Osiedle w centrum

[Kaguya Kaede]

Osiedle w centrum

Stosunkowo niewielkie osiedle znajdujące się jednak w niemalże centrum Nichibotsu - ludność zamieszkająca tutaj jest przeróżna - można spotkać rodziny z dziećmi, które wprowadziły się tutaj po wojnie, ale także i staruszków zamieszkujące te ziemie od dobrych kilkudziesięciu lat. Architektura również jest mocno zróżnicowana - po niewielkie chatki, po naprawdę spore domostwa. Na osiedlu jest pełno zieleni, niemalże przy każdej uliczce rosną drzewa, krzewy czy mini kwiatowe ogródki, którymi opiekują się mieszkańcy osiedla. W jego centrum zaś znajduje się niewielki ryneczek, będący sercem lokalnej społeczności. Wokół niego są umiejscowione wszystkie potrzebne instytucje takie jak poczta, gabinet uzdrowiciela. Niedaleko również jest też miejscowy targ.

[Kaguya Kaede]

Ważna przesyłka | 大切の委託 Misja rangi D

Gracze Kamado Nezuko

Posty1

MG

To był naprawdę ładny dzień - świeciło słońce i było całkiem ciepło. Dla Nezuko zapewne dzień ten okazał się być jeszcze lepszym, gdy odwołali jej ostatnie zajęcia, ponieważ nauczycielka się rozchorowała i nie było nikogo na zastępstwo. Tak więc dziewczynka wróciła do domu nieco wcześniej niż zwykle. Zjadła obiad ugotowany przez swoją mamę, która jednak poprosiła córkę o pomoc - jej znajoma, pani Tanada (taka bardzo miła, starsza pani, która zawsze częstowała Nezuko herbatnikami!) zadzwoniła mówiąc, że złamała nogę i nie jest w stanie zrobić jakiejś rzeczy, którą miała wcześniej w planach i czy byliby w stanie jej pomóc. Mama Nezuko się zgodziła i tę ważną misję powierzyła córce - tak więc Kamado miała teraz bojowe zadanie - udać się do domu pani Tanady, który był w centralnej części stolicy, i zapytać w czym mogłaby jej pomóc.

Mama poprosiła ją, żeby poszła najszybszą możliwą drogą i się nigdzie nie zatrzymywała - ale to wcale nie było takie łatwe do zrobienia, biorąc pod uwagę fakt, że spotkała uroczego kotka - był biało - czarno - rudy nieco większy niż dłoń Nezuko. Siedział sobie pod krzaczkiem i miauczał strasznie głośno. Czyżby kitku potrzebowało pomocy?

[Uchiha Nezuko]

Dzień był przepiękny i gdyby nie fakt, że dziewczynka uwielbiała szkołę i się uczyć nowych rzeczy, stwierdziła by, że go w niej marnuje. Zwolnienie z ostatniej lekcji trochę zawiodło Nezuko lecz mogła być szybciej w domu więc jej pogoda ducha została zachowana na odpowiednim poziomie. Podczas obiadu naszykowanego przez Kie, młoda Kamado dowiedziała się, że pani Tanada potrzebuje pomocy. Fakt, że dziewczynka ją znała i lubiła oraz niewielka odległość od jej domu sprawiła, że mama ją poprosiła by się tam udała i wsparła staruszkę.

Nasza pilna uczennica nie czekając ani chwili odłożyła tylko plecak z książkami i wzięła niewielką torebkę w której miała swoją portmonetkę, chusteczki i kilka cukierków. Powiedziała mamie, że wychodzi i ruszyła czym prędzej. Szła swym normalnym tempem marszu, które było szybsze od tego, którym chodziły jej rówieśniczki. Nagle usłyszała miauczenie. Mały samotny kotek siedział pod krzakiem i dawał jasno znak, że coś jest nie tak.
- Ojej. Zgubiłeś się maluszku? - powiedziała do kruszynki wiedząc, że i tak nie odpowie. Dziewczynka rozejrzała się lecz nigdzie nie widziała innych kotów. Postanowiła coś sprawdzić. Skoro jej zmysł potrafi wyczuwać ludzi to może i zwierzęta tez? W końcu gdy się skupiła czuła bardzo niewielką aurę Ducha tej kruszynki. Wzięła głęboki wdech i przygotowała się na falę informacji jaka miała ją zaraz zalać.

