uniósł więc dłoń.
- Bla, bla. Bla, bla. Słabe pytania. Ja mam lepsze. Czy ma ktoś pożyczyć alkoholu, bo mi się skończył? A przydałby się, do przepicia gardła między bijatykami z jakimiś tam cieniami. I czy nie było bardziej atrakcyjnych kobiet do grupy? - stwierdził pewnie siebie i założył rękę na rękę. Rozglądając się po tych wszystkich randomkach słabszych od niego, czekając aż ktoś wyciągnie alkohol. Jakby tego nie zrobili, to by się zawiódł. I też wbijając wzrok w jakąś dziwną kunoichi z okularkami, jasno mówiąc że to o niej mówił.

► Pokaż Spoiler | Rzeczy

Chakra: 6000
Przy sobie: Jedynie brak godności czyt. zero ekwipunku.

Instynkt niebezpieczeństwaAtut wrodzony

Postać posiada swoisty szósty zmysł. Dzięki temu jest w stanie wyczuć niebezpieczeństwo, zanim normalnie byłaby w stanie je dostrzec. Czy to mina, na którą właśnie miała nadepnąć, czy czający się za rogiem nieprzyjaciele - postać może się zorientować, że coś jest nie tak. Nie oznacza to jednak, że jest w stanie wszystko przewidzieć.

[Norka]

Chapter I-B: Pod Rzekami Cieni GruPa B/A

Tury2

Wszyscy ochotnicy na czyszczenie miasta wyruszyli za Himeko, która postanowiła przedstawić wszystkim jasno jak wszystko wygląda. Wydawałoby się, że kobieta za nic ma takie rzeczy jak przedstawianie się, dzielenie swoimi umiejętnościami czy planowanie całego zadania w bardziej lub mniej dokładny sposób. Jedyne, czego od śmiałków oczekiwała to skuteczności i nie obchodziło ją zbytnio w jaki sposób takowa zostanie osiągnięta. Zapewne niektórzy kłóciliby się, że gdyby porozmawiali sobie o swoich specjalizacjach, to mogliby stworzyć bardziej zgrany zespół, ale z tylko sobie znanych powodów Himeko tego nie zrobiła. Kto wie, może uznała to za po prostu niepotrzebne?

Rai bez większego skupiania się nie był w stanie bardzo dokładnie wszystkich sprawdzić – większość ludzi wydawała się być na zbliżonym poziomie, parę osób miało nieco mniej chakry niż on (np. okularnica czy rudy), jednakże to co zdecydowanie wyczuł i najbardziej w niego uderzyło to pokłady chakry mężczyzny o śniadym kolorze skóry i białych włosach, a także shinobiego, który stał koło rudego chłopaka. Ci dwaj wydawali się mieć dwa razy większe pokłady chakry od niego samego.

Zaczęły padać pierwsze pytania. Himeko przez cały ten czas wydawała się być niewzruszona, bacznie jednak obserwując tłum. Gdy padło pytanie Raia o to, czy cienie wykazują jakąś większą wrażliwość na którąś z żywiołów, ściągnęła brwi. Gdyby wzrok mógł zabijać, to Chinoike zapewne byłby martwy.

