• Ogłoszenia
  •  
    Aktualności fabularne
    Obecna pora roku: Wiosna 164r.

    Poniżej znajdują się ostatnie wydarzenia oraz ważniejsze ogłoszenia. Są one często opatrzone datą dodania, przy czym najświeższe informacje umieszczone są na samym początku listy.

    30.01.2024 - rozpoczęcie wydarzenia wioskowego w Sakuragakure. Więcej informacji w najnowszych aktualnościach fabularnych.
    29.01.2024 - oficjalne zakończenie eventu Arc II: Pierwsza Konfrontacja. Podsumowanie można znaleźć w aktualnościach fabularnych.
    Kącik Nowego GraczaSamouczek Wzór Karty Postaci AtrybutyRozwój postaci i koszty chakry Atuty Klany i organizacje Informacje o świecie Handbook
    Powyższe tematy powinny zawierać wystarczająco informacji, by móc bez przeszkód napisać Kartę Postaci i rozpocząć grę. W przypadku dalszych niejasności, zapraszamy do kontaktu zarówno na chatboxie, przez wiadomości prywatne oraz przez nasz serwer Discord.
    Administracja
    Pingwinek Chaosu
    Główny Administrator
    Norka
    Główna Mistrzyni Fabularna
    Hefajstos
    Główny Moderator Kuźni
    Tora
    Główny Moderator Technik

    W przypadku jakichkolwiek pytań bądź uwag, powyższe osoby zajmują się wyszczególnionymi w ich tytułach zagadnieniami. Pomocą służy również cała kadra forum, wraz z moderatorami. Zapraszamy również do dołączenia do forumowego Discorda.
    Kadra Sakura no HanaDiscord Sakura no Hana
     

Suna no Kuni - informacje o kraju

Niewielki skrawek pustyni na południu Kaze no Kuni już wielki temu zyskał status kraju. Kraju, o którym w rzeczy samej niewiele wiadomo przez kompletny brak zainteresowaniem zarówno Krajem Piasku przez innych, co okazało się działać w pewien sposób w drugą stronę. Ziemia (prawie) Niczyja. Zostawiona sama sobie, bez jakiejkolwiek większej polityki, zasobów wartych podboju czy technologii, jaką miło by było zdobyć tylko i wyłącznie dla siebie. W związku z tym powstało kilka plotek, z czego najpopularniejsza jest ta, jakoby od początku istnienia kraju, jego władca nie zmienił się ani razu. Inną zaś jest to, że sama pustynia broni dostępu do Kraju Piasku, zsyłając potężne burze piaskowe na każdego, kto zbliżyłby się chociażby do granicy wyznaczanej przez gruby, wysoki mur z piaskowca przyozdobiony statuami panującego Faraona, odzianego zdecydowanie odmiennie niż to, do czego można przywyknąć na dworze Feudałów.
Awatar użytkownika
Pingwinek Chaosu
Administrator
Posty: 824
Rejestracja: 26 kwie 2021, 21:02
Karta Postaci:
Osiągnięcia:

Suna no Kuni - informacje o kraju

Suna no Kuni | Kraj Piasku砂の国
StolicaKoruna
FaraonSzechemchet Seti
Wioska ninjaBrak
Niewielki skrawek pustyni na południu Kaze no Kuni już wielki temu zyskał status kraju. Kraju, o którym w rzeczy samej niewiele wiadomo przez kompletny brak zainteresowaniem zarówno Krajem Piasku przez innych, co okazało się działać w pewien sposób w drugą stronę. Ziemia (prawie) Niczyja. Zostawiona sama sobie, bez jakiejkolwiek większej polityki, zasobów wartych podboju czy technologii, jaką miło by było zdobyć tylko i wyłącznie dla siebie. W związku z tym powstało kilka plotek, z czego najpopularniejsza jest ta, jakoby od początku istnienia kraju, jego władca nie zmienił się ani razu. Inną zaś jest to, że sama pustynia broni dostępu do Kraju Piasku, zsyłając potężne burze piaskowe na każdego, kto zbliżyłby się chociażby do granicy wyznaczanej przez gruby, wysoki mur z piaskowca przyozdobiony statuami panującego Faraona, odzianego zdecydowanie odmiennie niż to, do czego można przywyknąć na dworze Feudałów.
Położenie geograficzne
Tak jak często granice krajów wyznaczane są przez naturalne ukształtowanie terenu, tak w przypadku Kraju Piasku jest to temat budzący wiele sprzecznych opinii. Jedno twierdzą, że została ona uformowana sztucznie i wzdłuż niej poprowadzono mur. Inni zaś uważają, że istotnym czynnikiem były burze piaskowe, jakie często nawiedzając północne rubieże kraju zaczęły znaczyć granicę na środku pustyni pomiędzy Suna no Kuni, a Krajem Wiatru. Piasek przykryty jest w całości pustynią. Piaszczystą i pełną wydm, jaka nie daje szczególnie pola do upraw. Na granicy z morzem, ta przekształca się stopniowo w tereny żwirowe oraz pokryte rzeczywistą ziemią, pozwalającą na jako takie zadbanie o dobrobyt kraju, jakiego populacja jest stosunkowo niewielka. Na zachodzie granicy z Gin no Kuni, zaś za Górami Mugen rozciąga się reszta pustyni, którego swego rodzaju część stanowi fragment umieszczony na Starym Kontynencie. Kilka niewielkich oaz sprzyja koczowniczemu trybowi życiu kilku grup Beduinów, jednak większość ludności skupiona jest w stolicy oraz dwóch największych portach kraju. Wyróżnić można porę suchą oraz deszczową, tak samo jak ogromne wahania temperatur pomiędzy dniem, a nocą. Za dnia bowiem potrafią sięgać do 40 stopni Celciusza, niejednokrotnie spadając nocą do okolic 10 stopni czy nawet 0 porą suchą, a poniżej tej wartości w porze deszczowej.
Fauna i flora
Fauna i flora to coś, o czym w Suna no Kuni się nie mówi. Nie dlatego, że zupełnie nie istnieją bądź stanowią element ubogi w całym kraju, ale przez to, jak ukształtowała się przez lata izolacji ze Starym Kontynentem, oddając ją na pastwę wszystkiego, co mogłoby zejść z Gór Mugen oraz pod rękę samego Króla-Słońca, Szechemchet Setiego. Cokolwiek bowiem zamieszkuje Suna no Kuni pochodzi albo z rąk Faraona, albo przyszło z gór... i czasami również pod rękę Faraona. Na zachodzie kraju, gdzie teren jest bardziej kamienisty ze względu na powoli formujące się Góry Mugen już na terenie Gin no Kuni, spotkać można taniyn. Jest to tutejsza nazwa na gada o czterech kończynach, wężowatym łbie oraz błoniastymi skrzydłami pomiędzy przednimi kończynami, a resztą ciała. Łuski ma prawie że białe, często kremowe lub o barwie kości słoniowej. Paszczę ma pełną ostrych kłów, za którymi schowany jest rozdwojony język. Jaszczurzy ogon przyozdobiony ma zaś grotem, tworząc obraz sunijskiej wywerny, jednak nieco mniejszej niż można spotkać w innych rejonach świata. Bez problemu jednak dałaby unieść do dwóch ludzi, jakich to jeszcze żywych lubią znosić do swoich leży wysoko w górach. Są mało wybredne jeśli chodzi o pożywienie, głównie racząc się mięsem wszelakiego rodzaju, po padlinę sięgając jednak tylko w ostateczności. Jad na końcu ogona oraz ten, w jaki uzbrojone są ich zęby jadowe wystarczą, by jedno ugryzienie doprowadziło do częściowego paraliżu ofiary wielkości bizona.

W większości wypadków taniyn nie mają szczególnego problemu ze znalezieniem pożywienia na miejscu przez żyjące w okolicach gór ghufiry. Jeden ghufir przypomina surykatkę o bardzo wydłużonym cielsku pokrytym krótkim, szarym futrem. Ich szpony są na tyle twarde i ostre, że są w stanie drążyć skały tak, jakby kopały w miękkiej ziemi. Ich kończyny przednie są przez to dużo bardziej masywne niż tylne. Z natury roślinożerne, jakie wzbogacają często swoją dietę o dżdżownice i inne insekty żyjące pod ziemią - co pomaga im przetrwać w momentach, kiedy roślinność jest zbyt skąpa, by je wszystkie wyżywić. Ghufiry rozmnażają się bowiem bardzo szybko, mogąc odbudować zdziesiątkowaną populację w kilka miesięcy. W momencie jednak, kiedy ta jest zbyt liczna, by wyżywić się na opanowanym terytorium - ghufir mają do wyboru albo oddzielić się grupą od stada w poszukiwaniu nowego terytorium, bądź zostać zagryzionym przez pobratymców. Ze względu jednak na ograniczone i tak zasoby wzdłuż całych Gór Mugen, dużo częściej idzie zaobserwować występowanie drugiej opcji.