Złożyła jedyną pieczęć jakiej się nauczyła od Aiko i rozszerzyła zasięg swojego sensora. Szybko chciała poszukać podobnych niewielkich aur zwierząt. Jeśli by nic nie znalazła przerwała by szybko by znów nie mieć zawrotów głowy. Szło jej coraz lepiej lecz wolała jeszcze nie przesadzać. Tak czy inaczej planowała podejść powoli do kotka i wziąć go na ręce. Jeśli wyczuje jakieś inne koty to się tam uda a jeśli nie to weźmie go ze sobą do pani Tanado i później poszuka rodziny kotka albo jej właścicieli.

► Pokaż Spoiler | Atut

SensorAtut wrodzony

Wrodzona zdolność do wyczuwania chakry. Aby wykrywać chakrę, postać musi się w tej kwestii skoncentrować i złożyć pieczęć. Dłuższa koncentracja lub próba robieniu wielu rzeczy naraz może skończyć się potężnym bólem głowy i krwawieniem z nosa. Im dłużej się skupia i koncentruje, tym większy zasięg i dokładność wykrywanej chakry.

► Pokaż Spoiler

Na zasięg wpływa również poziom Kontroli Chakry użytkownika. Jest możliwe wykrywanie bez pieczęci, jednak jest to ciężka sztuka i wymaga posiadania KC rozwiniętego minimum na poziom 7. Zasięgi wtedy nie są również takie imponujące. Wielkie kumulacje chakry, takie jak Bijūdama lub Bijū, jesteśmy w stanie wykryć bez problemu z około kilometra nawet bez składania pieczęci i niezależnie od naszego poziomu KC.
Od 6 rangi w KC możliwe jest wykrywanie jutsu. Łatwiej jest wykrywać techniki ofensywne, jak np. kula ognia, a bardzo trudno techniki bardziej subtelne np. Fūinjutsu. Jeżeli obserwujemy czyjś układ chakry, od tego poziomu wykryjemy też, gdy miesza on ją do jakiegoś jutsu.
Dodatkowo wykrywanie chakry ze złożoną pieczęcią nas kosztuje. Jest to koszt o wysokości połowy techniki B. Możliwe jest zapamiętanie chakry, jednak potrzebny jest do tego dłuższy kontakt z taką osobą. Przyjmujemy że 3 dni spędzone w towarzystwie tej osoby wystarczą na zapamiętanie. Wyjątkiem jest charakterystyczna chakra osoby np. Jinchūriki. Zdolność ta nie jest jednak idealna. Ma problemy z działaniem w tłumach, utrudniając precyzyjne określenie chakry konkretnych osób. Łatwiej wykryć jednak osoby zapamiętane i te z nietypową chakrą.
Dodatkowo osoby wyjątkowo utalentowane w tym zakresie posiadają możliwość rozróżnienia żywiołów chakry, jakimi dana osoba włada, jak bardzo na wykrywaniu musi się koncentrować, jak łatwo rozpoznać chakrę w tłumie czy wykryć sensora, kiedy on nas wykryje. Wymaga to jednak bardzo dużo treningu i uwagi (misja/fabuła po Biegłości związane ze zdolnościami sensorycznymi).

Ranga KC	Zasięg bez pieczęci	Zasięg z pieczęcią
8	5	200

[Kaguya Kaede]

Ważna przesyłka | 大切の委託 Misja rangi D

Gracze Kamado Nezuko

Posty2/

MG

Są różne dzieci - niektóre naprawdę bardzo lubiły chodzić do szkoły, inne nieco mniej. Najwidoczniej Nezuko należała do tej pierwszk grupy, ale nic straconego tak naprawdę - dzięki temu, że spędziła mniej czasu w szkole, miała dłuższy dzień i więcej szans na jakieś super przygody czy być pomocną, jak to miała w zwyczaju - bądź co bądź, ale dziewczynka nie raz już udowodniła, że zawsze innym z chęcią pomoże. Rodzice dobrze ją wychowali i zapewne wyrośnie na dobrego człowieka!

Nezuko nie mogła kotka zostawić - przejęta jego losem, postanowiła pomóc. Maluch wyglądał na naprawdę bardzo przestraszonego i zdecydowanie powinien być jeszcze pod opieką matki, a nie wałęsać się samemu po ulicach. Kociak nie miał też żadnej obróżki, która mogłaby świadczyć o tym, że do kogoś należał.