– Przespałeś przemowę pana Karakasa? – zapytała ironicznie, nie czekając jednak na ewentualną odpowiedź ze strony białowłosego, kontynuowała. – Tak jak zostało przez niego powiedziane – na ogień. Radzę uważniej słuchać. Iluzje na cienie nie działają, a chociaż nie spotkałam się z jakimkolwiek przypadkiem, by się udało. W kwestii replikacji - podejrzewam, że mają taką możliwość, ale nie jestem do końca pewna w jaki sposób to się odbywa... I są po prostu złem. Pochłaniającym ludzkie życie. Ci którym się udało się przeżyć spotkania z nimi, były infekowane… mazią, która powodowała napady agresji. By się jej pozbyć należy wypalić ranę spowodowaną przez cień – odpowiedziała na pierwszą serię pytań, przy okazji udzielając kolejnych cennych informacji, które zapewne powinny pojawić się na samym początku. Dla większości tutaj zebranych to wszystko były nowe informacje, choć była jedna taka okularnica, która coś nieco wiedziała na temat cieni…; Himeko skierowała swój wzrok z Raia na Takashiego, tym razem w niego wbijając te swoje chłodne niczym zimowe noce w Ame spojrzenie. – Są cieniami. Regenerują się z ciemności. Przez długi czas grasowały jedynie w nocy, ale odkąd zawisły nad Królestwem… te chmury, to nawet w dzień są. – Przerwała na chwilę swoją odpowiedź, spoglądając w niebo. Mimowolnie zarówno blondasek, jak i śniady mężczyzna zrobili to samo, by spojrzeć na kłębiące się nad nimi czarne niczym smoła chmury, która znacząco utrudniała przebijanie się jakichkolwiek promieni słonecznych, przez co panowała szarówka. – Nie wiemy w jaki sposób działają ich zmysły. Skupiliśmy się na odcinaniu im łbów, a nie badaniach laboratoryjnych. Jeśli skutecznie się gówna pozbędziecie, to nie ma żadnego truchła... a chociaż ie ich własnego. Cień wyparowuje, zostawiając za sobą szkielet ofiary, którą pożarły – odpowiedziała na kolejną część pytania. Takashi mógł wyczuć w jej głosie lekki sarkazm. Gdy ciekawość Kamiego została zaspokojona, następnie przyszła pora na Kenseia. Szybkie i proste pytanie. – Różnie. A jak działają to raczej krótkotrwale, ale nie mieliśmy nigdy ze sobą specjalisty od Fūinjutsu – odrzekła dosyć neutralnym głosem.

Reszta wydawała się nie być zbytnio chętna do zadawania jakichkolwiek pytań. Jeśli słowa Uzuiego dotarły do Himeko, to ta postanowiła w żaden sposób ich nie komentować. Nawet przelotnym spojrzeniem. I zapewne to był moment, w którym chciała już odwrócić się na pięcie i kazać strażnikom otworzyć bramę… gdy nagle odezwał się nie kto inny, a Kuragane Kyōki we własnej osobie, który nie dość, że wydawał się ignorować przekazywane przez nią informacje, to jeszcze robił z siebie kompletną małpę, nie obrażając tychże zwierząt. Ci bardziej uważni mogli dostrzec, jak powieka kobiety drgnęła, a na jej twarzy przez dosłownie ułamek sekundy pojawiły się emocje. Zdecydowanie ktoś tu komuś na odcisk nadepnął.

– Zapowiada się ciekawie – odparł blondasek z pewnym siebie uśmieszkiem na ustach. Na tyle głośno, że praktycznie każdy był w stanie to usłyszeć.

Śniady mężczyzna przez ułamek sekundy spojrzał na Kyōkiego, z wyraźnym zdegustowaniem na twarzy, by prychnąć pod nosem i znowu spojrzeć na Himeko, która właśnie brała głęboki wdech, próbując się chyba powstrzymać od dokonania mordu na jednym z członków brygady.

– Alkoholu będziesz mieć, gówniarzu, pod dostatek jeśli wrócimy żywi. Zaś bardziej atrakcyjne kobiety lubią facetów z bliznami, więc zapraszam przodem – odparła, jakże ironicznie. Zdjęła naginatę ze swoich pleców, jakby dając znać, że to pora się przygotować, jednakże ruchem ręki powstrzymała strażników przed otwarciem bramy. – Będę z przodu wraz z Kurogane. Koleżanka i ty od pieczęci – ubezpieczajcie prawą stronę. Rudy z kolegą – lewą. Blondasek z białogłowym i panem nie – słucham – co – inni – mówią tyły. Zrozumiano? Jeśli macie jakieś pytania jeszcze bądź zastrzeżenia, to ostatni moment na nie, potem nie będzie czasu. – Iście żołnierska postawa. Zerknęła na każdego z osobna, jakby szukając w ich oczach odpowiedzi, że są gotowi na wyruszenie poza bezpieczną strefę miasta.