Większym problemem są zwierzęta pustyni. To na niej głównie żyją ludzie, nie zapuszczając się w kierunku gór głównie przez wzgląd na taniyn, jakie są wystarczającym utrapieniem dla górników zarówno z Suna jak i Gin no Kuni. Pod piaskami żyją bowiem thueban alsahra, jakie uważane są za krewnych vij z Sabaku no Kuni. Są to ogromne węże z przednimi kończynami mniej więcej metr od łba otwierającego się niczym kielich kwiatu. Posiada ostre zęby, a chociaż są mniejsze od vij, stanowią największą zagadkę dla mieszkańców kraju. Tak jak nie ma wątpliwości, że nawet jeden z nich jest w stanie bez problemu zabić grupę cywili, tak ich sposób poruszania się sugeruje, jakoby kopały one cały system tuneli swoimi ogromnymi, mającymi do dwóch metrów średnicy cielskami. Niektórzy jednak uważają, że pod pustynią znajduje się olbrzymie, pradawne miasto, jakie muszą używać jako miejsce swojego żerowania, kiedy akurat nie wychylają się znad piasków w poszukiwaniu jedzenia.

Ostatnim, wartym odnotowania przedstawicielem lokalnej fauny jest aljueran. Są to ogromne skarabeusze wielkości konia, o chitynowej skorupce, jaka po rozwarciu pokazuje parę błoniastych skrzydeł gotowych do lotu. Aljuerany stanowią zwierzęta pociągowe, jednak wiele z nich można znaleźć również na wolności czy nawet jako zwierzę domowe pod postacią odmiany aljueran manzil, jakie dorastają jedynie do rozmiarów wilka, czy aljueran eadi, o dużo bardziej masywnej, wzorzystej skorupie, jakie chociaż uchodzą za gatunek dziki, przez niektórych trzymane są w domostwach ze względów estetycznych. Żywią się insektami, roślinami oraz owocami. Spokojne, nie wykazują agresywnego zachowania, zaś zaatakowane wolą odlecieć niż walczyć. Istnieje legenda, że istnieje jeszcze jeden gatunek tego zwierzęcia - aljueran seti. Ma być to ogromny skarabeusz wielkości słonia, o czarnej skorupie twardszej niż najlepsza stal, a na domiar tego - potrafiący władać piaskiem. Ma być on królewskim skarabeuszem na dworze samego Faraona, jednak brak osób, które mogłyby potwierdzić jego istnienie.

Reszta fauny jest dość standardowa. Fenki czy hieny spotykane są bliżej wybrzeża, gdzie poławia się karpie, sumy, dorsze, flądry oraz rekiny, zaś co bardziej wytrawni zapuszczają się dalej na połów wielorybów oraz delfinów. Podobnie ma się z florą, gdzie w górach dominują krzewy oraz drobna roślinność zdolna przetrwać w niekorzystnych, górskich warunkach, bardziej rozrastając się w dolinach rzek przepływających przez Gin no Kuni. Całe wybrzeże stanowi miejsce upraw - zarówno bawełny, kukurydzy jak i cytrusów, gdzie można wyróżnić również niewielkie poletka zbóż, które dzięki boskiej ręce Faraona idealnie znoszą wysokie temperatury oraz pogodę regionu.
Gospodarka
Kraj jest dość zamknięty pod względem kulturowym, jednak nie odmawia handlu sam z siebie. Na dobrą sprawę posiada dwa ogromne porty, będące oczkiem w głowie samego Faraona - Szaruna oraz Al-Kantara. Są one stosunkowo otwarte dla osób chcących handlować z tutejszą ludnością, jednak najczęściej można spotkać tutejszych kupców, jacy na swoich barkach sprowadzają towary z reszty kontynentu. Głównie ściągane są warzywa oraz zioła, często w towarzystwie innych zbóż niż te rodzime. Sami zaś chętnie sprzedają nadwyżkę kukurydzy, wydobywanych metali czy szkło z miejscowych szklarni. Rzecz jasna nie da się przegapić skrzyń z bawełną, która również, w różnych formach i postaciach, jest sprzedawana dalej. Największym popytem cieszą się kolorowe tkaniny, jakie kupowane są głównie przez co bogatszych mieszkańców zarówno Starego, jak i Nowego Kontynentu.
Koruna - stolica oraz architektura
W przeciwieństwie do tego, co można by założyć - stolica nie leży nad samą wodą. Nie leży nawet nad rzeką. Zamiast tego wykopano kanał, jaki prowadzi prosto z oceanu do pałacu Faraona, wpływając wprost do fosy okalającej najważniejszy budynek w całym kraju. Wokół pałacu wzniesiono ogromne miasto z piaskowca, tworząc je na planie koła. Sam pałac otoczony jest wysokim murem ozdobionym posągami Jaśnie Panującego, zaś do środka ma dostęp każdy mieszkaniec kraju. Specjalnie wydzielona przestrzeń administracyjna zwana Zewnętrznym Pałacem jest miejscem urzędowania najważniejszych przedstawicieli państwowych, wykonujących swe obowiązki. Wewnętrzny Pałac jest zamknięty niemal dla wszystkich. Jedynie na samych obrzeżach dostrzec można straż, jednak jego środek jest niemal pusty i tylko osoby zaproszone przez samego Faraona mają prawo wstępu. Wszędzie widać przepych, portrety, freski, płaskorzeźby oraz popiersia, jakie głównie dedykowane zostały Faraonowi.