Młoda Kamado postanowiła użyć swojego wrodzonego atutu, z którego została nauczona korzystać niedawno. I to był całkiem dobry pomysł! Jakieś sto metrów na wschód dziewczynka wyczuła grupkę kilku mniejszych oraz jednego większego kota. Kto wie, może to właśnie była jego mama? Na pewno warto było to sprawdzić! Nezuko musiała jednak pomyśleć, jak przekonać też kotka do siebie - wszelkie próby wzięcia na ręce czy pogłaskania kończą się syczeniem i kuleniem się malucha, więc takie na siłę branie zwierzaka na ręce mogło spowodować dla niego niepotrzebny stres.

[Uchiha Nezuko]

Plan Nezuko był dość prosty i o dziwo zadziałał. Wyczuła niewielkie skupisko energii które były bardzo podobne do tego malucha. Szybko skróciła zasięg swojego zmysłu do codziennej długości by znów nie zakręciło jej się w głowie. W końcu jeszcze tyle miała do zrobienia! Spojrzała w kierunku gdzie wyczuła wcześniej koty by zapamiętać kierunek. Teraz czekało ją to trudniejsze zadanie. Musiała przekonać kotka do siebie oraz przetransportować go bezpiecznie. Już raz była w podobnej sytuacji gdy to zgubiła się kocia mama z swoim dzieckiem. Postanowiła, że postąpi podobnie. Podwinęła spódniczkę i ukucnęła w odległości, w której maluch czuł się komfortowo. Wyciągnęła rękę i po prostu czekała. Zbliżała się powoli starając się odczytać emocje kotka. Jeśli by jej się udało pogłaskała by go chwilę by się do niej przyzwyczaił.

Ale to nie było wszystko. Nezuko miała jeszcze asa w rękawie. A dokładniej mówiąc, papierek po cukierku w torebce. Była to dość prymitywna kocia zabawka lecz nic lepszego pod ręką nie było. Zresztą pani Ping jej kiedyś opowiadała, że kupowała swoim pociechą zabawki a one i tak wolały kartony czy folie w które to zabawki były zapakowane. Uzbroiła się w cierpliwość i rozpoczęła swoje podchody.

[Kaguya Kaede]

Ważna przesyłka | 大切の委託 Misja rangi D

Gracze Kamado Nezuko

Posty3

MG

W kierunku, w którym Nezuko wyczuła koty była wyróżniający się na tle innych budynków bar z ramenem, którego "szyld" został pięknie wykaligrafowany na lampionie. To był dobry punkt orientacyjny na dalsze poszukiwania kociej rodziny zagubionego malucha.

Dziewczynka postanowiła w kwestii kotka na cierpliwość - wyciągnęła do niego rękę i po prostu czekała. Ten siedział skulony pod krzakiem i patrzył się na nią tymi swoimi wielkimi oczyskami z lekkim przerażeniem. Nie ma co się dziwić - ulica o tej porze była dosyć gwarna, dużo ludzi przez nią przechodziło, więc dla takiego malucha musiało to być niemiłe doświadczenie. Na pewno bardzo stresujące!

W pewnym momencie młoda Kamado postanowiła wyciągnąć asa z rękawa - czyli papierek po cukierku. Kotek zdecydowanie się nim zainteresował. Nezuko mogła zobaczyć jak powolutku wstaje na łapki i wychodzi spod tego krzaka. Ślamazarnie, łapki mu się jeszcze trochę plątały, jakby nie do końca wiedział jak ich używać. Ten zaczął wąchać papierek (a przy tym i rękę dziewczynki, który go trzymała). Usiadł znowu, tym razem przed samą Kamado i zaczął machać prawą łapką, jakby chciał się pobawić. To był dobry znak! Próba pogłaskania kota okazała się też być sukcesem - powoli kotek się do dziewczynki przyzwyczajał - na tyle, żeby Nezuko mogła go wziąć na ręce, nic tylko skierować swoje kroki w kierunku baru z ramenem.

[Uchiha Nezuko]

Cierpliwość dziewczynki się opłaciła i po wyjęciu szeleszczącego papierka kotek się wreszcie zainteresował. Nezuko mogła wreszcie pogłaskać go po mięciutkim futerku. Była to bardzo przyjemna i satysfakcjonująca chwila. Niestety wszystko co dobre szybko się kończy i młoda Kamado przypomniała sobie co tak właściwie tutaj robiła. Ostrożnie wzięła malucha na rączki dalej się bawiąc z nim papierkiem, po czym włożyła go do swojej torebki. Powinien być na tyle mały, że zmieścił by się do niej bez problemu. Bawiła się z nim i go głaskała przez całą drogę by nie bał się aż tak bardzo.