► Pokaż Spoiler | Zasady

1. Macie 72h na odpis od mojego posta. Ja również się zobowiązuję do odpisywania w takich ramach czasowych. Jeśli ktoś napisze posta po terminie, aczkolwiek przed moim postem, to mogę go nie wziąć pod uwagę.
2. W przypadku braku posta w czasie, bez podania jakiejś przyczyny (wystarczy do mnie napisać PW z info, że nie dacie rady, bo powody i dać mi znać, kiedy będziecie w stanie odpisać, to podejmę decyzję czy czekać czy pominąć bez konsekwencji) daję ostrzeżenie. Maksymalna ilość ostrzeżeń to dwa. Przy trzecim razie gracz wylatuje z eventu. Nie obiecuję, że żywy. Ostrzeżenia nie resetują się.
3. By wszystko szło sprawnie, proszę o ograniczenie filozoficznych przemyśleń postaci i skupić się jak najbardziej na akcji. Oczywiście nie ma nic złego w tym, że postać ma jakieś myśli i odczucia, kwestia żeby to nie zajmowało 3/4 posta. W sumie to nieważne.
4. Gdy odejmujecie chakrę, to w nawiasie proszę pisać, za co np. 1000 - 5 (Ki Nobori no Shugyō) = 995.
5. Techniki, atuty, bronie i unikaty jakie macie wrzucajcie w spoilerze. Kiedy czegoś nie będzie, uznaję że ktoś tego nie użył.

Deadline28.09 2:00

NPC Himeko

NPC Blondyn w czerwonym płaszczu

NPC Śniady facet w białych włosach

[Chinoike Rai]

Zastanowił się dłużej nad odpowiedzią, aby zaraz po chwili odpowiedzieć jeszcze krótszym. — Przepraszam, nie chciałem wyjść na idiotę. Po prostu od dłuższego czasu mam problemy z pamięcią. Mam nadzieję, że nie zawiodę oczekiwań grupy. — Nie chciał wychodzić ani na snoba, ani też nawet na kogoś będącego niedouczonego. A być może po prostu chciał usłyszeć ponownie informacje, które jego płatająca figle psychika odwracała na opak. Przynajmniej teraz do końca upewnił się, że mógł liczyć chociaż minimalnie na swoje zdolności ognia. Zdawało mu się nawet, że przez jakiś krótki ułamek sekundy jakiś impuls w mózgu dodał kolejną synapsę, która zdradziła, że skądś już kiedyś wiedział o tym żywiołe. Nie wiedział jednak skąd i odpuścił sobie, skupiając się ponownie na zadaniu.

Kiedy tylko wszystko miało już układać się po jego myśli, usłyszał głos jakiegoś wariata w tatuażach. Wydawało mu się to nawet zabawne, że działał na nerwy przywódczyni, na co Rai odpowiedział jej zaraz po tym jak skończyła. — Niestety, nawet jeśli masz w chuj blizn to nic z tego, pani dowódco, sprawdzona metoda. — Ale już zamknął się, skupiając tak naprawdę na tym co miała już im do powiedzenia. Układ drużyn też mu nie przeszkadzał, a dodatkowo pamiętał, że towarzyszący mu białowłosy miał trochę większe pokłady czakry niż on sam, więc dobrze było być z gościem w dobrych relacjach. — Um... Chciałbym w sumie wiedzieć czy chciałbyś może podzielić się ze mną tym jakiego rodzaju jesteś shinobi. Wiesz, standardowe rzeczy jak... specjalizacje czy coś, co sprawi, że możemy razem jeszcze lepiej współpracować. Ogółem nazywam się Rai, moje... specjalizacje to w sumie bezużyteczne chyba tutaj Genjutsu, Doton i ewentualnie dopiero wracający do sił Katon. A z twojej strony? — Jak nie chciał, nie musiał odpowiadać. Przynajmniej wiedział w jakich aspektach może liczyć na niego.