Najbliżej fosy pobudowane zostały domy urzędników państwowych, często ozdobione względem gustu tamtejszych mieszkańców. Dominują domy dwupiętrowe z altanami w niewielkich, grodzonych ogrodach, jaki wystrój jest ograniczony brakiem dobrych ziem do uprawy ładniejszych roślin. W związku z tym co bogatsi inwestują w niewielkie szklarnie. Im dalej od pałacu, tym mniej okazałe domy. Za dzielnicami urzędników, znaleźć można dalej domostwa bogatszych mieszkańców, głównie kupców. Jeszcze dalej - rzemieślników. Biedniejsi osiedlają się z kolei na obrzeżach, często budując domy w mniej uporządkowany sposób, niż ma to miejsce w ścisłym centrum, gdzie prócz dzielnic mieszkalnych są również liczne sklepy czy rynek. Nawet niewielki dok można znaleźć wybudowany na kanale, którym mniejsze statki zwożą dobra z miejscowości nadmorskich.
Polityka - wewnętrzna i międzynarodowa
Polityka Suna no Kuni stanowi prawdopodobnie najbardziej ciekawy temat w kwestii kraju, może tuż za samą kulturą regionu. Kraj ten nie prowadzi polityki międzynarodowej. Istnieje jednak pewna niespisana nigdzie umowa czy zasada pomiędzy Krajem Piasku, a Krajem Wiatru - tak długo, jak Kaze nie interesuje się terenami Suny, tak Suna nie interesuje się Kaze. Całkiem prosta zwłaszcza, że w najgorszym wypadku to Kraj Piasku miałby najwięcej do zyskania na konflikcie. Stąd też raczej, pomimo dzielenia granicy, nie ma większych interakcji politycznych pomiędzy owymi nacjami już od wielu wieków. Dzięki swojemu położeniu nie musi się martwić innymi sąsiadami, zaś Gin oraz Kin no Kuni przez swój status oraz sytuację, traktowane są raczej jako bezpański obszar niż faktyczne kraje mogące zagrozić Krajowi Piasku.