Ruszyła więc szybko w stronę miejsca, gdzie wyczuła inne koty. Jeśli nie mogłaby ich znaleźć ponownie by poszerzyła zasięg swojego zmysłu sensorycznego. Awaryjnie zawsze mogła zapytać w budce z ramen. Gdyby grupka kotów jednak była rodziną maluszka, to Nezuko planowała go tam zanieść i oddać mamie pod opiekę. W końcu musiała się spieszyć do pani Tanady.

[Kaguya Kaede]

Ważna przesyłka | 大切の委託 Misja rangi D

Gracze Kamado Nezuko

Posty4

MG

Sztuczka z papierkiem okazała się być naprawdę bardzo skuteczna i zdecydowanie uspokoiła kotka, który jednocześnie nabrał nieco pewności siebie i nie był tak przestraszony. Nezuko chyba miała dar do przekonywania do siebie zwierząt, bo to nie był pierwszy raz, gdy jakiemuś pomogła, więc coś w tym zdecydowanie musiało być!

Będąc w okolicy baru z ramenem, dziewczynka zobaczyła boczną uliczkę pomiędzy budynkami. Była stosunkowo wąska i było w niej nieco ciemno. Jednakże, używając sensora ponownie, dziewczynka nie miała najmniejszych wątpliwości co do tego, że kocia rodzinka była właśnie tam - na samym końcu uliczki, która okazała się być ślepym zaułkiem. Dziewczynka wchodząc tam i docierając na miejsce, nie mogła mieć żadnych wątpliwości co do tego, że to była właśnie rodzina malca - większość kotków była do niego podobna, sama mama miała równie śliczną, trójkolorową sierść. Przy kotkach były miseczki z wodą i jedzeniem, więc ktoś je dokarmiał - zapewne pracownicy baru sushi.

Kładąc kotka na ziemię, Nezuko mogła zobaczyć jak mama do niego podchodzi. Najpierw nieco niepewnie, obwąchując kocie, jakby się upewnić, że to jej... a następnie polizała malca. To był dobry znak dla młodej Kamado - spełniła swoją powinność i nic więcej nie mogła tutaj tak naprawdę zrobić, trzeba było więc ruszać do domu pani Tanady, bo już trochę czasu minęło, odkąd z domu wyszła, a miała przecież tam iść najkrótszą z możliwych dróg!

Po drodze nic już wielkiego się nie stało - reszta wędrówki minęła dziewczynce spokojnie i ta w końcu dotarła na odpowiednią ulicę. Dom pani Tanady wyróżniał się spośród wszystkich - miał piękny ogród, pełen różnych kwiatów, krzewów i było nawet oczko wodne, w którym pływały kolorowe rybki. Teraz pozostawało ważne pytanie - czy dziewczyna postanowi zapukać do drzwi przy pomocy dłoni, ekstrawertycznej kołatki w kształcie lwiej głowy, czy użyć dzwonka?

[Uchiha Nezuko]

Dzięki nowo odkrytym umiejętnością dziewczynce udało się odnaleźć rodzinę zagubionego kotka. Co prawda od zawsze posiadała ten zmysł lecz dopiero niecały miesiąc temu go ponownie odkryła, lub może raczej przestała ignorować albo zaczęła zauważać. Tak czy inaczej wyglądało na to, że wszystko miało się dobrze skończyć. Gdy mama maluszka obwąchała go i polizała dziewczynka uśmiechnęła się z radości. Zrobiła dobry uczynek. Przyjrzała się kociej rodzince i przypomniała sobie jedną z lekcji którą miała w szkole. Tylko dziewczynki posiadają 3 kolorowe futerka. To by oznaczało, że maluch którego znalazła nie był kotkiem tylko kotką. Kiwnęła kilka razy głową przyznając sama sobie rację po czym szybko wstała. Miała przecież jeszcze coś do załatwienia!