[Mirai Sereza]

-... PRZEPRASZAM, TO BYŁO DO MNIE???
O nie. Teraz ten brudas przekroczył linię, której nie powinien. Casanova Jebany, Król Uwodzicieli, Ochlejmorda... Okej, okej, spokój, spokój. Sereza nie mogła pozwolić by emocje mogły nią tak łatwo ponieść. Nie teraz. NIE JAK DOPIERO SIĘ TO ZACZYNA. Kobieta nie mogła dać się po prostu sprowokować komentarzem zwykłego chama ze wsi. W sumie patrząc na to, nic dziwnego, że ten źdźbłąg ma gust jaki ma - czyli kiepski. Pewnie do tej pory widział kobietę tylko na papierze i w sumie dobrze, bo Serezie byłoby przykro, gdyby naprawdę udało mu się wyrwać jakąś laskę na te teksty.
- Przykro mi kotku. Chciałam zabrać ze sobą kilka koleżanek, ale gdy poczuły twój zapach od razu uciekły. Eh...
Powiedziała, ostentacyjnie odwracając oczy i zaciskając nos. Matko, te śmiecie z Hanagakure serio nie wiedzą co to prysznic. Pewnie myją się w błocie i gównie, jak przystało na taką zapuszczoną wiochę. Co prawda Sereza nie mogła wiedzieć, skąd pochodzi, bo Kyoki nie miał nigdzie opaski z symbolem kwiatka, więc... No, nie mogła dorzucić komentarza na ten temat. Gdy Himeko już skończyła dogaszać brudasa, Sereza przeszła na prawą stronę brygady, by, zgodnie z instrukcją, ubezpieczać prawą stronę. Przynajmniej ten drugi wyglądał ciut lepiej niż tamten brzydal z opaską. A na pewno wydawał się nieco bardziej wychowany.
No dobra, ale dość już o tym brudasie. Tutaj czeka miasto do odbicia. Demony do zaszlachtowania. Cywile do ratowania. I pieniądze do zarobienia. To ostatnie, najważniejsze. Reszta kompani też pewnie się już ustawiała na swoich miejscach. Spojrzała jeszcze na raz na brązowowłosego gościa od pieczątek.
- Nazywam się Sereza. Serio myślisz, że będziesz miał czas, aby je pieczętować? Na oko, te stwory zdążą dobiec i zaatakować, niż ktokolwiek zdążyłby je wpakować do zwoju lub... Do czegokolwiek chciałbyś je pieczętować.

► Pokaż Spoiler

Chakra: 6250

Cienista bliznaBiegłość

Sereza została naznaczona przez cienie z Baibai, w wyniku czego ma bliznę ciągnącą się od nadgarstka aż po łokieć lewej ręki. Normalnie w żaden sposób jej nie przeszkadza, jednakże, gdy w odległości 10 m pojawia się cień, ta zaczyna pulsować.

Ekwipunek:

Plecy

• Tsurugi

Mały Zwój [1/5]

• 15x Shuriken

Mały Zwój [5/5]

• Zapasowe stroje

[Uchiha Uzui]

Uchiha przeniósł w końcu wzrok z zachmurzonego nieba na Himeko, która to właśnie odpowiadała na pytania. Może i jest lekkoduchem, ale daleko mu do bycia ignorantem dlatego przyjął do wiadomości wszelkie informacje na temat tajemniczych "Cieni". Nie było tego za wiele, więc tym bardziej zyskiwały na swej przydatności. Najbardziej kluczowym wydawała się być zdolność do regeneracji i to, że pokonany potwòr zostawia po sobie jedynie szkielet zainfekowanej/pożartej ofiary. Sugeruje to, że polują na organizmy żywe i najpewniej będą za wszelką cenę dążyć do walki w zwarciu w celu "pożywienia" się. Plugastwo. Na tą chwilę wolał sobie tego nie wyobrażać i miał nadzieję, że nie przyjdzie mu tego zobaczyć.