Trochę inaczej sprawa ma się z tym, jak władza prezentuje się w środku. Szechemchet Seti zasiada na tronie już ponad 700 lat, jednak istnieją pogłoski, że jest to wartość mocno zaniżona ze względu na niedokładnie prowadzone kroniki przed tym okresem. Król-Słońce, Bóg Pustyni, Najwyższy Faraon - przydomków ma wiele, a to zaledwie garstka. Specjaliści spierają się nad ich oficjalną liczbą, która wacha się pomiędzy 1723 a 2361. Różne książki specjalistyczne podają różną ich ilość, niektórych nie uznając ze względów merytorycznych. Wszechmocny i wszechpotężny, stanowi bóstwo tutejszych mieszkańców, jacy wedle tradycji stawiają w każdym mieście co najmniej 10 posągów swojego władcy dla uświetnienia danego miejsca, aniżeli przez jakiekolwiek względy religijne czy i inne ustawy. W kraju nie ma opozycji. Faraon ma za to szereg doradców o różnych opiniach, których słucha - a czasami nie. Duży nacisk stawia na edukację, zobowiązując każde dziecko od 5 roku życia do uczęszczania do jednej z placówek dydaktycznych na koszt państwa. Tam prócz zdolności praktycznych uczone są czytać oraz pisać, a oprócz tego mogą liczyć na zgłębienie zagadnień z zakresu nauk ścisłych, matematyki, sztuki czy, co najważniejsze historii. Wszystkie książki edukacyjne potrzebują akceptacji Wielkiej Rady sprawdzającej ich treści ze stanem faktycznym. Gdyby jednak wziąć książki traktujące o Faraonie, jakie są obowiązkowe w podstawie programowej, można dowiedzieć się, że to sam Szechemchet Seti zakończył ostatnią wojnę, pokonując Szabudibę czy Majiego Seitaro. To on pomagał w ewakuacji ludzi podczas klęsk żywiołowych czy podczas działań militarnych. Stworzył Ogoniaste Bestie. Pokonał Madarę. To on założył Sunagakure no Sato w Kaze no Kuni, jakie oddał następnie Szabudibie - stąd nazwa samej wioski. Są to oczywiste fakty dla mieszkańców. Faraon stanowi też powód, dla którego Zero nie pojawił się do tej pory w Kraju Piasku. Ze strachu przed Faraonem, oczywiście.
Kultura - religia, święta, kuchnia
Kraj Piasku wygląda jak ten jeden skrawek lądu, która miała jakiegoś swojego własnego, personalnego Greka, jaki to dał początek ów kulturze. I takim Grekiem był Szechemchet Seti. Nie wiadomo, kiedy się pojawił. Nie wiadomo, skąd. Wiadomo jednak, że stworzył Kraj Piasku, a temu krajowi ofiarował kulturę, pismo zwane hieroglifami oraz własną mowę, gdzie ta ostatnia siłą rzeczy w ciągu czasu znalazła miejsce dla wielu zapożyczeń ze wspólnej mowy, jaka występuje na reszcie Kontynentów. Jest to jednak prawdopodobnie jedno z niewielu miejsc, gdzie dobrze jest mieć ze sobą słownik. Wszystko to po to, by jak najbardziej odciąć obywateli od innych cywilizacji, jakie przez wieki kierowane są w książkach i publikacjach naukowych jako miejsca niebezpieczne i wrogie, a co bardzo często potwierdzają tutejsi kupcy - zwłaszcza teraz, widząc kontrast pomiędzy zniszczonymi wojną krajami, a kwitnącym Krajem Piasku.

Tutejsi ludzie prócz wielką wiarą w Faraona, pod którego berłem żyje się im na prawdę dobrze, charakteryzują się ciemniejszą skórą i ubiorem zdominowanym przez wyroby bawełniane. Im bardziej kolorowe tkaniny, tym bardziej zamożniejszy mieszkaniec kraju. Prócz miastowych istnieją jeszcze Beduini, jacy wraz ze swoimi kozami przemierzają pustynię. Ci z kolei nie dbają o wzorzyste ubrania, a na praktyczność. Łatwo ich rozpoznać po szatach, jakie skrywają większość ich ciała oraz bukłaku, w jakich noszą ciepłą herbatę. Są jednak najbardziej odcięci, nawet od kultury Suna no Kuni i chociaż wiedzą o naukach Faraona, wiodą życie skupione wokół swojej hodowli. Ci zaś mieszkający w największych portach są nawet w stanie dogadać się bardzo łamaną wspólną mową z przybyszami, jednak im dalej w kraj, tym gorzej.

Wyróżnia się wiele świąt. Można je podzielić ze względu na to, czy dotyczą pór roku i zbiorów, czy samego Faraona. Najważniejszym jednak są jego urodziny, jakie przypadają na 1 kwietnia. Jest to święto narodowe, gdzie przez trzy dni ludzie zwolnieni są z pracy i mają pełne prawo do świętowania na organizowanych festynach - lub do odpoczynku, jeśli ktoś woli w ten sposób uczcić te dni. Podawane są również typowe, sunijskie potrawy bogate w kukurydzę oraz cytrusy. Bardzo często dodawane są również sprowadzane papryczki chilli, jakie bardzo upodobała sobie tutejsza ludność.
Ostatnio zmieniony 26 kwie 2023, 18:19 przez Sabataya Shuten, łącznie zmieniany 3 razy.
Zablokowany

Wróć do „Suna no Kuni - Kraj Piasku”