Ruszyła truchtem w stronę domu pani Tamado. Może i była słaba lecz jeśli chodziło o kondycje i szybkość nie miała sobie równych wśród całej szkoły. Zwinnie wymijała ludzi na ulicy. Jej refleks i niewielki wzrost jej w tym mocno pomagał oczywiście. Gdy tylko zjawiła się pod drzwiami, wyrównała oddech biorąc kilka głębszych wdechów i wygładziła swój uniform. W końcu zdecydowała się użyć dzwonka. Jeśli by nie zadziałał oczywiście zapuka lecz tak czy inaczej musiała poinformować o swoim przybyciu. Czekała cierpliwie na jakiś odzew lub aż staruszka otworzy. Wiedziała, że ma złamaną nogę więc poruszanie się mogło być dla niej problematyczne. Jeśli wezwała by ją do środka to za pozwoleniem by weszła i udała się do niej. Jeśli otworzyła by jej własnoręcznie to w zasadzie nic by to nie zmieniło. Nezuko skłoniła by się lekko składając rączki razem.
- Dzień dobry pani Tanado. Przepraszam, że tak późno lecz musiałam pomóc małemu kotkowi, który się zgubił. W czym pani potrzebuje pomocy?

[Kaguya Kaede]

Ważna przesyłka | 大切の委託 Misja rangi D

Gracze Kamado Nezuko

Posty5

MG

Prawdę powiedziawszy, to Nezuko dzisiaj zrobi dwa dobre uczynki – bo nie dość, że pomogła zagubionemu kociakowi wrócić do mamy, to jeszcze przecież była pani Tanada, która też tej pomocy potrzebowała i na dziewczynkę czekała, więc zdecydowanie musiała się pospieszyć. Nie miała czasu do stracenia.

Dziewczynka w końcu znalazła się pod domem pani Tanady i postanowiła użyć dzwonka. Jeden, raz, drugi trzeci – nie było odpowiedzi ze strony staruszki. Musiała podzwonić dłuższą chwilę, żeby nagle usłyszeć krzyk kobiety:

- Z tyłu domu na werandzie!

Gdy dziewczynka się tam udała, zobaczyła panią Tanadę siedzącą na krześle. Obandażowana i usztywniona noga była położona na taborecie naprzeciwko, zapewne takie było zalecenie medyka. Kobiecina popijała herbatkę, którą miała na stoliku. Po drugiej jego stronie stała pusta czarka, jakby na kogoś czekała! Oprócz tego na stoliku były też herbatniki, różnokolorowe mochi i inne łakocie.

- Dzień dobry dziecko! – powiedziała bardzo głośno kobieta, niemalże krzyknęła. – Cieszę się, że przyszłaś, usiądź, poczęstuj się! Herbatki?! Ciasteczka?! – staruszka cały czas mówiła podniesionym głosem, jednakże uśmiechała się ciepło do Nezuko. – Co Cię tu sprowadza?! – zapytała, pomimo tego, że dziewczynka powiedziała, czemu tutaj jest.

[Uchiha Nezuko]

Nezuko czekała dzielnie przy drzwiach czekając na reakcję pani Tanado. Dzwoniła kilka razy oraz pukała lecz bez odzewu. W końcu dobiegł ją głos z tyłu domu. Dziewczynka pokiwała przecząco głową przykładając rękę do czoła. Przecież mogła poszerzyć swój zmysł sensoryczny by odnaleźć staruszkę. No ale co się stało to się nie odstanie. Musi wyciągnąć z tego lekcję. Ruszyła szybko na werandę za domem i przywitała się. Mimo iż młoda Kamado stała może dwa metry do niej ta nie przestawała krzyczeć. Może miała coś ze słuchem?
- Niee, dziękuje pani. Nie musi pani już krzyczeć.
Mówiła głośno i wyraźnie by starsza pani ją zrozumiała, jeśli faktycznie miała coś ze słuchem.
- Przysłała mnie mama. Mówiła, że potrzebuje pani pomocy. Więc co trzeba zrobić?
Wytłumaczyła kobiecie jeszcze raz co tu robi. Czekała cierpliwie na instrukcje w czym trzeba wesprzeć panią Tanado.

[Kaguya Kaede]

Ważna przesyłka | 大切の委託 Misja rangi D

Gracze Kamado Nezuko

Posty6

MG

Dziewczynka dopiero niedawno się nauczyła korzystać ze swojego sensora, więc jeszcze nie jest przyzwyczajona do jego używania. Jednocześnie, nie ma co z tym przesadzać, bo jednak potrafiło mieć to skutki uboczne, a jeszcze musiała pomóc pani Tanadze. Najważniejsze, że koniec końców staruszka się odnalazła na tyle domu.

Kobieta była widocznie niepocieszona faktem, że Nezuko nie chciała się poczęstować herbatką czy ciasteczkami, no ale trudno. Jej strata, jak będzie jednak chciała, to mogła sobie wziąć.