Na pytanie wytatuowanego chłopaczka nie zamierzał reagować, jednak jego końcowe stwierdzenie, a także oburzenie niezbyt urodziwej dziewczyny mimowolnie go rozśmieszyły. Parsknął dość głośno, ale szybko się powstrzymał, co by nie napytać sobie biedy u własnej sojuszniczki. Dobrze, że na twarzy ma maskę i nawet jeśli to usłyszała, to nie mogła mu niczego zarzucić... Konoszanin czuł wewnętrznie, że narcyzik może przysporzyć im kłopotów swoim zachowaniem toteż ucieszył się, że liderka wzięła go na siebie. Wątpliwe jednak, by była go w stanie utemperować, skoro zaledwie jedną wypowiedzią o mało co nie wyprowadził jej z równowagi. Co do rudowłosego - nie wiedział o nim nic, ani co ma o nim myśleć, a skoro mają razem współpracować to wypadałoby to zmienić.
- Yā! Mów mi Uzui przyjacielu i wiedz, że możesz na mnie liczyć. - powiedział przyjaźnie przenosząc jedną rękę do kieszeni od spodni, a drugą na swą czuprynę z zamiarem poczochrania się po niej. Gdyby nie maska, dałoby się również zauważyć jak na koniec szczerzy zęby, ale nawet mimo niej można było się tego domyślić po przymkniętych przez dłuższy czas powiekach. Dobre pierwsze wrażenie jest ważne, czyż nie? Oby nie trafił na jakiegoś gbura, bo wtem na pewno nie będzie mu w stanie zaufać, co przy dobrej współpracy jest kompletną i niepodważalną podstawą.

Gdy wszyscy będą już gotowi, zgodnie z poleceniami ustawi się po lewej stronie i ruszy za grupą frontową utrzymując odległość około 5 m. jednocześnie rozglądając się po okolicy. Uwagę zwracał głównie na zaciemnione zakamarki, gdzie cienie prawdopodobnie czują się najlepiej. Są to również idealne warunki do ataku z zaskoczenia, a przynajmniej tak sobie pomyślał...
W naturze ma myśleć o krok do przodu, dzięki czemu dalej jest wśród żywych, więc i tym razem nie będzie inaczej.

[Kami Takashi]

Takashi uzyskał odpowiedź na swoje pytanie, chociaż ta go nie zadowalała. Nie mógł uwierzyć, że ludzie po prostu chwycili za broń, by bronić miasta przed wrogiem, nie próbując go wcześniej poznać. Przecież poznanie tego, w jaki sposób one się odtwarzały, mogło stanowić klucz do zagadki! Bo przecież nie da się wywołać takiej regeneracji albo bez niewiarygodnych umiejętności regeneracyjnych na poziomie komórkowym, albo bez użycia czakry. Gdyby wiedzieli, w jaki sposób się to dzieje...
- Nie do końca o to mi chodziło. To, że one tworzą się z cieni to jedno. Ale druga sprawa jest taka, że co popycha cienie do replikowania się. Czyjaś wola? Czyjaś technika? Dlaczego mają takie, a nie inne właściwości? Coś się musi za tym kryć. Mutacja poprzez jakąś substancję, czy technikę? Odkrycie sposobu, w jaki to działa, pomoże pokonać zarazę. Czy tylko ja to widzę? - zapytał przywódczynię wytrzymawszy wcześniej jej spojrzenie. Dlaczego był taki hardy w swoich spostrzeżeniach? Ano dlatego, że dowódczyni traktowała ich jak mięso armatnie, podczas gdy to władze Baibai zwróciły się o pomoc. A oni tutaj przybyli na wezwanie, ryzykując swoim życiem. Albo więc powinni się przyznać do niewiedzy, albo do tego, że coś ukrywali. Innej opcji raczej nie było, ale tego już nie zamierzał mówić na głos.

W tym czasie zostali podzieleni na grupy dwuosobowe. Takashi spojrzał na swojego partnera, którym okazał się Uzui. Mimo maski na twarzy sprawiał wrażenie miłego człowieka - takiego, na którym można polegać. To było ważne.
- Kami Takashi, ale możesz mi mówić po prostu Kamijin, czy Takashi. Jak ci wygodniej. Jako iż zostaliśmy przydzieleni do tej samej drużyny to zrobię wszystko co w mojej mocy, by pomóc ci przeżyć. Liczę na to samo. - powiedział do niego, uśmiechając się lekko. Wyjął papierosa z kieszeni i zapalił go, zaciągając się mocno dymem.
Następnie, jeśli nic innego się nie wydarzyło, podążył za resztą w kierunku wyjścia z "bezpiecznej strefy". Za nią rozciągały się połacie miasta opanowane przez dziwne stwory zwane "cieniami". Stwory, które oni mieli wytępić.

[Kurogane Kyōki]

Gadu gadu, gadu gadu. Ani pytania innych, ani odpowiedzi na nie go nie interesowały. W końcu żadne nie było nawet połowicznie ciekawie, to też sam musiał zacząć działać. Z racji jednak, że należał do tych mniej uważnych, nie zauważył nawet jak drgnęła kobiecie powieka na jego słowa. Też, spora część spojrzeń innych w jego stronę zwyczajnie do niego nie docierała. Prychnięcie śniadego czy komentarz blondaska nie wywołał u niego żadnej reakcji, z racji że mimo wszystko był trochę skupiony na tej ich całej szefowej. No, i tej brzydkiej kobiecie jaką to przed chwilą wytknął. Ta chyba nie była zbyt zadowolona z tego wszystkiego. Przekrzywił głowę słysząc jej argument i podrapał się po niej.
- Jak wyczuły mój zapach, skoro ich nawet nie widziałem? I skoro zostałaś to wybacz, ale bez żadnych "kotków". Mam standardy, nawet jak nie są wielkie! - stwierdził prosto do tej panienki z okularkami, trochę zbity z tropu. Yh. Nie był jej kotkiem.
Kiedy tylko ich szefowa wspomniała o bardziej atrakcyjnych kobietach lubiących facetów z bliznami, chłopak mrugnął dwa razy. Zerknął na siebie i swoją stosunkowo ładną ilość blizn. Wysłuchał stwierdzenie jakiegoś białowłosego co do tego, że blizny niezbyt pomagały i musiał się niejako zgodzić. Czy miał blizny, czy nie - i tak prawie każda mu w twarz dawała. Wrócił z powrotem do ich liderki wzrokiem, akurat jak ta mówiła że idzie z nią przodem. Wszystko w jego głowie stało się jasne. Uśmiechnął się szeroko.
- Ah! Trzeba było od razu mówić, że Ci się podobam. Po co te całe podchody? - powiedział kierując się beztrosko bliżej niej, skoro mieli iść przodem. Nie było jednak szans, aby się zamknął. To był Kurogane Kyōki mimo wszystko. - Lekko jesteś poniżej moich standardów, ale to pewnie przez tą całą warstwę ubrań. Próbowałaś nosić mniej? Lub ciaśniejsze? Na pewno by lepiej na Tobie wyglądały niż na tamtej.
Zapytał wbijając w nią wzrok i sprawdzając od stóp no głów. No cholerka, nie mógł się zbytnio dojrzeć czy miała ona pod tymi wszystkimi ubraniami krągłości czy nie. Skoro jednak go lubiła, bo powiedziała że te bardziej atrakcyjne lubią tych z bliznami, a on je miał - to z pewnością za parę godzin dojrzy ją bez tych ubranek. To jednak w przyszłości. Na ten moment, poza tą rozmową, zwyczajnie skupiłby się na no... staniu obok. Pewnie, skoro chciała jego boską obecność bliżej, spełni jej marzenia.
Nie mniej, były też rzeczy ważniejsze od tej liderki. Potencjalne bitki. Idąc z przodu idealnie będzie miał do nich pierwszeństwo, co było... no... idealne. To też jakby tylko wyruszyli, to zacząłby się też rozglądać na boki szukając swoich ofiar. I dał lekko kierować szefowej, bo to ona raczej wiedziała w jakich miejscach kryją się najlepsze stada przeciwników.

► Pokaż Spoiler | Rzeczy

Chakra: 6000
Przy sobie: Jedynie brak godności czyt. zero ekwipunku.

Instynkt niebezpieczeństwaAtut wrodzony

Postać posiada swoisty szósty zmysł. Dzięki temu jest w stanie wyczuć niebezpieczeństwo, zanim normalnie byłaby w stanie je dostrzec. Czy to mina, na którą właśnie miała nadepnąć, czy czający się za rogiem nieprzyjaciele - postać może się zorientować, że coś jest nie tak. Nie oznacza to jednak, że jest w stanie wszystko przewidzieć.