- Nie krzyczę przecież! - odpowiedziała kobieta ze znacznie bardziej podniesionym głosem. Zdecydowanie miała coś ze słuchem, więc dobrze, że dziewczynka mówiła do niej wyraźnie. - Aaa! Tak, tak! Napisałam list do mojej siostry i chciałam go wysłać, ale no zdarzył się ten wypadek i masz ci los! - Westchnęła staruszka. - Jak wejdziesz do domu, skręcisz w prawo to na komodzie będzie ten list! Na poczcie musisz kupić znaczek, dam Ci oczywiście pieniądze na to! A potem po prostu wrzucisz do skrzynki! Jesteś w stanie to dla mnie zrobić?! - zapytała kobieta.

Jeżeli Nezuko się zdecyduje na pomoc staruszce i wejdzie do domu, to bez problemu znalazła tę komodę, o której była mowa. Pojawiała się tylko przeszkoda - Kamado była nieco za niska - nawet gdy stanęła na palcach - żeby sięgnąć po list, który leżał na samym jej tyle, więc musiała coś wymyślić. W salonie, w którym się znajdowała była jedynie spora kanapa i fotel, który wyglądał na zdecydowanie zbyt ciężki, żeby go przesunąć pod mebel.

[Uchiha Nezuko]

Tak jak Nezuko podejrzewała, staruszka nawet nie miała pojęcia, że mówi podniesionym głosem. No ale to w niczym nie przeszkadzało przecież. Widząc smutną minę pani Tanado, młoda Kamado postanowiła wziąć jedno ciasteczko. Podczas gdy ona jadła, starsza pani tłumaczyła co trzeba zrobić. Wysłanie listu nie było raczej trudnym zadaniem. Nezuko kiedyś razem z mamą była na poczcie a jeśli będzie trzeba to zapyta panią za ladą o pomoc gdyby czegoś zapomniała. Kiwnęła głową na znak, że się zgadza i ruszyła do domu szukać listu.

Idąc drogą wskazówek pani Tanado, szybko odnalazła właściwą komodę. Równie szybko okazało się, że Nezuko jest trochę za niska. Miała jednak na to odpowiedź. Skupiła się i złożyła jedyną znaną jej pieczęć. Ćwiczyła dużo tę technikę i już nie zostawiała wgnieceń jak na drzewie w ogródku. Wchodząc do środka zdjęła buciki więc nie było ryzyka, że zostawi ślady. Zrobiła dosłownie dwa kroki na komodę by szybko sięgnąć list i wrócić na podłogę. Wcześniej oczywiście rozejrzała się czy nikt nie patrzy. Ta tajemnica jeszcze nie powinna wychodzić na jaw. Jeśli wszystko by poszło bez zbędnych komplikacji, dziewczynka wróciła by na werandę by upewnić się, czy to aby na pewno ten. Gdyby wszystko poszło po jej myśli to kolejnym punktem była by poczta znajdująca się niedaleko. Buty na nogę a ciasteczko na drogę!

[Kaguya Kaede]

Ważna przesyłka | 大切の委託 Misja rangi D

Gracze Kamado Nezuko

Posty7

MG

Nezuko postąpiła bardzo sprytnie, korzystając z umiejętności, której się niedawno nauczyła. Zamiast szukać np. krzesła, po prostu weszła na komodę i sięgnęła po ten list bez najmniejszych problemów. Wychodząc z salonu, staruszka ją jeszcze zaczepiła, dając kilka ryo na znaczek dała dziewczynce również całe opakowanie herbatników na drogę. Bo przecież nie może jej puścić tak bez jedzenia, prawda?

Droga na pocztę minęła Kamado już bez większych problemów – dotarła na miejsce i po chwili czekania w kolejce udało się jej kupić znaczek. Dziewczynka tak naprawdę nie musiała zrobić zbyt wiele z tym listem – był już zaadresowany, więc wystarczyło, że przykleiła znaczek i wrzuciła go do specjalnej skrzynki. Poradziła sobie z tym bez najmniejszego problemu.

Koniec końców Nezuko zaliczyła dzisiaj dwa dobre uczynki – nie dość, że pomogła kotkowi wrócić do mamy, to jeszcze wysłała list dla pani Tanady. Powoli już się też robiło późno i słońce zaczynało zachodzić, więc to był znak, że pora było wracać do domu.

KONIEC

Wynagrodzenie dla Nezuko: 2 PD, 4 PT, 250 Ryō + paczka herbatników maślanych (15 sztuk w paczce).
Wynagrodzenie dla MG: 2 PB, 4 PT, 200 Ryō