[Hokori Kensei]

Po zadaniu przez Kenseia pytania nie pozostało mu nic innego jak tak naprawdę czekanie. Czekanie na ewentualne pytania reszty grupy i nadzieja, że nie będą one tak nie na miejscu niż pewnego białowłosego Iwijczyka. Zdawało się, że nic gorszego nie może się stać, a reszta nie będzie miała chyba większej ilości pytań. W końcu wszystkie wątpliwości, nawet tego głuchego, powinny zostać rozwiane, gdy tylko zostanie udzielona mu mniej lub bardziej kulturalna odpowiedź, prawda? Otóż nie. Jakiś wytatuowany chłopak zdawał się zgubić w drodze na imprezę i nie rozumiał powagi sytuacji. Cóż, Hokori nigdy nie był zwolennikiem tego typu osób. Niezależnie czy była to pewność siebie, która biła od niesłychanie potężnego, doświadczonego shinobi, czy zwyczajnie chamstwo - tego typu brak szacunku dla osób czy trwających wydarzeń było czymś, co nigdy mu nie podpasowywało. Jednak nie był tu dowódcą, jedynie żołnierzem. Jak na shinobi przystało. Reprymenda kłopotliwych jednostek nie leżała w jego obowiązkach i nie planował jej wykonywać, toteż poza chwilowym odwróceniem wzroku, zwyczajnie wrócił oczami na ich dowódczynię, chcąc ewentualnie znać jej reakcję i dalsze rozkazy.

I się doczekał. Odpowiedzi na pytania nie zawsze były w pełni rzeczowe, ale pewna struna w duszy dawnego członka ANBU Ukrytej Skały, gdy czuł swoiste szpile wbijane w bezsensowne pytania białowłosego VIP wannabe. I jak osobiście nie uważał, by pytanie o badania laboratoryjne cieni było aż tak bezsensowne, tak widząc pragmatyzm ich dowódczyni nie było to coś zaskakującego. Pozbyć się problemu, a nie zrozumieć. Plus, jak sama powiedziała (co wywołało lekkie uniesienie kącika warg szatyna) - nie mieli jeszcze eksperta od Fūinjutsu. Jeśli nie dało się ich pojmać, do czego sztuki pieczętujące były jednymi z najlepszych, ciężko było je zbadać. A jeśli ich ciała się rozpadały... cóż, nie było za bardzo co badać, prawda? Należało jednak mieć na uwadze to, że Kensei nie planował narażać samego siebie, byleby tylko sprawdzić jak pieczęci działają na te stworzenia.

Ale nastąpiło też to, co w pewien sposób było pewnie oczekiwane przez wielu tu zgromadzonych. Reakcja na słowa gówniarza-alkoholika, który chyba zamiast mózgu myśli penisem. Choć osobiście uważał, że podejście, jakie zastosowała ich dowódczyni nie było dobrym środkiem edukacyjnym, gdyż w jego opinii jedynie utwierdzało go w tym błędnym zachowaniu, jakie to sobą reprezentował. Jednak nie planował komentować decyzji swoich przełożonych. Po podaniu komendy skinął jedynie głową, ustawiając się w odpowiednim miejscu i spoglądając na niebo. Przez myśl przeszło mu, czy przypadkiem technika Fūton: Taifūikka nie byłaby w stanie choć częściowo rozwiązać problemu chmur, jednak osobiście nie uważał się za odpowiednią osobę do tego typu działań. Nie był ekspertem Uwolnienia Wiatru, a także nie wiedział, czy ta technika miała dość mocy w sobie by to zrobić. Zachował to więc dla siebie.

Niemalże olał tłumaczenia białowłosego. Jak nie chciał wyjść na idiotę, wystarczyło słuchać Karakasa. Komentarz dotyczący Kyōkiego był oczywiście zbędny, jak cała osoba, którego on dotyczył. Podniósł wzrok jedynie na kobietę, z którą został dobrany w parę, gdy ta się oburzyła na tak proste słowa, które choć nie skierowane bezpośrednio do niej, zostały przez nią odebrane personalnie. Ach to oceniające spojrzenie typa, któremu zabrakło alkoholu. Gdyby faktycznie nie chciała dać się sprowokować, to by nie komentowała tego tak głośno. Westchnął. Przez moment wręcz żałował, że nie zapisał się do jakiejś innej grupy, gdyż zwyczajnie nie czuł profesjonalizmu od swoich towarzyszy.

Sam spojrzał trochę oceniająco na Serazę, gdy się do niego zbliżyła, ale głównie przez to, że wdała się w tak nieznaczące wymiany zdań. Kolejne punkty straciła, gdy zapytała go o pieczęci. Wypuścił z ust powietrze, ze swego rodzaju zażenowaniem, choć równie dobrze można było zinterpretować je jako głębszy wydech. W końcu nie każdy był ekspertem w zakresie pieczętowania i nie poświęcał temu tak dużo czasu, jak Kensei.
-Pieczętowanie to coś znacznie więcej niż pieczętowanie rzeczy w zwojach czy czymkolwiek innym. - powiedział spokojnie, po czym wystawił do niej rękę. -Możesz mówić mi Shitorin. - przedstawił się spokojnie swoim pseudonimem, uważając, że imię i nazwisko jest tu zbyteczne. Jego głos nie był zbyt donośny, raczej mając za zadanie dotrzeć tylko do jego rozmówczyni. Przedstawianie się pseudonimem ANBU mogło też być niebezpieczne, zwłaszcza, że co poniektórzy mogliby go kojarzyć, choć osobiście w to wątpił. Preferował jednak zwrócić się do swojej partnerki na pozycji po imieniu czy pseudonimie, aniżeli "ej ty", gdyby zaszła taka potrzeba. -Mam kilka innych rzeczy w zanadrzu, więc się o to nie martw. - dodał z lekkim uśmiechem, który może nawet... miał dodać jej otuchy? Ciężko powiedzieć.

Jedna osoba jeszcze zdecydowała się wrócić do swojego pytania, co na swój sposób wymagało pochwały. Był to dość ciekawy wątek i sam Kensei też z chęcią usłyszałby na nie odpowiedzi. Widział, że niektórzy zaczęli zagadywać do swoich partnerów, co on sam także wykonał, jednak nie czuł potrzeby przysłuchiwania się innym. Jego interesowało jego bezpośrednie wsparcie i tyle. Spojrzał na nią, a następnie zapytał:
-Mam nadzieję, że nie planujesz wdawać się w dalsze bezsensowne utarczki słowne? - a z kim to już było oczywiste. Nie mówił jakoś oschle, choć dało się w jego głosie wyczuć pewnego rodzaju zawód. Może nie był najmilszą osobą, jednak pewnego rodzaju profesjonalizm chciał zachować. Jeżeli kobieta miała się za to obrazić, najwidoczniej nie była tak profesjonalna, jak mógłby na to liczyć. A oczekiwania mimo jej wybuchu w stronę Kurogane jakieś miał.

Sam Kensei przed wymarszem tylko sprawdził, czy wszystko ma pod ręką. Z plecaka wyciągnął lokalizator, który następnie założył, by jeszcze przy okazji spojrzeć na kartkę od swojego kuzyna. Lokalizator jeszcze nie był uruchomiony, jednak lepiej mieć się w gotowości. Upewnił się także, czy w razie potrzeby bez problemu dosięgnie do średnich zwojów znajdujących się w torbie biodrowej i jeszcze ustawił je tak, by w razie problemu na pewno się nie pomylić. Wolał mieć możliwość szybkiego wyjęcia maski gazowej czy krótkofalówki. Przez moment Sereza mogła mieć wrażenie, że na nią intensywnie patrzał, gdzie w rzeczywistości myślał, czy będą się na tyle rozdzielać, by to ostatnie było im potrzebne. Zdecydował jednak się na razie wstrzymać i co najwyżej, w oczekiwaniu na rozkaz wymarszu, lekko rozciągnąć ręce, coby były gotowe do składania pieczęci.

► Pokaż Spoiler | Użyte techniki, atuty, przedmioty

Lokalizator

Koszt800 Ryō

Stack/Slot6/1

Urządzenie zakładane na jedno oko, pozwalające dostrzegać cel z daleka. Przybliżenie lornetki pozwala na dostrzeżenie celu już z kilometra, z dokładnością do 1 metra.